Rozwijająca się organizacja Jehowy
„Ścieżka sprawiedliwych jak jasna światłość wschodzi i rośnie aż do pełnego dnia.” — Prz. 4:18, Wk.
1. Z kogo składała się pierwsza organizacja Boża?
JEHOWA Bóg na długo przed stworzeniem materialnych niebios i ziemi powołał do istnienia potężną organizację. Była to organizacja niebiańska, składająca się ze stworzeń obdarzonych formą życia całkowicie odmienną od czegokolwiek, co jest nam znane. Struktura organiczna tych stworzeń odzwierciedla chwałę ich Stworzyciela, gdyż ma tę samą postać, co i u Niego. Jego Słowo mówi nam: „Bóg jest duchem.” (Jana 4:24) A co do tych niebiańskich stworzeń, to powiedziano, że uczynił „aniołów swoich duchami”. (Ps. 104:4, NW) Będąc podobne do Niego, mogą przebywać tam, gdzie On sam.
2. Dlaczego stworzenia duchowe są dla nas niewidzialne?
2 Stworzenia niebiańskie są duchami, to znaczy utworzone są z substancji odmiennej od wszystkiego, o czym wiemy, że istnieje w materialnym wszechświecie. Dlatego są dla nas niewidzialne. Żaden rodzaj energii promienistej w kosmosie, jaki potrafimy wykryć naszymi zmysłami lub aparatami, nie może nam wyjawić ich obecności. Nie posiadają one żadnej z właściwości materii, które pozwoliłyby nam je wykrywać. Są obdarzone wyższą formą życia, dla nas zupełnie obcą. Chociaż nie możemy zobaczyć stworzeń duchowych, to jednak wiemy o ich istnieniu, ponieważ często nawiązywały kontakt z ludźmi. Stworzyciel ich mówi nam o nich i o takich kontaktach w swoim spisanym Słowie.
3. Jak stworzenia duchowe zareagowały na ukształtowanie ziemi?
3 Jehowa Bóg, przemawiając do Ijoba na temat stworzenia ziemi, wyjawił, jak Jego duchowe stworzenia się cieszyły, gdy przystąpił do formowania ziemi: „Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? (...) Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży”? (Ijoba 38:4, 7) Te chwalebne stworzenia duchowe, które zostały stworzone w poranku stwarzania, przypominały gwiazdy poranne. Były pierwszymi żywymi tworami, jakie Bóg przywiódł do istnienia. Gdy zobaczyły, że ich Stwórca przygotowuje wydanie dalszych żyjących stworzeń, napełniło je to wielką radością.
4, 5. (a) Jak stało się możliwe, by stworzenia duchowe były widzialne przez ludzi? (b) Wyjaśnij, skąd możemy wiedzieć, że istnieje niebiańska organizacja i jakie są obowiązki cherubinów.
4 Za pomocą materializacji i wizji Bóg niejednokrotnie sprawił, że wierni mężowie Boży w przeszłości widywali stworzenia duchowe; skłonił ich też do opisania tego, co oglądali. Do takich ludzi należeli Daniel i Jan. Daniel miał w natchnieniu wizję, w której ujrzał niezmierną liczbę duchów stworzonych przez Jehowę. Widział ich zgromadzonych wokół swego Stwórcy, gotowych do służenia Jemu. Ponieważ Jehowa jest Bogiem porządku, więc też z pewnością uznał za konieczne, żeby zorganizować te stworzenia niebiańskie. Zapewne utworzył z nich potężną organizację, której celem jest spełnianie Jego woli. Oto, jak Daniel nam opisuje to, co widział: „Tysiąc tysięcy Mu służyło, a dziesięć tysięcy kroć dziesięć tysięcy stało przed Nim.” (Dan. 7:10, BT) Podobna wizja o niebiańskich zastępach została zanotowana przez Jana, apostoła Jezusa Chrystusa: „A gdym spojrzał, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu, i postaci i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy.” (Obj. 5:11) Wizje te pozwalają nam się zorientować, że duchowe stworzenia Boże stanowią niebiańską organizację.
5 W obu wizjach widziano stworzenia duchowe zgromadzone wokół tronu Stworzyciela, to jest Jehowy. Wynika stąd, że służą Bogu w sposób zorganizowany, czekając na Jego polecenia. Niejedne usługują bezpośrednio Jemu, co pozwala wnioskować o przydzielaniu zadań według ustalonego porządku. Słowo Boże informuje nas, że Bóg przydzielił tym stworzeniom różne odpowiedzialne stanowiska. Niektórzy są cherubinami i tworzą specjalną asystę Jego tronu. Popierają Jego majestat i zwierzchność wszędzie, gdziekolwiek mają wyznaczoną jakąś czynność. Biblia po raz pierwszy wspomina o nich w Księdze 1 Mojżeszowej 3:24, gdzie powiedziano, że cherubini zostali postawieni przy wejściu do ogrodu Eden, aby bronić suwerenności Jehowy, uniemożliwiając nieposłusznej ludzkości ponowne dostanie się do ogrodu.
6. (a) Kim są serafini? (b) Jak wielkie są symbolicznie opisane anielskie siły zbrojne?
6 Inna grupa stworzeń duchowych nazwana jest serafinami. Mają oni obowiązek chronienia organizacji Jehowy przed nieczystością i głoszenia Jego chwały. Są wspomniani w wizji danej prorokowi Izajaszowi, a opisanej przez niego w księdze Izajasza 6:1-3. Miriady (dziesiątki tysięcy) dalszych stworzeń duchowych pełnią rolę posłów i używane bywają też do innych zadań służby. O całym tym mnóstwie stworzeń niebiańskich powiedziano w księdze Objawienia, że wchodzą w skład potężnych sił zbrojnych, których Bóg użyje do wytracenia swoich wrogów w nadchodzącej bitwie Armagedonu. Liczebność sił anielskich, które zostały przedstawione w Objawieniu 9:16 (BT), podana jest na „dwie miriady miriad”, to znaczy 200 milionów. Stanowi to pokaźną organizację.
ORGANIZACJA NIEBIAŃSKA SIĘ ROZWIJA
7, 8. Wyjaśnij, pod jakim względem niebiańska organizacja Boża robiła postępy. Podaj przykład takiego rozwoju.
7 Niebiańska organizacja Boża rozwijała się od samego początku i tak jest aż dotąd. Robiła stale postępy ku coraz lepszemu zrozumieniu zamierzeń Jehowy i powierzano jej coraz większe przywileje służby. Chociaż objęte nią niezliczone zastępy stworzeń niebiańskich obdarzone są doskonałością, Bóg nie dał im zaraz przy stwarzaniu całej wiedzy, jaka może istnieć; podobnie zresztą postąpił z pierwszym mężczyzną i niewiastą. Zawsze istnieje jeszcze coś więcej, czego się mogą nauczyć.
8 W miarę tego, jak pod kierownictwem Bożym następowały po sobie wydarzenia na ziemi, aniołowie pogłębiali swe zrozumienie Jego zamierzeń. Na przykład kiedy dawana była obietnicą z 1 Mojżeszowej 3:15, nie wiedzieli, kto ma być tym obiecanym Nasieniem. Dowiedzieli się tego dopiero po wielu stuleciach. Wskazują na to słowa zapisane przez Piotra: „Im [prorokom] to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną. (1 Piotra 1:12) Poznanie tożsamości obiecanego Nasienia było dla nich poszerzeniem dotychczas posiadanej wiedzy.
9. W jakim znaczeniu duchy nieposłuszne zostały wydane „na pastwę ciemnościom czeluści”?
9 Te stworzenia duchowe, które za dni Noego odpadły od niebiańskiej organizacji Bożej i obróciły się w demony, zarazem przestały robić wraz z nią postępy. Nie korzystają już z tego światła zrozumienia, co wierne stworzenia duchowe. Pozostają w ciemności pod względem prawd, jakie Bóg od tego czasu objawiał swej niebiańskiej organizacji. Możliwe nawet, iż zaprzepaściły te prawdy, które kiedyś znały. Biblia podaje o nich, że są wydane „na pastwę ciemnościom czeluści”. (2 Piotra 2:4, Kow) Nie ma dla nich żadnych widoków na wyjście z tej „czeluści”. Podczas gdy te stworzenia pozostają w ciemnościach, niebiańska organizacja Boża bezustannie rozwija się dalej.
ORGANIZACJA ZIEMSKA
10. Co Bóg ustanowił z chwilą stworzenia człowieka?
10 Z chwilą stworzenia pierwszej pary ludzkiej Bóg ustanowił ziemską organizację, która w słusznym czasie, gdy ludzie rozmnożyliby się na ziemi, miała w myśl Jego zamierzeń objąć całą naszą planetę. Podobnie jak niebiańska organizacja Boża również ziemska miała Go wielbić i służyć Jego interesom. Nieposłuszeństwo pierwszej pary ludzkiej, jak i większości jej potomków, nie pokrzyżowało zamierzeń Bożych.
11. (a) Kto stale reprezentował ziemską organizację Bożą? (b) Wyjaśnij, jak rozwijała się ona za dni Noego i jakie obowiązki to nakładało na jej członków.
11 Ziemska organizacja Jehowy była w ciągu wieków reprezentowana przez ludzi prawych, którzy okazywali Bogu niezłomną lojalność. Niezależnie od tego, gdzie mieszkali, stanowili Jego ziemską organizację. Niekiedy ta grupa wiernych wielbicieli była liczebnie bardzo ograniczona, składając się zaledwie z ośmiu, a nawet jednej osoby, jak za czasów Abla, Enocha czy Noego. Chociaż przed samym potopem za dni Noego było w niej tylko osiem osób, była to mimo wszystko rozwijająca się organizacja. Robiła postępy pod względem znajomości zamierzeń Jehowy, gdyż została pouczona co do potopu i zachowania życia tak ludzkiego, jak i zwierzęcego. Członkowie jej otrzymali zadanie, które różniło się całkowicie od tego, co dotychczas czynili. Przydzielono im pracę przy budowaniu arki, która miała posłużyć do uratowania życia im samym oraz innym stworzeniom, jakie mieli tam wprowadzić. Każdy członek tej organizacji postąpił wraz z nią naprzód i przystosował się do nowego zadania. Nikt nie utyskiwał z powodu zmiany pracy i nie powstrzymywał się od niej. Organizacja ta była nawet z góry poinformowana o porze rozpoczęcia potopu i czasie trwania ulewnych opadów. Każdy z ośmiu członków musiał pozostawać w ścisłej łączności z organizacją i czynić wraz z nią postępy, aby też razem doznać ochrony w arce.
12. Kto stanowił ziemską organizację Bożą za dni Mojżesza? Jak ona się rozwijała?
12 Później, kiedy Jehowa zawarł przymierze z ludem izraelskim, który wyprowadził z niewoli egipskiej, Jego ziemska organizacja rozrosła się w naród. On sam był jego Królem. Podczas pobytu na pustyni organizacja ta w miarę przyjmowania od Jehowy pouczeń podawanych przez Mojżesza wciąż pomnażała posiadaną wiedzę. Kiedy wprowadzono zmiany w sposobach oddawania czci Bogu, zastosowanie się do tych zmian oznaczało postęp. Budowa przybytku, ustanowienie rodu kapłańskiego, wprowadzenie ofiar zwierzęcych — wszystko to stanowiło zmianę sposobu wielbienia w stosunku do tego, co było w Egipcie. Potem nastąpiły dalsze zmiany, kiedy Bóg obrał Jeruzalem na miejsce, gdzie miał stanąć Jego ołtarz, i jeszcze dalsze, gdy tam zbudowano świątynię Salomonową.
13. Jakiej niełatwej zmiany musieli dokonać Żydzi w pierwszym stuleciu, aby dotrzymać kroku postępującej naprzód organizacji Bożej?
13 W pierwszym stuleciu Jan Chrzciciel wystąpił z nowym poselstwem — o przybliżeniu się Królestwa niebios. Zapowiadało to początek czegoś, co miało dokonać wielkiej zmiany w ziemskiej organizacji Bożej. Fundament pod tę zmianę założył Jezus Chrystus przez swą działalność kaznodziejską i ofiarę okupu. Postęp polegający na porzuceniu żydowskiego systemu rzeczy, podporządkowanego Prawu Mojżeszowemu, na rzecz nowego systemu objętego nowym przymierzem, okazał się zmianą, na którą większość Żydów się nie zdobyła. Dlatego też pozostali poza rozwijającą się organizacją Bożą, gdy ta wkroczyła w erę chrześcijańską.
14, 15. (a) Co oznaczał dla organizacji Bożej dzień Pięćdziesiątnicy? (b) Do przyjęcia jakich nowych rzeczy dorosła organizacja, lecz do jakiej zmiany zwłaszcza Żydom trudno się było dostosować?
14 W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku naszej ery już wyraźnie można było poznać, że ziemska organizacja Boża ma charakter chrześcijański i nie jest związana ze starym, żydowskim systemem rzeczy. Ten system podlegający Prawu Mojżeszowemu pozostawiła ona za sobą. Ofiara Chrystusa położyła kres temu staremu porządkowi, gdyż dopełniła celu Prawa (Zakonu). Poprzez poprzednie stulecia wiodło ono Izraelitów ku Chrystusowi, jak to uwypuklił Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa, pisząc: „Zakon stał się naszym wychowawcą, któremu polecono, by nas zaprowadził do Chrystusa; [natomiast] wiara miała być źródłem naszego usprawiedliwienia. Kiedy zaś nadeszła wiara, nie jesteśmy już pod opieką wychowawcy.” (Gal. 3:24, 25, Kow) Organizacja uczyniła postęp ku rzeczy nowej i lepszej, którą dla niej przygotował Jehowa.
15 Owych 120 uczniów Jezusa Chrystusa, zebranych w świątecznym dniu Pięćdziesiątnicy w pewnej górnej izbie, postąpiło razem z organizacją Jehowy ku nowemu porządkowi rzeczy, z nowymi widokami i nowym rozporządzeniem co do usuwania grzechów. Dzięki temu, że rozpoznali i przyjęli świeżo im udostępniony przywilej, by utworzyć chrześcijańską organizację kaznodziejów, która będzie ogłaszała zamierzenia Boże i nauczała Jego prawd tak jak Chrystus, dorośli potem do jeszcze większych przywilejów służby. W wyniku ich gorliwej pracy kaznodziejskiej do ziemskiej organizacji Bożej przyłączyły się tysiące ludzi. Kiedy ogłaszanie chrystianizmu rozprzestrzeniło się z Palestyny do innych krajów, bardzo szybko zaczęła wzrastać liczba nie-Żydów, którzy się przyłączali do organizacji. Z zapałem przyjmowali oni nowe prawdy, które Jehowa objawiał za jej pośrednictwem. Ludzie, którzy byli poza nawiasem organizacji Bożej, dopóki ta podlegała Prawu Mojżeszowemu, mogli teraz w chrześcijańskim porządku rzeczy być do niej przyjęci. Uznanie tej zmiany wymagało od chrześcijan pochodzenia żydowskiego sporego przeobrażenia w sposobie myślenia. Żydzi poddani staremu przymierzu Prawa Mojżeszowego trzymali się z dala od pogan, do tego stopnia, że nawet nie jadali w ich towarzystwie. — Dzieje 10:28.
16. Co wystawiało na próbę miłość chrześcijan do Boga? Podaj przykład.
16 Kiedy Jehowa objawiał przez apostołów nowe prawdy i nowe sposoby postępowania, dla członków zorganizowanej społeczności chrześcijańskiej oznaczało to próbę. Czy starczy im miłości do Boga, aby chętnie przeprowadzić niezbędne zmiany w sposobie myślenia i poszerzyć posiadany zasób wiedzy o nowe wiadomości? Niektórym brakło takiej miłości i ci odpadli od organizacji. Drudzy zaś, którzy rzeczywiście miłowali Boga, przystosowywali swoją umysłowość i czynili postępy. Na przykład kwestia obrzezania wystawiła na próbę niejednych chrześcijan pochodzenia żydowskiego, wskutek czego wywołali nawet pewne zakłócenia wśród chrześcijan w Antiochii. Zgromadzenie ciała zarządzającego w Jeruzalem rozstrzygnęło tę kwestię oświadczeniem, że obrzezka nie jest wymaganiem chrześcijańskim. Dla chrześcijan z Żydów, których w starym systemie żydowskim uczono, iż obrzezanie ma żywotne znaczenie, stanowiło to poważną zmianę. Niemniej jednak zmiana ta była dowodem postępu organizacji Bożej. Ci, którzy byli gotowi dokonać owej zmiany w sposobie myślenia, uczynili postęp ku dalszemu oświeceniu. — Dzieje 15:1, 2, 28, 29.
ZORGANIZOWANA SPOŁECZNOŚĆ LUDU JEHOWY DZISIAJ
17. (a) Dlaczego dzisiejsza społeczność ludu Bożego nie ponosi współodpowiedzialności za nieprawość rządów świata? (b) Jakie dobre owoce wydała między innymi?
17 Podobnie jak w pierwszym stuleciu, tak i w obecnym dwudziestym wieku Jehowa ma na ziemi zorganizowaną społeczność swego ludu. Można ją rozpoznać po owocach. W przeciwieństwie do licznych organizacji religijnych, które wchodzą w skład tego świata, jakże dalekiego od Boga, a które mimo to podają się za Jego organizację, nie sprzymierzyła się ona ze świeckimi rządami politycznymi. Dlatego nie ponosi żadnej współodpowiedzialności za niechrześcijańskie poczynania tych rządów. Posłusznie stosując się do słów Jezusa, pozostaje w odłączeniu od świata. Dzięki temu potrafi wydawać dobre owoce ku czci imienia Jehowy. Stara się o to w różny sposób. Pracuje nad tym, by ludzie z ufnością zwrócili się ku Królestwu Bożemu. Przeprowadza zmianę na lepsze w ich trybie życia, przywodząc ich do harmonii ze sprawiedliwymi zasadami Słowa Bożego. Szkoli ich do chrześcijańskiej służby kaznodziejskiej, zachęcając wszystkich, aby za przykładem Jezusa ogłaszali dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Szczęściem napawa ją fakt, że nosi na sobie imię Jehowy Boga, tak jak Jego organizacja za dni Mojżesza.
18. Objaśnij zastosowanie słów z Przypowieści 4:18 do organizacji Bożej.
18 W miarę upływu lat społeczność ludu Jehowy w tym dwudziestym wieku rozwijała się pod względem wiedzy, to jest zrozumienia Pisma świętego oraz swoich obowiązków wobec Boga. Jak w przeszłości, tak i dzisiaj na organizacji Bożej spełniają się słowa zapisane w Księdze Przypowieści 4:18: „Ścieżka sprawiedliwych jak jasna światłość wschodzi i rośnie aż do pełnego dnia.” (Wk) Ciągle postępuje ona ku jeszcze większemu światłu. Ci, którzy byli w niej na początku bieżącego stulecia i nadal w niej trwają, sami zaobserwowali ten rozwój.
19, 20. Podaj przykłady wykazujące, jakie postępy uczynił lud Boży w czasach nowożytnych.
19 Patrząc wstecz na minione lata, dostrzegamy wyraźnie, jak zorganizowana społeczność ludu Bożego w czasach nowożytnych czyniła postępy w zrozumieniu. Rozpoznała na przykład, że druga obecność Chrystusa miała być obecnością w duchu, a nie w ciele, jak wierzy wielu rzekomych chrześcijan. Miał on panować z niebios. Było to nowe, bardzo ważne objawienie dla ludu Bożego, który pod koniec dziewiętnastego wieku w napięciu oczekiwał nastania jego drugiej obecności. Prawda o tym, że rok 1914 oznacza koniec „czasów narodów”, które się zaczęły w roku 607 przed naszą erą, i zarazem początek „czasu końca” tych narodów, a tym samym początek jego obecności — była nowym szczegółem wiedzy, jaką lud Boży mógł się radować. Musiał on jednak dokonać poprawek w dotychczasowym sposobie myślenia. Dalszy rozwój doprowadził do zrozumienia, że zarówno Jehowa, jak i Jego nieprzyjaciel Szatan, mają niewidzialną organizację. Niebiańska organizacja Jehowy przyrównana jest do niewiasty, nazwanej „górne Jeruzalem”. (Gal. 4:26, BG) Szatan również ma tak niebiańską, jak i ziemską organizację, lecz są one przeciwne sprawiedliwości. Dzisiaj te pojęcia należą do podstaw wiedzy ludu Bożego, ale szereg lat temu były to nowości, wymagające zmian, do których niejednym trudno było się przystosować.
20 W roku 1938 ukazał się w Strażnicy artykuł na temat organizacyjny, gdzie wykazano, że lud Boży powinien być społecznością teokratyczną, kierowaną przez Boga za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego”, to jest zjednoczonego ostatka Jego namaszczonych duchem dziedziców Królestwa. (Mat. 24:45-47, NW) Do owego czasu zbory Jego ludu były zorganizowane na sposób demokratyczny, to znaczy członkowie zborów przez głosowanie wybierali przedstawicieli, którzy sprawowali nad nimi nadzór. „Starsi z wyboru”, wyłaniani w wyniku takiej procedury, bywali przyczyną niezadowolenia i rozdźwięków, ponieważ wielu z nich ponosiła duma i zarozumiałość. Lekceważyli sobie słowa Jezusa: „Kto się będzie wywyższał, będzie poniżony.” (Mat. 23:12) Przez przywrócenie w roku 1938 porządku teokratycznego, który istniał w organizacji chrześcijańskiej pierwszego stulecia, ci pochodzący z wyboru przedstawiciele zborów zostali sprowadzeni z wyżyn swoich stanowisk. Od chwili zniesienia systemu wyborczego w zborach cała organizacja zaczęła się cieszyć większym pokojem, lepszą zgodą, jednością i produktywnością.
21. Jak niektóre osoby zareagowały na zniesienie systemu „starszych z wyboru”?
21 Zniesienie systemu „starszych z wyboru” stanowiło poważną zmianę w życiu i działalności ludu Bożego obecnej doby. Dla członków tej zorganizowanej społeczności okazało się to ciężką próbą. Niektórzy robili z tego wielką kwestię sporną, co pociągnęło za sobą gwałtowne dyskusje. Uchyliwszy się od dalszych postępów razem z organizacją, odeszli od niej. Większość jednak przystosowała się do zmiany i kroczyła naprzód ku jaśniejszemu światłu oraz większym przywilejom służby. Ci, którzy opuścili społeczność ludu Bożego, nie tylko przestali czynić postępy, ale nawet stracili wiele ze światła wiedzy, jakie zdobyli w tej społeczności.
22. (a) W jaki sposób obecnie są powoływani słudzy? (b) Czy zmiana ta była korzystna dla ludu Bożego?
22 Obecnie Jehowa w zorganizowanej społeczności swego ludu ustanawia nadzorców i sług pomocniczych za pośrednictwem klasy „niewolnika wiernego i rozumnego”. Działając w sposób teokratyczny, społeczność ta cieszy się jednością, a jej wydajność w służbie Jehowy o wiele przewyższa wszystko, czego dokonano za czasów „starszych z wyboru”. Bóg nie udziela nikomu takiego natchnienia do powołania sług w zborze, jak to uczynił w wypadku Samuela, kiedy ten miał wyznaczyć Saula na króla Izraela. Mimo to można powiedzieć, że ustanawianie sług przychodzi od Jehowy, ponieważ odpowiedzialnym chrześcijanom z klasy „niewolnika wiernego i rozumnego” udzielił On swego świętego ducha. A więc podobnie jak w organizacji pierwszego stulecia, wszystkich zamianowań sług dokonuje grono zarządzające ziemską organizacją Bożą, które reprezentuje klasę „niewolnika wiernego i rozumnego”. Wprowadzenie tego oznaczało ważną zmianę w stopniowo się rozwijającej społeczności ludu Bożego. Ci, którzy wraz z nią postąpili naprzód, gdy w roku 1938 wprowadzono tę teokratyczną strukturę widzieli od tego czasu, jak bardzo to było korzystne. Właśnie ta zmiana w znacznej mierze przyczyniła się do późniejszego zdumiewającego rozrostu. Dla wielu jednak była niełatwa do przyjęcia.
23. (a) Dlaczego zmiany są niełatwe do przyjęcia, ale dlaczego stanowią jednak konieczność? (b) Dlaczego niemądre jest sprzeciwianie się zmianom?
23 Zniesienie „starszych z wyboru” jest przykładem tego, jak zmiany mogą początkowo kogoś niepokoić. W całych dziejach rozwijającej się organizacji Bożej na ziemi zawsze niektórzy byli skłonni opierać się zmianom; woleli trwać przy starych metodach i poglądach. Zmiany są jednak konieczne, ponieważ Bóg tylko stopniowo daje swemu ludowi zrozumiewać swoje Słowo i zamierzenia. Chcąc pomnażać zasób posiadanej znajomości prawdy, trzeba ciągle czynić postępy, a nie stać w miejscu. Z początku ktoś może nie doceniać potrzeby danej zmiany, ale z biegiem czasu się przekona, jak pożyteczne one były dla ogółu. Dlatego zamiast się przeciwstawiać zmianie zrozumienia jakiejś myśli biblijnej, procedury lub struktury organizacyjnej, lepiej jest przystosować się do niej, pamiętając, że każda zmiana dokonana przez organizację Bożą służy dobru tych, którzy się w niej znajdują. Opieranie się takiemu rozwojowi oznacza występowanie przeciw duchowi Jehowy, który oddziaływa na całą społeczność, powodując jej postęp. Apostoł Paweł pisał o ludziach, którzy podobnie do niejednych starszych z wyboru sprzeciwiali się duchowi Bożemu za jego dni: „Jak Jannes i Jambres przeciwstawili się Mojżeszowi, tak samo ci przeciwstawiają się prawdzie.” — 2 Tym. 3:8.
24. Jakiego kierownictwa potrzebują wszyscy w społeczności ludu Bożego i dlaczego?
24 W zorganizowanej społeczności ludu Jehowy wszyscy potrzebują, żeby On kierował ich krokami po drodze, wiodącej do spełnienia Jego zamierzeń. „Wiem, Panie! że nie jest w mocy człowieka droga jego, ani jest w mocy męża tego, który chodzi, aby sprawował postępki swe.” (Jer. 10:23) Potrzebujemy Słowa i organizacji Bożej. Skoro będziemy z nią pozostawać w ścisłej łączności, aby wraz z nią rozwijać swoją wiedzę i postępować naprzód, to razem z nią dożyjemy chwili, kiedy wkroczy do nowej ery i dozna tak ogromnego rozwoju, że napełni całą ziemię ludźmi miłującymi i słuchającymi wielkiego Władcę wszechświata.