અયૂબ

 ૩ મને સતાવીને,

તમારા જ હાથના કામને ધિક્કારીને તમને શું મળશે?+

 ૫ શું તમારા દિવસો નાશવંત માણસોના જેટલા છે,

અને તમારાં વર્ષો મનુષ્યોનાં વર્ષો જેટલાં છે કે,+

 ૬ તમે મારો વાંક કાઢતા રહો છો,

અને મારાં પાપ શોધતા રહો છો?+

 ૭ તમે જાણો છો કે હું દોષિત નથી+

અને તમારા હાથથી મને કોઈ બચાવી શકતું નથી.+

 ૮ તમે પોતાને હાથે મને ઘડ્યો છે અને મને બનાવ્યો છે,+

હવે શું તમે જ મારા ચૂરેચૂરા કરવા માંગો છો?

 ૯ યાદ કરો, તમે મને માટીમાંથી બનાવ્યો છે,+

હવે શું તમે જ મને ધૂળમાં મોકલવા ચાહો છો?+

૧૧ તમે મને હાડકાં અને સ્નાયુઓથી ગૂંથ્યો,

મને માંસ અને ચામડીનાં કપડાં પહેરાવ્યાં.+

૧૨ તમે મને જીવન આપ્યું, મને અતૂટ પ્રેમ* બતાવ્યો,

મારી કાળજી લીધી, મારા જીવનું રક્ષણ કર્યું.+

૧૪ જો મેં પાપ કર્યું હોત, તો તમે જોયું હોત,+

અને મને સજા કર્યા વગર છોડ્યો ન હોત.

હું નિર્દોષ હોઉં તોપણ, મારું માથું ઊંચું કરી શકતો નથી,+

શરમ અને અપમાનને લીધે મારું માથું નમી ગયું છે.+

૧૬ જો હું મારું માથું ઊંચું કરું, તો તમે સિંહની જેમ મારા પર તરાપ મારો છો,+

અને ફરી મને તમારી તાકાત બતાવી આપો છો.

૧૭ તમે મારી વિરુદ્ધ નવા સાક્ષીઓ ઊભા કરો છો,

મારા પર તમારો ગુસ્સો વધતો ને વધતો જાય છે,

એક પછી એક આફત બસ આવતી જ રહે છે.

૧૯ મને ગર્ભમાંથી સીધો કબરમાં જ લઈ ગયા હોત,

અને હું હતો ન હતો થઈ ગયો હોત તો કેવું સારું થાત!’

૨૧ હું એ દેશમાં જવાનો છું જ્યાંથી પાછા ફરી શકાતું નથી,+

ઘોર અંધકારના* એ દેશમાં,+

૨૨ જ્યાં બસ અંધારું જ અંધારું છે,

જ્યાં જરાય વ્યવસ્થા નથી, પ્રકાશનું એક કિરણ પણ નજરે પડતું નથી,

હા, એ દેશમાં અજવાળું પણ અંધકાર બરાબર છે!”