നക്ഷത്ര​ങ്ങൾക്ക്‌ നിങ്ങ​ളോട്‌ എന്ത്‌ അറിയി​ക്കാൻ കഴിയും?

തെളിഞ്ഞ ഒരു രാത്രി​യി​ലെ നക്ഷത്ര​നി​ബി​ഡ​മായ ആകാശം യഥാർത്ഥ​ത്തിൽ നഗ്നനേ​ത്ര​ങ്ങൾക്കു പോലും ഒരു മഹനീ​യ​കാ​ഴ്‌ച​യാണ്‌. രജതവർണ്ണ​മായ ചന്ദ്രനും മിന്നി​ത്തി​ള​ങ്ങുന്ന അസംഖ്യം നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളും മങ്ങി​പ്ര​കാ​ശി​ക്കുന്ന ക്ഷീരപ​ഥ​വും—ഇവയെ​ല്ലാം വളരെ​യ​ധി​കം പ്രശാ​ന്ത​വും നിഗൂ​ഢ​വു​മാ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ‘ഇവ അവി​ടെ​യു​ള്ള​തെ​ന്തു​കൊണ്ട്‌, അവ നമ്മോട്‌ എന്തെങ്കി​ലും അറിയി​ക്കാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​ണോ?’

സ്‌മര​ണാ​തീ​ത കാലം മുതൽ മനുഷ്യർ ഈ കുഴക്കുന്ന ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരം കാണാൻ ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, താരത​മ്യേന അടുത്ത കാലത്താണ്‌ ഭൗതി​ക​പ്ര​പഞ്ചം എത്ര ആരായാ​നാ​വാത്ത വിധം വിസ്‌തൃ​ത​മാ​ണെ​ന്നും ഭൂമി എത്ര ചെറു​തും അഗണ്യ​വു​മായ ഒരു തരിമാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നും ഗ്രഹി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യത്‌. ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​നു പ്രകാ​ശ​വർഷ​ങ്ങൾക്ക​പ്പു​റ​ത്തുള്ള ശതകോ​ടി​ക്ക​ണ​ക്കി​നു നക്ഷത്ര​പം​ക്തി​കൾ അവിടെ നില​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ ജീവി​ത​വും ഭാവി​യും നിർണ്ണ​യി​ക്കാൻമാ​ത്ര​മാ​ണെന്ന്‌ സങ്കൽപ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ മൗഢ്യ​മാണ്‌! അവയ്‌ക്ക്‌ വളരെ മഹത്തര​മായ ചിലതു നമ്മെ അറിയി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കണം.

ഒരു വ്യക്തമായ സന്ദേശം

നാം കണ്ടുക​ഴി​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ, ചിലർ നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളിൽ നിഗൂഢ അടയാ​ള​ങ്ങ​ളും ശകുന​ങ്ങ​ളും കാണാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും നക്ഷത്ര​നി​ബി​ഡ​മായ ആകാശ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രതാപം ഒട്ടുവ​ള​രെ​യാ​ളു​കൾക്ക്‌ അവരിൽ ഭയാദ​ര​വു​ക​ളു​ടെ അത്യഗാ​ധ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ണർത്തുന്ന സമുന്ന​ത​വും വിശി​ഷ്ട​വു​മായ ഒരു സന്ദേശം പ്രദാ​നം​ചെ​യ്യു​ന്നു. “പ്രപഞ്ച​ത്തി​ലെ പ്രകൃ​തി​നി​യ​മങ്ങൾ ആരെങ്കി​ലും ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യ​വ​യാ​യി​രി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം അത്ര കൃത്യ​മാണ്‌” എന്ന്‌ ശൂന്യാ​കാശ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നായ വേണർ വോൺ ബ്രാൺ പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതു​പോ​ലെ​തന്നെ, “നമുക്കു ചുററു​മുള്ള മുഴു പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ​യും ക്രമത്തെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം” ഏക ന്യായ​യു​ക്ത​മായ നിഗമനം “ഏതോ ശക്തി ഇതി​നെ​യെ​ല്ലാം ഭ്രമണ​പ​ഥ​ത്തി​ലാ​ക്കി അവിടെ നിലനിർത്തു​ന്നു​വെ​ന്ന​താണ്‌” എന്ന്‌ മുൻ ശൂന്യ​കാ​ശ​യാ​ത്രി​ക​നായ ജോൺ ഗ്ലെൻ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇതു ഗ്രഹി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌, ഉന്നതപ​രി​ശീ​ലനം ലഭിച്ചി​രി​ക്കുന്ന വിദഗ്‌ദ്ധ​നോ ഒരു വലിയ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​നോ ആയിരി​ക്കേ​ണ്ട​യാ​വ​ശ്യ​മില്ല. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, ഒരു പുരാതന എബ്രായ രാജാവ്‌ അങ്ങനെ​യുള്ള ഒരു കാഴ്‌ച​യാൽ വികാ​രാ​ധീ​ന​നാ​യി പിൻവ​രു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം കാവ്യാ​ത്മ​ക​മാ​യി ഉച്ചരിച്ചു, അത്‌ നമ്മിൽ മിക്കവ​രു​ടെ​യും സ്വാഭാ​വി​ക​പ്ര​തി​ക​ര​ണ​മാ​ണെന്ന്‌ സംഗ്ര​ഹി​ച്ചു പറയാ​വു​ന്ന​താണ്‌. അവൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി:

“ആകാശങ്ങൾ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മഹത്വത്തെ പ്രഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു;

അവന്റെ കൈക​ളു​ടെ പ്രവൃ​ത്തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ആകാശ​വി​രി​വു പറയുന്നു.

ഒരു ദിവസ​ത്തി​നു പിന്നാലെ മറെറാ​രു ദിവസം സംസാരം പൊഴി​യാ​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്നു,

ഒരു രാത്രി​ക്കു പിന്നാലെ മറെറാ​രു രാത്രി പരിജ്ഞാ​നം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു.

സംസാരമില്ല, വാക്കു​ക​ളില്ല;

അവയുടെ ഭാഗത്തെ ശബ്ദം കേൾക്കു​ന്നില്ല.

അവയുടെ അളവു​നൂൽ ഭൂമി​യു​ടെ എല്ലാ ഭാഗ​ത്തേ​ക്കും പോയി​രി​ക്കു​ന്നു,

ഫലപു​ഷ്ടി​യുള്ള ദേശത്തി​ന്റെ അറുതി​യോ​ളം അവയുടെ ഭാഷണ​ങ്ങ​ളും.”—സങ്കീർത്തനം 19:1-4.

ഒരു വിശി​ഷ്ട​ചി​ത്രം ഒരു കലാകാ​രന്റെ പ്രതി​ഭ​യെ​യും വൈദ​ഗ്‌ദ്ധ്യ​ത്തെ​യും​കു​റി​ച്ചു ചിലതു നമ്മെ അറിയി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, നക്ഷത്രങ്ങൾ സംസാ​ര​വും വാക്കു​ക​ളും ശബ്ദവും കൂടാ​തെ​തന്നെ നമ്മോടു ചിലതു അറിയി​ക്കു​ന്നു. അവയ്‌ക്ക്‌ മന്ത്രശ​ക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നോ ഏതെങ്കി​ലും വിധത്തിൽ അവ നമ്മുടെ വ്യക്തി​ത്വ​ത്തേ​യോ ഭാവി​യേ​യോ സ്വാധീ​നി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നോ അല്ല. എന്നാൽ, നക്ഷത്ര​നി​ബി​ഡ​മായ ആകാശ​ങ്ങ​ളിൽ പ്രകട​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ക്രമവും രൂപക​ല്‌പ​ന​യും അവ ബുദ്ധി​യും ശക്തിയു​മുള്ള ഒരു സംവി​ധാ​യ​ക​ന്റെ​യും സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ​യും കൈ​വേ​ല​യാ​ണെ​ന്നുള്ള വ്യക്തമായ സന്ദേശം നൽകുന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ പ്രസ്‌താ​വി​ച്ച​തു​പോ​ലെ: “അവന്റെ അദൃശ്യ​ഗു​ണങ്ങൾ ലോക​സൃ​ഷ്ടി​മു​തൽ വ്യക്തമാ​യി കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു, എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ അവ, അവന്റെ നിത്യ​ശ​ക്തി​യും ദൈവ​ത്വ​വും​തന്നെ, നിർമ്മി​ത​വ​സ്‌തു​ക്കൾമു​ഖേന ഗ്രഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു.”—റോമർ 1:20.

സകല​ത്തെ​യും ഭരിക്കുന്ന ശക്തി

ഭൗതി​ക​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, സകല വസ്‌തു​വും—ഏററവും വലിയ താരാ​പം​ക്തി​കൾ മുതൽ ഏററവും ചെറിയ ആററങ്ങൾ വരെ—ചില ഭൗതി​ക​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളാൽ ഭരിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെന്ന്‌ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞൻമാർ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. നാം നന്നായി നിർവ​ചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന നിയമ​ങ്ങ​ളാ​ലും തത്വങ്ങ​ളാ​ലും ഭരിക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ആ പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാണ്‌, അവയിൽ ധാർമ്മി​ക​ത​യു​ടെ നിയമ​ങ്ങ​ളും തത്വങ്ങ​ളും ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു.

പതി​നെ​ട്ടാം നൂററാ​ണ്ടി​ലെ ജർമ്മൻ തത്വചി​ന്ത​ക​നും വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​പ്ര​വർത്ത​ക​നും യുക്തി​യെ​യും ന്യായ​ത്തെ​യും​കു​റി​ച്ചുള്ള തന്റെ ഉപന്യാ​സ​ങ്ങൾസം​ബ​ന്ധിച്ച്‌ നന്നായി ആദരി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​യാ​ളു​മായ ഇമ്മാനു​വേൽ കാൻറ്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “നാം എത്ര കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യും സ്ഥിരമാ​യും അവയെ​ക്കു​റി​ച്ചു ചിന്തി​ക്കു​ന്നു​വോ അത്രക്ക്‌ രണ്ടു കാര്യങ്ങൾ എന്നും നവവും വർദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ആദരവും ഭയവും കൊണ്ട്‌ മനസ്സിനെ നിറക്കു​ന്നു: നക്ഷത്ര​നി​ബി​ഡ​മായ മീതെ​യുള്ള ആകാശ​വും ആന്തരി​ക​മായ ധാർമ്മി​ക​നി​യ​മ​വും​തന്നെ.” ഭൗതി​ക​മായ “നക്ഷത്ര​നി​ബ​ഡ​മായ ആകാശ​ങ്ങളെ” ഭരിക്കുന്ന നിയമ​ങ്ങളെ സൃഷ്ടി​ച്ച​വൻത​ന്നെ​യാണ്‌ “ആന്തരി​ക​മായ ധാർമ്മിക നിയമ​ത്തെ​യും” സൃഷ്ടി​ച്ചവൻ. (റോമർ 2:14, 15) ദൈവ​വ​ച​ന​ത്താൽ പോഷി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും വളർത്ത​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ആ “ആന്തരി​ക​നി​യമ”ത്തിന്‌ നമ്മുടെ സന്തുഷ്ടി​യു​ടെ​യും ജീവി​തോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തി​ന്റെ​യും അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തിൽ നമ്മെ വഴിന​ട​ത്താൻ കഴിയും. ഈ കാരണ​ത്താ​ലാണ്‌ നക്ഷത്ര​നി​ബി​ഡ​മായ ആകാശ​ങ്ങളെ നിരീ​ക്ഷി​ച്ച​തി​നാൽ ദൈവ​മ​ഹ​ത്വ​ത്തെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റ​യാൻ പ്രേരി​ത​നായ ശേഷം സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ തുടർന്ന്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്‌:

“യഹോ​വ​യു​ടെ നിയമം പൂർണ്ണ​മാ​കു​ന്നു, ദേഹിയെ തിരികെ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തു​തന്നെ.

യഹോവയുടെ ഓർമ്മി​പ്പി​ക്ക​ലു​കൾ വിശ്വാ​സ​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ന്നു, അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വനെ ജ്ഞാനി​യാ​ക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ.

യഹോവയിൽനിന്നുള്ള ആജ്ഞകൾ നേരു​ള്ള​വ​യാ​കു​ന്നു, ഹൃദയത്തെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ;

യഹോവയുടെ കല്‌പന ശുദ്ധമാ​കു​ന്നു, കണ്ണുകളെ പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ.

യഹോവാഭയം നിർമ്മ​ല​മാ​കു​ന്നു, എന്നേക്കും നിൽക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ.

യഹോവയുടെ ന്യായ​ത്തീർപ്പു​കൾ സത്യമാ​കു​ന്നു; അവ മുഴു​വ​നാ​യി നീതി​യു​ള്ള​വ​യെന്നു തെളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.”—സങ്കീർത്തനം 19:7-9

അതു​കൊണ്ട്‌ നക്ഷത്രങ്ങൾ നമ്മോട്‌ എന്തറി​യി​ക്കു​ന്നു? സ്രഷ്ടാവു തന്റെ ജ്ഞാനത്തി​ലും സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ലും പ്രപഞ്ച​ത്തി​ന്റെ സങ്കീർണ്ണ​പ്ര​വർത്ത​ന​ങ്ങളെ ഭരിക്കുന്ന ഭൗതി​ക​നി​യ​മങ്ങൾ മാത്രമല്ല, സത്വര​ഗ​തി​വേ​ഗ​മു​ള്ള​തും മാറി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ നമ്മുടെ സമുദാ​യ​ത്തിൽ നമ്മെ നയിക്കാൻ ധാർമ്മി​ക​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളും പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്നു​തന്നെ. ഇല്ല, ഒരു ചതുരം​ഗ​പ്പ​ല​ക​യി​ലെ കരുക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെയല്ല ദൈവം നമ്മെ നിർമ്മി​ച്ചത്‌, അവയുടെ സ്വഭാവം മുൻനിർണ്ണ​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു, അവയുടെ “നീക്കങ്ങൾ” കളികാ​ര​നാൽ നിയ​ന്ത്രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. പകരം, അവൻ ജ്ഞാനപൂർവം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ നമ്മെ സഹായി​ക്കാൻ കഴിയുന്ന ധാർമ്മി​ക​നി​യ​മങ്ങൾ പ്രദാ​നം​ചെ​യ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു, എന്നാൽ സ്വതന്ത്ര ധാർമ്മി​ക​കാ​ര്യ​സ്ഥൻമാർ എന്ന നിലയിൽ ആ ദൈവ​ദ​ത്ത​മായ ധാർമ്മി​ക​നി​യ​മ​ങ്ങളെ സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും ബാധക​മാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ടത്‌ നാമാണ്‌.

ഈ നിയമങ്ങൾ എവിടെ കണ്ടെത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു? അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ നമ്മോടു പറയുന്നു: “എല്ലാ തിരു​വെ​ഴു​ത്തും ദൈവ​നി​ശ്വ​സ്‌ത​വും പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​നും ശാസി​ക്ക​ലി​നും കാര്യങ്ങൾ നേരെ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നും നീതി​യിൽ ശിക്ഷണം​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നും പ്രയോ​ജ​ന​ക​ര​വു​മാ​കു​ന്നു, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ മനുഷ്യൻ സകല സൽപ്ര​വൃ​ത്തി​കൾക്കും തികച്ചും യോഗ്യ​നാ​യി പൂർണ്ണ​സ​ജ്ജ​നാ​കേ​ണ്ട​തി​നു​തന്നെ.” (2 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 3:16, 17) അതെ, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നിശ്വ​സ്‌ത​വ​ച​ന​മായ ബൈബി​ളിൽ സകല മാനു​ഷ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി​യുള്ള പ്രയോ​ജ​ന​ക​ര​മായ മാർഗ്ഗ​രേ​ഖ​ക​ള​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ കാരണ​ത്താൽ ബൈബിൾ നമ്മെ ഇങ്ങനെ പ്രോൽസാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “നിന്റെ മുഴു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ യഹോ​വയെ ആശ്രയി​ക്കുക, നിന്റെ സ്വന്തം വിവേ​ക​ത്തിൽ ഊന്നരുത്‌. നിന്റെ സകല വഴിക​ളി​ലും അവനെ പരിഗ​ണി​ക്കുക, അവൻതന്നെ നിന്റെ പാതകളെ നേരെ​യാ​ക്കും. നിന്റെ സ്വന്തം ദൃഷ്ടി​ക​ളിൽ ജ്ഞാനി​യാ​യി​ത്തീ​ര​രുത്‌. യഹോ​വയെ ഭയപ്പെട്ട്‌ വഷളത്വം വിട്ടു​മാ​റുക.”—സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 3:5-7. (g89 11⁄22)