Druga Księga Kronik
35 Jozjasz zorganizował w Jerozolimie obchody Paschy+ ku czci Jehowy i 14 dnia miesiąca pierwszego+ zarżnięto zwierzęta na ofiarę paschalną+. 2 Najpierw Jozjasz przydzielił kapłanom obowiązki i zachęcił ich do pełnienia służby w domu Jehowy+. 3 Następnie przemówił do Lewitów, nauczycieli całego Izraela+, którzy byli święci dla Jehowy: „Postawcie świętą Arkę w domu, który zbudował Salomon, syn Dawida, król Izraela+ — nie będziecie już nosić jej na ramionach+. Służcie Jehowie, swojemu Bogu, oraz Jego ludowi, Izraelowi. 4 Przygotujcie się do pełnienia służby według swoich rodów i swoich oddziałów, zgodnie ze wskazówkami, które napisał Dawid+, król Izraela, i jego syn Salomon+. 5 Ustawcie się w świętym miejscu* według rodów lewickich, pogrupowani odpowiednio do rodów waszych braci, reszty* ludu. 6 Zarżnijcie zwierzęta na ofiarę paschalną+, uświęćcie się i przygotujcie wszystko dla waszych braci, żeby został wypełniony nakaz Jehowy przekazany za pośrednictwem Mojżesza”.
7 Jozjasz dał ludowi, wszystkim obecnym, 30 000 baranków i koziołków na ofiary paschalne. Oprócz tego dał 3000 byków. Dary te pochodziły z majątku króla+. 8 Jego książęta również złożyli dobrowolny dar na ofiary dla ludu, kapłanów i Lewitów. Chilkiasz+, Zachariasz oraz Jechiel, zwierzchnicy domu prawdziwego Boga, dali kapłanom 2600 zwierząt na ofiary paschalne, a także 300 byków. 9 Konaniasz oraz jego bracia Szemajasz i Netanel, jak również naczelnicy Lewitów Chaszabiasz, Jejel i Jozabad dali Lewitom 5000 zwierząt na ofiary paschalne, a także 500 byków.
10 Przygotowania zostały zakończone. Kapłani stanęli na swoich miejscach, a Lewici ustawili się według swoich oddziałów+, tak jak nakazał król. 11 I zaczęto zarzynać zwierzęta na ofiarę paschalną+. Kapłani kropili ołtarz krwią, którą im podawano+, a Lewici ściągali ze zwierząt skóry+. 12 Następnie przygotowali ofiary całopalne i rozdzielili je między resztę ludzi, którzy byli pogrupowani według rodów, żeby mogli złożyć Jehowie ofiary zgodnie z tym, co jest napisane w księdze Mojżesza. Tak samo zrobili z bykami. 13 Zgodnie ze zwyczajem przygotowywali* ofiarę paschalną nad ogniem+, a święte ofiary — w garnkach, w kotłach i na patelniach, po czym szybko przynosili to reszcie ludu. 14 Potem przygotowali posiłek paschalny dla siebie i dla kapłanów. Ponieważ kapłani, potomkowie Aarona, do samej nocy składali całopalenia i tłuszcz, Lewici przygotowali posiłek dla siebie i dla nich.
15 Śpiewacy, potomkowie Asafa+, byli na swoich stanowiskach zgodnie z nakazem Dawida+, Asafa+, Hemana i Jedutuna+, wizjonera królewskiego, a odźwierni stali przy różnych bramach+. Nie musieli odrywać się od służby, bo Lewici, ich bracia, przygotowali dla nich posiłek. 16 Tego dnia przygotowano wszystko, czego Jehowa wymagał, aby można było obchodzić Paschę+ i składać całopalenia na ołtarzu Jehowy, tak jak rozkazał król Jozjasz+.
17 Tak więc wszyscy zgromadzeni Izraelici obchodzili w tym czasie Paschę oraz Święto Przaśników, które trwało siedem dni+. 18 Takiej Paschy jak ta nie obchodzono w Izraelu od czasów proroka Samuela. Żaden inny król Izraela nie obchodził Paschy tak jak Jozjasz+ wraz z kapłanami, Lewitami, mieszkańcami Jerozolimy oraz wszystkimi, którzy przybyli z Judy i Izraela. 19 Paschę tę obchodzono w 18 roku panowania Jozjasza.
20 Po tym wszystkim, gdy Jozjasz przygotował świątynię*, Necho+, król Egiptu, wyruszył na wojnę pod Karkemisz nad Eufratem. Wtedy Jozjasz wyruszył przeciwko niemu+. 21 Necho wysłał więc do niego posłańców, żeby mu przekazali: „Nie mam nic przeciwko tobie, królu Judy. Nie przyszedłem walczyć z tobą. Walczę z innym narodem i Bóg kazał mi działać szybko. Dla własnego dobra nie sprzeciwiaj się Bogu, który jest ze mną, albo On doprowadzi cię do zguby”. 22 Jozjasz jednak się nie wycofał i w przebraniu+ ruszył do walki. Nie posłuchał słów Necho, które pochodziły od Boga. Przybył stoczyć z nim bitwę na równinie Megiddo+.
23 Wtedy to króla Jozjasza postrzelili łucznicy. Król polecił swoim sługom: „Zabierzcie mnie stąd, bo jestem ciężko ranny”. 24 Słudzy zdjęli go z rydwanu i przewieźli do Jerozolimy na jego drugim rydwanie wojennym. Jozjasz umarł i został pochowany w grobowcu swoich praojców+. Cała Juda i Jerozolima pogrążyła się w żałobie po nim. 25 Jeremiasz+ opłakiwał Jozjasza w pieśni. Wszyscy śpiewacy oraz śpiewaczki+ po dziś dzień śpiewają o nim pieśni żałobne. Zdecydowano, że będzie się je śpiewać w Izraelu, i zostały zapisane w zbiorze pieśni żałobnych.
26 Pozostałe fakty z życia Jozjasza — lojalną miłość, którą przejawiał, przestrzegając tego, co jest napisane w Prawie Jehowy, 27 wszystko, co robił, od początku do końca — opisano w Księdze Królów Izraela i Judy+.