अय्युब

 २ “तपाईँहरू कहिलेसम्म मलाई सताइरहनुहुन्छ?+

कहिलेसम्म घोचपेच गरिरहनुहुन्छ?+

 ३ तपाईँहरू बारम्बार* मेरो अपमान गर्नुहुन्छ।

मसित यस्तो क्रूर व्यवहार गर्न तपाईँहरूलाई लाज लागेन?+

 ४ मैले गल्ती गरेकै भए पनि

त्यसको सजाय भोग्न म तयार छु।

 ५ तर मलाई खसालेर तपाईँहरू आफैलाई उचाल्नुहुन्छ

र ममाथि आइपरेको विपत्ति जायजै हो भनेर दाबी गर्नुहुन्छ भने

 ६ यो कुरा याद राख्नुहोस्‌, मलाई यो अवस्थामा पुऱ्‍याउने

र आफ्नो जालमा फसाउने व्यक्‍ति परमेश्‍वर नै हुनुहुन्छ।

 ७ ‘ममाथि अन्याय भयो’ भन्दै जति नै कराए पनि म न्याय पाउँदिनँ।+

मैले जति गुहारे पनि कसैले मेरो वास्ता गर्दैन।+

 ८ म हिँड्‌न नसकूँ भनेर परमेश्‍वरले ढुङ्‌गाको पर्खाल लगाएर मेरो बाटो थुनिदिनुभएको छ।

उहाँले मेरो बाटो अँध्यारो तुल्याइदिनुभएको छ।+

 ९ उहाँले मेरो मानसम्मान माटोमा मिलाइदिनुभएको छ।

मेरो शिरको मुकुट भुईँमा खसालिदिनुभएको छ।

१० म नाश नहोउन्जेल उहाँ मलाई चारैतिरबाट आक्रमण गर्नुहुन्छ।

रूखलाई उखेलेझैँ उहाँ मेरो आशालाई उखेलेर मिल्काइदिनुहुन्छ।

११ आगोभन्दा चर्को रिस उहाँ ममाथि पोखाउनुहुन्छ

र मलाई आफ्नो शत्रु ठान्‍नुहुन्छ।+

१२ उहाँको सेनाले एकजुट भएर मलाई घेर्छ

र मेरो पालको वरिपरि छाउनी हाल्छ।

१३ मेरा आफ्नै दाजुभाइलाई उहाँले मदेखि टाढा पठाइदिनुभएको छ।

अनि मलाई चिन्‍नेहरूजति सबैले मलाई छोडेर गएका छन्‌।+

१४ मेरा आफन्तहरू सबैले मलाई एक्लै पारे।

मसितै उठबस गर्नेहरूले समेत मलाई बिर्सिए।+

१५ मेरो घरमा आएका पाहुनाहरू+ र मेरा दासीहरू मलाई नचिनेझैँ गर्छन्‌।

तिनीहरूको लागि त म अनजान मानिसजस्तै भएको छु।

१६ म मेरो नोकरलाई बोलाउँछु तर त्यसले नसुनेझैँ गर्छ।

‘मलाई दया गर’ भनेर मैले त्यसलाई बिन्ती गर्नुपरेको छ।

१७ मेरी पत्नीलाई समेत मेरो सास गन्हाउँछ।+

मेरा आफ्नै दाजुभाइहरूलाई म डुङडुङती गन्हाउने भएको छु।

१८ केटाकेटीहरू मलाई देखी सहँदैनन्‌।

तिनीहरू जहिले पनि* मलाई जिस्क्याउँछन्‌।

१९ मेरा घनिष्ठ मित्रहरू मदेखि घिनाउँछन्‌।+

ज-जसलाई म माया गर्थेँ, तिनीहरू सबै ममाथि खनिएका छन्‌।+

२० म हड्डी र छाला मात्र भएको छु।+

म जसोतसो बाँचिरहेको छु।*

२१ ए मेरा मित्रहरू हो! दया गर्नुहोस्‌, मलाई दया गर्नुहोस्‌।

किनकि परमेश्‍वर स्वयम्‌ले मलाई हिर्काउनुभएको छ।+

२२ तपाईँहरू पनि किन मलाई परमेश्‍वरले जस्तै दुःख दिनुहुन्छ?+

किन मलाई निरन्तर सताउनुहुन्छ?+

२३ मेरा यी शब्दहरू लेखेर राखिएको भए हुन्थ्यो।

एउटा पुस्तकमा साँचेर राखिएको भए हुन्थ्यो।

२४ ती शब्दहरू फलामको कलम* र सिसाले

कहिल्यै नमेटिनेगरि ढुङ्‌गामा कुँदिएको भए हुन्थ्यो।

२५ किनकि मेरा उद्धारक+ जीवितै हुनुहुन्छ भनेर मलाई थाह छ।

उहाँ आउनुहुनेछ र पृथ्वीमा खडा हुनुहुनेछ।

२६ मेरो शरीर कुहिएको भए पनि

मर्नुअघि नै म परमेश्‍वरलाई देख्नेछु।

२७ म आफैले उहाँलाई देख्नेछु;

अरूको होइन, आफ्नै आँखाले उहाँलाई देख्नेछु।+

२९ तर होसियार! तपाईँहरूमाथि तरबार आइनलागोस्‌।+

किनकि अपराधीलाई दण्ड दिन तरबार चलाइन्छ।

सबैको न्याय गर्ने एक न्यायाधीश हुनुहुन्छ भनेर जानिराख्नुहोस्‌।”+