‏‹دوستان از مالِ بی‌انصافی پیدا کنید›‏

‏«دوستان از مالِ بی‌انصافی برای خود پیدا کنید .‏ .‏ .‏ آنکه در اندک امین باشد در امر بزرگ نیز امین بُوَد.‏»‏ —‏ لوقا ۱۶:‏​۹،‏۱۰‏.‏

۱.‏ چگونه موسی و بنی اسرائیل پس از رهایی از مصر یَهُوَه را ستایش کردند؟‏

رهایی یافتن به وسیلهٔ یک معجزه —‏ چه تجربه‌ای که ایمان را قوی می‌کند!‏ خروج اسرائیل از مصر نمی‌توانست به هیچکس جز یَهُوَه،‏ این قادر مطلق،‏ نسبت داده شود.‏ جای تعجب نیست که موسی و اسرائیلیان چنین سراییدند:‏ «‏خداوند قوّت و تسبیح من است،‏ و او نجات من گردیده است،‏ این خدای من است پس او را تمجید میکنم،‏ خدای پدر من است پس او را متعال میخوانم.‏» —‏ خروج ۱۵:‏​۱،‏۲؛‏ تثنیه ۲۹:‏⁠۲‏.‏

۲.‏ قوم یَهُوَه هنگام ترک مصر چه چیزهایی را با خود برداشتند؟‏

^۲ چقدر این آزادی اسرائیل که تازه به دست آمده بود با وضعیتشان در مصر تضاد داشت!‏ اکنون آنها می‌توانستند بدون مزاحمت،‏ یَهُوَه را پرستش کنند.‏ و مصر را با دست خالی ترک نکردند.‏ موسی چنین شرح می‌دهد:‏ «بنی اسرائیل .‏ .‏ .‏ از مصریان آلات نقره و آلات طلا و رختها خواستند.‏ و خداوند قومرا در نظر مصریان مکرّم ساخت که هر آنچه خواستند بدیشان دادند پس مصریانرا غارت کردند.‏» (‏خروج ۱۲:‏​۳۵،‏۳۶‏)‏ اما آنها چگونه از این مال یا ثروت مصر استفاده کردند؟‏ آیا چنین چیزی منجر به ‹متعال خواندن یَهُوَه› شد؟‏ ما از مثال آنها چه یاد می‌گیریم؟‏ —‏ با ۱ قرنتیان ۱۰:‏⁠۱۱ مقایسه شود.‏

‏«هدیهٔ خداوند‏»‏

۳.‏ استفادهٔ اسرائیل از طلا در پرستش کاذب،‏ باعث چه عکس‌العملی از جانب یَهُوَه شد؟‏

^۳ در طی اقامت ۴۰ روزهٔ موسی در کوه سینا به جهت دریافت تعالیم خدا برای اسرائیل،‏ مردمی که در پایین منتظر بودند،‏ سرکش شدند.‏ آنها گوشواره‌های طلای خود را درآوردند و به هارون امر کردند که برایشان تمثالی بسازد تا آن را پرستش کنند.‏ هارون برای آنها مذبحی نیز ساخت و بامداد روز بعد در آنجا قربانیهایی اهدا کردند.‏ آیا آنها با این استفاده از طلای خود نزد رهایی‌دهنده‌شان عزیز شدند؟‏ به طور حتم نه!‏ یَهُوَه به موسی بیان کرد:‏ «اکنون مرا بگذار تا خشم من بر ایشان مشتعل شده ایشانرا هلاک کنم و ترا قوم عظیم خواهم ساخت.‏» با اینکه سردسته‌های سرکشان به وسیلهٔ بلایی از طرف خدا کشته شدند،‏ ولی فقط به شفاعت موسی بود که یَهُوَه قوم را بخشید.‏ —‏ خروج ۳۲:‏​۱-‏۶،‏۱۰-‏۱۴،‏۳۰-‏۳۵‏.‏

۴.‏ «هدیه[ای] برای خداوند‏» چه بود،‏ و چه کسانی آن را اهدا کردند؟‏

^۴ بعدها اسرائیل از این موقعیت برخوردار بود که ثروتی را که به تصرف درآورده بود،‏ به طریقی استفاده کند تا مورد خوشایند یَهُوَه باشد‏.‏ آنها «هدیه[ای] برای خداوند‏» گرفتند.‏a طلا،‏ نقره،‏ برنج،‏ لاجورد،‏ پارچه‌های رنگارنگ،‏ پوست قوچ،‏ پوست خز،‏ و چوب شطیم در بین اعاناتی بودند که برای ساختمان‌سازی و آراستن خیمه فراهم شده بودند.‏ این روایت توجه ما را به طرز تلقی اعانه دهندگان جلب می‌کند.‏ «هر که از دل راغب است هدیهٔ خداوند را .‏ .‏ .‏ بیاورد.‏» (‏خروج ۳۵:‏​۵-‏۹‏)‏ اسرائیل پاسخ قاطعانه‌ای داد.‏ بنابراین،‏ به گفتهٔ یک محقق،‏ خیمه،‏ ساختمانی از «زیبایی و ابهت اعجاب‌انگیز» بود.‏

هدایا برای معبد

۵،‏ ۶.‏ چگونه داوود از ثروت خود در رابطه با معبد استفاده کرد،‏ و دیگران چطور پاسخ دادند؟‏

^۵ هرچند سلیمان،‏ پادشاه اسرائیل،‏ بر ساختن خانه‌ای همیشگی برای پرستش یَهُوَه نظارت کرد،‏ ولی داوود،‏ پدر او،‏ تدارکات وسیعی را برای این خانه مهیا کرده بود.‏ داوود مقدار زیادی طلا،‏ نقره،‏ برنج،‏ آهن،‏ الوار،‏ و سنگهای قیمتی جمع‌آوری کرد.‏ داوود به قوم خود گفت:‏ «چونکه بخانهٔ خدای خود رغبت داشتم و طلا و نقره از اموال خاصّ خود داشتم آنرا علاوه بر هر آنچه بجهة خانهٔ قُدس تدارک دیدم برای خانهٔ خدای خود دادم.‏ یعنی سه هزار وزنه طلا .‏ .‏ .‏ و هفتهزار وزنهٔ نقرهٔ خالص بجهة پوشانیدن دیوارهای خانه‌ها.‏» داوود دیگران را هم تشویق کرد تا سخاوتمند باشند.‏ پاسخِ داده‌شده بسیار سخاوتمندانه بود:‏ طلا،‏ نقره،‏ برنج،‏ آهن،‏ و سنگهای قیمتی بیشتر.‏ قوم «بدل کامل هدایای تبرّعی برای خداوند آوردند.‏» —‏ ۱تواریخ ۲۲:‏۵؛‏ ۲۹:‏⁠۱-‏۹‏.‏

^۶ اسرائیلیان توسط این هدایای داوطلبانه،‏ قدردانی عمیق خود را برای پرستش یَهُوَه ابراز کردند.‏ داوود با فروتنی دعا کرد:‏ «من کیستم و قوم من کیستند که قابلیّت داشته باشیم که بخوشئ دل اینطور هدایا بیاوریم.‏» چرا؟‏ «زیرا که همهٔ اینچیزها از آن تو است و از دست تو بتو داده‌ایم.‏ .‏ .‏ .‏ من باستقامت دل خود همهٔ این چیزها را بخوشی دادم.‏» —‏ ۱تواریخ ۲۹:‏​۱۴،‏۱۷‏.‏

۷.‏ ما از روزگار عاموس چه درس هشداردهنده‌ای را یاد می‌گیریم؟‏

^۷ با وجود این،‏ اسباط اسرائیل در این امر که پرستش یَهُوَه را در فکر و قلب خود در بالاترین رده حفظ کنند کوتاهی کردند.‏ در قرن نهم ق.‏ د.‏ م.‏ اسرائیلی تقسیم شده،‏ به سبب غفلت روحانی مقصر شده بود.‏ یَهُوَه راجع به پادشاهی شمالی اسباط دهگانهٔ اسرائیل،‏ به واسطهٔ عاموس چنین بیان کرد:‏ «وای بر آنانیکه در صهیون ایمن و در کوهستان سامره مطمئنّ هستند.‏» او آنها را به عنوان مردانی توصیف کرد که ‹بر تختهای عاج میخوابند و بر بسترها دراز میشوند و بره‌ها را از گله و گوساله‌ها را از میان حظیره‌ها میخورند؛‏ .‏ .‏ .‏ شرابرا از کاسه‌ها مینوشند.‏› ولی دولتمندی آنها هیچ حفاظی برایشان نبود.‏ خدا اخطار داد:‏ «ایشان .‏ .‏ .‏ با اسیرانِ اوّل به اسیری خواهند رفت و صدای عیش‌کنندگان دور خواهد شد.‏» اسرائیل در سال ۷۴۰ ق.‏ د.‏ م.‏ متحمل رنجی شد که مسبب آن آشور بود.‏ (‏عاموس ۶:‏​۱،‏۴،‏۶،‏۷‏)‏ و پادشاهی جنوبی یهودا نیز بموقع خود قربانی ماده‌گرایی شد.‏ —‏ ارمیا ۵:‏​۲۶-‏۲۹‏.‏

استفادهٔ صحیح از امکانات در دوران مسیحیان

۸.‏ یوسف و مریم در مورد استفاده از امکانات چه نمونهٔ خوبی را فراهم کردند؟‏

^۸ در مقابل،‏ وضعیت نسبتاً فقیرانهٔ خادمان خدا در زمانهای بعد،‏ مانع آنها نشد که برای پرستش حقیقی غیرت نشان دهند.‏ برای مثال مریم و یوسف را در نظر بگیر.‏ آنها در اطاعت از فرمان اوغسطس قیصر،‏ به زادگاه خانوادگی خود یعنی بیت لحم سفر کردند.‏ (‏لوقا ۲:‏​۴،‏۵‏)‏ عیسی در آنجا به دنیا آمد.‏ چهل روز بعد،‏ یوسف و مریم به بازدید از معبد در نزدیکی اورشلیم رفتند تا قربانی مقررشدهٔ تطهیر را تقدیم کنند.‏ مریم دو پرندهٔ کوچک قربانی کرد که حاکی از وضع فقیرانهٔ آنها بود.‏ نه او و نه یوسف،‏ برای اهدای قربانی به یَهُوَه فقر را بهانه قرار ندادند.‏ بلکه مطیعانه از امکانات محدود خود استفاده کردند.‏ —‏ لاویان ۱۲:‏⁠۸؛‏ لوقا ۲:‏​۲۲-‏۲۴‏.‏

۹-‏۱۱.‏ الف)‏ کلام عیسی در متی ۲۲:‏۲۱ چه راهنماییی را در این مورد که چگونه از پول استفاده کنیم،‏ فراهم می‌کند؟‏ ب)‏ چرا هدیهٔ جزئی آن بیوه‌زن بی‌فایده نبود؟‏

^۹ بعد فریسیان و هواداران هیرودیس سعی کردند عیسی را فریب دهند و گفتند:‏ «بما بگو رای تو چیست آیا جزیه دادن بقیصر رواست یا نه.‏» پاسخ عیسی آشکارکنندهٔ فطانتش بود.‏ عیسی با اشاره به سکه‌ای که آنها به او دادند چنین پرسید:‏ «این صورت و رقم از آن کیست؟‏» آنها پاسخ دادند:‏ «از آن قیصر.‏» او حکیمانه اینطور خاتمه داد:‏ «مال قیصر را بقیصر ادا کنید و مال خدا را بخدا.‏» (‏متی ۲۲:‏​۱۷-‏۲۱‏)‏ عیسی می‌دانست مقام دولتیی که سکه را پخش کرده است انتظار دارد که مالیاتها پرداخت شوند.‏ اما او در اینجا به پیروانش،‏ و به همان نحو،‏ به دشمنانش کمک کرد تا تشخیص دهند که یک مسیحی واقعی همچنین کوشش می‌کند که «مال خدا را بخدا» بپردازد.‏ این شامل به کار بردن داراییهای مادی خود به طرز صحیح می‌باشد.‏

^۱۰ رویدادی که عیسی در معبد شاهد آن بود،‏ این مطلب را توضیح می‌دهد.‏ او اندکی پیش،‏ کاتبان حریص را که «خانه‌های بیوه‌زنانرا می‌بلعند،‏» محکوم کرده بود.‏ لوقا چنین شرح می‌دهد:‏ «[عیسی] نظر کرده دولتمندانیرا دید که هدایای خود را در بیت‌المال میاندازند.‏ و بیوه‌زنی فقیر را دید که دو فلس در آنجا انداخت.‏ پس گفت هرآینه بشما میگویم این بیوهٔ فقیر از جمیع آنها بیشتر انداخت.‏ زیرا که همهٔ ایشان از زیادتئ خود در هدایای خدا انداختند لیکن این زن از احتیاج خود تمامئ معیشت خویش را انداخت.‏» (‏لوقا ۲۰:‏​۴۶،‏۴۷؛‏ ۲۱:‏​۱-‏۴‏)‏ بعضی از مردم ذکر کردند که معبد با سنگهای قیمتی تزیین شده است.‏ عیسی جواب داد:‏ «ایّامی میآ‌ید که از این چیزهائیکه می‌بینید سنگی بر سنگی گذارده نشود مگر اینکه بزیر افکنده خواهد شد.‏» (‏لوقا ۲۱:‏​۵،‏۶‏)‏ آیا هدیهٔ جزئی آن بیوه‌زن،‏ بی‌فایده بود؟‏ البته که نه.‏ او از ترتیبی که یَهُوَه در آن هنگام مقرر کرده بود،‏ پشتیبانی کرد.‏

^۱۱ عیسی به پیروان حقیقی خود گفت:‏ «هیچ خادم نمیتواند دو آقا را خدمت کند زیرا یا از یکی نفرت میکند و با دیگری محبّت یا با یکی میپیوندد و دیگریرا حقیر میشمارد خدا و [ثروت] .‏ .‏ .‏ را نمیتوانید خدمت نمائید.‏» (‏لوقا ۱۶:‏۱۳‏)‏ بنابراین چگونه می‌توانیم در به کار بردن امکانات مالی خود تعادلی صحیح نشان دهیم؟‏

وکلای امین

۱۲-‏۱۴.‏ الف)‏ مسیحیان،‏ وکلای چه امکاناتی هستند؟‏ ب)‏ امروزه قوم یَهُوَه از چه راههای برجسته‌ای وکالت خود را وفادارانه انجام می‌دهند؟‏ پ)‏ پولی که امروزه برای حمایت از کار خدا فراهم می‌شود،‏ از کجا می‌آید؟‏

^۱۲ وقتی که ما زندگیمان را به یَهُوَه وقف می‌کنیم،‏ در اصل می‌گوییم که هر چه داریم،‏ تمام امکاناتمان،‏ به او تعلق دارد.‏ در این صورت چطور باید از آنچه که داریم استفاده کنیم؟‏ برادر چارلز ت.‏ راسِل،‏ اولین رئیس انجمن برج دیده‌بانی،‏ در بحث و گفتگو دربارهٔ خدمت مسیحی در جماعت،‏ چنین نوشت:‏ «هر نفر باید خودش را به عنوان کسی در نظر بگیرد که از طرف سَروَر تعیین شده است تا وکیل وقت،‏ توانایی،‏ پول خود،‏ و غیره باشد،‏ و هر شخص باید خواستار این باشد که این نعمتها را در نهایت تواناییش برای جلالِ آقا به کار ببرد.‏» —‏ کتاب آفرینش جدید،‏ صفحهٔ ۳۴۵.‏

^۱۳ در ۱قرنتیان ۴:‏⁠۲ چنین اظهار می‌شود:‏ «در وکلاء بازپرس میشود که هر یکی امین باشد.‏» شاهدان یَهُوَه به عنوان سازمانی بین‌المللی تلاش می‌کنند که در مطابقت با این توصیف عمل کنند،‏ تا جایی که می‌توانند از وقت خود در خدمت روحانی مسیحی استفاده کنند و با دقت،‏ تواناییهای خود را در آموزش دادن گسترش دهند.‏ علاوه بر این،‏ گروههایی از داوطلبان تحت سرپرستی کمیته‌های ساختمانی منطقه‌ای،‏ مشتاقانه وقت و نیروی خود را در اختیار قرار می‌دهند و می‌دانند که چگونه تالارهای عالیی برای جلسات بسازند تا برای پرستش استفاده شوند.‏ یَهُوَه از همهٔ اینها خشنود است.‏

^۱۴ پولی که برای حمایت از این فعالیت آموزشی و کار ساختمان‌سازی فراهم می‌شود،‏ از کجا می‌آید؟‏ از اشخاصی که دلی راغب دارند،‏ درست مانند زمانی که خیمه ساخته شد.‏ آیا ما شخصاً در این امر سهیم هستیم؟‏ آیا شیوهٔ استفاده از امکانات مالیمان نشانگر این است که خدمت به یَهُوَه برای ما اهمیت بسیار زیادی دارد؟‏ بیا در موضوعات پولی،‏ وکلای امین یا وفادار باشیم.‏

نمونه‌ای از سخاوتمندی

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چگونه مسیحیان زمان پولس سخاوتمندی نشان دادند؟‏ ب)‏ ما چگونه باید به بحث و گفتگوی کنونی خود بنگریم؟‏

^۱۵ پولس رسول دربارهٔ روحیهٔ سخاوتمندانهٔ مسیحیان در مکادونیه و اخائیه نوشت.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۲۶‏)‏ آنها با وجود اینکه خودشان مصیبت زده بودند،‏ ولی بی‌درنگ وسیلهٔ کمک را برای برادرانشان فراهم کردند.‏ پولس،‏ مسیحیان قرنتس را تشویق کرد که آنها نیز به همین ترتیب با سخاوتمندی عطا کنند و اضافه درآمد خود را برای جبران کمبود دیگران اهدا کنند.‏ هیچکس نمی‌توانست به درستی پولس را به اخاذی متهم کند.‏ او این طور نوشت:‏ «هر که با بخیلی کارد با بخیلی هم درو کند و هر که با برکت کارد با برکت نیز درو کند.‏ امّا هر کس بطوریکه در دل خود اراده نموده است بکند نه بحزن و اضطرار زیرا خدا بخشندهٔ خوش را دوست میدارد.‏» —‏ ۲قرنتیان ۸:‏​۱-‏۳،‏۱۴؛‏ ۹:‏​۵-‏۷،‏۱۳‏.‏

^۱۶ هدیه‌ها یا اعانات سخاوتمندانه‌ای که امروزه برادرانمان و افراد علاقمند برای کار جهانی ملکوت تقدیم می‌کنند،‏ گواهی بر این است که چه ارزش زیادی برای این امتیاز قائل می‌شوند.‏ اما همانطور که پولس به قرنتیان یادآوری کرد،‏ برایمان مفید خواهد بود که این بحث و گفتگو را به عنوان یک یادآوری در نظر بگیریم.‏

۱۷.‏ پولس تشویق کرد که از چه الگویی برای دادن پیروی شود،‏ و آیا این الگو می‌تواند امروزه به کار برده شود؟‏

^۱۷ پولس به برادران توصیه کرد که در دادن از یک الگو پیروی کنند.‏ او گفت:‏ «در روز اوّل هفته هر یکی از شما بحسب نعمتیکه یافته باشد نزد خود ذخیره کرده بگذارد.‏» (‏۱قرنتیان ۱۶:‏​۱،‏۲‏)‏ این می‌تواند در اعانه دادن به عنوان مثالی برای ما و فرزندانمان باشد،‏ چه از طریق جماعت این کار را انجام دهیم و چه به طور مستقیم به نزدیکترین دفتر شعبهٔ انجمن بفرستیم.‏ یک زوج میسیونر که مأموریت یافتند در شهری در شرق آفریقا موعظه کنند،‏ از افراد علاقمند دعوت کردند که برای مطالعهٔ کتاب مقدس به آنها بپیوندند.‏ در پایان اولین جلسه،‏ میسیونرها به طور ملاحظه‌کارانه‌ای چند سکه در صندوقی که روی آن،‏ مضمون «اعانات برای کار ملکوت» نوشته شده بود انداختند.‏ حاضرین دیگر هم همین کار را کردند.‏ بعداً پس از اینکه این افراد جدید در جماعتی مسیحی سازماندهی شدند،‏ سرپرست حوزه به ملاقات جماعت آمد و متوجه منظم بودن اعانات آنها شد.‏ —‏ مزمور ۵۰:‏​۱۰،‏۱۴،‏۲۳‏.‏

۱۸.‏ چطور می‌توانیم به برادرانمان که در تنگنا قرار دارند کمک کنیم؟‏

^۱۸ ما این امتیاز را نیز دارا هستیم که از امکاناتمان برای کمک به قربانیهای فاجعه‌های طبیعی و کسانی که در مناطق جنگ زده زندگی می‌کنند استفاده کنیم.‏ چقدر از خواندن مطلبی دربارهٔ ارسال ملزومات به اروپای شرقی در زمانی که تحول اقتصادی و سیاسی به سرعت سراسر این قسمت از دنیا را دربر گرفت،‏ به هیجان آمدیم!‏ اعاناتی که شامل کالا و پول بود،‏ سخاوتمندی و یکپارچگی برادرانمان را با مسیحیان زیان‌دیده نشان داد.‏b —‏ ۲قرنتیان ۸:‏​۱۳،‏۱۴‏.‏

۱۹.‏ برای یاری کسانی که در خدمت تمام‌وقت هستند،‏ چه کارهای عملیی می‌توانیم انجام دهیم؟‏

^۱۹ ما برای کار برادرانمان که در خدمت تمام‌وقت به عنوان پیشگامان،‏ سرپرستان سیار،‏ میسیونرها و داوطلبان بیت‌ایل مشغول هستند ارزش بسیاری قائل هستیم،‏ آیا این طور نیست؟‏ هنگامی که اوضاع مالی ما اجازه می‌دهد،‏ می‌توانیم برخی کمکهای مادی را به طور مستقیم در اختیار آنها قرار دهیم.‏ به عنوان مثال،‏ وقتی سرپرست حوزه از جماعتی که در آن هستی دیدن می‌کند،‏ شاید بتوانی برای او جا،‏ غذا،‏ یا کمکی برای هزینه‌های سفرش فراهم کنی.‏ چنین سخاوتمندییی مورد توجه پدر آسمانیمان که می‌خواهد از خادمانش مراقبت شود،‏ قرار می‌گیرد.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۵‏)‏ چند سال پیش،‏ برادری که قادر بود فقط با خوردنی و آشامیدنی سبک پذیرایی کند،‏ یک سرپرست حوزه و همسرش را به خانهٔ خود دعوت کرد.‏ وقتی که این زوج می‌خواستند برای خدمت موعظهٔ عصر عازم شوند،‏ برادر یک پاکت به دست مهمانانش داد.‏ در داخل آن یک اسکناس (‏معادل با یک دلار آمریکا)‏ و این یادداشت دست نوشته بود:‏ «برای یک فنجان چای یا یک گالن بنزین.‏» چه قدردانی زیبایی با این روشِ فروتنانه ابراز شد!‏

۲۰.‏ در چه امتیاز و مسئولیتی نمی‌خواهیم کوتاهی کنیم؟‏

^۲۰ قوم یَهُوَه از لحاظ روحانی برکت یافته‌اند!‏ ما از ضیافتهای روحانی در مجمعها و کنگره‌هایمان که نشریات جدید،‏ آموزش خوب و پند عملی دریافت می‌کنیم،‏ لذت می‌بریم.‏ با قلبی سرشار از قدردانی به سبب برکات روحانی،‏ امتیاز و مسئولیتمان را فراموش نمی‌کنیم که به بودجه‌ای که برای پیش برد منافع ملکوت خدا در سراسر جهان استفاده می‌شود کمک کنیم.‏

‏‹دوستان از مالِ بی‌انصافی پیدا کنید›‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ بزودی برای «مالِ بی‌انصافی» چه اتفاقی خواهد افتاد،‏ و این مستلزم چه کاری از طرف ماست که همین حالا انجام دهیم؟‏

^۲۱ به درستی که راههای فراوانی وجود دارند که می‌توانیم به وسیلهٔ آنها نشان دهیم پرستش یَهُوَه مهمترین چیز در زندگی ماست،‏ و یک راه بویژه مهم در نشان دادن این موضوع شامل توجه ما به پند عیسی است:‏ «دوستان از مالِ بی‌انصافی برای خود پیدا کنید تا چون فانی گردید شما را بخیمه‌های جاودانی بپذیرند.‏» —‏ لوقا ۱۶:‏⁠۹‏.‏

^۲۲ دقت کن که عیسی از کارآیی نداشتن مال یا ثروت غیرعادلانه صحبت کرد.‏ بله،‏ روزی خواهد آمد که پول این سیستم،‏ بی‌ارزش خواهد شد.‏ حزقیال چنین نبوت کرد:‏ «نقرهٔ خود را در کوچه‌ها میریزند و طلای ایشان مثل چیز نجس میباشد،‏ نقره و طلای ایشان در روز غضب خداوند ایشانرا نتواند رهانید.‏» (‏حزقیال ۷:‏۱۹‏)‏ ما تا موقعی که این اتفاق بیفتد باید در روشی که از سرمایهٔ مادیمان استفاده می‌کنیم،‏ حکمت و فطانت به کار ببریم.‏ بدین ترتیب،‏ چون در توجه نمودن به اخطار عیسی کوتاهی نکرده‌ایم،‏ با پشیمانی به گذشته نگاه نخواهیم کرد:‏ «هرگاه در مالِ بی‌انصافی امین نبودید کیست که مال حقیقی را بشما بسپارد.‏ .‏ .‏ .‏ خدا و [ثروت] .‏ .‏ .‏ را نمیتوانید خدمت نمائید.‏» —‏ لوقا ۱۶:‏​۱۱-‏۱۳‏.‏

۲۳.‏ از چه چیزی باید عاقلانه استفاده کنیم،‏ و پاداشمان چه خواهد بود؟‏

^۲۳ پس بیاییم همگی‌مان وفادارانه به این یادآوریها که پرستش یَهُوَه را در زندگیمان در مکان اول قرار دهیم و از تمام امکانات مالی خود به طور عاقلانه استفاده کنیم،‏ توجه نماییم.‏ بدین صورت می‌توانیم دوستی‌مان را با یَهُوَه و عیسی حفظ کنیم که قول می‌دهند هنگامی که پول کارآیی نداشته باشد ما را «بخیمه‌های جاودانی،‏» با چشم‌انداز زندگی ابدی چه در ملکوت آسمانی و چه بر روی زمین بهشتی بپذیرند.‏ —‏ لوقا ۱۶:‏⁠۹‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

◻ چگونه اسرائیل به دعوت یَهُوَه برای کمک در ساختن خیمه پاسخ داد؟‏

◻ چرا هدیهٔ آن بیوه‌زن بی‌فایده نبود؟‏

◻ مسیحیان برای روشی که از امکانات خود استفاده می‌کنند،‏ چه مسئولیتی را بر دوش دارند؟‏

◻ چگونه می‌توانیم طوری پولمان را استفاده کنیم که باعث پشیمانی ما نشود؟‏