Ժողովող
1 Ժողովողի՝*+ Դավթի որդու խոսքերը, որը թագավոր էր Երուսաղեմում:+
6 Քամին սլանում է դեպի հարավ և պտույտ տալով վերադառնում դեպի հյուսիս:
Այն պտտվում ու պտտվում է. շարունակ պտույտներ է անում:
7 Բոլոր գետերը* ծովն են լցվում, մինչդեռ ծովը չի լցվում:+
Որտեղից որ գետերը սկիզբ են առնում, այնտեղ էլ վերադառնում են, որ նորից հոսեն:+
8 Ամեն ինչ հոգնեցնում է,
Մարդ չի էլ կարող պատմել այդ բոլորի մասին:
Աչքն իր տեսածով չի գոհանում,
Ոչ էլ ականջը՝ իր լսածով:
9 Ինչ որ եղել է, դարձյալ կլինի,
Եվ ինչ որ արվել է, նորից կարվի:
Արեգակի տակ ոչ մի նոր բան չկա:+
10 Կա՞ մի բան, որի մասին կարելի է ասել. «Տե՛ս, սա նոր է»:
Այն վաղուց ի վեր գոյություն ունի,
Մեզնից առաջ արդեն կար:
11 Նախկինում ապրած մարդկանց ոչ ոք չի հիշում,
Ոչ էլ կհիշեն նրանց, ովքեր հետո են գալու,
Իսկ վերջիններիս չեն հիշի նրանցից հետո եկողները:+
12 Ես՝ ժողովողս, Իսրայելի թագավոր դարձա Երուսաղեմում:+ 13 Ես վճռեցի իմաստությունս գործի դնելով՝ ուսումնասիրել ու քննել+ այն ամենը, ինչ արվում է երկնքի տակ՝+ այն հիասթափեցնող գործը, որ Աստված տվել է մարդկանց, որպեսզի դրանով զբաղվեն:
14 Ես տեսա այն բոլոր գործերը, որ արվում են արեգակի տակ,
Եվ սա հասկացա. ամեն ինչ փուչ է և վազք քամու հետևից:+
15 Ինչ որ ծուռ է, հնարավոր չէ ուղղել,
Եվ ինչ որ չկա, հնարավոր չէ հաշվել:
16 Ինքս ինձ ասացի. «Մեծ իմաստություն եմ ձեռք բերել: Այդպիսի իմաստություն ինձնից առաջ Երուսաղեմում ապրած ոչ մի մարդ չի ունեցել,+ և իմ սիրտը շատ իմաստություն ու գիտելիք է ձեռք բերել»:+ 17 Ես ողջ սրտով ձգտեցի իմանալ, թե ինչ է իմաստությունը, անմտությունն* ու հիմարությունը,+ և հասկացա, որ դա նույնպես վազք է քամու հետևից: