Pieśń nad Pieśniami

2 „Jestem tylko polnym kwiatkiem* z nadbrzeżnej równiny,

lilią z dolin”+.

 2 „Jak lilia wśród ciernistych krzewów,

taka jest moja ukochana pośród dziewcząt*”.

 3 „Jak jabłoń wśród drzew leśnych,

taki jest mój ukochany pośród młodzieńców*.

Jakże pragnę usiąść w jego cieniu,

jego owoce mają dla mnie słodki smak.

 4 Zabrał mnie tam, gdzie się ucztuje*,

niczym sztandar rozciągnął nade mną swoją miłość.

Niech mnie pokrzepią i wzmocnią,

bo jestem chora z miłości.

 6 Jego lewa ręka jest pod moją głową,

a prawa mnie obejmuje+.

 7 Zaprzysięgam was, córki Jerozolimy,

na gazele+ i łanie polne:

Wspina się po górach,

skacze po wzgórzach.

Stoi za naszym murem,

zagląda do okien,

patrzy przez ażurowe kratki.

‚Wstań, moja ukochana,

moja piękna, i chodź ze mną.

11 Patrz! Zima* minęła,

deszcze już ustały.

12 Ziemia pokryła się kwiatami+,

nadeszła pora przycinania pędów+

i w naszej krainie słychać śpiew turkawki+.

14 Gołębico moja, wyjdź ze skalnych rozpadlin+,

z zakamarków klifu,

żebym mógł cię zobaczyć i usłyszeć twój głos+,

bo jest on przyjemny, a ty sama — przepiękna’”+.

15 „Połapcie nam lisy,

młode liski, bo wyrządzają szkody w winnicach,

a nasze winnice kwitną”.

17 Zanim powieje bryza* i znikną cienie,

wróć szybko, mój ukochany —

jak gazela+ lub jak młody jeleń+ na górach rozłąki*.