Հոբ

 3 Ճիշտ է, դու շատերին ես շտկել,

Թույլ ձեռքերը զորացրել,

 4 Սայթաքողին քո խոսքերով ոտքի ես կանգնեցրել

Եվ դողացող ծնկները ամրացրել,

 5 Բայց հիմա, երբ քեզ է չարիք պատահել, դու թևաթափ ես եղել,*

Այն դիպել է քեզ, և վհատության մեջ ես ընկել:

 6 Ի՞նչ է, Աստծու հանդեպ ակնածանքդ քեզ վստահությամբ չի՞ լցնում,

Քո անարատ+ ընթացքը քեզ հույս չի՞ ներշնչում:

 7 Հիշիր, խնդրեմ, ո՞ր մի անմեղ մարդն է երբևէ կործանվել,

Կամ մի՞թե որևէ ուղղամիտ երբևէ բնաջինջ է եղել:

 8 Ինչքան որ տեսել եմ, չարիք հերկողները*

Եվ դժբախտություն ցանողները հենց իրենք են հնձում այդ նույն բաները:

 9 Աստծու շնչից նրանք ոչնչանում են

Եվ նրա բարկության պոռթկումից կործանվում են:

10 Առյուծը մռնչում է, զորեղ առյուծի մռնչոց է լսվում,

Բայց նույնիսկ ահազդու առյուծների ժանիքներն են կոտրվում:

11 Առյուծը որս չի գտնում ու սատկում է,

Եվ կորյունները ցրվում են:

12 Ինձ գաղտնի մի խոսք ասվեց,

Ականջս շշուկ լսեց:

13 Գիշերը, երբ մարդիկ խոր քուն են մտնում,

Ես տեսիլքներ տեսա, որոնք անհանգիստ մտքեր առաջացրին իմ գլխում:

14 Ինձ սաստիկ դող պատեց,

Սարսափն ինձ* համակեց:

15 Դեմքիս առջևով մի ոգի անցավ,

Մարմնիս մազերը փշաքաղվեցին:

16 Նա կանգ առավ,

Բայց ես չհասկացա, թե նա ինչ տեսք ուներ:

17 «Մի՞թե մահկանացու մարդը կարող է Աստծուց արդար լինել,

Մի՞թե մարդը կարող է իրեն Ստեղծողից մաքուր լինել»:

18 Նա չի վստահում իրեն ծառայողներին,

Սխալներ է գտնում իր հրեշտակների* մեջ,

19 Էլ ուր մնաց՝ կավեղեն տների բնակիչների մեջ,

Որ պարզապես հող են,+

Որոնց նույնքան հեշտ է ճզմել, որքան ցեցին:

20 Առավոտյան կան, իսկ երեկոյան վերացած են լինում,

Առհավետ կործանվում են, և ոչ ոք չի էլ նկատում:

21 Նրանք ասես վրան լինեն, որ փլուզվում է,

Երբ պարանը քաշվում-հանվում է: