Зәбүр

 2 Таулар туылмай тұрып,

Өзің жер мен әлемді дүниеге келтірмей тұрып+, сен бар болғансың.

Сен мәңгілік Құдайсың+;

 3 Сен пендені қайтадан топыраққа айналдырасың,

Оған: “Кері қайт, адам баласы!”— дейсің+.

 4 Сенің көз алдыңда мың жыл өте шыққан кешегі күндей+,

Бар болғаны түнгі күзеттей.

 5 Оларды аяқастынан алып кетесің+;

Олар түс сияқты ғайып болады;

Таң ата көктеп шыққан шөпке ұқсайды+:

 6 Таңертең жайнап шығады, жаңарады,

Ал кешке қурап семіп қалады+.

 7 Қаһарыңнан құрып жоқ боламыз+,

Ашуыңнан дірдек қағамыз.

 8 Күнәларымыз өзіңе аян+,

Нұрлы жүзің құпияларымызды ашады+.

 9 Қаһарыңнан өміріміз сөніп барады,

Жылдарымыз күрсіністей өте шығады.

10 Ғұмырымыз жетпіс жасқа созылар,

Қауқарымыз мол болса, сексенге барар+,

Әйтсе де қайғы-қасірет бар көреріміз;

Өмір зымырап өтеді де, ғайып боламыз+.

12 Бізге күндерімізді санауды үйретші+,

Дана жүрекке ие болайық.

14 Таңертең айнымас сүйіспеншілігіңе кенелтші+,

Өмір бойы шаттана дауыстап, қуанып жүрейік+.

15 Өзің қасіретке душар еткен күндерімізге сай қуанышқа бөлеші+,

Бақытсыздыққа ұшыраған жылдарымызға+ сай шаттыққа кенелтші.

16 Лайым қызметшілерің сенің істеріңді,

Олардың ұлдары ұлылығыңды көрсін+.