حِزقیال

۳۷ دست یَهُوَه بر من قرار گرفت* و یَهُوَه مرا با روح خود برداشت و در وسط درّه‌ای گذاشت که پر از استخوان بود.‏ ۲ او مرا از میان آن‌ها رد کرد و دیدم که استخوان‌های زیادی روی زمین افتاده و همه‌شان بسیار خشک هستند.‏ ۳ بعد،‏ از من پرسید:‏ «ای پسر انسان،‏ آیا این استخوان‌ها می‌توانند زنده شوند؟‏» جواب دادم:‏ «ای یَهُوَه حاکم متعال،‏ فقط تو می‌دانی.‏» ۴ بعد گفت:‏ «پیام مرا به این استخوان‌ها برسان و بگو،‏ ‹ای استخوان‌های خشک،‏ سخنان یَهُوَه را بشنوید:‏

۵ ‏«‹یَهُوَه حاکم متعال به شما استخوان‌ها می‌گوید:‏ «من به درون شما نفس می‌دمم و شما زنده خواهید شد.‏ ۶ روی شما رگ و پی* و گوشت می‌گذارم و شما را با پوست می‌پوشانم.‏ به شما نفس می‌دهم و شما زنده خواهید شد.‏ آن وقت می‌فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»›»‏

۷ بعد دقیقاً همان طور که خدا گفته بود پیامش را به استخوان‌ها رساندم.‏ به محض این که حرف‌هایم* تمام شد،‏ سروصدایی شنیدم؛‏ صدای استخوان‌ها که یکی‌یکی به هم وصل می‌شدند.‏ ۸ بعد دیدم رگ و پی و گوشت روی آن‌ها قرار گرفت و با پوست پوشیده شدند.‏ اما هنوز نفسی در آن‌ها نبود.‏

۹ بعد خدا به من گفت:‏ «ای پسر انسان،‏ پیام مرا به باد برسان و بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «ای باد،‏* از چهار جهت* بوز و به سمت این انسان‌ها که کشته شده‌اند بیا تا زنده شوند.‏»›»‏

۱۰ پس دقیقاً همان طور که خدا گفته بود پیامش را به باد رساندم* و نفس* به درون آن‌ها رفت.‏ آن‌ها که لشکری بزرگ بودند،‏ زنده شدند و سرپا ایستادند.‏

۱۱ بعد خدا به من گفت:‏ «ای پسر انسان،‏ این استخوان‌ها همهٔ قوم اسرائیل هستند.‏ آن‌ها می‌گویند،‏ ‹استخوان‌های ما خشک شده و دیگر امیدی نداریم!‏ کاملاً نابود شده‌ایم!‏› ۱۲ پس پیشگویی کن و به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «ای قوم من،‏ من قبرهای شما را باز خواهم کرد،‏ شما را از درون قبر بیرون می‌آورم و به سرزمین اسرائیل برمی‌گردانم.‏ ۱۳ ای قوم من،‏ وقتی قبرهایتان را باز کنم و شما را از قبر بیرون بیاورم،‏ می‌فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»› ۱۴ یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹من روحم را درون شما می‌گذارم و شما زنده می‌شوید و در سرزمینتان ساکن خواهید شد.‏ آن وقت می‌فهمید من که یَهُوَه هستم خودم این را گفته‌ام و انجام داده‌ام.‏›»‏

۱۵ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۱۶ ‏«ای پسر انسان،‏ چوبی بردار و رویش بنویس،‏ ‹برای یهودا و اسرائیلیانی که با او هستند.‏›‏* بعد چوب دیگری بردار و رویش بنویس،‏ ‹برای یوسِف،‏ یعنی چوبی برای اِفرایِم و همهٔ خاندان اسرائیل که با او هستند.‏›‏*‏ ۱۷ بعد آن دو چوب را به هم نزدیک کن تا در دستت مثل یک چوب شوند.‏ ۱۸ وقتی قومت از تو پرسیدند،‏ ‹معنی این چیزها را به ما نمی‌گویی؟‏› ۱۹ به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من چوب یوسِف و طایفه‌های اسرائیل را که با او هستند،‏ یعنی چوبی را که در دست اِفرایِم است می‌گیرم و با چوب یهودا متحد می‌کنم و آن‌ها را به یک چوب تبدیل می‌کنم.‏ به این ترتیب آن‌ها در دستم یک چوب خواهند شد.‏»› ۲۰ چوب‌هایی که روی آن‌ها نوشتی باید در دستت باشند تا قوم ببینند.‏

۲۱ ‏«بعد به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من اسرائیلیان را از بین ملت‌های دیگر و سرزمین‌هایی که به آنجا رفته‌اند برمی‌گردانم؛‏ آن‌ها را از هر گوشه‌ای جمع می‌کنم و به سرزمینشان برمی‌گردانم.‏ ۲۲ من آن‌ها را در سرزمینشان،‏ یعنی در کوه‌های اسرائیل،‏ یک ملت خواهم کرد و یک پادشاه بر همه‌شان حکمرانی خواهد کرد.‏ آن‌ها دیگر دو ملت و دو پادشاهی نخواهند بود.‏ ۲۳ دیگر خودشان را با بت‌های نفرت‌انگیز و کارهای زشت و گناهانشان آلوده نخواهند کرد.‏ آن‌ها به من خیانت کردند و گناهان زیادی مرتکب شدند،‏ ولی من کمکشان می‌کنم که دست از این کارها بردارند و به این شکل پاکشان می‌کنم و نجاتشان می‌دهم.‏ آن وقت،‏ آن‌ها قوم من خواهند بود و من خدایشان خواهم بود.‏

۲۴ ‏«‹«خادمم داوود* پادشاه آن‌ها خواهد شد و همگی یک شبان خواهند داشت.‏ آن‌ها از احکام من اطاعت می‌کنند و با دقت به قوانین من عمل خواهند کرد.‏ ۲۵ آن‌ها در سرزمینی که به خادمم یعقوب دادم زندگی خواهند کرد،‏ یعنی همان سرزمینی که اجدادتان در آنجا زندگی می‌کردند.‏ خودشان و فرزندان و نسل‌های آینده‌شان تا ابد در آنجا ساکن می‌شوند و خادمم داوود برای همیشه حاکمشان خواهد بود.‏

۲۶ ‏«‹«من با آن‌ها پیمان صلح خواهم بست؛‏ این پیمان تا ابد پابرجا خواهد بود.‏ آن‌ها را در سرزمینشان مستقر می‌کنم و تعدادشان را زیاد می‌کنم و مکان مقدّسم را تا ابد در میانشان قرار خواهم داد.‏ ۲۷ خیمهٔ* من در میانشان خواهد بود.‏* من خدای آن‌ها خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.‏ ۲۸ وقتی مکان مقدّس من تا ابد در میانشان باشد،‏ ملت‌ها خواهند فهمید من که یَهُوَه هستم،‏ قوم اسرائیل را برای خودم انتخاب* کرده‌ام.‏»›»‏