فدیه، بهترین هدیهٔ الٰهی که زندگی جاودان را برای ما ممکن می‌سازد
موضوع اصلی این شماره | بهترین هدیه برای هر کس
بهترین هدیه
«هر بخشش نیکو و هر موهبت کامل از بالاست و از پدر نورهای آسمانی عطا می‌شود.» (یعقوب ۱:۱۷) بی‌شک این آیه به سخاوت پدر آسمانی‌مان، یَهُوَه خدا اشاره دارد. حال از تمامی هدایایی که خدا به ما انسان‌ها بخشیده است، یک هدیه از همه بزرگ‌تر است. این هدیه چیست؟ عیسی مسیح گفته‌ای معروف دارد که در کتاب مقدّس در یوحنا ۳:۱۶ ثبت شده است: «خدا آنقدر به مردم دنیا محبت داشت که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که به او ایمان بورزد، نابود نگردد، بلکه زندگی جاودان یابد.»
این که خدا پسر یگانهٔ خود را برای ما داد به چه معنی است و چرا می‌توان گفت این بزرگ‌ترین و بهترین هدیه در زندگی هر انسانی است؟ زیرا این هدیه ما را از بند گناه، پیری و مرگ رها می‌کند. (مزمور ۵۱:۵؛ یوحنا ۸:۳۴) هر قدر هم که تلاش کنیم، ما خود نمی‌توانیم از چنگال گناه و مرگ رها شویم. اما خداوند از روی محبت بی‌کرانش آنچه برای رهایی ما لازم بود، مهیا ساخت. او با فدا کردن پسر یگانه‌اش عیسی مسیح، فدیه یا بهای رهایی ما را پرداخت و برای انسان‌های مطیع زندگی جاودان را ممکن ساخت. اما فدیه یا بهای رهایی به چه معنی است؟ چرا ضروری بود؟ ما چگونه می‌توانیم از آن بهره‌مند شویم؟
فدیه، بهایی است که برای بازخرید چیزی که از دست رفته یا برای رهایی از بند و اسارت پرداخت می‌شود. کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که اولین والدین ما، آدم و حوّا چنان آفریده شدند که می‌توانستند از گناه بری باشند و تا ابد در بهشت روی زمین در کنار فرزندان و نوادگانشان زندگی کنند؛ فرزندانی که بعدها به دنیا می‌آوردند. (پیدایش ۱:۲۶-۲۸) متأسفانه آنان با نافرمانی از خدا گناهکار شدند و خود را از چنین زندگی‌ای محروم کردند. کتاب مقدّس می‌گوید: «گناه از طریق یک انسان وارد دنیا شد و از طریق گناه مرگ آمد و از آنجا که همه گناه کردند، مرگ در میان همهٔ انسان‌ها شیوع یافت.» (رومیان ۵:۱۲) آدم دیگر نمی‌توانست زندگی کاملی که پیش از گناهش از آن برخوردار بود به نوادگانش ببخشد بلکه او گناه را به نوادگانش به میراث داد و نتیجهٔ گناه یعنی مرگ را.
بهای رهایی یا فدیه باید درست همتراز یا معادل آنچه باشد که از دست‌رفته است. وقتی آدم عمداً و آگاهانه از خدا نافرمانی کرد، در واقع گناه کرد و نتیجهٔ این گناه از دست دادن زندگی کامل انسانی‌اش بود. طبق کتاب مقدّس نتیجهٔ این گناه این بود که نوادگان او در بند گناه و مرگ گرفتار شدند. پس برای رهایی از این بند، باید زندگی کامل انسان دیگری داده می‌شد و زندگی عیسی داده شد. (رومیان ۵:۱۹؛ اِفِسُسیان ۱:۷) تنها به دلیل این که خدا از روی محبت این فدیه را پرداخت، انسان‌ها می‌توانند از آنچه آدم و حوّا از دست دادند بهره‌مند شوند؛ یعنی از زندگی ابدی بر بهشت روی زمین.—مکاشفه ۲۱:۳-۵.
با توجه به این که فدیه، این موهبت الٰهی زندگی جاودان را برای انسان‌ها ممکن ساخته است، بی‌شک بزرگ‌ترین هدیه است. حال برای این که درک کنیم که فدیه یا بهای رهایی به‌راستی بهترین هدیه است، نکاتی را که در مقالهٔ قبل برای تهیهٔ بهترین هدیه ذکر شد، در مورد فدیه، این هدیهٔ بی‌نظیر بررسی می‌کنیم.
خواستهٔ ما را برآورده می‌سازد. ما انسان‌ها ذاتاً خواهان تداوم زندگی‌مان هستیم. (جامعه ۳:۱۱) ما خود نمی‌توانیم این خواسته‌مان یعنی زندگی ابدی را برآورده سازیم، اما فدیه یا بهای رهایی این امر را برای ما ممکن ساخته است. در کتاب مقدّس آمده است: «مزد گناه مرگ است، اما هدیه‌ای که خدا می‌دهد، حیات جاودان از طریق سَرورمان مسیحْ عیساست.»—رومیان ۶:۲۳.
نیازمان را تأمین می‌کند. انسان‌ها نمی‌توانستند فدیه یا بهای رهایی خود را مهیا کنند. در کتاب مقدّس آمده است: «فدیهٔ جان انسان گرانبهاست، و هیچ بهایی کافی نخواهد بود.» (مزمور ۴۹:۸) از این رو، ما برای رهایی از بند گناه و مرگ نیاز مبرم به یاری الٰهی داشتیم. خدا نیز «از طریق بهای رهایی که مسیحْ عیسی پرداخت،» درست آنچه را که نیاز داشتیم، مهیا ساخت.—رومیان ۳:۲۳، ۲۴.
در زمان مناسب. کتاب مقدّس می‌گوید: «وقتی هنوز گناهکار بودیم، مسیح جان خود را برای ما داد.» (رومیان ۵:۸) آری، با وجود خمیرهٔ گناه‌آلودمان بهای رهایی یا فدیه برای ما پرداخت شد و این نشانهٔ عمق محبت یَهُوَه خدا به ماست. فدیه، آینده‌ای فوق‌العاده را برای ما میسر می‌سازد، هر چند که اکنون، به ناچار باید همچنان نتایج تلخ گناه را متحمّل شویم.
انگیزه‌ای والا و فداکارانه. کتاب مقدّس اشاره می‌کند که چه چیز خدا را برانگیخت که پسرش را برای رهایی ما انسان‌ها فدا کند. در این کتاب آمده است: «بدین گونه محبت خدا بر ما آشکار شد که خدا یگانه پسر خود را به دنیا فرستاد تا ما از طریق او حیات یابیم. منظور از محبت همین است؛ نه این که ما به خدا محبت کرده باشیم، بلکه او به ما محبت کرد.»—۱یوحنا ۴:۹، ۱۰.
چگونه می‌توانید قدردانی‌تان را از بهترین و بزرگ‌ترین هدیه نشان دهید؟ گفتهٔ عیسی در یوحنا ۳:۱۶ را به خاطر آورید که می‌گوید: «هر که به او ایمان بورزد» زندگی جاودان خواهد یافت. حال ایمان چگونه حاصل می‌شود؟ در کتاب مقدّس ایمان چنین تعریف شده است: «اطمینان قطعی به تحقق چیزهایی است که به آن امید داریم.» (عبرانیان ۱۱:۱) برای داشتن این «اطمینان قطعی» نیاز به شناخت دقیق است. از این رو، شما را ترغیب می‌کنیم برای آشنایی با یَهُوَه خدا که «بهترین هدیه» را به شما داده است وقت بگذارید و دریابید که چگونه از برکت زندگی جاودان که فدیهٔ عیسی آن را میسر ساخته است، بهره‌مند شوید.
شما می‌توانید با بررسی تعالیم کتاب مقدّس که به صورت آنلاین در www.jw.org/fa در دسترس است، در این خصوص اطلاعات بیشتری کسب کنید. شاهدان یَهُوَه آماده‌اند که در این راه به شما کمک کنند. ما اطمینان داریم که با فراگیری بیشتر در مورد فدیه و بهره‌گیری از این بهترین و بزرگ‌ترین هدیه، از خدا قدردان خواهید بود که از طریق عیسی شما را رهایی می‌بخشد.—رومیان ۷:۲۵.