چه شادند کسانی که به «خدای شاد» خدمت می‌کنند!
«خوشا به حال مردمانی که یهوه خدای ایشان است.»—مزمور ۱۴۴:۱۵.
۱. چرا پرستندگان یَهُوَه خدا مردمانی شادند؟ (تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.)
شاهدان یَهُوَه حقیقتاً مردمانی شادند. هنگامی که آنان در جلسات، مجمع‌ها و مهمانی‌هایشان جمع می‌شوند، سُرور و شادی در صحبت‌ها و رفتارشان دیده می‌شود. دلیل شادی آنان چیست؟ دلیل اصلی آن این است که آنان یَهُوَه «خدای شاد» را می‌شناسند، به او خدمت می‌کنند و می‌کوشند او را سرمشق قرار دهند. (۱تیمو ۱:۱۱؛ مز ۱۶:۱۱) خدا که منشأ شادی واقعی است، نه تنها می‌خواهد که ما نیز شاد باشیم، بلکه دلایل زیادی برای شاد بودن به ما می‌دهد.—تث ۱۲:۷؛ جا ۳:۱۲، ۱۳.
۲، ۳. الف) شادی چیست؟ ب) چرا شاد بودن آسان نیست؟
۲ آیا شما نیز شخصی شاد هستید؟ آیا می‌توانید بر شادی خود بیفزایید؟ شادی را می‌توان چنین تعریف کرد: «حالت خوشی نسبتاً پایدار که از احساس رضایت خاطر تا خرسندی را در برمی‌گیرد و شامل لذّتی عمیق از زندگی و میلی طبیعی به ادامهٔ آن نیز می‌شود.» کتاب مقدّس نشان می‌دهد که شادی واقعی، به وضعیت شخصی اشاره دارد که یَهُوَه او را برکت داده است. البته در دنیای امروز شاد بودن آسان نیست. چرا؟
۳ موقعیت‌ها و وقایع سخت همچون مرگ یک عزیز، طلاق، اخراج یکی از نزدیکانمان از جماعت یا از دست دادن شغل، شادی ما را می‌رباید. علاوه بر آن چگونه می‌توان شاد بود وقتی میان ما و اعضای خانواده اختلاف وجود دارد، همکلاسی‌ها یا همکارانمان ما را مسخره می‌کنند، به خاطر مذهبمان آزار می‌بینیم، در زندان هستیم، از بیماری‌ای مزمن یا افسردگی رنج می‌بریم یا سلامتی‌مان رو به وخامت می‌رود؟ اما به یاد داشته باشید که عیسی «یگانه حاکم متبارک و شاد» همیشه تلاش می‌کرد به چنین افرادی دلگرمی دهد و شادی را به زندگی‌شان آورد. (۱تیمو ۶:۱۵؛ مت ۱۱:۲۸-۳۰) عیسی در موعظهٔ بالای کوه چند خصوصیت را مشخص کرد که در موقعیت‌های سخت دنیای شیطان به ما شادی می‌بخشد.
دوستی نزدیک با یَهُوَه اساس شادی حقیقی
۴، ۵. چگونه می‌توانیم به شادی دست یابیم و آن را حفظ کنیم؟
۴ اولین نکته‌ای که عیسی روی آن تأکید کرد، اهمیت خاصّی دارد: «خوشا به حال کسانی که به نیاز روحانی خود آگاهند؛ زیرا پادشاهی آسمان‌ها به آنان تعلّق دارد.» (مت ۵:۳) چگونه نشان می‌دهیم که به این نیاز خود آگاهیم؟ شخصی که به این نیاز خود آگاه است، از خوراک روحانی استفاده می‌کند، به امور روحانی اهمیت می‌دهد و به پرستش خدای شاد اولویت می‌دهد. اگر چنین کنیم، بر شادی ما افزوده خواهد شد، ایمان ما به تحقق وعده‌های خدا قوی‌تر می‌شود، همچنین از «امید شادی‌بخش» که یَهُوَه در کلامش به پرستندگان حقیقی خود می‌دهد، برخوردار می‌شویم.—تیت ۲:۱۳.
۵ برای رسیدن به شادی پایدار ایجاد دوستی‌ای نزدیک با یَهُوَه خدا از اهمیت بسزا برخوردار است. پولُس رسول تحت الهام خدا چنین نوشت: «همواره در خدمت خداوند [یَهُوَه] شاد باشید. باز می‌گویم شاد باشید!» (فیلیپ ۴:۴) برای داشتن چنین رابطهٔ صمیمی‌ای با یَهُوَه، باید از حکمت الٰهی برخوردار شویم. در کلام خدا آمده است: «خوشا به حال کسی که حکمت را بیابد و شخصی که فهم را به دست آورد. آنان را که به دستش آرند، درخت حیات است و آنان را که به چنگش گیرند، برکت [یا شادی].»—امث ۳:۱۳، ۱۸.
۶. شادی پایدار به چه بستگی دارد؟
۶ برای رسیدن به شادی پایدار نه تنها باید کلام خدا را بخوانیم، بلکه باید به آنچه می‌آموزیم عمل کنیم. عیسی بر اهمیت این نکته چنین تأکید کرد: «حال که این‌ها را می‌دانید، خوشا به حال شما اگر آن‌ها را به جا آورید.» (یو ۱۳:۱۷؛ یعقوب ۱:۲۵ خوانده شود.) آری، این کلید اصلی برای برآورده ساختن نیاز روحانی‌مان و رسیدن به شادی پایدار است. اما چگونه می‌توانیم علی‌رغم تمام آنچه می‌تواند شادی ما را برباید، شاد باشیم؟ ببینیم عیسی در ادامهٔ سخنانش در موعظهٔ بالای کوه چه گفت.
خصوصیاتی که بر شادی ما می‌افزاید
۷. چگونه شخصی ماتم‌دیده می‌تواند شاد باشد؟
۷ «خوشا به حال ماتم‌دیدگان؛ زیرا تسلّی خواهند یافت.» (مت ۵:۴) برخی شاید از خود بپرسند، ‹چطور ممکن است شخصی ماتم‌دیده و اندوهگین شاد باشد؟› البته منظور عیسی همهٔ ماتم‌دیدگان یا همهٔ افراد اندوهگین نیست. افراد شریر نیز به دلیل روزهای آخر و ‹زمان‌های سخت› آن اندوهگین می‌شوند. (۲تیمو ۳:۱) اما غم و ماتم آنان خودخواهانه است و آنان را به خدا نزدیک‌تر نمی‌کند. از این رو، سبب شادی‌شان نیز نمی‌شود. عیسی کسانی را مد نظر داشت که به نیاز روحانی خود واقفند و از دیدن این که انسان‌ها تا این حد از خدا دور شده‌اند، اندوهگین هستند. چنین افرادی از وضعیت گناه‌آلود خود و وضعیت اسفبار ناشی از گناه، آگاهند. اندوه و ماتم این افراد از روی صداقت است. یَهُوَه که آنان را می‌بیند، با کلام خود تسلّی‌شان می‌دهد و به زندگی‌شان شادی می‌بخشد.—حِزْقیال ۵:۱۱؛ ۹:۴ خوانده شود.
۸. توضیح دهید که چگونه داشتن خلق و خویی ملایم بر شادی ما تأثیر دارد.
۸ «خوشا به حال کسانی که خُلق و خویی ملایم دارند؛ زیرا زمین را به میراث خواهند برد.» (مت ۵:۵) داشتن خلق و خویی ملایم چه ارتباطی با شادی دارد؟ شخصیت افراد پس از آشنایی با حقیقت تغییر می‌کند. برخی شخصیتی تند، خشن و ستیزه‌جو داشتند. اما حال «شخصیت نو» را به اصطلاح بر تن کرده‌اند و خصوصیاتی همچون «شفقت، مهربانی، فروتنی، ملایمت و بردباری» از خود نشان می‌دهند. (کول ۳:۹-۱۲) در نتیجه اکنون از زندگی‌ای آرام و پر از شادی و محبت برخوردارند. به علاوه، کلام خدا وعده می‌دهد که چنین افرادی «زمین را به میراث خواهند برد.»—مز ۳۷:۸-۱۰، ۲۹.
۹. الف) کسانی که خُلق و خویی ملایم دارند به چه مفهوم «زمین را به میراث خواهند برد»؟ ب) دلیل شادی کسانی که «گرسنه و تشنهٔ عدالتند» چیست؟
۹ کسانی که خُلق و خویی ملایم دارند به چه مفهوم «زمین را به میراث خواهند برد»؟ شاگردان مسح‌شدهٔ عیسی زمانی زمین را به میراث می‌برند که در مقام پادشاه و کاهن بر آن حکمرانی می‌کنند. (مکا ۲۰:۶) میلیون‌ها نفر دیگری که از آنان دعوت آسمانی نشده است، زمین را به این مفهوم به میراث می‌برند که می‌توانند تا ابد در صلح و شادی و بدون ناکاملی بر زمین زندگی کنند. اینان همان افراد شادی هستند که «گرسنه و تشنهٔ عدالتند.» (مت ۵:۶) در دنیای جدید گرسنگی و تشنگی آنان به عدالت کاملاً بر طرف خواهد شد. (۲پطر ۳:۱۳) چون زمانی که خدا تمام بدی و شرارت را از میان بردارد، این درستکاران دیگر به دلیل بی‌قانونی و بی‌عدالتی شادی‌شان را از دست نخواهند داد.—مز ۳۷:۱۷.
۱۰. رحیم بودن به چه مفهوم است؟
۱۰ «خوشا به حال رحیمان؛ زیرا به آنان رحم خواهد شد.» (مت ۵:۷) در عبری فعلی که ریشهٔ آن رحمت است، به این معنی است: «افروخته شدن، به وجود آمدن احساسات قلبی؛ دلسوز بودن.» در زبان یونانی نیز این فعل مفهوم همدردی با دیگران را دارد. با این حال، رحمت از احساس دلسوزی فراتر می‌رود. در کتاب مقدّس این فعل عملی را که شخص از روی دلسوزی انجام می‌دهد نیز شامل می‌شود.
۱۱. از حکایت سامری نوع‌دوست چه می‌آموزیم؟
۱۱ لوقا ۱۰:۳۰-۳۷ خوانده شود. عیسی در حکایت سامری نوع‌دوست به شکلی زنده مفهوم رحیم بودن را نشان داد. آن سامری از روی دلسوزی عملی برای برآورده ساختن نیاز فرد رنج‌دیده انجام داد. عیسی پس از نقل این حکایت گفت: «برو و تو نیز چنین کن.» پس بجاست از خود سؤال کنیم: ‹آیا من چنین می‌کنم؟ آیا همان کاری را که سامری نوع‌دوست انجام داد انجام می‌دهم؟ وقتی کسی را در رنج و عذاب می‌بینم، آیا می‌توانم بیشتر تلاش کنم که در عمل به او کمک کنم؟ برای مثال، آیا می‌توانم به مسیحیان سالخورده، بیوه یا کسانی که از لحاظ روحانی یتیم هستند، به نحوی عملی کمک کنم؟ آیا برای ‹دلگرمی به افسردگان› پیشقدم می‌شوم؟›—۱تسا ۵:۱۴؛ یعقو ۱:۲۷.
در رحمت نشان دادن پیشقدم شویم و نتیجهٔ شادی‌بخش آن را بچشیم (بند ۱۲ ملاحظه شود)
۱۲. رحیم بودن چگونه به شادی ما می‌انجامد؟
۱۲ حال رحیم بودن چگونه به شادی ما می‌انجامد؟ از آنجا که دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است، وقتی ما به دیگران رحمت نشان می‌دهیم، از آن کار شاد می‌شویم. همچنین از این که دل یَهُوَه را شاد می‌کنیم احساس رضایت خواهیم داشت. (اعما ۲۰:۳۵؛ عبرانیان ۱۳:۱۶ خوانده شود.) داوود پادشاه در مورد کسی که به فکر دیگران است، گفت: «خداوند او را محافظت خواهد کرد و زنده نگاه خواهد داشت؛ او در زمین مبارک [یا شاد] خواهد بود.» (مز ۴۱:۱، ۲) وقتی رحمت و دلسوزی را در عمل ابراز می‌کنیم، یَهُوَه نیز به ما رحمت نشان می‌دهد و این در نهایت به شادی ابدی ما می‌انجامد.—یعقو ۲:۱۳.
چرا آنان که «دلی پاک دارند» شادند؟
۱۳، ۱۴. رابطهٔ میان داشتن دلی پاک و شاد بودن چیست؟
۱۳ عیسی گفت: «خوشا به حال آنان که دلی پاک دارند؛ زیرا خدا را خواهند دید.» (مت ۵:۸) برای پاک نگاه داشتن دلمان، ما باید درونمان، از جمله افکار و تمایلاتمان را پاک نگاه داریم. تنها در این صورت است که پرستشمان مورد قبول خدا خواهد بود.—۲قُرِنتیان ۴:۲ خوانده شود؛ ۱تیمو ۱:۵.
۱۴ آنان که دلی پاک دارند می‌توانند از رابطه‌ای نزدیک با خدا برخوردار باشند. یَهُوَه خود گفت: «خوشا به حال آنانی که رداهای خود را می‌شویند.» (مکا ۲۲:۱۴) ‹شستن رداها› در این آیه به چه مفهوم است؟ برای مسیحیان مسح‌شده این عبارت به این مفهوم است که یَهُوَه آنان را پاک می‌داند و به آنان زندگی‌ای فناناپذیر و شادی‌بخش در آسمان خواهد داد. برای گروه عظیم که آینده‌شان بر زمین خواهد بود، به این مفهوم است که یَهُوَه با آنان رابطهٔ دوستی برقرار خواهد کرد؛ زیرا آنان را پارسا و درستکار می‌شمارد. کتاب مقدّس در مورد گروه عظیم می‌گوید که آنان حتی از حالا ‹رداهای خود را در خون برّه شسته و سفید می‌کنند.›—مکا ۷:۹، ۱۳، ۱۴.
۱۵، ۱۶. پاکدلان چگونه می‌توانند ‹خدا را ببینند›؟
۱۵ اما با توجه به این که «انسان نمی‌تواند [خدا را] ببیند و زنده بماند،» چگونه است که پاکدلان «خدا را خواهند دید»؟ (خرو ۳۳:۲۰) واژهٔ یونانی‌ای که در این آیه ‹دیدن› ترجمه شده است، معنی ‹تصوّر کردن، دریافتن و درک کردن› را نیز در بر دارد. آنان که خدا را با «چشمِ دل» می‌بینند، در واقع او و خصوصیاتش را به‌درستی شناخته‌اند. (افس ۱:۱۸) عیسی از آنجا که شخصیت خدا را تماماً الگوی خود قرار داده بود، گفت: «هر که مرا دیده است، پدر را نیز دیده است.»—یو ۱۴:۷-۹.
۱۶ پرستندگان واقعی خدا علاوه بر آشنایی با خصوصیات او، با دیدن دست خدا در زندگی‌شان ‹خدا را می‌بینند.› (ایو ۴۲:۵) آنان همچنین «چشمِ دل» خود را بر برکات فوق‌العاده‌ای متمرکز می‌کنند که خدا به خادمان وفادار و پاکش وعده داده است. البته، مسح‌شدگان پس از رستاخیزشان به آسمان، یَهُوَه را واقعاً به چشم خواهند دید.—۱یو ۳:۲.
شاد با وجود سختی‌ها
۱۷. وضعیت صلح‌آمیز چه نقشی در شادی ما دارد؟
۱۷ عیسی در ادامه گفت: «خوشا به حال آنان که برای برقراری صلح می‌کوشند.» (مت ۵:۹) وقتی پیشقدم می‌شویم تا صلح را برقرار کنیم، به‌راستی می‌توانیم شاد باشیم. یعقوب، یکی از شاگردان عیسی گفت: «ثمرهٔ درستکاری حاصل بذری است که در شرایط صلح‌آمیز و در میان صلحجویان کاشته می‌شود.» (یعقو ۳:۱۸) زمانی که رابطهٔ ما با عضوی از خانواده یا جماعت به سردی می‌گراید، بجاست برای برقراری صلح با دعایی خالصانه از یَهُوَه کمک بخواهیم. بدین شکل، یَهُوَه روحش را به ما می‌دهد تا خصوصیات مسیحی از خود نشان دهیم و در نتیجه شاد خواهیم شد. عیسی بر اهمیت این که باید برای برقراری صلح پیشقدم شویم تأکید کرد و گفت: «اگر هدیهٔ خود را به مذبح بیاوری و در آنجا به یاد آوری که برادرت از تو آزرده‌خاطر است، هدیه‌ات را در مقابل مذبح رها کن و نخست برو و با برادرت صلح نما و سپس، بازگشته هدیه‌ات را تقدیم کن.»—مت ۵:۲۳، ۲۴.
۱۸، ۱۹. چرا مسیحیان حتی هنگام رویارویی با سختی‌ها می‌توانند شاد باشند؟
۱۸ «خوشا به حال شما، وقتی مردم به خاطر من به شما ناسزا گویند، به شما آزار رسانند و انواع دروغ‌های بدخواهانه علیه‌تان به زبان آورند.» منظور عیسی چه بود؟ او سپس گفت: «آنان به پیامبرانِ پیش از شما نیز اینچنین آزار رساندند. پس شاد باشید و وجد نمایید؛ زیرا پاداشتان نزد خدا عظیم است.» (مت ۵:۱۱، ۱۲) زمانی که رسولان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به آنان دستور داده شد که دیگر موعظه نکنند، «شادی‌کنان از حضور سَنهِدرین بیرون رفتند.» مسلّم است که رسولان از شلاق خوردن لذّتی نبردند، بلکه از این که «لایق شمرده شده بودند که به خاطر نام [عیسی] بی‌احترامی ببینند» شاد شدند.—اعما ۵:۴۱.
۱۹ در زمان ما نیز، خادمان یَهُوَه به خاطر نام عیسی سختی‌ها و آزمایش‌ها را با شادی تحمّل می‌کنند. (یعقوب ۱:۲-۴ خوانده شود.) ما نیز همچون رسولان از اذیت و آزار لذّت نمی‌بریم، اما وقتی در این موقعیت‌ها به یَهُوَه وفادار می‌مانیم، او قدرت و شجاعت لازم را به ما می‌دهد. برای مثال، در اوت ۱۹۴۴ سران یکی از رژیم‌های خودکامه، هِنریک دورنیک و برادرش را به اردوگاه کار اجباری فرستادند. جالب آن که شکنجه‌گران اذعان کردند: «نمی‌توان این دو را به هیچ کاری واداشت. آنان از شهید شدن شاد می‌شوند.» هِنریک می‌گوید: «هر چند شهید شدن هدف من نبود، اما وقتی به یَهُوَه وفادار می‌ماندم و سختی‌ها را با شجاعت و سربلندی تحمّل می‌کردم، شادی می‌یافتم . . . دعاهای صمیمانه نیز مرا به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌کرد. یَهُوَه برای من یاری‌دهنده‌ای قابل اطمینان بود.»
۲۰. چرا خدمت به «خدای شاد» ما را شاد می‌سازد؟
۲۰ ما وقتی می‌دانیم یَهُوَه «خدای شاد» از ما راضی و خشنود است، حتی اگر با اذیت و آزار، مخالفت در محیط خانواده، بیماری یا کهولت سن روبرو باشیم، می‌توانیم شاد باشیم. (۱تیمو ۱:۱۱) وعده‌های پرارزش خدایمان «که غیرممکن است دروغ بگوید» نیز به ما شادی می‌دهد. (تیت ۱:۲) تحقق وعده‌های یَهُوَه چنان شگفت‌انگیز خواهد بود که سختی‌ها و آزمایش‌هایی که اکنون با آن‌ها روبرو هستیم، از یادمان خواهد رفت. در بهشت، از برکات و شادی‌ای برخوردار خواهیم شد که تصوّرش در ذهنمان نمی‌گنجد! بله، ما ‹از فراوانی صلح و سلامتی لذت خواهیم برد.›—مز ۳۷:۱۱.