Christelijke bruiloften die vreugde schenken

1, 2. Hoe reageren de meeste mensen wanneer zij het woord „bruiloftsfeest” horen, en waarom? (Matthéüs 19:4-6)

DE APOSTEL Johannes, een ooggetuige, bericht: „Nu vond er te Kana in Galiléa een bruiloftsfeest plaats, en de moeder van Jezus was daar. Jezus en zijn discipelen waren eveneens tot het bruiloftsfeest uitgenodigd.” (Wij cursiveren.) — Johannes 2:1, 2.

² Hoe reageert u wanneer u die woorden in Johannes 2:1, 2 leest? Het zou niet vreemd zijn als deze woorden prettige gedachten bij u opriepen, want het woord „bruiloftsfeest” heeft een aangename betekenis. Mensen wonen graag een bruiloft bij. Zoals wij in Genesis 2:18-24 lezen, vond de eerste huwelijksvoltrekking in het Paradijs plaats, toen de mens zonder zonde was. Die huwelijksvoltrekking, waarbij een volmaakte man en vrouw in de echt werden verbonden, werd door onze Schepper gearrangeerd en goedgekeurd. Ze had een verheven karakter en schiep een vreugdevol precedent voor toekomstige huwelijksvoltrekkingen.

3. Welke stemming wordt in de Schrift in verband gebracht met bruiloften, maar welke moeilijkheid is er gerezen? (Jeremia 7:34)

³ Dat u graag een bruiloft bijwoont, stemt overeen met wat wij in Gods Woord lezen. In Psalm 45:15 wordt de volgende beschrijving gegeven van de trouwstoet bij een koninklijke bruiloft: „Zij zullen worden gebracht met vreugdebetoon en blijdschap; zij zullen het paleis van de koning binnentreden.” Ook in de bijbelse illustratieve verwijzingen naar bruiloften wordt vreugde weerspiegeld (Matthéüs 22:2-4; 25:1-10; Openbaring 19:6-9). Ja, hoewel er een ernstige stap wordt gedaan — een paar gaat de heilige huwelijksverbintenis aan — dient men op de trouwdag te kunnen terugzien als een vreugdevolle, waardige gebeurtenis. Uit berichten van over de gehele wereld blijkt echter dat veel bruiloften dit kenmerk missen en hieruit vloeien veel problemen en narigheid voor het bruidspaar en verdriet voor de aanwezigen voort. Dit is zelfs het geval geweest met sommige bruiloften waarbij dienstknechten van Jehovah betrokken waren. Hoe dan wel?

4. (a) Waarom zijn de meeste bruiloften openbare aangelegenheden? (b) Wat heeft Jezus gezegd over huwen in onze tijd?

⁴ In de meeste landen kan een paar in het huwelijk treden door middel van een ceremonie in besloten kring die aan de wettelijke vereisten voldoet. Indien een paar verkiest van een dergelijke ceremonie gebruik te maken, dienen anderen geen kritiek op hen uit te oefenen of te denken dat zij zich ergens voor moeten schamen. Het kan eenvoudig hun voorkeur zijn en kan zelfs zeer reële voordelen hebben, bijvoorbeeld op economisch gebied wanneer zij zich op een vollediger aandeel in Jehovah’s dienst voorbereiden (Lukas 12:29-31). Toch zijn de meeste bruiloften meer openbare gebeurtenissen, waarbij veel vrienden en familieleden aanwezig zijn. Aldus krijgt de veranderde status van het paar algemene bekendheid in de gemeenschap. Als er een religieuze ceremonie of een bijbelse toespraak wordt gehouden, wordt er een geestelijk element toegevoegd. En anderen kunnen in de vreugde van het paar delen. Dit zijn positieve waarden. Toch brengen grotere bruiloften beslist gevaren met zich mee, vooral in deze tijd, nu de wereld zó druk bezig is met ’huwen en ten huwelijk geven’ dat men ’er geen acht op slaat’ dat het goddeloze samenstel van dingen binnenkort zal eindigen. — Matthéüs 24:37-39.

5. Wie dienen belangstelling te hebben voor Gods raad over bruiloften?

⁵ Als u in uw eigen geval een vreugdevolle christelijke bruiloft hoopt te hebben, zijn er bepaalde kwesties die uw aandacht verdienen. Maar wij allen die als gasten of rechtstreekse betrokkenen christelijke bruiloften meemaken, kunnen ook veel profijt trekken van een beschouwing van de bijbelse raad over dit onderwerp.

Het probleem van overdaad

6. Wat voor problemen kunnen grote bruiloftsfeesten teweegbrengen?

⁶ Voor veel wereldse mensen kan een groot bruiloftsfeest een statussymbool zijn, een zichtbaar bewijs van financiële of maatschappelijke superioriteit. Droevig genoeg kunnen zelfs christenen in de strik vallen dat zij door dure kleding of uitgebreide regelingen indruk op anderen trachten te maken (Galáten 5:26). Sommige christelijke ouderlingen in West-Afrika spraken zich onlangs openlijk uit tegen de „krachtige neiging om de wereld ’na te apen’ op het gebied van gewoonten, opzichtig vertoon en ongebreideld amusement” tijdens bruiloftsfeesten. Dit doet afbreuk aan de waardigheid en vreugde die passend zijn in het leven van degenen die zich niet langer ’in overeenstemming met het vlees gedragen, doende de dingen die het vlees wilde’ (Efeziërs 2:3). In plaats dat zulke bruiloften een bron zijn van vreugde en prettige herinneringen, zijn ze vaak de oorzaak van ’losbandig gedrag, vijandschappen, jaloezie, ruzies, afgunst en brasserijen’ — werken van het vlees. — Galáten 5:19-21.

7. Wat kan sommige mensen ertoe brengen een overdadig dure bruiloft te willen hebben?

⁷ De geschiedenis vertelt ons dat toen Ptolemaeus VI Philometor zijn dochter ten huwelijk gaf aan Alexander Balas van Syrië, zij ’in Ptolemaïs met koninklijke luister haar bruiloft vierden’ (1 Makkabeeën 10:58, Willibrordvertaling). Thans menen velen die over beperkte geldmiddelen beschikken dat zij (of hun kinderen) ook „met koninklijke luister” moeten trouwen. Misschien heeft de reclamewereld hun deze irreële gedachte wel aangepraat. Zakenlieden met een door eigenbelang getinte interesse voor groots opgezette, stijlvolle bruiloften, spiegelen het publiek een beeld voor van een bruidje dat „één dag koningin” is, alsof een bepaald soort van gedrukte uitnodigingen, foto’s, bloemen of ringen u een volmaakte trouwdag garanderen. Zij willen u het gevoel geven dat u ’deze ene keer het allerbeste verdient’ — of u het u nu kunt veroorloven of niet. Dit „opzichtige geuren met de middelen voor levensonderhoud die men heeft”, behoort bij de wereld, die voorbijgaat (1 Johannes 2:15-17). Enkele christelijke ouderlingen hebben opgemerkt: „Er is een geest van wedijver waargenomen. Onder invloed van wereldse gewoonten komt het [bijvoorbeeld] voor dat de bruid en haar gevolg zich wel vier- of vijfmaal in steeds weer andere dure gewaden en kostuums steken.”

8. (a) Wat kunnen wij uit bepaalde bijbelverzen leren over bruidskleding? (b) Waarom hebben sommige christenen de voorkeur gegeven aan de specifieke bruidskleding die zij op hun trouwdag droegen?

⁸ De bijbel suggereert niet dat bruiloften Spartaanse, uitermate sobere aangelegenheden dienen te zijn. Wij lezen bijvoorbeeld over „de bruidegom die, op priesterlijke wijze, een hoofdtooisel ombindt, en . . . de bruid die zich met haar sieraden tooit” (Jesaja 61:10; Psalm 45:13, 14; Jesaja 49:18; Jeremia 2:32; Ezechiël 16:9-13; Openbaring 21:2). De figuurlijke bruid van Christus wordt beschreven als „getooid . . . met helder, rein, fijn linnen”. Daarom is het passend dat bruid en bruidegom (en hun gevolg) schone, aantrekkelijke kleding dragen, maar zij hebben geen kledij nodig waardoor zij in financiële moeilijkheden komen. Sommige bruidsparen hebben bewust kleding gekozen die veel minder kostbaar was dan zij zich konden veroorloven. Waarom? Om kleding te vermijden die weliswaar indrukwekkend is, maar die tot gevolg zou kunnen hebben dat gasten zich niet op hun gemak voelen, of die afbreuk zou kunnen doen aan de eenvoudige waardigheid, vreugde en geestelijke aard van de trouwplechtigheid. — Openbaring 19:8; Spreuken 11:2; 1 Timótheüs 2:9.

9. Hoe dienen wij tegenover gewoonten of tradities in verband met bruiloften te staan?

⁹ Nog een oorzaak van overdaad of buitensporigheid bij bruiloften is een te grote nadruk op protocol — het gehele ritueel waaraan men volgens „deskundigen” op het gebied van de etiquette moet voldoen. Dit wil niet zeggen dat Gods dienstknechten alle plaatselijke gewoonten in verband met bruiloften weloverwogen afwijzen.a De bijbel vertelt hoe Simson in verband met zijn huwelijk ’een feestmaal aanrechtte; want dat waren de jongelieden gewoon te doen’ (Rechters 14:10). Houdt men zich echter slaafs aan maatschappelijke formaliteiten, dan zou een bruiloft stroef kunnen verlopen, waardoor de werkelijke betekenis van de viering wordt overschaduwd en iedereen wordt beroofd van de vreugde die er behoort te heersen.

Wettelijk getrouwd — in bijbelse tijden en thans

10. Wat hield de huwelijksvoltrekking in bijbelse tijden in?

¹⁰ Wij kunnen voordeel trekken van wat de bijbel zegt over huwelijksvoltrekkingen, ook al zijn de gewoonten in onze tijd en in het gebied waar wij wonen anders. In bijbelse tijden werd er geen speciale wettelijke of religieuze ceremonie vereist. De bruidegom ging naar het huis van zijn verloofde en begeleidde haar in het openbaar naar zijn woning. Hierbij uitten niet alleen beide partners hun vreugde, maar ook hun naaste familieleden en toeschouwers, die vol opwinding belangstelling toonden voor de blijde gebeurtenis. Gewoonlijk waren bruid en bruidegom in mooie kledij gestoken, en in zijn huis vierden zij met de genodigden een bruiloftsfeest. — Genesis 24:65-67; Matthéüs 1:24; 25:1-10; vergelijk 1 Makkabeeën 9:37, 39.

11. Hoe was de situatie in de oudheid met betrekking tot eventuele huwelijksdocumenten?

¹¹ De rondom de Hebreeën wonende natiën hadden wetten waarbij schriftelijke huwelijkscontracten vereist waren. Hoewel Gods Woord geen melding maakt van zulke documenten, spreekt de bijbel wel over het huwelijk in termen van een „verbond” (Maleachi 2:14). De in de bijbel opgetekende gedetailleerde geslachtsregisters doen vermoeden dat huwelijken op de een of andere wijze werden geregistreerd, en het is interessant dat Jozef en Maria aan een soort registratieplicht voldeden (Lukas 2:1-5; 3:23-38). Papyri uit de vijfde eeuw v.G.T., afkomstig van een joodse kolonie op het eiland Elephantine (Egypte), bevatten huwelijkscontracten waarvan er één luidt:

’. . . Ik ben naar uw huis gekomen opdat u mij uw dochter Miftahia ten huwelijk zou geven. Vanaf vandaag is zij voor altijd mijn vrouw en ben ik haar echtgenoot. Ik heb u als bruidsprijs voor uw dochter Miftahia (een som van) 5 sikkelen gegeven. . . .’

12. (a) Hoe denken Jehovah’s Getuigen over het burgerlijk huwelijk? (b) Wat is raadzaam als er zowel een burgerlijke als een religieuze plechtigheid is?

¹² Jehovah’s Getuigen zijn zich ervan bewust dat een huwelijksvoltrekking aan de plaatselijke wet moet voldoen, zodat zij ’aan caesar teruggeven wat van caesar is’ (Markus 12:17; Romeinen 13:1, 7). De wet vereist misschien dat een paar zich aan een bloedproef onderwerpt, een vergunning aanvraagt en geloften aflegt ten overstaan van iemand die bevoegd is een huwelijk te voltrekken. In sommige landen mogen alleen burgerlijke autoriteiten, zoals een burgemeester of een rechter, huwelijken voltrekken. Toch zijn lidmaten van de kerken van de christenheid vaak van mening dat zij pas echt getrouwd zijn als er een kerkelijk huwelijk is voltrokken. Ware christenen erkennen de rechtsgeldigheid van een burgerlijk huwelijk, maar sommigen geven er toch de voorkeur aan (of vinden het op grond van de plaatselijke gevoelens raadzaam) dat de burgerlijke plechtigheid gevolgd wordt door een schriftuurlijke lezing. Wanneer hier regelingen voor getroffen worden, is het het beste dit onderdeel snel op het burgerlijk huwelijk te laten volgen.b

13. Wat zal er, wanneer een christelijke ouderling het huwelijk voltrekt, naar alle waarschijnlijkheid vóór de huwelijksplechtigheid gebeuren?

¹³ In sommige landen zijn bedienaren van Jehovah’s Getuigen gemachtigd huwelijken te voltrekken. Gewoonlijk wordt dit gedaan door gemeentelijke ouderlingen, mannen met ervaring, inzicht, rijpheid en kennis van Gods Woord. Een ouderling aan wie wordt gevraagd het huwelijk te voltrekken, zal naar alle waarschijnlijkheid van tevoren een gesprek hebben met de aanstaande bruid en bruidegom. Zij zullen hem natuurlijk de verzekering moeten geven dat er geen morele of wettelijke beletselen zijn voor hun huwelijk. Hij kan krachtige schriftuurlijke raad en vaderlijke adviezen geven. Ook zal hij waarschijnlijk de regelingen voor de plechtigheid en de eventueel daarna te houden gezellige bijeenkomst met hen bespreken, aangezien hij een zuiver geweten zal willen hebben in verband met deze gebeurtenis waarbij hij op verzoek een zeer belangrijke rol zal spelen. — Spreuken 1:1-4; 2:1; 3:1; 5:15-21; Hebreeën 13:17, 18.

14. Wat voor huwelijkslezingen zijn passend?

¹⁴ Of een huwelijkslezing door een bedienaar van Jehovah’s Getuigen nu al dan niet door een burgerlijke plechtigheid wordt voorafgegaan, de bedoeling van de lezing is, te helpen beklemtonen dat een huwelijk vanaf het allereerste begin een geestelijk aspect moet hebben. Zulke lezingen duren niet lang, alsof er alles in vermeld zou moeten worden wat de bijbel over het huwelijk te zeggen heeft, en ook dient in deze lezingen niet de nadruk te worden gelegd op humor of overmatige lof aan het adres van het paar. De evenwichtige, blijde en schriftuurlijke inhoud van deze lezingen kan zowel het bruidspaar als alle andere aanwezigen tot voordeel strekken.c — 2 Timótheüs 3:16.

15. Hoe verschillen de geloften die door Jehovah’s Getuigen worden gebruikt, van andere geloften die in deze tijd in zwang zijn?

¹⁵ Bij de meeste huwelijksvoltrekkingen worden geloften afgelegd. De geloften die bij sommige „moderne” wereldse huwelijksceremoniën worden gebruikt, zijn samengesteld aan de hand van bizarre gedichten, of ze vertolken de een of andere persoonlijk getinte levenskijk. In een verhandeling in het tijdschrift Time over „de gevaren van zelf geformuleerde geloften” werd melding gemaakt van een predikant die vroeg: „Gina, stem je ermee in meer van Peter te houden dan van chocola?” En de vraag aan Peter: „Stem je ermee in meer van Gina te houden dan van het ochtendblad?” Het artikel vestigde er echter de aandacht op dat „een huwelijksvoltrekking een openbare aangelegenheid is” en waardigheid dient te verlenen aan de belangrijke maatschappelijke stap die wordt gedaan. Bij huwelijksvoltrekkingen door Jehovah’s Getuigen zullen de geloften in overeenstemming zijn met de vereisten van de plaatselijke wet. Waar dit wordt toegestaan, worden de volgende geloften gebruikt, waardoor God, de Insteller van het huwelijk, wordt geëerd:

„Ik ——— neem jou ——— tot mijn wettige vrouw en beloof je in overeenstemming met Gods wet, zoals deze in de Heilige Schrift ten aanzien van christelijke echtgenoten is uiteengezet, lief te hebben zolang wij samen volgens Gods huwelijksregeling op aarde zullen leven.”

„Ik ——— neem jou ——— tot mijn wettige man en beloof je in overeenstemming met Gods wet, zoals deze in de Heilige Schrift ten aanzien van christelijke echtgenotes is uiteengezet, lief te hebben en diepe achting voor je te koesteren zolang wij samen volgens Gods huwelijksregeling op aarde zullen leven.”

Deze geloften mogen niet veranderd of vervangen worden om aan de een of andere gril van het paar te voldoen.d

Huwelijken in de Koninkrijkszaal

16, 17. (a) Hoe is het lichaam van ouderlingen betrokken bij een huwelijk in de Koninkrijkszaal? (Jakobus 3:17) (b) Waarom is een dergelijke betrokkenheid raadzaam?

¹⁶ Christenen ontvangen de opdracht „alleen in de Heer” te trouwen (1 Korinthiërs 7:39). Wanneer twee christenen die in de gemeente een goede reputatie genieten, in de Koninkrijkszaal willen trouwen of in deze zaal een huwelijkslezing willen laten houden, moeten zij toestemming vragen aan het lichaam van ouderlingen.e Deze mannen zullen niet hun persoonlijke voorkeur laten gelden met betrekking tot huwelijksregelingen, maar zij zullen wel inlichtingen inwinnen over de plannen van het paar, zodat er niets in de Koninkrijkszaal gebeurt wat de gemeente in beroering zou kunnen brengen. — Vergelijk 1 Korinthiërs 14:26-33.

¹⁷ Er zijn bijvoorbeeld verontrustende dingen bericht over huwelijken die niet in de Koninkrijkszaal werden voltrokken. In één geval werd er vóór de plechtigheid luide muziek gespeeld en kwamen de bruid, de bruidegom en hun gevolg dansend de gehuurde zaal binnen. De gasten begonnen mee te dansen, totdat een voorzitter hen onderbrak, zodat na een gebed de huwelijkstoespraak kon beginnen. Dat was duidelijk niet de juiste sfeer voor een christelijke huwelijksvoltrekking. Er wordt echter wel door geïllustreerd waarom de ouderlingen zorg betrachten met betrekking tot huwelijksvoltrekkingen of -lezingen in de Koninkrijkszaal. In de Koninkrijkszaal zal alleen verheffende muziek, zoals in de liederenbundel van Jehovah’s Getuigen wordt aangetroffen, worden gespeeld. Eventuele bloemen of andere versieringen dienen bescheiden en redelijk te zijn, hetgeen ook geldt voor de manier waarop het gezelschap de Koninkrijkszaal binnenkomt en de manier waarop er foto’s worden genomen. — Filippenzen 4:5.

18. Wie kunnen op de trouwdag tot het gevolg van bruid en bruidegom behoren? (1 Korinthiërs 5:13; Jakobus 2:1-4)

¹⁸ In bijbelse tijden was er gewoonlijk een „vriend van de bruidegom” en had de bruid „metgezellinnen” (Johannes 3:29; Psalm 45:14). Dit is ook vaak het geval bij een huwelijk in de Koninkrijkszaal. Er moet echter redelijkheid worden betracht ten aanzien van het aantal van zulke betrokkenen en ook ten aanzien van hun kleding en gedrag. Het zou ongepast zijn personen die zijn uitgesloten of wier schandelijke levensstijl lijnrecht in strijd is met bijbelse beginselen, in de bruidsstoet te hebben (2 Korinthiërs 6:14-16). In plaats van mensen uit te kiezen die een vooraanstaande positie bekleden of van wie zij misschien een duur geschenk kunnen verwachten, geven veel christelijke paren (en sprekers) er de voorkeur aan mensen in de bruidsstoet te hebben die hun na staan in het dienen van Jehovah.

19. Aan welke andere aspecten dient aandacht te worden geschonken om een huwelijksvoltrekking of -lezing in de Koninkrijkszaal vreugdevol te doen zijn?

¹⁹ Als de Koninkrijkszaal zal worden gebruikt, kan er een korte bekendmaking worden gedaan over de tijd van de huwelijksvoltrekking of -lezing. Op die wijze zal de gemeente weten dat de Koninkrijkszaal wordt gebruikt en dat zij aanwezig kunnen zijn als zij dit wensen. Aangezien de Koninkrijkszaal voornamelijk voor het houden van christelijke vergaderingen bestemd is, zal de huwelijksvoltrekking of -lezing op een dusdanige tijd plaatsvinden dat de vergaderingen niet in het gedrang komen. Ongeacht welke tijd er wordt vastgesteld, men geeft blijk van liefde en consideratie jegens allen door punctueel te zijn. In een gelijkenis die Jezus met betrekking tot een huwelijk uitsprak, ’bleef de bruidegom uit’, waardoor sommigen in grote problemen geraakten. — Matthéüs 25:1-12.

20. Welk verdere aspect van trouwdagen verdient onze aandacht?

²⁰ De profeet Jesaja schreef over „de uitbundige vreugde van een bruidegom over een bruid” (Jesaja 62:5). De bruid verheugt zich eveneens op haar trouwdag. Ook veel welmenende vrienden ’hebben grote vreugde’ wanneer er een christelijk huwelijk wordt gesloten (Johannes 3:29). Vaak wordt die vreugde geuit en vergroot door een gezellige bijeenkomst na de huwelijksvoltrekking — een receptie of bruiloftsfeest. Welke raad verschaft Jehovah in zijn Woord die zal bijdragen tot een gelukkige sfeer op zulke bijeenkomsten, in plaats dat er problemen rijzen? Laten wij eens zien.

[Voetnoten]

Kunt u zich dit punt herinneren?

□ Op welke gevaren met betrekking tot groots opgezette bruiloften moeten christenen bedacht zijn?

□ Welk standpunt nemen Jehovah’s Getuigen in met betrekking tot de burgerlijke of religieuze huwelijksplechtigheid?

□ Hoe kunnen de beslissingen van een jong paar met betrekking tot hun huwelijksplechtigheid, tot de christelijke vreugde van de gebeurtenis bijdragen?

□ Bij wat voor huwelijken mag de Koninkrijkszaal worden gebruikt?

[Illustratie op blz. 13]

De Hebreeuwse bruidegom leidde zijn bruid met vreugde en waardigheid zijn woning binnen