در تجربه‌ها و آزمایشها ایمان خود را حفظ کن!‏

‏«ای برادران من وقتیکه در تجربه‌های گوناگون مبتلا شوید کمال خوشی دانید.‏»‏‏—‏یعقوب ۱:‏۲‏.‏

۱.‏ افراد قوم یَهُوَه با وجود چه چیزی همراه با ایمان و «خوشئ دل» به او خدمت می‌کنند؟‏

افراد قوم یَهُوَه با ایمان به او و همچنین با «خوشئ دل» شاهدان او هستند.‏ (‏تثنیه ۲۸:‏۴۷؛‏ اشعیا ۴۳:‏۱۰‏)‏ در ضمن آنان با تجربه‌ها و آزمایشهای فراوانی مواجه هستند.‏ شاهدان یَهُوَه با وجود مشکلات و سختی‌های زندگی از خواندن این آیه تسلی و آرامش می‌یابند که می‌گوید:‏ «ای برادران من وقتیکه در تجربه‌های گوناگون مبتلا شوید کمال خوشی دانید چونکه میدانید که امتحان ایمان شما صبر را پیدا میکند.‏»—‏یعقوب ۱:‏۲،‏ ۳‏.‏

۲.‏ در مورد نویسندهٔ رسالهٔ یعقوب چه می‌دانیم؟‏

^۲ این کلام در حدود سال ۶۲ د.‏م.‏ توسط یعقوب شاگرد،‏ برادر ناتنی عیسی مسیح به تحریر درآمد.‏ (‏مرقس ۶:‏۳‏)‏ یعقوب پیری در جماعت اورشلیم بود.‏ در واقع،‏ او و کیفا (‏پطرس)‏ و یوحنا «معتبر به ارکان بودند»—‏حامیان قوی و مستحکم جماعت.‏ (‏غلاطیان ۲:‏۹‏)‏ در حدود سال ۴۹ د.‏م.‏،‏ وقتی موضوع ختنه در حضور «رسولان و کشیشان» مطرح شد،‏ یعقوب پیشنهاد معقولی مبنی بر کتاب مقدس ارائه کرد که مورد قبول هیئت اداره‌کنندهٔ قرن اول واقع شد.‏—‏اعمال ۱۵:‏۶-‏۲۹‏.‏

۳.‏ مسیحیان قرن اول با چه مشکلاتی روبرو بودند و چگونه می‌توانیم از خواندن رسالهٔ یعقوب نهایت استفاده را ببریم؟‏

^۳ یعقوب شبان روحانی بافکری بود که ‹بحالت گلهٔ خود نیکو توجّه می‌نمود.‏› (‏امثال ۲۷:‏۲۳‏)‏ در آن روزگار او تشخیص داده بود که مسیحیان با تجربه‌ها و آزمایشهای دشواری روبرو هستند.‏ عده‌ای از آنان می‌بایست تغییراتی در طرز فکر خود ایجاد می‌کردند زیرا از ثروتمندان جانبداری می‌کردند.‏ پرستش و عبادت برای تعدادی از مسیحیان حالت تکلف و تشریفات پیدا کرده بود.‏ عده‌ای با زبان عنان‌گسیختهٔ خود به دیگران لطمه می‌زنند.‏ روحیه‌ای دنیوی اثرات مخربی بر آنان گذاشته بود و تعداد زیادی از ایشان نه صبر و شکیبایی از خود نشان می‌دادند و نه دعا می‌کردند.‏ در واقع،‏ بعضی از مسیحیان از لحاظ روحی بیمار بودند.‏ رسالهٔ یعقوب به طور سازنده‌ای به چنین مسائلی می‌پردازد و نصیحت او به همان اندازه‌ای که در قرن اول د.‏م.‏ کاربرد داشت در زمان حاضر نیز به کار می‌آید.‏ چنانچه تصور کنیم این رساله برای شخص ما نوشته شده است،‏ آنگاه از خواندن آن بسیار منفعت خواهیم برد.‏a

وقتی با تجربه‌ها و آزمایشها مواجه می‌شویم

۴.‏ نظر ما در مورد تجربه‌ها و آزمایشها باید چه باشد؟‏

^۴ یعقوب به ما نشان می‌دهد چگونه به تجربه‌ها و آزمایشها بنگریم.‏ (‏یعقوب ۱:‏۱-‏۴‏)‏ یعقوب به نسبت خانوادگی خود با پسر خدا اشاره نمی‌کند و متواضعانه خود را «غلام خدا و عیسی مسیح خداوند» می‌نامد.‏ یعقوب رسالهٔ خود را خطاب «بدوازده سبط» اسرائیل روحانی که نخست به دلیل آزار و شکنجه «پراکنده هستند» می‌نویسد.‏ (‏اعمال ۸:‏۱؛‏ ۱۱:‏۱۹؛‏ غلاطیان ۶:‏۱۶؛‏ ۱پطرس ۱:‏۱‏)‏ ما مسیحیان نیز تحت اذیت و آزار قرار داریم و «در تجربه‌های گوناگون مبتلا» می‌شویم.‏ معهذا با به یاد داشتن این موضوع که تحمل آزمایشها باعث تقویت ایمان‌مان می‌شود،‏ وقتی تجربه‌ها و آزمایشها بر سرمان می‌آید آن را «کمال خوشی» می‌دانیم.‏ در چنین موقعیتهایی چنانچه وفاداری خود را به خدا حفظ کنیم،‏ تجربه‌ها و آزمایشها منجر به سعادت ابدی ما خواهد گشت.‏

۵.‏ تجربه‌ها و آزمایشهای ما ممکن است شامل چه چیزهایی باشد و اگر با موفقیت متحمل آنها شویم چه می‌شود؟‏

^۵ تجربه‌ها و آزمایشهای ما شامل مصائبی می‌شود که معمولاً بر سر انسانها می‌آید.‏ برای مثال،‏ ممکن است مبتلا به بیماری شویم.‏ در حال حاضر،‏ خدا ما را به طور معجزه‌آسایی شفا نمی‌دهد،‏ لذا دعای ما را برای کسب حکمت و بردباری لازم مستجاب می‌فرماید.‏ (‏مزمور ۴۱:‏۱-‏۳‏)‏ ما شاهدان یَهُوَه همچنین برای عدالت زحمت کشیده،‏ مورد اذیت و آزار قرار می‌گیریم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۲؛‏ ۱پطرس ۳:‏۱۴‏)‏ وقتی با موفقیت متحمل چنین تجربه‌ها و آزمایشهایی می‌شویم،‏ ایمان‌مان آزموده یعنی ایمانی ‹امتحان‌شده› می‌شود.‏ نصرت و پیروزی ایمان‌مان «صبر را پیدا میکند.‏» تجربه‌ها و آزمایشها ایمان‌مان را تقویت نموده و ایمان قوی،‏ ما را در تحمل آزمایشهای آینده یاری می‌کند.‏

۶.‏ چگونه ‹صبر را عمل تامّ خود می‌باشد› و تحت تجربه و آزمایش چه اقدامات عملیی می‌توانیم انجام دهیم؟‏

^۶ یعقوب می‌افزاید:‏ «لکن صبر را عمل تامّ خود باشد.‏» در صورتی که اجازه دهیم تجربه یا آزمایشی مراحل خود را طی کند و سعی نکنیم با روشی بر خلاف کتاب مقدس فوراً به آن خاتمه دهیم،‏ صبر «عمل» کرده،‏ از ما مسیحیانی کامل می‌سازد،‏ مسیحیانی باایمان.‏ البته،‏ وقتی در تجربه‌ای گرفتار می‌آییم و به تعدادی از ضعفهای خود پی می‌بریم،‏ باید برای کسب کمک به یَهُوَه متوسل شویم تا بتوانیم بر آنها غلبه کنیم.‏ اگر آن تجربه وسوسه‌ای باشد برای رابطهٔ جنسی نامشروع،‏ آنوقت چه؟‏ بگذار در مورد چنین مشکلی دعا کنیم و مطابق دعای خود عمل نمائیم.‏ شاید لازم باشد در جای دیگری کار پیدا کنیم و یا برای حفظ وفاداری خود به خدا اقدامات دیگری انجام دهیم.‏—‏پیدایش ۳۹:‏۷-‏۹؛‏ ۱قرنتیان ۱۰:‏۱۳‏.‏

جوئیدن حکمت

۷.‏ چگونه ممکن است به ما کمک شود تا بتوانیم از عهدهٔ تجربه‌ها و آزمایشها برآییم؟‏

^۷ در صورتی که ندانیم چگونه از عهدهٔ تجربه یا آزمایشی برآییم،‏ یعقوب به ما نشان می‌دهد چه بکنیم.‏ (‏یعقوب ۱:‏۵-‏۸‏)‏ چنانچه محتاج حکمت باشیم و با ایمان برای کسب آن دعا کنیم،‏ یَهُوَه ما را ملامت و سرزنش نمی‌کند بلکه به ما کمک می‌کند با دید صحیح به تجربه و آزمایش نگریسته،‏ متحمل آن شویم.‏ امکان دارد آیاتی توسط مسیحیان دیگر یا طی مطالعهٔ کتاب مقدس،‏ به ذهن ما خطور نماید.‏ ممکن است خدا رویدادها را طوری هدایت کند که بتوانیم بخوبی ببینیم چه باید انجام دهیم.‏ احتمالاً روح خدا ما را راهنمایی خواهد کرد.‏ (‏لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ اما برای برخورداری از چنین موهباتی،‏ قاعدتاً باید به خدا و قوم او متمسک شویم و وفادار بمانیم.‏—‏امثال ۱۸:‏۱‏.‏

۸.‏ چرا یَهُوَه هیچ چیزی به انسان شکاک عطا نمی‌کند؟‏

^۸ اگر ‹به ایمان سؤال کنیم و هرگز شکّ نکنیم،‏› یَهُوَه حکمت به ما عطا می‌کند تا بتوانیم از عهدهٔ تجربه‌ها و آزمایشها برآییم.‏ انسان شکاک و متردد «مانند موج دریاست که [به گونه‌ای پیش بینی نشدنی] از باد رانده و متلاطم میشود.‏» شخصی که تا این حد از لحاظ روحانی بی‌ثبات باشد «گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت.‏» ما نباید در دعا و دیگر رفتار خود «دودل» و «ناپایدار» باشیم.‏ در عوض بگذار به یَهُوَه،‏ سرچشمهٔ حکمت،‏ ایمان داشته باشیم.‏—‏امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

ثروتمند و فقیر می‌توانند فخر نمایند

۹.‏ چرا ما پرستندگان یَهُوَه می‌توانیم فخر نماییم؟‏

^۹ چنانچه یکی از تجربه‌ها و آزمایشهای ما زندگی در فقر است،‏ بگذار به خاطر داشته باشیم که مسیحیان چه ثروتمند چه فقیر می‌توانند فخر نمایند.‏ (‏یعقوب ۱:‏۹-‏۱۱‏)‏ اکثر مسح‌شدگان پیش از آنکه پیروان عیسی بشوند،‏ از لحاظ مادی در مضیقه بودند،‏ جهان نیز به دیدهٔ حقارت به آنان می‌نگریست.‏ (‏۱قرنتیان ۱:‏۲۶‏)‏ لذا آن وارثین ملکوت می‌توانستند «بسرافرازئ» خود به موجب سمت و موقعیتشان فخر نمایند.‏ (‏رومیان ۸:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ برعکس ایشان،‏ ثروتمندان که زمانی مورد احترام عام بودند اکنون به عنوان پیروان مسیح با «مسکنت» تجربه می‌شدند زیرا جهان از پیروان مسیح نفرت دارد.‏ (‏یوحنا ۷:‏۴۷-‏۵۲؛‏ ۱۲:‏۴۲،‏ ۴۳‏)‏ معهذا،‏ همهٔ ما خادمین یَهُوَه می‌توانیم فخر نماییم زیرا ثروت دنیوی و مقام در مقایسه با ثروت روحانیی که ما از آن برخورداریم کاملاً بی‌ارزش است.‏ همچنین چقدر از بابت این امر سپاسگزاریم که در میان ما جایی برای تکبر ناشی از مقام و مرتبهٔ اجتماعی وجود ندارد!‏—‏امثال ۱۰:‏۲۲؛‏ اعمال ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۱۰.‏ نظر فرد مسیحی در مورد ثروت مادی باید چه باشد؟‏

^۱۰ یعقوب ما را یاری می‌کند تا بتوانیم این حقیقت را درک کنیم که حیات ما به ثروت و موفقیت دنیوی وابسته نیست.‏ همانطور که زیبایی گل نمی‌تواند مانع خشک شدن آن بر اثر «گرمی» آفتاب شود،‏ ثروت شخص دولتمند نیز نمی‌تواند بر عمر وی بیفزاید.‏ (‏مزمور ۴۹:‏۶-‏۹؛‏ متی ۶:‏۲۷‏)‏ امکان دارد چنین شخصی در حین تعاقب «راههای» خود همچون حرفهٔ تجارت،‏ درگذرد.‏ از این رو،‏ موضوع مهم این است که باید ‹برای خدا دولتمند باشیم› و هرآنچه از دستمان برمی‌آید به جهت منافع ملکوت انجام دهیم.‏—‏لوقا ۱۲:‏۱۳-‏۲۱؛‏ متی ۶:‏۳۳؛‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

خوشا به حال کسانیکه متحمل تجربه می‌شوند

۱۱.‏ کسانی که تحت تجربه‌ها و آزمایشها ایمان خود را حفظ می‌کنند چه چشم‌اندازی دارند؟‏

^۱۱ ما چه ثروتمند چه فقیر،‏ تنها در صورتی می‌توانیم خوشحال و سعادتمند باشیم که تجربه‌ها و آزمایشهای خود را تحمل کنیم.‏ (‏یعقوب ۱:‏۱۲-‏۱۵‏)‏ اگر تجربه‌ها و آزمایشها را تحمل نموده ایمان خود را حفظ کنیم،‏ می‌توان گفت خوشا به حال ما،‏ زیرا انجام آنچه که در نظر خدا درست است موجب مسرت و شادی انسان می‌گردد.‏ مسیحیان مولود از روح،‏ با حفظ ایمان خود تا به مرگ «تاج حیاترا» که همان فناناپذیری در آسمان باشد دریافت می‌کنند.‏ (‏مکاشفه ۲:‏۱۰؛‏ ۱قرنتیان ۱۵:‏۵۰‏)‏ چنانچه ما که امید زمینی داریم ایمان خود را به خدا حفظ کنیم،‏ می‌توانیم انتظار زندگی ابدی بر روی بهشت زمین را داشته باشیم.‏ (‏لوقا ۲۳:‏۴۳؛‏ رومیان ۶:‏۲۳‏)‏ چقدر یَهُوَه به کسانی که به او ایمان می‌ورزند احسان می‌کند!‏

۱۲.‏ وقتی در مصیبتی گرفتار می‌آییم چرا نباید بگوییم:‏ «خدا مرا تجربه میکند»؟‏

^۱۲ آیا امکان دارد که یَهُوَه شخصاً ما را با مصائب و مشکلات تجربه کند؟‏ خیر،‏ ما نباید بگوییم:‏ «خدا مرا تجربه میکند.‏» یَهُوَه موجبات آن را فراهم نمی‌آورد که ما مرتکب گناه شویم بلکه بیقین به ما کمک می‌کند و اگر در ایمان خود استوار بمانیم،‏ نیروی لازم را برای تحمل تجربه‌ها و آزمایشها به ما می‌دهد.‏ (‏فیلپیان ۴:‏۱۳‏)‏ خدا قدّوس است،‏ بنابراین ما را در موقعیتهایی قرار نمی‌دهد که تضعیف شده،‏ دست به اعمال نادرست و خلاف بزنیم.‏ چنانچه شخص خود را در وضعیت و موقعیت نامقدسی قرار داده،‏ مرتکب گناه شود نباید خدا را مقصر بداند «زیرا خدا هرگز از بدیها تجربه نمیشود و او هیچ‌کسرا تجربه نمیکند.‏» شاید یَهُوَه به صلاح ما اجازه دهد که از طریق تجربه‌ای تأدیب شویم لیکن هرگز با قصد و نیت بدی شخصاً ما را تجربه و آزمایش نمی‌کند.‏ (‏عبرانیان ۱۲:‏۷-‏۱۱‏)‏ ممکن است شیطان ما را وسوسه کند دست به کار خلافی بزنیم،‏ اما خدا قادر است ما را از چنگ آن شریر رهایی دهد.‏—‏متی ۶:‏۱۳‏.‏

۱۳.‏ اگر میل و خواسته‌ای نادرست را از دل خود بیرون نکنیم امکان دارد چه رخ دهد؟‏

^۱۳ ما باید همواره دعا کنیم زیرا ممکن است موقعیت خاصی باعث شود خواستهٔ نادرستی در دلمان شکل گیرد که می‌تواند ما را به ارتکاب گناه وادارد.‏ یعقوب می‌گوید:‏ «هر کس در تجربه میافتد وقتیکه شهوت وی او را میکَشَدْ و فریفته میسازد.‏» چنانچه شخص شهوت و امیال گناهکارانه را در دل خود پرورش داده باشد،‏ نمی‌تواند برای گناه خویش خدا را مقصر بشناسد.‏ اگر خواستهٔ نادرستی را از دل خود بیرون نکنیم آن «شهوتْ آبستن شده،‏» در دل ما رشد می‌کند و «گناهرا میزاید.‏» وقتی گناه به انجام برسد «موترا تولید میکند.‏» کاملاً بدیهی و آشکار است که باید از دل خود محافظت نموده،‏ با امیال گناه‌کارانه مقابله کنیم.‏ (‏امثال ۴:‏۲۳‏)‏ خدا به قائِن هشدار داد و گفت که گناه دارد بر وی چیره می‌شود،‏ اما قائِن با گناه مقابله نکرد.‏ (‏پیدایش ۴:‏۴-‏۸‏)‏ حال اگر عملی خلاف کتاب مقدس را آغاز کنیم،‏ آنوقت چه؟‏ مسلماً باید ممنون و سپاسگزار باشیم که پیران مسیحی در صدد اصلاح ما برآیند و به ما کمک کنند تا به خدا گناه نورزیم.‏—‏غلاطیان ۶:‏۱‏.‏

خدا—‏منشأ چیزهای نیکو

۱۴.‏ بخشندگی خدا از چه لحاظ «کامل» است؟‏

^۱۴ باید به خاطر داشته باشیم که یَهُوَه منشأ چیزهای نیکو است،‏ نه تجربه‌ها.‏ (‏یعقوب ۱:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ یعقوب هم‌ایمانان خود را با عبارت «برادران عزیز» مخاطب قرار می‌دهد و می‌گوید که «هر بخشندگئ نیکو و هر بخشش کامل» از جانب خدا است.‏ بخشندگی روحانی و مادی یَهُوَه «کامل» است و نقصانی در آن نیست.‏ این هدایا «از بالا» نازل می‌شود یعنی از مکان خدا در آسمان.‏ (‏۱پادشاهان ۸:‏۳۹‏)‏ یَهُوَه «پدر نورها» می‌باشد—‏خورشید،‏ ماه و ستاره‌ها.‏ او همچنین نور روحانی و حقیقت را به ما عطا می‌کند.‏ (‏مزمور ۴۳:‏۳؛‏ ارمیا ۳۱:‏۳۵؛‏ ۲قرنتیان ۴:‏۶‏)‏ برخلاف خورشید که با حرکت خود موجب تغییر سایه می‌شود و فقط سر ظهر در رأس آسمان قرار می‌گیرد،‏ خدا همیشه در اوج تهیهٔ چیزهای نیکو می‌باشد.‏ اگر از تدارکات روحانیی که یَهُوَه از طریق کلام خود و همچنین «غلام امین و دانا» در اختیار ما قرار می‌دهد نهایت استفاده را بکنیم،‏ یقیناً برای رویارویی با تجربه‌ها و آزمایشها مجهز خواهیم شد.‏—‏متی ۲۴:‏۴۵‏.‏

۱۵.‏ یکی از بهترین بخشندگی‌های یَهُوَه کدام است؟‏

^۱۵ آیا می‌توانی به یکی از بهترین بخشندگی‌ها و هدایای خدا فکر کنی؟‏ آن بخشندگی به وجود آوردن پسران روحانی توسط روح‌القدس بوده که در تقارن با موعظهٔ بشارت یا «کلام راستی» انجام گرفته است.‏ کسانی که تولد روحی داشته‌اند «نوبر» خاصی هستند که از میان بشر انتخاب شده‌اند تا در آسمان «پادشاهان و کَهَنَه» باشند.‏ (‏مکاشفه ۵:‏۱۰؛‏ افسسیان ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ احتمالاً یعقوب به نوبر جو فکر می‌کرد که آن را در روز ۱۶ نیسان عرضه می‌کردند یعنی روز رستاخیز عیسی و همچنین عرضهٔ دو قرص نان گندم در روز پَنطیکاست؛‏ در آن روز روح‌القدس بر پیروان عیسی ریخته شد.‏ (‏لاویان ۲۳:‏۴-‏۱۱،‏ ۱۵-‏۱۷‏)‏ در این رابطه،‏ عیسی نوبر بود و هم‌ارثان او «نوبر [خاص]» بودند.‏ در صورتی که ما امید زمینی داشته باشیم،‏ آنوقت چه؟‏ به خاطر سپردن این موضوع ما را یاری می‌کند تا ایمان خود را به عامل «هر بخشندگئ نیکو» حفظ کنیم،‏ خدایی که زندگی ابدی را تحت حکمرانی ملکوت امکان‌پذیر ساخته است.‏

‏‹کنندهٔ کلام باش›‏

۱۶.‏ چرا باید ‹در شنیدن تند و در گفتن و خشم آهسته باشیم›؟‏

^۱۶ چه هم‌اکنون با تجربه و آزمایش ایمان مواجه باشیم چه نباشیم،‏ در هر حال باید «کنندگان کلام» باشیم.‏ (‏یعقوب ۱:‏۱۹-‏۲۵‏)‏ همچنین ضروری است که «در شنیدن [کلام خدا] تند» و کنندگان مطیع آن باشیم.‏ (‏یوحنا ۸:‏۴۷‏)‏ از سوی دیگر،‏ بگذار «در گفتن آهسته» بوده،‏ سنجیده صحبت کنیم.‏ (‏امثال ۱۵:‏۲۸؛‏ ۱۶:‏۲۳‏)‏ یعقوب احتمالاً دارد ما را ترغیب می‌کند تا زبان خود را نگاه داشته،‏ فوراً نگوییم خدا مسبب تجربه‌ها و آزمایشهای ماست.‏ یعقوب همچنین به ما نصیحت می‌کند که ‹در خشم سُست باشید زیرا خشم انسان عدالت خدا را بعمل نمیآ‌ورد.‏› اگر شخصی با سخن خود خشم ما را برانگیخت،‏ بگذار ‹خونسردی خود را حفظ کنیم› و دست به عملی تلافی‌جویانه نزنیم.‏ (‏افسسیان ۴:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ داشتن روحیه‌ای عصبانی ممکن است برای ما موجب دردسر شده،‏ دیگران را در آزمایش قرار دهد،‏ به این دلیل آنچه را که ایمان به خدای عادلمان مقتضی می‌باشد به بار نمی‌آورد.‏ بعلاوه اگر «کثیرالفهم» باشیم «دیرغضب» خواهیم بود و این باعث می‌شود که برادران و خواهرانمان به سوی ما جلب شوند.‏—‏امثال ۱۴:‏۲۹‏.‏

۱۷.‏ با زدودن شرارت از دل و ذهن خود به چه چیز نائل می‌شویم؟‏

^۱۷ مسلماً ما باید از «هر نجاست» مبرا باشیم—‏هر چیزی که خدا از آن منزجر است و خشم را برمی‌انگیزد.‏ همچنین باید ‹افزونئ شرّ را [از خود] دور کنیم.‏› همهٔ ما باید زندگی خود را از هر نوع نجاست و ناپاکی جسمانی یا روحی طاهر سازیم.‏ (‏۲قرنتیان ۷:‏۱؛‏ ۱پطرس ۱:‏۱۴-‏۱۶؛‏ ۱یوحنا ۱:‏۹‏)‏ در ابتدا با زدودن و دور کردن شرارت از دل و ذهن خود توانستیم ‹با فروتنی کلامِ کاشته‌شدهٔ [حقیقت] را بپذیریم.‏› (‏اعمال ۱۷:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ قطع نظر از این مسئله که چند سال است مسیحی شده‌ایم،‏ باید همواره اجازه دهیم حقایق بیشتری مبتنی بر کتاب مقدس در ما کاشته شود.‏ چرا؟‏ زیرا روح خدا باعث می‌شود کلام کاشته‌شده «انسانیّت تازه» را در ما به وجود آورده،‏ نجات را ممکن سازد.‏—‏افسسیان ۴:‏۲۰-‏۲۴‏.‏

۱۸.‏ میان شخصی که صرفاً شنوندهٔ کلام است و شخصی که کنندهٔ کلام است چه فرقی وجود دارد؟‏

^۱۸ چگونه می‌توانیم نشان دهیم کلام راهنمای ما است؟‏ به این صورت که ‹کنندگان [مطیع] کلام باشیم نه فقط شنوندگان.‏› (‏لوقا ۱۱:‏۲۸‏)‏ «کنندگان کلام» از ایمانی برخوردارند که آنان را به کارهایی همچون فعالیت غیورانه در خدمت مسیحی و شرکت مرتب در جلسات قوم خدا برمی‌انگیزد.‏ (‏رومیان ۱۰:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ آن کسی که صرفاً کلام را می‌شنود و عمل نمی‌کند «شخصیرا ماند که صورت طبیعئ خود را در آینه مینگرد.‏» او نگاهی به خود می‌اندازد و می‌رود و فراموش می‌کند که برای اصلاح ظاهر خویش احتمالاً به چه چیز احتیاج دارد.‏ ما «کنندگان کلام،‏» «شریعتِ کامل» خدا را که شامل تمام انتظارات او از ما می‌شود،‏ با دقت مطالعه و از آن اطاعت می‌کنیم.‏ به این دلیل ما از آزادی برخورداریم؛‏ این آزادی ما را به حیات هدایت می‌کند و کاملاً با بردگی گناه و مرگ تفاوت دارد.‏ بنابراین،‏ بگذار ‹در شریعتِ کامل ثابت بمانیم› و دائماً آن را با دقت تمام بررسی نموده،‏ از آن اطاعت کنیم.‏ فکرش را بکن!‏ ما که ‹کنندگان عمل هستیم و نه شنوندگان فراموشکار› از شادی و مسرتی برخورداریم که نتیجهٔ لطف و مرحمت خداست.‏—‏مزمور ۱۹:‏۷-‏۱۱‏.‏

بیش از پرستندگان ظاهری

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ مطابق یعقوب ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏،‏ برای انجام پرستش صاف و بی‌عیب چه چیزی واجب است؟‏ ب)‏ جوانبی از پرستش بی‌عیب را نام ببر؟‏

^۱۹ برای اینکه بتوانیم مورد لطف الهی قرار بگیریم باید به خاطر بسپاریم که عبادت و پرستش حقیقی تشریفاتی ظاهری نیست.‏ (‏یعقوب ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ شاید نزد خود فکر کنیم که ظاهراً ‹پرستندهٔ› مقبول یَهُوَه هستیم،‏ لذا آنچه که واقعاً ارزش دارد نظر او در مورد فرد فرد ماست.‏ (‏۱قرنتیان ۴:‏۴‏)‏ یک عیب مهم و جدی می‌تواند این باشد که شخص «عنان زبان خود را نکشد.‏» اگر گمان کنیم که خدا از پرستش ما راضی است و در عین حال به دیگران تهمت بزنیم،‏ دروغ بگوییم و یا از زبان خود به طرق نادرست دیگر استفاده کنیم،‏ خود را فریب داده‌ایم.‏ (‏لاویان ۱۹:‏۱۶؛‏ افسسیان ۴:‏۲۵‏)‏ مسلماً خواست ما این نیست که ‹پرستش‌مان باطل باشد› یا به دلیلی مورد قبول خدا واقع نشود.‏

^۲۰ اگر چه یعقوب تمام جوانب پرستش صاف و بی‌عیب را برنمی‌شمارد،‏ اظهار می‌دارد که به منظور چنین پرستشی همچنین باید ‹یتیمان و بیوه‌زنان را در مصیبت ایشان تفقّد کنیم.‏› (‏غلاطیان ۲:‏۱۰؛‏ ۶:‏۱۰؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱۸‏)‏ جماعت مسیحی علاقهٔ خاصی به برآورده کردن احتیاجات زنان بیوه نشان می‌دهد.‏ (‏اعمال ۶:‏۱-‏۶؛‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۸-‏۱۰‏)‏ از آنجایی که خدا حامی و محافظ بیوه‌زنان و یتیمان است،‏ بگذار با او همکاری کنیم و نهایت سعی خود را انجام داده،‏ از لحاظ روحی و مادی به آنان کمک کنیم.‏ (‏تثنیه ۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ پرستش پاک و مصفا همچنین به این معنی است که ‹خود را از آلایش دنیا [جامعهٔ خلافکار بشری تحت سلطهٔ شیطان] نگاه داریم.‏› (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ پس بگذار از اعمال و رفتار جهان خدانشناس حذر کنیم تا بتوانیم یَهُوَه را تجلیل نماییم و به او خدمت کنیم.‏—‏۲تیموتاؤس ۲:‏۲۰-‏۲۲‏.‏

۲۱.‏ چه سؤالات دیگری در رابطه با رسالهٔ یعقوب ارزش تأمل دارد؟‏

^۲۱ نصیحت یعقوب که به بررسی آن تا به اینجا پرداخته‌ایم باید به ما کمک کند تا متحمل تجربه‌ها و آزمایشها شده،‏ ایمان خود را حفظ کنیم.‏ نصیحت یعقوب همچنین باید بر قدردانی ما از عطاکنندهٔ بامحبت هر قِسم هدایا و بخشندگی نیکو بیفزاید.‏ سخن یعقوب ما را در انجام پرستش صاف و بی‌عیب یاری می‌کند.‏ معهذا یعقوب چه چیز دیگری را به ما خاطر نشان می‌سازد؟‏ برای اثبات ایمان حقیقی خود به یَهُوَه چه اقدامات دیگری می‌توانیم انجام دهیم؟‏

‏[پاورقی]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

◻ چه چیزی ما را در تحمل تجربه‌ها و آزمایشها یاری می‌کند؟‏

◻ چرا مسیحیان می‌توانند با وجود تجربه‌ها و آزمایشها فخر نمایند؟‏

◻ چگونه می‌توانیم کنندگان کلام باشیم؟‏

◻ پرستش صاف و بی‌عیب شامل چه چیزهایی می‌شود؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۱]‏

در سطح جهان «کنندگان کلام» در حال اعلام بشارت ملکوت خدا می‌باشند