Нуклеарна војна — може ли да се избегне?

„Ќе можат да пасат и да се одмараат и никој не ќе им пречи“ (Софонија 3:13).

СЕКОЈ копнее по свет во кој ќе нема закана од нуклеарна војна. Меѓутоа, кога ќе видат каква е реалната ситуација во светот, мнозина стануваат песимисти. „Идејата да се контролира, да се намали и на крајот да се отстрани нуклеарното оружје сѐ помалку се наоѓа на дневниот ред на САД и на меѓународната заедница“, стои во The Guardian Weekly.

Сепак, некои посочуваат на напорите што ги прават нациите во овој поглед. На пример, се проценува дека само Соединетите Држави потрошиле 2,2 милијарди долари во една година за да спречат нуклеарна војна. Секако дека тоа не се малку пари. Сепак, мнозина се вознемирени од фактот дека во истата земја се трошат околу 27 милијарди долари годишно на подготовки за нуклеарна војна.

А што е со мировните спогодби? Можат ли таквите напори да ни влеат надеж?

Спогодби за контрола на нуклеарното оружје

Откако беше откриена нуклеарната бомба, беа усвоени многу спогодби со цел да се контролира или да се ограничи нуклеарното оружје. Некои од нив се: Спогодбата за неширење на нуклеарно оружје, Преговорите за ограничување на стратегиско вооружување и Спогодбата за потполна забрана на нуклеарни проби. Зарем тие не беа ефикасни во отстранувањето на заканата од нуклеарна војна?

Секоја спогодба се заснова на заемно ветување помеѓу земјите потписнички. На пример, успехот на Спогодбата за неширење на нуклеарно оружје, која беше усвоена во 1970 и која до декември 2000 ја потпишаа 187 земји, зависи од добрата волја на земјите потписнички — како оние што имаат така и оние што немаат нуклеарно оружје. Со спогодбата им се забранува на земјите што немаат нуклеарно оружје да прават или да набавуваат нуклеарен арсенал, а од нуклеарните сили се бара да настојуваат да го отстранат своето нуклеарно оружје. Дали ова беше ефикасно? „Иако системот на контрола утврден со Спогодбата за неширење на нуклеарно оружје е далеку од совршен, тој сепак ефикасно спречи цивилната нуклеарна технологија и објектите што се ставени под надзор да се користат за други цели“, објаснува Кери Саблет во документот „Често поставувани прашања во врска со нуклеарното оружје“.

И покрај тоа што оваа спогодба имаше извесен успех, „таа не [можеше] . . . да одврати неколку нации од обидот да набават или да направат вакво оружје, а во некои случаи дури и успеаја во тоа“, вели Саблет. Меѓутоа, тој вели дека успеале само со помош на тајни програми спроведени вон објектите што се под надзор на Спогодбата за неширење на нуклеарно оружје. Ефикасноста на која и да е спогодба зависи од довербата што може да се положи во земјите потписнички. Можеме ли едноставно да ги прифатиме ветувањата на луѓето? Одговорот е јасен кога ги гледаме фактите што ги содржи човечката историја.

Според тоа, кој може да ни даде надеж?

Нов начин на размислување

Во декември 2001, околу 110 добитници на Нобелова награда усвоија и потпишаа една изјава што гласи: „Единствената надеж за иднината лежи во заедничка меѓународна акција, која ќе биде овластена од демократијата . . . За да преживееме во светот што го променивме, мораме да научиме да размислуваме на нов начин“. Но, каков е тој „нов начин“ на размислување што е потребен? Дали е реално да веруваме дека оние што му се закануваат на светскиот мир со своето нуклеарно оружје ќе научат да размислуваат на некој нов начин?

Библијата ни го дава следниов совет: „Не надевајте се на кнезовите, ниту во човечки син, од кого нема спасение“ (Псалм 146:3). Зошто? Библијата одговара: „Патот на човекот не е во неговата власт . . . човекот, кој што оди не може да ги управува своите чекори!“ (Еремија 10:23). Да, главната причина е тоа што луѓето немаат способност да владеат со земјата во мир. Како што вели Библијата, „човек владее над човек за негова несреќа“ (Проповедник 8:9).

Ако луѓето не се способни да владеат со земјата, тогаш кој е способен? Библијата ветува дека под една сигурна и способна влада ќе владее мир. Во Библијата, оваа влада се нарекува Божје Царство. Без да се свесни за тоа, милиони луѓе се молат за оваа влада кога ја кажуваат молитвата Оченаш: „Татко наш, кој си на небесата . . . Нека дојде царството твое. Нека биде волјата твоја, како на небото така и на земјата“ (Матеј 6:9, 10). Цар на ова Царство е Исус Христос, Кнезот на мирот. Кога го опишува неговото владетелство, Библијата наведува: „Неговата власт ќе се шири надалеку и не ќе има крај на мирот“ (Исаија 9:6, 7).

Дури и ако „кнезовите“ (односно политичарите) и човечките влади не го научат овој нов начин на размислување, Вие можете да го научите. Со помош на бесплатна библиска студија, Јеховините сведоци им помогнале на милиони луѓе да ја прифатат библиската порака на надеж. Ако сакате повеќе информации, Ве молиме контактирајте со издавачите на ова списание или, пак, појдете во Салата на Царството на Јеховините сведоци во Вашето место.

[Слика на страници 8 и 9]

Под владата на Божјето Царство, на светот нема да му се заканува нуклеарна војна