Księga Izajasza

64 O gdybyś rozdarł niebiosa, gdybyś zstąpił,

żeby z Twojego powodu zatrzęsły się góry!

 2 Jak ogień rozpala chrust

i sprawia, że wrze woda,

tak sprawiłbyś wtedy, że wrogowie poznaliby Twoje imię

i zadrżałyby przed Tobą narody.

 3 Kiedy dokonywałeś rzeczy wzbudzających lęk i podziw, których nawet się nie spodziewaliśmy+,

zstępowałeś i trzęsły się przed Tobą góry+.

 4 Od najdawniejszych czasów żadne ucho nie słyszało, nikt nie zwrócił uwagi

ani żadne oko nie widziało, żeby jakiś Bóg poza Tobą

działał na rzecz tych, którzy Go wyczekują*+.

 5 Wyszedłeś naprzeciw tym, którzy z radością postępują właściwie+,

tym, którzy o Tobie pamiętają i chodzą Twoimi drogami.

Postępowaliśmy tak przez długi czas,

czy teraz więc mielibyśmy zostać wybawieni?

 6 Wszyscy staliśmy się podobni do kogoś nieczystego,

wszystkie nasze prawe uczynki są jak bielizna używana podczas miesiączki+.

Zwiędniemy jak liście,

nasze winy uniosą nas niczym wiatr.

 7 Nikt nie wzywa Twojego imienia,

nikt nie pragnie się Ciebie uchwycić,

bo zakryłeś przed nami swoją twarz+

i sprawiasz, że opadamy z sił* z powodu* naszej winy.

 9 Nie oburzaj się tak bardzo, Jehowo+,

i nie pamiętaj na zawsze naszej winy.

Syjon opustoszał,

Jerozolima się wyludniła+.

11 Nasz święty i pełen chwały* dom*,

w którym wysławiali Cię nasi przodkowie,

został spalony+

i wszystko, co było nam drogie, leży w gruzach.