ਉਤਪਤ

19 ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਦੋ ਦੂਤ ਸਦੂਮ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਲੂਤ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਨਿਵਾਇਆ।+ 2 ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਹਜ਼ੂਰ, ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦਾਸ ਦੇ ਘਰ ਰਾਤ ਰਹੋ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਰ ਧੋਵਾਂਗੇ। ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਪੈ ਜਾਇਓ।” ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਚੌਂਕ ਵਿਚ ਹੀ ਰਾਤ ਕੱਟਾਂਗੇ।” 3 ਪਰ ਲੂਤ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ʼਤੇ ਇੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਘਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਤਰ੍ਹਾਂ-ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਬੇਖਮੀਰੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖਾਧਾ-ਪੀਤਾ।

4 ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਇਕੱਠੀ ਹੋ ਗਈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬੁੱਢੇ ਤਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਰੌਲ਼ਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਆ। 5 ਉਹ ਲੂਤ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ: “ਕਿੱਥੇ ਹਨ ਉਹ ਆਦਮੀ ਜਿਹੜੇ ਅੱਜ ਰਾਤ ਤੇਰੇ ਘਰ ਆਏ ਹਨ? ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਤਾਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਰੀਰਕ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਈਏ।”+

6 ਫਿਰ ਲੂਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 7 ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਭਰਾਵੋ, ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਬੁਰਾ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰੋ। 8 ਦੇਖੋ! ਮੇਰੀਆਂ ਦੋ ਕੁਆਰੀਆਂ ਧੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਜੋ ਚੰਗਾ ਲੱਗੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਪਰ ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੇਰੀ ਛੱਤ* ਹੇਠ ਆਏ ਹਨ।”+ 9 ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਪਰਾਂ ਹਟ!” ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਇਸ ਪਰਦੇਸੀ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਤਾਂ ਦੇਖੋ! ਇਹ ਇੱਥੇ ਰਹਿਣ ਆਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਹ ਸਾਡਾ ਨਿਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ! ਅਸੀਂ ਤੇਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਮਾੜਾ ਹਸ਼ਰ ਕਰਾਂਗੇ।” ਭੀੜ ਨੇ ਲੂਤ ਨੂੰ ਧੱਕੇ ਮਾਰੇ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਤੋੜਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵਧੀ। 10 ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ* ਨੇ ਹੱਥ ਵਧਾ ਕੇ ਲੂਤ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 11 ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ʼਤੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ ਛੋਟੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਵੱਡੇ ਤਕ ਸਾਰੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ ਅੰਨ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਲੱਭਦੇ-ਲੱਭਦੇ ਥੱਕ ਗਏ।

12 ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਲੂਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਕੀ ਇੱਥੇ ਤੇਰੇ ਹੋਰ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਹਨ? ਤੇਰੇ ਜਵਾਈ, ਤੇਰੇ ਮੁੰਡੇ, ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਤੇਰੇ ਹੋਰ ਜਿੰਨੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਲੈ ਜਾ। 13 ਅਸੀਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਹਨ,*+ ਇਸ ਕਰਕੇ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਲਿਆ ਹੈ। 14 ਇਸ ਲਈ ਲੂਤ ਬਾਹਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜਵਾਈਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਹੋਣੇ ਸਨ। ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਜਲਦੀ ਕਰੋ! ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਓ ਕਿਉਂਕਿ ਯਹੋਵਾਹ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ!” ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਜਵਾਈਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।+

15 ਜਦੋਂ ਸਵੇਰਾ ਹੋਇਆ, ਤਾਂ ਦੂਤਾਂ ਨੇ ਲੂਤ ਉੱਤੇ ਛੇਤੀ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ: “ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਫਟਾਫਟ ਇੱਥੋਂ ਭੱਜ ਜਾਹ! ਕਿਤੇ ਇੱਦਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰਕੇ ਤੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੋਂ ਹੱਥ ਧੋ ਬੈਠੇਂ!”+ 16 ਪਰ ਉਹ ਢਿੱਲ-ਮੱਠ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਆਦਮੀ ਉਸ ਨੂੰ, ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥੋਂ ਫੜ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਲੈ ਆਏ+ ਕਿਉਂਕਿ ਲੂਤ ਉੱਤੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਦਇਆ ਹੋਈ ਸੀ।+ 17 ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲੈ ਕੇ ਆਏ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਭੱਜ ਜਾਓ! ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਦੇਖਿਓ+ ਅਤੇ ਇਸ ਇਲਾਕੇ* ਵਿਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਖੜ੍ਹੇ ਨਾ ਹੋਇਓ!+ ਪਹਾੜੀ ਇਲਾਕੇ ਨੂੰ ਭੱਜ ਜਾਓ ਤਾਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਸ਼ਟ ਨਾ ਹੋ ਜਾਓ!”

18 ਫਿਰ ਲੂਤ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਯਹੋਵਾਹ, ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉੱਥੇ ਨਾ ਘੱਲ! 19 ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਸੇਵਕ ਉੱਤੇ ਮਿਹਰ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਬਚਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ʼਤੇ ਵੱਡੀ ਦਇਆ* ਕੀਤੀ ਹੈ।+ ਪਰ ਮੈਂ ਭੱਜ ਕੇ ਉਸ ਪਹਾੜੀ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਉੱਥੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਆਫ਼ਤ ਨਾ ਆ ਪਵੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਮਰ ਨਾ ਜਾਵਾਂ।+ 20 ਇਹ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇੜੇ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਭੱਜ ਕੇ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉੱਥੇ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ? ਇਹ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਬਚ ਜਾਵਾਂਗਾ।” 21 ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਲੂਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਠੀਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਲਿਹਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹੋਏ+ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ।+ 22 ਹੁਣ ਛੇਤੀ-ਛੇਤੀ ਉੱਥੇ ਭੱਜ ਜਾ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਤਕ ਤੂੰ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਉਦੋਂ ਤਕ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ!”+ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਾਂ ਸੋਆਰ*+ ਪੈ ਗਿਆ।

23 ਲੂਤ ਦੇ ਸੋਆਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤਕ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। 24 ਫਿਰ ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਸਦੂਮ ਅਤੇ ਗਮੋਰਾ* ਉੱਤੇ ਗੰਧਕ ਅਤੇ ਅੱਗ ਵਰ੍ਹਾਈ​—ਹਾਂ, ਯਹੋਵਾਹ ਵੱਲੋਂ ਆਕਾਸ਼ੋਂ ਗੰਧਕ ਤੇ ਅੱਗ ਵਰ੍ਹੀ ਸੀ।+ 25 ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ, ਹਾਂ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਵਾਸੀਆਂ ਅਤੇ ਪੇੜ-ਪੌਦਿਆਂ ਸਮੇਤ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।+ 26 ਪਰ ਲੂਤ ਦੇ ਮਗਰ-ਮਗਰ ਜਾ ਰਹੀ ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਲੂਣ ਦਾ ਬੁੱਤ ਬਣ ਗਈ।+

27 ਅਬਰਾਹਾਮ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਯਹੋਵਾਹ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ।+ 28 ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਸਦੂਮ ਅਤੇ ਗਮੋਰਾ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ ʼਤੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਤੋਂ ਸੰਘਣਾ ਧੂੰਆਂ ਉੱਠ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਭੱਠੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸੰਘਣਾ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ।+ 29 ਲੂਤ ਜਿਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਥੋਂ ਬਾਹਰ ਲਿਆਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਅਬਰਾਹਾਮ ਨਾਲ ਹੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।+

30 ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਲੂਤ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਧੀਆਂ ਨਾਲ ਸੋਆਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪਹਾੜੀ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ+ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸੋਆਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਸੀ।+ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਧੀਆਂ ਨਾਲ ਇਕ ਗੁਫਾ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 31 ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਛੋਟੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਸਾਡਾ ਪਿਤਾ ਬੁੱਢਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਸਕੇ, ਜਿਵੇਂ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 32 ਇਸ ਲਈ ਆਪਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦਾਖਰਸ ਪਿਲਾ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਸੌਂਦੀਆਂ ਹਾਂ ਤਾਂਕਿ ਉਸ ਦਾ ਵੰਸ਼ ਅੱਗੇ ਵਧੇ।”

33 ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਰਾਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦਾਖਰਸ ਪਿਲਾਇਆ। ਫਿਰ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ, ਪਰ ਲੂਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕਦੋਂ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪਈ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ। 34 ਫਿਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਛੋਟੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਦੇਖ! ਕੱਲ੍ਹ ਰਾਤ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪਈ ਸੀ। ਕਿਉਂ ਨਾ ਆਪਾਂ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦਾਖਰਸ ਪਿਲਾਈਏ। ਫਿਰ ਤੂੰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪੈ ਜਾਈਂ ਤਾਂਕਿ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਵੰਸ਼ ਅੱਗੇ ਵਧੇ। 35 ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਰਾਤ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਦਾਖਰਸ ਪਿਲਾਇਆ। ਫਿਰ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ, ਪਰ ਲੂਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਕਦੋਂ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਲੰਮੀ ਪਈ ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ। 36 ਇਸ ਲਈ ਲੂਤ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਧੀਆਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਗਰਭਵਤੀ ਹੋ ਗਈਆਂ। 37 ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਇਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਮੋਆਬ+ ਰੱਖਿਆ। ਉਹ ਅੱਜ ਦੀ ਮੋਆਬੀ ਕੌਮ ਦਾ ਪੂਰਵਜ ਹੈ।+ 38 ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਵੀ ਇਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਬੇਨ-ਅੰਮੀ ਰੱਖਿਆ। ਉਹ ਅੱਜ ਦੀ ਅੰਮੋਨੀ+ ਕੌਮ ਦਾ ਪੂਰਵਜ ਹੈ।