Jak wielkie świadectwo?
„Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec.” — Mat. 24:14, NW.
1. Jakie fakty potwierdzają, że Jezus Chrystus był rzeczywiście wielkim głosicielem Królestwa Bożego?
WIELKI głosiciel Królestwa Bożego, Jezus Chrystus, obwieszczał je prawie już przez trzy i pół roku, a teraz zaledwie trzy dni dzieliły go od chwili śmierci na palu męki, ustawionym na Kalwarii. Znajdował się właśnie na górze Oliwnej, a wraz z nim przyszli tam czterej jego uczniowie: Piotr, Andrzej, Jakub i Jan, z których każdy był rybakiem z zawodu, lecz stał się z czasem rybakiem ludzi. Nie zdawali oni sobie sprawy z tego, że Jezus ma wkrótce być zabity. Jezus ze swej strony w tym stosunkowo krótkim czasie skutecznie rozwinął dzieło głoszenia i nauczania, gdyż wiele znalazło się osób, które wiernie poszły jego śladami. Dowodzi tego choćby okoliczność, że w dniu Pięćdziesiątnicy, to znaczy pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa, stu dwudziestu uczniów oczekiwało w Jeruzalem na pouczenia, gdy na nich zstąpił duch święty. Jeszcze tego samego dnia, skoro tylko apostoł Piotr przemówił do wielkiej rzeszy Żydów, dalsze 3000 spośród nich uwierzyły w Chrystusa Jezusa i zostały zrodzone z ducha świętego, po czym poddały się ochrzczeniu w wodzie. Służba kaznodziejska Jezusa okazała się naprawdę wielkim świadectwem na rzecz Królestwa Bożego.
2. Jakie pytania zaprzątały uwagę czterech uczniów, będących z Jezusem na górze Oliwnej?
2 Czy tamci czterej wymienieni uczniowie, którzy zresztą żywo interesowali się kwestią, kiedy Królestwo Jezusa już rozpocznie panowanie, potrafią za swego życia dawać skuteczne świadectwo? Jezus dopiero co powiedział im, że jeśli chodzi o świątynię jeruzalemską, to nie zostanie z niej nawet kamień na kamieniu, gdyż na cały ów system rzeczy miała spaść zagłada. Uczniowie ze swej strony zapytali: „Kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy?” — Mat. 24:3, NW.
3. W jakich trzech miejscach występuje w Piśmie świętym odpowiedź Jezusa na zapytanie uczniów, i kiedy zaczęły się urzeczywistniać wydarzenia przez niego wymienione?
3 Treść tego, co wtedy Jezus opowiedział czterem uczniom, jest zanotowana w rozdziałach 24 i 25 Ewangelii według Mateusza, a ponadto Marek podał ją w rozdziale 13 swego sprawozdania i Łukasz w 21 rozdziale. Przeczytaj sobie te rozdziały; z całą pewnością da ci to wiele do myślenia! Uważamy, że potrafisz sobie uświadomić, iż to, o czym Jezus mówił uczniom 1935 lat temu, znalazło spełnienie za twego życia. Przepowiednie jego nie dopełniły się całkowicie i ostatecznie w roku 70 n.e. Jeżeli się cofniesz myślą do roku 1914 lub przeczytasz historię tego roku, w którym rozpoczęła się pierwsza wojna światowa, to z pewnością dojdziesz do przekonania, że proroctwo Jezusa ściśle odpowiada wydarzeniom naszych dni. Oto jego słowa: „Naród będzie toczył wojnę z narodem, królestwo z królestwem; będą klęski głodu i trzęsienia ziemi w wielu miejscach. Tym wszystkim rozpoczną się bóle porodowe nowej epoki.” (Mat. 24:7, 8, New English Bible) Zdołałeś chyba zauważyć, że od roku 1914 sytuacja wielce się zmieniła. Historycy to zauważyli!
4. Co jeszcze miało za naszych dni nastąpić poza licznymi okropnymi wydarzeniami?
4 Podawszy opis dalszych okropnych zdarzeń, jakie miały zaistnieć za czasów naszego życia, Jezus z kolei następującymi słowami podkreślił inny bardzo ważny szczegół: „Będzie głoszona ta ewangelia [dobra nowina, NW] o Królestwie po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.” (Mat. 24:14) Warto sobie to zapamiętać, że w myśl wypowiedzi Jezusa do uczniów „bóle porodowe nowej epoki” miały się łączyć z okresem obwieszczania ewangelii o Królestwie po całej ziemi jako świadectwo dla wszystkich narodów. Ale jak wielkie miało być świadectwo dane przed rozpoczęciem się tej nowej epoki?
5. Od jak dawna dobra nowina o Królestwie niebios jest dostępna ludziom ze wszystkich narodów?
5 Ogłaszanie dobrej nowiny o Królestwie przez samego Jezusa ograniczyło się do Palestyny. Niemniej jednak trzy i pół roku po śmierci Jezusa apostoł Piotr, jeden z czterech uczniów obecnych na górze Oliwnej, został posłany do Korneliusza w Cezarei. Od tego czasu do przyjęcia Królestwa niebios jako jedynej nadziei na życie wieczne byli zapraszani ludzie ze wszystkich narodów, tak żydowskiego, jak i z pogańskich.
6, 7. W jakim znaczeniu chrześcijaństwo zaprzepaściło poselstwo Królestwa Bożego?
6 Od chwili nawrócenia Korneliusza wiele było osób, które uwierzyły w Chrystusa Jezusa, uznały go za swego Odkupiciela i poszły jego śladami. Kiedy czytamy Dzieje Apostolskie, dociera jasno do naszej świadomości, czym się zajmowali pierwsi chrześcijanie w porównaniu z tym, co obecnie czynią rzekomi chrześcijanie; jakież wielkie znajdujemy tu przeciwieństwo! Dzisiejsze chrześcijaństwo zaprzepaściło poselstwo Królestwa Bożego. Większość ludzi wcale nie wierzy w to, co jest napisane w Piśmie świętym. Małe dzieci wprawdzie uczą się modlić: „Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja jak w niebie, tak i na ziemi” — ale w rzeczywistości nie pojmują one pełnego znaczenia tych słów. Gdy potem dorosną i osiągną wiek dojrzały, staną się zwolennikami teorii ewolucji lub zgodzą się z poglądem, że Bóg jest martwy. Po co tacy ludzie w ogóle chodzą na nabożeństwa kościelne? Nie chcą z nikim rozmawiać o Biblii ani słuchać kogoś, kto by gotów był o niej mówić. A już na pewno nie wierzą dobrej nowinie o Królestwie Bożym.
7 W związku z tym przekonanie o ustanowieniu Królestwa Bożego, czyli Jego rządu, który by miał władać ziemią tak samo jak Bóg włada niebiosami, większości ludzi wydaje się mocno naciągnięte. A jednak ponad dziewiętnaście stuleci temu Jezus powiedział na górze Oliwnej czterem swoim uczniom: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona (...) a wtedy nadejdzie koniec.”
8. Jakie postawiono tu pytania, doprawdy godne zastanowienia?
8 Kiedy słyszałeś ostatnio, żeby twój kaznodzieja, twój ksiądz lub może sąsiad mówił ci o Królestwie Bożym? Kiedy ostatni raz rozmawiałeś na temat Biblii z kimś, kogo rzeczywiście interesowała dobra nowina o Królestwie Bożym? Jeżeli masz się za chrześcijanina, to czy opowiadasz o tym Królestwie, mając na uwadze współudział w obwieszczaniu go, a tym samym w dawaniu świadectwa o tym Królestwie wszystkim narodom? A może sam sobie zadajesz pytania: Co to za Królestwo? Czego ono dokona? — Poświęćmy chwilę na zapoznanie się z tymi kwestiami.
9. Dlaczego Królestwem Bożym w żadnym wypadku nie może być jakiś rząd obecnego systemu rzeczy?
9 Królestwem Bożym w żadnym wypadku nie jest jakikolwiek z ziemskich rządów obecnego systemu rzeczy. Przemawiając do Piłata Poncjusza, Jezus oświadczył przecież: „Królestwo moje nie jest częścią tego świata. Jeśliby moje królestwo było częścią tego świata, przyboczni moi walczyliby, abym nie był wydany Żydom. Oto jednak Królestwo moje nie jest z tego źródła.” (Jana 18:36, NW) Zatem Królestwem tym nie może być rząd ziemski. Wiele lat przed przyjściem Jezusa na ziemię prorok Daniel pisał o Królestwie Bożym, co następuje: „W czasie tych królów Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie będzie zburzone i którego panowanie nie przejdzie do innego narodu; pokruszy ono i zniszczy wszystkie owe królestwa, a samo trwać będzie na wieki.” (Dan. 2:44, BT) Oto dobra nowina! „Bóg nieba wzbudzi królestwo, które nigdy nie będzie zburzone.” Królestwo, o jakim mówił Jezus, było właśnie tym Królestwem, które zamierzał ustanowić Bóg nieba. „Panowanie (tego Królestwa) nie przejdzie do innego narodu”; mieszkańcy ziemi na stałe dostaną się pod jego władanie i doznają z jego strony błogosławieństw. Apostoł Piotr zdawał sobie z tego sprawę i tak rzecz tę rozumiał, gdyż napisał: „Oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi według obietnicy, w których mieszka sprawiedliwość.” — 2 Piotra 3:13.
10. Jakie błogosławieństwa zapewni ludzkości Królestwo Boże?
10 Czy nie zauważyłeś, że właśnie nasze współczesne pokolenie doświadcza na własnej skórze tego, co Jezus mówił o wojnach, głodach, trzęsieniach ziemi i różnych innych cierpieniach, o których też zaznaczył, iż „tym wszystkim rozpoczną się bóle porodowe nowej epoki”? Natomiast księga Objawienia 21:1-4 podaje nam, czego dokona ten nowy porządek rzeczy: „Widziałem niebo nowe i ziemię nową; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły (...). I usłyszałem donośny głos z tronu, mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.” Królestwo, które tego potrafi dokonać dla dobra ludzkości, warte jest ogłaszania po całej zamieszkanej ziemi! Ale to Królestwo odznaczy się jeszcze większymi osiągnięciami: Kiedy Król Jezus Chrystus przemówi do tych, którzy legli w grobach, wtedy zgodnie z tekstem Pisma świętego „wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą”. (Jana 5:28, 29, NW) Królestwo Boże obdarzy życiem wiecznotrwałym wszystkich, którzy miłują Boga. Pamiętajmy, iż „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. (Jana 3:16) Pozostaje tylko pytanie: Czy ty w niego wierzysz? Zapamiętaj sobie, Pytania do studiumco napisał mędrzec w księdze Przypowieści 12:28: „Na ścieżce sprawiedliwości znajduje się życie, a podróżowanie jej drogą nie oznacza śmierci.” — NW.
CO MÓWIĄ FAKTY
11, 12. Jakie spostrzeżenia na temat głoszenia „ewangelii o Królestwie” zamieszczono w wydaniu „Strażnicy” z 1 stycznia 1892 roku, chociaż już w roku 1888 to czasopismo omawiało potrzebę kazania ewangelii?
11 Chcielibyśmy teraz razem z tobą, czytelniku, dokonać przeglądu czasów minionych, aby się przekonać, jak wielkie świadectwo o Królestwie Bożym zostało wydane wszystkim narodom oraz kto daje takie świadectwo. W grudniu roku 1888 znalazło się w czasopiśmie Strażnica (Watch Tower) następujące stwierdzenie: „Mimo iż sekciarstwo zaślepiło serca olbrzymiej większości tych, którzy się przyznają do imienia Chrystusa, wskutek czego nie umieją docenić rzeczywiście dobrej wieści o nadchodzącym Królestwie Bożym ani błogosławionego dzieła, jakie jest do wykonania, to jednak Bóg sprawił, że sama ewangelia jest kazana (ogłaszana) jako ‚świadectwo’, na użytek przyszłej epoki.” Już wtedy, w roku 1888, Towarzystwo Strażnica dostrzegało potrzebę głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Pierwszy prezes tego Towarzystwa, Charles T. Russell, po odwiedzeniu licznych zagranicznych misji prowadzonych przez religie protestanckie oświadczył jednak, że poczynione „obserwacje zmuszają do starannego, ponownego rozważenia całej sprawy ewangelicznego dzieła misjonarskiego”. Omawiając werset z Ewangelii według Mateusza 24:14, napisał on:
12 „W języku greckim na słowo ewangelia jest tu położony szczególny nacisk, podobnie jak i na słowo królestwo. Nie jest to więc byle jaka lub każda dobra wieść, ale szczególne poselstwo: Ta dobra nowina o tym Królestwie. Właśnie ta ewangelia musi być kazana najpierw, przed końcem tego wieku. Pytamy: Czy dotychczas było to wykonywane? — i odpowiadamy: Nie. To, co się powszechnie głosi pod nazwą ewangelii, ma niewiele wspólnego z rzeczywistą dobrą wieścią, a już nic wspólnego nie ma z Królestwem, które według obietnicy naszego Pana miało być ‚wzbudzone’ przy końcu wieku Ewangelii, aby podczas wieku Tysiąclecia błogosławiło wszystkim rodzinom ziemi. Chociaż katolicy czy protestanci odmawiają modlitwę naszego Pana i wypowiadają słowa: ‚Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi’ — to jednak nie oczekują takiego Królestwa i dlatego też nie ogłaszają go ani wszystkim, ani w ogóle żadnemu narodowi świata. (...) Zatem to dzieło wciąż jeszcze stoi otworem i czeka na wykonanie, a nikt inny nie może się go podjąć poza tymi, którzy już coś wiedzą o tej dobrej wieści co do Królestwa.” — Strażnica (wyd. ang.) z 1 stycznia 1892 roku, strona 8.
13. Co w sprawie głoszenia dobrej nowiny o Królestwie napisano w „Strażnicy” z listopada 1891 roku, i do jakiej działalności zachęcano?
13 Russell widział realną potrzebę podjęcia głoszenia tej dobrej nowiny o Królestwie, ponieważ nikt się tym jeszcze nie zajął. Ale jak wielkie świadectwo o Królestwie trzeba było dać pośród wszystkich narodów? Chcąc rozwinąć dzieło ogłaszania dobrej nowiny, pastor Russell położył nacisk na prowadzenie kolportażu. Czasopismo Strażnica w wydaniu (angielskim) z listopada 1891 roku uwypukliło znaczenie pracy kolporterskiej w artykule, który zachęcał chrześcijan do podjęcia pełnoczasowej służby ogłaszania dobrej nowiny o Królestwie. Można tam było przeczytać: „To obwieszczanie Królestwa od domu do domu, które wydaje się obecnie cieszyć najwyższym uznaniem Pana i przynosić jak najlepsze rezultaty, jest bardzo podobne do dzieła, do którego wysłani zostali żniwiarze podczas pierwszego przyjścia; tylko że obecnie nie otwiera się literalnych oczu, lecz oczy ludzkiego zrozumienia. (...) W sprawie informacji związanych z materiałem do kolportowania, odpowiednim terenem itd. należy się zwrócić do Tower Tract Society, ‚Dom Biblijny’ w Allegheny, stan Pensylwania.” — Strażnica (wyd. ang.) z listopada 1891 roku, pośrodku ostatniej strony.
14. Jaka działalność aktualna po dzień dzisiejszy wielce się przyczyniła do rozgłoszenia dobrej nowiny o Królestwie?
14 W dobie obecnej ta działalność kolporterska, zwana służbą pionierską, jest nadal aktualna i Towarzystwo współpracuje z liczbą około 50 000 chrześcijańskich świadków Jehowy, którzy na całej ziemi pełny swój czas spędzają na głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie. W celu obwieszczenia poselstwa Królestwa do wszystkich części świata wysyła się także specjalnych misjonarzy. W obecnych „dniach ostatecznych” dzieło świadczenia wielce się rozprzestrzeniło, daleko przewyższając rozmiarami wszystko, co uczyniono w czasach, gdy pastor Russell i jego współcześni rozpoczęli ową działalność, trzeba jednak pamiętać, że już on zdał sobie sprawę z tego, jak pilną rzeczą jest ogłoszenie najpierw wszystkim narodom ewangelii o Królestwie, po czym będzie mógł nastąpić koniec. — Marka 13:10; Mat. 24:14.
15. Jaką dalszą metodę obwieszczania zastosował pastor Russell i Towarzystwo oprócz publicznego głoszenia o Królestwie Bożym?
15 W tamtym początkowym okresie istnienia Towarzystwa zorganizowano również specjalną kampanię mającą na celu wzmożenie publicznego obwieszczania po całym świecie; rozgłos, który jej towarzyszył, także przysłużył się sprawie zwrócenia uwagi ludzi na tę dobrą nowinę o Królestwie oraz na konieczność jej ogłoszenia. W roku 1912 zaczęły zyskiwać na popularności tak zwane ruchome obrazy i w związku z tym uznano wtedy, że jest to dobry środek, umożliwiający dotarcie do wielkich mas ludności. Pastor Russell przystąpił do opracowania „Foto-Dramy Stworzenia” w formie przezroczy i ruchomego filmu; wyświetlano ją na całym świecie, z komentarzem w licznych językach. Pastor Russell dokonał w dodatku czegoś wówczas zupełnie niespotykanego. Nie tylko pokazywano film, ale w miarę przedstawiania poszczególnych przezroczy i po części ruchomych obrazów jednocześnie z fonografu odtwarzano odpowiednio dostosowane przemówienie. Połączono więc dźwięk z obrazem. Miliony widzów obejrzały „Foto-Dramę Stworzenia” i w ten sposób przyciągnięto ich uwagę ku dobrej nowinie o Królestwie Bożym jako jedynej nadziei dla ludzkości.
POD INNYM NADZOREM
16, 17. (a) Czy zmiana na stanowisku nadzorczym pociągnęła za sobą także zmianę postawy wobec potrzeby głoszenia dobrej nowiny o Królestwie? (b) Co spotkało przedstawicieli Towarzystwa za energiczne ogłaszanie dobrej nowiny, ale jaki był ostateczny wynik tego?
16 Dnia 31 października 1916 roku zmarł pastor Russell, a 6 stycznia roku 1917 na stanowisko prezesa Towarzystwa Strażnica wybrany został J. F. Rutherford. Myślą przewodnią J. F. Rutherforda oraz wszystkich związanych z działalnością Towarzystwa nadal było głoszenie dobrej nowiny o Królestwie. W roku 1917 świadkowie Jehowy wyraźnie już widzieli, że spełniają się słowa z Ewangelii według Mateusza 24:7, 8. Naród powstał był przeciw narodowi; wojna rozprzestrzeniła się na cały świat i uwikłane w nią zostały wszystkie królestwa tej ziemi. Z całą pewnością były to „bóle porodowe nowej epoki”. Obserwując energiczne poczynania Towarzystwa w obwieszczaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym, rzecznicy religii fałszywej w Ameryce uknuli przeciwko temu spisek i wysunęli pod adresem przedstawicieli Towarzystwa oskarżania sprowadzające się do występowania przeciw rządowi. W dniu 21 czerwca 1918 roku J. F. Rutherforda i siedmiu innych pracowników Towarzystwa Strażnica skazano pod zarzutem działalności wywrotowej na wyroki po osiemdziesiąt lat więzienia. Wyznaczony jednak był komitet wykonawczy i czasopismo Strażnica nadal się ukazywało w ciągu tych trudnych lat, tak iż nie zabrakło mu ani jednego wydania.
17 Od wyroku skazującego J. F. Rutherforda i innych wniesione zostało odwołanie, przyjęte w końcu 14 kwietnia 1919 roku. Dnia 14 maja 1919 roku bezpodstawne wyroki wydane latem poprzedniego roku doczekały się unieważnienia. Odsyłając sprawę do ponownego rozpatrzenia, sędzia Ward stwierdził w swoim orzeczeniu: „Oskarżeni w tej sprawie nie spotkali się w trakcie przewodu sądowego z należytą bezstronnością i rzeczowością, wobec czego poczynione ustalenia podlegają uchyleniu.” (Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose [Świadkowie Jehowy w zamierzeniu Bożym], strona 86, kolumna 2.) Ponownego procesu jednak już nie wytoczono.
18. Co jeszcze pozostało do zrobienia w myśl proroctwa Jezusa, chociaż zorganizowane dzieło głoszenia przejściowo stanęło w roku 1918 na martwym punkcie?
18 Latem roku 1918 w każdym razie niemalże zamilkł potężny kiedyś i donośny głos świadków na rzecz Jehowy i Jego Królestwa. Dzieło, które prowadzili w sposób zorganizowany na całym świecie, zostało jak gdyby zabite i tę energiczną niegdyś grupę chrześcijan ogarnął podobny do śmierci stan nieaktywności. (Zobacz Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose, strony 61, 80, 83.) Według najdokładniejszych dostępnych sprawozdań w roku 1918 tylko 3868 osób nadesłało do Towarzystwa raporty z prowadzonej w czternastu krajach działalności głoszenia od domu do domu dobrej nowiny o Królestwie przy użyciu oprawnych książek. Niezadługo jednak sytuacja miała ulec zmianie. Miało się sprawdzić proroctwo Jezusa, że zanim nadejdzie koniec tego systemu rzeczy, „przedtem Ewangelia musi być głoszona wszystkim narodom”. — Marka 13:10, BT.
19. (a) Co zostało podane na zgromadzeniu odbytym w roku 1919 w Cedar Point jako rzeczywista nadzieja dla bezradnej ludzkości? (b) Jak „Strażnica” z lipca 1920 roku objaśniła poselstwo Królestwa i jaki wynikał z tego wniosek?
19 W dniach od 1 do 8 września 1919 roku odbyło się w Cedar Point (stan Ohio, USA) wspaniałe zgromadzenie świadków Jehowy, które miało za cel ponowne ożywienie działalności; jak podano w czasopiśmie Strażnica, słudzy Boży przejęci byli wówczas pytaniem: „Co jeszcze moglibyśmy uczynić?” Na zgromadzeniu tym zapowiedziano, że wkrótce zacznie się ukazywać nowe czasopismo, pod tytułem Złoty Wiek. Zaznaczono, że będzie ono informować o bieżących zdarzeniach i zarazem podawać biblijne objaśnienie takich wydarzeń. Lud Jehowy dowiedział się, że właśnie zapanował na ziemi ów wielki ucisk i zamieszanie, jakiego jeszcze nigdy przedtem nie było. Wszechstronny lek na te niedomagania ludzkości można znaleźć jedynie w poselstwie Królestwa; wykazano też, że Pan ma tutaj swoich posłów, którym daje sposobność i przywilej obwieszczania tego pocieszającego poselstwa. Każdy z obecnych na tym zgromadzeniu otrzymał wyjaśnienie: „Właśnie ty jesteś posłem Króla królów i Pana panów, ogłaszającym ludowi w tej dostojnej roli nadejście Złotego Wieku, chwalebnego Królestwa naszego Pana i Mistrza, na które prawdziwi chrześcijanie czekali i o które się modlili przez wiele stuleci.” (Strażnica [ang.] z 15 września 1919 roku, strona 281) Nieco później w angielskim wydaniu Strażnicy z 1 lipca 1920 roku, w pierwszym artykule na stronie 200, zatytułowanym: „Ewangelia Królestwa”, z naciskiem zaznaczono: „Ewangelia oznacza dobrą nowinę. Omawiana tu dobra nowina dotyczy końca starego porządku rzeczy i ustanowienia Królestwa Mesjasza. (...) Znaczy to, że panowanie Szatana upada, aby już nigdy więcej się nie podźwignąć. (...) Trafnie naświetla to pewne nowożytne tłumaczenie tego tekstu: ‚I ta dobra nowina o Królestwie ma być ogłaszana wszędzie po całym świecie, aby dać dowód poganom, a wtedy ma nadejść koniec.’ Z tego wydaje się jasno wynikać, że kościół musi teraz podjąć się ogłaszania tej dobrej nowiny na świadectwo dla narodów ziemi.”
20. Jak wzmogło się dzieło ogłaszania Królestwa w roku 1921?
20 Gorliwość ówczesnych świadków Jehowy nie była przemijająca, przeciwnie, dostrzegali wielkie dzieło rozpościerające się przed nimi i przyłożyli swe ręce oraz serca do jego wykonania. Na przykład w roku 1921 wydana została wyborna publikacja, książka oprawna pod tytułem Harfa Boża, której w przeciągu niewielu lat rozpowszechniono 5 819 037 egzemplarzy w dwudziestu dwóch językach.
21, 22. Jaka rezolucja dowodząca stanowczego postanowienia świadków Jehowy, aby ogłaszać Królestwo Boże, została przyjęta w roku 1922 na zgromadzeniu ponownie wtedy odbytym w Cedar Point?
21 W dniach od 5 do 13 września roku 1922 odbyło się w Cedar Point (stan Ohio) drugie zgromadzenie, na którym codziennie było obecnych przeciętnie 10 000 osób. Strażnica w wydaniu angielskim z 1 listopada roku 1922 podała, że w niedzielę, 10 września, przyjęta została rezolucja, której wyjątki brzmią, jak następuje:
22 „Utrzymujemy jednak i oświadczamy, że Królestwo Mesjasza jest wszechstronnym lekiem na wszystkie niedomagania rodu ludzkiego oraz że spełni ono pragnienie wszystkich narodów: zaprowadzi na ziemi pokój i dobrą wolę wśród ludzi; że ci, którzy się chętnie podporządkują jego sprawiedliwemu panowaniu, obecnie już rozpoczętemu, doznają błogosławieństw trwałego pokoju, życia, wolności i niekończącego się szczęścia. Po to właśnie ludom ziemi zanosimy Boskie poselstwo dobrych wieści, zawartych w Biblii, Jego Słowie prawdy. (...) Stary świat pod władzą Szatana dobiegł kresu i szybko się teraz rozpada, aby ustąpić miejsca wiecznotrwałemu Królestwu sprawiedliwości, które w dobie obecnej się umacnia; ponadto, że miliony ludzi obecnie żyjących na ziemi, jeśli okażą się posłusznymi prawom tego sprawiedliwego Królestwa pozostaną przy życiu i nigdy nie umrą.”
23. Na co i w jaki sposób dobitnie zwrócono zebranym uwagę po przemówieniu prezesa Towarzystwa, brata Rutherforda, na temat „Królestwa”?
23 Kilka dni przed ogłoszeniem tej rezolucji, wzywającej narody do ‚ustąpienia miejsca wiecznotrwałemu Królestwu’, J. F. Rutherford przedstawił wykład na temat „Królestwo”. Ale już przedtem obecni dostrzegli trzy duże litery: „ADV”, widoczne z całego terenu zajętego przez zgromadzenie w Cedar Point. Wielu uczestników próbowało odgadnąć, co te litery oznaczają. Stało się to jasne po wygłoszeniu wykładu o „Królestwie”. Kiedy sędzia Rutherford doprowadził swe przemówienie do punktu szczytowego i zakończył je słowami: „Ogłaszajcie, ogłaszajcie, ogłaszajcie Króla i Jego Królestwo”, nad mównicą rozpostarł się olbrzymi transparent ze słowami: „Ogłaszajcie Króla i Królestwo” (po angielsku: „Advertise the King and Kingdom”). Oczywiście każdy natychmiast skojarzył sobie tamte litery „ADV” ze słowem „advertise”, oznaczającym „ogłaszajcie”, ale najważniejsze było to, co mieli ogłaszać, Królestwo! To ono było prawdziwie myślą przewodnią zgromadzenia i każdy obecny tam oddany Bogu człowiek odczuwał wagę tej sprawy. Każdy uświadamiał sobie, że najważniejszą rzeczą w jego życiu jest obwieszczanie dobrej nowiny o Królestwie. Każdy oddany Bogu chrześcijanin miał odtąd być przedstawicielem propagującym Króla i Królestwo. Jakiż entuzjazm ogarnął zebranych! Wyraźnie dało się odczuć, że oto duch Boży kieruje Jego ludem, by ten wyruszył z poselstwem Królestwa.
24. Co świadkowie Jehowy odczuwali po tym zgromadzeniu? Po czym mogli dobrze rozpoznać, w jakich czasach żyją?
24 Nastrój albo duch panujący na tym zgromadzeniu wywołał wyraźny skutek. Świadkowie Jehowy wszędzie odczuli, jak pilną sprawą jest ogłoszenie przedtem dobrej nowiny o Królestwie Bożym, zanim nastąpi koniec tego systemu rzeczy. Nie ulegało już wątpliwości, że wraz z wybuchem pierwszej wojny światowej zaczęły się „bóle porodowe nowej epoki”; należało do nich również jej pokłosie w postaci klęsk głodu i epidemii oraz trzęsienia ziemi, a pośród tego wszystkiego prześladowanie prawdziwych chrześcijan i zanik wiary w nominalnym chrześcijaństwie. Większość tak zwanych chrześcijan przestała uważać Słowo Boże za prawdę. Stawało się rzeczą coraz bardziej oczywistą, że miłość ludzi względem bliźnich ziębnie. Pomyśl sam, jak bardzo oziębła wśród ludzi miłość od roku 1914 do chwili obecnej! Świadkowie Jehowy nie pozwolili sobie jednak na podobną postawę wobec podjętego dzieła, gdyż wiedzieli, że kto wytrwa aż do końca, ten będzie zbawiony. — Mat. 24:13.
25. Na czym polegała dalsza metoda ogłaszania Królestwa, zastosowana w roku 1924, i jakiego nabrała rozmachu?
25 Ogłaszanie Króla i Królestwa — oto zadanie, które czekało świadków Jehowy. Należało w tym celu zastosować każdą dostępną i słuszną metodę. Jedną z nich mogło być posługiwanie się radiem. Wobec tego przystąpiono do wybudowania radiostacji. Dnia 24 lutego 1924 roku Towarzystwo Strażnica zaczęło nadawać program radiowy z własnej rozgłośni WBBR, mieszczącej się na Staten Island, w obrębie miasta Nowego Jorku. Dziesięć milionów ludzi mogło stąd usłyszeć poselstwo Królestwa. W ciągu następnych lat zbudowano na terenie Stanów Zjednoczonych dalsze radiostacje, niektóre odkupiono, i w ten sposób zorganizowano wielką sieć radiostacji przeznaczonych do transmitowania ‚dobrej nowiny o Królestwie Bożym’.
26. Ile osób nadesłało do Towarzystwa sprawozdania ze swej działalności w roku 1928, w porównaniu z liczbą 3868 osób, które to uczyniły dziesięć lat wcześniej, w roku 1918?
26 Do roku 1928 w wyniku zastosowania rozlicznych metod ogłaszania Królestwa Bożego już mnóstwo ludzi usłyszało o nim i uciekło z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej. Na całym świecie przeciętnie 23 988 chrześcijańskich świadków Jehowy brało wówczas co miesiąc udział w dziele głoszenia na terenie 32 krajów.
OGŁASZANIE NIE BEZ SPRZECIWU
27. Przytocz przykłady wskazujące na to, że dzieło głoszenia rozwijało się nie bez sprzeciwu.
27 W ciągu całego okresu, jaki minął od zahamowania dzieła w roku 1918 i podjęcia go na nowo w roku 1919, służba kaznodziejska świadków Jehowy napotykała na silny sprzeciw. Prześladowanie bynajmniej nie ustało z chwilą zamilknięcia odgłosów pierwszej wojny światowej. Do roku 1929 przeciw świadkom Jehowy w Niemczech wytoczono 1660 procesów. Na Węgrzech nie zezwalano świadkom Jehowy ani na odbywanie zgromadzeń publicznych, ani na zbieranie się w mieszkaniach prywatnych. Z Włoch, kraju rzymskokatolickiego rządzonego wówczas po dyktatorsku, nie napływały żadne sprawozdania z działalności kaznodziejskiej, gdyż kontynuowanie dzieła było prawie niemożliwe. W Hiszpanii duchowieństwo z wielką zajadłością wystąpiło przeciw nielicznym świadkom Jehowy, jacy się przedostali do górskich okolic tego kraju w celu opowiedzenia dobrej nowiny. Jak wynika z Rocznika na rok 1929 (w jęz. ang.), pewien biskup „wielce ubolewał nad faktem, że Strażnica nie tylko jest rozpowszechniana, ale na pewno będzie rozpowszechniana nadal, jeśli władze nie zainteresują się tą sprawą”. Pomimo tych i wielu innych trudności, występujących także w licznych dalszych krajach, chrześcijańscy świadkowie Jehowy trwali przy działalności ogłaszania Królestwa.
28. Jaka publikacja ukazała się w roku 1931, i czy świadkowie Jehowy rozpowszechnili ją szeroko?
28 Kiedy w roku 1931 świadkowie Jehowy zebrali się w Kolumbus (stan Ohio) na kongres trwający od 24 do 30 lipca, znowu dali się poznać jako ludzie, którzy ‚bez wahania oświadczają się z całą lojalnością i oddaniem po stronie Jehowy Boga i Jego Królestwa’. Dnia 28 lipca tego samego roku opublikowana została broszura pod tytułem „Królestwo — nadzieja świata”, a w ciągu miesiąca października świadkowie Jehowy wszędzie złożyli na swych terenach osobistą wizytę u każdego duchownego, każdego działacza politycznego czy społecznego oraz u każdego człowieka interesu, gdzie tylko zdołali dotrzeć, aby bezpłatnie pozostawić u nich egzemplarz tej broszury. W kilka lat po wydaniu owej broszury były rozprowadzone już 10 203 752 jej egzemplarze w trzydziestu ośmiu językach.
29. Jakie dalsze metody głoszenia poza radiem, zastosowano w roku 1934?
29 W latach następnych przedsięwzięto ogromny program nadawania przez radio audycji publikujących poselstwo Królestwa Bożego. W samym tylko roku 1934 radiostacje nadały ogółem 23 783 wykłady. Ponadto w tymże roku Towarzystwo wprowadziło do użytku przenośne gramofony, którymi świadkowie Jehowy posługiwali się w działalności od domu do domu. Na płycie utrwalone było cztero i półminutowe świadectwo o Królestwie, i świadkowie Jehowy odgrywali je w mieszkaniach ludzi. Znaczną pomocą okazały się też wielkie urządzenia do elektrycznego przekazywania i wzmacniania dźwięku, które zwiększały zasięg słyszalności przemówień i umożliwiały wysłuchanie ich tysiącom ludzi po miastach i wioskach. Przy całej tej wytężonej pracy nad ogłoszeniem Króla i Królestwa w wielu krajach równolegle wzrastał i opór.
30. Jak rządy świata według Rocznika na rok 1934 zareagowały na dzieło głoszenia prowadzone przez świadków Jehowy?
30 Rocznik świadków Jehowy na rok 1934 przyniósł relację z wydarzeń w Niemczech. Opisywał zajęcie przez policję własności Towarzystwa w Magdeburgu; w czerwcu bowiem roku 1933 z polecenia rządu została w Niemczech zamknięta duża drukarnia Towarzystwa. Rząd zakazał też w całym państwie zgromadzeń świadków Jehowy. Władze konfiskowały wszelką literaturę, jaką napotkały, i starały się powstrzymać rozprzestrzenianie poselstwa Królestwa w jakiejkolwiek formie. Czy te drastyczne posunięcia pobudziły ludzi do rozpętania nowej fali udręczeń, skierowanych przeciw chrześcijańskim świadkom Jehowy, do zabijania ich i znienawidzenia przez wszystkie narody? (Mat. 24:9) Sam się o tym przekonaj, czytając, jak znowu na całym świecie wzmógł się opór przeciw świadkom Jehowy.
31, 32. (a) Jak traktowali dzieło głoszenia niejedni ludzie zajmujący urzędowe stanowiska? (b) Jakie protesty napłynęły do rządu Hitlera w związku z prześladowaniem świadków Jehowy, i z jakim skutkiem? (c) Czy Hitler starał się wprowadzić w czyn swoje podłe groźby rzucone pod adresem świadków Jehowy?
31 Głosiciele dobrej nowiny o Królestwie byli w różnych stronach świata wzywani przez sądy, oskarżeni czy to o trudnienie się sprzedażą bez licencji, o zakłócanie spokoju, o uprawianie niedozwolonego handlu domokrążnego, czy też o naruszanie wypoczynku niedzielnego i tym podobne sprawy. Traktowano ich raczej jako agentów handlowych, a nie jako kaznodziejów ewangelii. Świadkowie Jehowy nie słabli jednak w gorliwości i zdecydowaniu, żeby ogłaszać Króla i Królestwo. Podczas gdy w Niemczech przybierały na sile przygotowania do drugiej wojny światowej, prześladowanie świadków Jehowy wzmogło się tam do tego stopnia, że ich chrześcijańscy bracia z pięćdziesięciu krajów przesłali do Hitlera i jego rządu depesze wyrażające protest przeciwko prześladowaniu ich współwyznawców. Wywołało to wielkie poruszenie w rządzie Hitlera. Chcielibyśmy tu zacytować wyjątek ze strony 142 książki Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose (Świadkowie Jehowy w zamierzeniu Bożym), gdzie przytoczono zaprzysiężone oświadczenie w sprawie tego, co działo się 7 października 1934 roku w otoczeniu Hitlera na skutek tej fali protestów. Niejaki Karl R. A. Wittig oświadczył:
32 „Dnia 7 października 1934 roku, otrzymawszy uprzednio wezwanie, stawiłem się u dra Wilhelma Fricka, ówczesnego ministra spraw wewnętrznych Prus i całej Rzeszy, w jego biurze na terenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rzeszy w Berlinie przy Koenigsplatz 6. Byłem wtenczas pełnomocnikiem generała Ludendorffa. Miałem odebrać informacje, których treść zmierzała do rozproszenia u generała Ludendorffa uprzedzeń w stosunku do reżimu nazistowskiego. W trakcie dyskusji z drem Frickiem zjawił się nagle Hitler i włączył się do rozmowy. Dyskusja z konieczności objęła między innymi sprawę dotychczasowych poczynań wymierzonych przeciwko Stowarzyszeniu Międzynarodowych Badaczy Pisma Świętego [to jest świadkom Jehowy] w Niemczech; dr Frick pokazał wtedy Hitlerowi pewną ilość telegramów z protestem przeciw prześladowaniu Badaczy Pisma w Trzeciej Rzeszy i rzekł: ‚Jeżeli badacze Biblii nie podporządkują się natychmiast, zastosujemy przeciw nim najostrzejsze środki.’ Na to Hitler skoczył na równe nogi i z zaciśniętymi pięściami wykrzyknął histerycznie: ‚Ten pomiot zostanie w Niemczech wytępiony!’ Cztery lata po tamtej rozmowie mogłem się na własne oczy przekonać, że ów wybuch złości u Hitlera nie był czczą groźbą; widziałem to, gdy przez siedem lat przeżywałem piekło aresztu ochronnego w nazistowskich obozach koncentracyjnych Sachsenhausen, Flossenburg i Mauthausen, skąd dopiero wyzwolili mnie alianci. Żadna inna grupa więźniów wymienionych obozów koncentracyjnych nie była w takiej mierze narażona na sadyzm żołdaków z formacji SS, jak właśnie badacze Pisma świętego. Sadyzm ten przejawił się w nieprzerwanym szeregu tortur fizycznych i psychicznych, których nie zdoła wyrazić żaden język na świecie.” — Przytoczone ze złożonego pod przysięgą oświadczenia Karla R. A. Wittiga z dnia 13 listopada 1947 roku.
33. Co wywoływało taką nienawiść Hitlera do świadków Jehowy?
33 Dlaczego Hitler pałał taką nienawiścią do świadków Jehowy? Otóż dlatego, że bezkompromisowo ogłaszali dobrą nowinę o Królestwie Bożym; ponadto nie zgadzali się na to, żeby specjalnym pozdrowieniem oddawać cześć Hitlerowi, jak również nie uznawali państwa niemieckiego za wybawcę ludzkości. Świadkowie Jehowy wiedzieli ze Słowa Bożego, iż wychowany w duchu katolickim Hitler nie zdoła urzeczywistnić swoich zamysłów, aby odnowić i utrwalić na tysiąc lat panowanie Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Świadkowie Jehowy trwali w ufnym przeświadczeniu, że wkrótce nadejdzie koniec tego systemu rzeczy i że przez tysiąc lat panować będzie Królestwo Jehowy pod władzą Jego Syna, Chrystusa Jezusa. Tę też nadzieję nieustannie głosili na świadectwo ludziom ze wszystkich narodów.
34. Gdzie jeszcze świadkowie Jehowy napotkali trudności w ogłaszaniu dobrej nowiny o Królestwie?
34 Nawet w Stanach Zjednoczonych aresztowano w roku 1934 aż 340 wiernych głosicieli Królestwa Jehowy za to, że mieli śmiałość chodzić z poselstwem od domu do domu. Wielu uwięziono za naruszenie pewnej ustawy, podważającej zasadę wolności mowy, prasy i religii. W Niemczech około roku 1939 liczba świadków Jehowy trzymanych w kazamatach Gestapo i w obozach koncentracyjnych sięgnęła już 6000. Wraz z rozprzestrzenieniem się histerii wojennej w roku 1940 obłożono zakazem działalność świadków Jehowy w Kanadzie i starano się powstrzymać tam dzieło ogłaszania Królestwa. Rocznik świadków Jehowy na rok 1941 podaje na stronie 160: „Natychmiast po przybyciu z Anglii nowego gubernatora generalnego krajowy [kanadyjski] minister sprawiedliwości przeforsował zatwierdzenie przez gubernatora rozporządzenia delegalizującego ‚organizację świadków Jehowy’”. Stało się to 4 lipca 1940 roku.
35-37. (a) Jak w roku 1940 i później gnębiono świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych? (b) Za co ich prześladowano?
35 Dnia 3 czerwca 1940 roku federalny sąd najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że kierownictwo szkół publicznych może wymagać od dzieci pozdrawiania sztandaru lub w razie odmowy wydalać je ze szkoły. Wywołało to dalszą falę prześladowania świadków Jehowy w Stanach Zjednoczonych. Hierarchia rzymskokatolicka oraz Legion Amerykański poczuły się uprawnione do tego, żeby zastosować przemoc, i przez ekscesy motłochu zaczęły szerzyć nieopisane spustoszenie.
36 Rocznik na rok 1941 daje na stronie 97 wyobrażenie o prześladowaniu, jakie w Stanach Zjednoczonych rozpętały te organizacje:
37 „Świadkowie Jehowy przeżyli napady, pobicia, wypadki porywania im dzieci; wypędzano ich z miast, powiatów, stanów, oblanych smołą i następnie wytarzanych w pierzu; zmuszano do picia rycyny, związywano po kilka osób i pędzono ulicami jak nieme zwierzęta, kastrowano ich i przyprawiano o inne kalectwa; narażeni byli na szyderstwa i zniewagi ze strony zdemonizowanych tłumów, więziono ich masowo po kilkaset osób bez oficjalnego oskarżenia i trzymano w odosobnieniu, pozbawiając prawa do skomunikowania się z krewnymi, przyjaciółmi czy prawnikami. Wiele set dalszych świadków pozbawiono wolności przez tak zwane ‚areszty ochronne’; niektórych rozstrzelano nocą; innym grożono powieszeniem i bito ich do utraty przytomności. Miały miejsce najrozmaitsze akty gwałtu ze strony wzburzonego motłochu, istne pogromy. Z licznych osób zdarto ubranie, zabrano im Biblie i inną literaturę, aby to publicznie spalić; rujnowano i palono im samochody, przyczepy mieszkalne, domy i miejsca zgromadzeń, czym wyrządzono szkody sięgające ogółem wielu, wielu tysięcy dolarów.” A za co rzekomi chrześcijanie w Stanach Zjednoczonych Ameryki tak niegodziwie traktowali świadków Jehowy? Za to, że świadkowie Jehowy głosili dobrą nowinę o Królestwie Bożym, tę samą, którą ich współwyznawcy opowiadają w innych częściach świata na świadectwo wszystkim narodom. Było to tylko dalszym potwierdzeniem tęgo, jak prawdziwe są słowa Jezusa: „Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie narody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego.” — Mat. 24:9.
38, 39. Przedstaw, jak w latach od 1939 do 1944 ustosunkowano się do świadków Jehowy w Szwajcarii i gdzie indziej.
38 Nawet w neutralnej Szwajcarii, otoczonej ze wszystkich stron przez rządy totalistyczne, władze pod wpływem strachu poczuły się zmuszone do najścia na Dom Betel w Bernie, skąd zabrano wszelką literaturę i rozpędzono większość członków Rodziny Betel. — Zobacz Rocznik Świadków Jehowy na rok 1941 (w jęz. ang.), stronę 168.
39 W małej Estonii zmiana władzy nadzwyczaj utrudniła kontynuowanie dzieła głoszenia Królestwa. Podobnie w sąsiedniej Finlandii wywierano nacisk na miejscowe biuro oddziału Towarzystwa i starano się wszelkimi sposobami doprowadzić tam do sparaliżowania dzieła. Gdyby przypomnieć, co w latach od 1939 do 1944 działo się w różnych krajach Europy, Ameryki Północnej, Afryki, na licznych wyspach morskich, w Ameryce Południowej i Azji, wszędzie by się potwierdziło, jak bardzo prześladowano świadków Jehowy. Podczas drugiej wojny światowej ‚wszystkie narody pałały nienawiścią’ do nich ze względu na imię Chrystusa Jezusa. A jednak ci wierni chrześcijańscy świadkowie Jehowy na całej zamieszkanej ziemi, gdzie tylko się znaleźli, wszędzie nadal głosili dobrą nowinę o Królestwie Bożym „na świadectwo wszystkim narodom”. — Mat. 24:14.
40. Jaki komentarz o świadkach Jehowy zamieściło w roku 1940 pismo „Michigan Cristian Advocate”? Jakie pytanie dotyczy każdego?
40 Na dowód tego, że niejedni obserwatorzy mimo wszystko także w roku 1940 potrafili trafnie ocenić dzieło świadczenia przeprowadzane przez świadków Jehowy, przytoczymy tu cytat z pisma Michigan Christian Advocate z dnia 8 sierpnia 1940 roku: „Istnieje takie ugrupowanie, które w obecnym roku Pańskim 1940 nie wstydzi się niedwuznacznie składać świadectwa dla Chrystusa. Ludzie ci wierzą w Jezusa i nie kryją się z tym. W dobie dzisiejszej, kiedy religia posługując się swoistymi sofizmatami wolała pójść na kompromis, gdy niektórzy członkowie kościołów uważają, że członkostwo jest już uwieńczeniem dzieła, a nie dopiero początkiem świadczenia na rzecz Chrystusa, gdy zbyt wielu z nas z obawy przed kłopotami wzbrania się od otwartych wypowiedzi — ci świadkowie wystąpili na współczesnej scenie, stanowiąc wyzwanie rzucone naszemu pogańskiemu samozadowoleniu.” (Według Rocznika na rok 1941, strona 43) Nie są to nasze słowa, ale są prawdą. Świadkowie Jehowy nie wstydzili się i nadal ‚nie wstydzą się niedwuznacznie składać świadectwa dla Chrystusa’. A jak jest u ciebie?
41. Jak pewna siostra z Kanady wykazała, że słucha przede wszystkim Boga?
41 Jeżeli chcesz się, czytelniku, dowiedzieć, jakiego ducha przejawiają chrześcijańscy świadkowie Jehowy, to posłuchaj o pewnej mieszkance Kanady, którą w sędziwym wieku postawiono przed sądem tego kraju: „Jedna ze starszych sióstr, zbyt słaba na to, żeby się stawić na pierwszy termin rozprawy, została w końcu osądzona i uznana za winną wykroczenia przeciw prawu. Stróż prawa obłudnie udając miłosierdzie, rzekł: ‚Jest pani uznana za winną. Wykonanie wyroku będzie jednak zawieszone, oczywiście pod warunkiem, że nie pójdzie pani już na żadne zebranie świadków Jehowy ani nie będzie pani rozpowszechniać tej wywrotowej literatury.’ Odpowiedź owej niewiasty wydrukowały dzienniki w całej Kanadzie; była ona następująca: ‚Ja się nie wyprę Jehowy ani nie zgodzę się na to, żeby nie spełniać Jego woli. Może pan więc równie dobrze wydać wyrok bez zawieszenia.’ Wymierzono jej karę jednego miesiąca więzienia.” Czy zachowałbyś się podobnie lub jak pierwsi chrześcijanie, którzy mówili: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”? — Dzieje 5:29.
42. Czego możemy być pewni, choć w wielu krajach dzieło głoszenia nie mogło być prowadzone otwarcie?
42 W ciągu całego tamtego okresu świadkowie Jehowy wznosili swój głos pomimo gwałtownych prześladowań. Choć nawet w takich krajach, jak: Belgia, Bułgaria, Francja, Holandia, Jugosławia, Niemcy, Rumunia, Węgry czy Włochy oraz na ogromnych obszarach Imperium Brytyjskiego oficjalne prowadzenie dzieła stało się po prostu niemożliwe, to jednak możesz być pewny, że poszczególni prawdziwi chrześcijanie dalej ogłaszali Królestwo Boże. Sam zobaczysz, jak wielkie świadectwo zostało wydane z biegiem lat i nadal jest dawane.
ROZPRZESTRZENIANIE ŚWIADECTWA O KRÓLESTWIE TRWA NADAL
43-45. (a) Co niektórzy mylnie sądzili o dziele przeprowadzanym przez świadków Jehowy, i z czego nie zdawali sobie sprawy? (b) Co sami świadkowie Jehowy nadal myśleli o dziele świadczenia? (c) Jak w wykładzie publicznym „Pokój — czy może być trwały?” wykazano, że ogłaszanie dobrej nowiny o Królestwie będzie się odbywać pomimo sprzeciwu, oraz przez jak długi okres?
43 Kiedy w dniu 8 stycznia 1942 roku zmarł prezes Towarzystwa Strażnica, J. F. Rutherford — a był to okres największego nasilenia działań drugiej wojny światowej i prześladowania świadków Jehowy na całej ziemi — wiele osób mniemało, że działalność Towarzystwa ustanie. Ludzie, którzy tak myśleli, nie zdawali sobie jednak sprawy z tego, że już ustanowione było Królestwo Niebios. Chrystus Jezus zasiadał już jako Król na tronie niebiańskim i zrzucił stamtąd Szatana Diabła. Wszystko, co się działo wśród narodów na ziemi, działo się za sprawą Szatana, jak to zresztą przepowiedziano w księdze Objawienia 12:10-12: „Słyszałem głos wielki mówiący na niebie: Teraz stało się zbawienie i moc, i królestwo Boga naszego i władza Chrystusa jego, gdyż zrzucony został potwarca braci naszych, który na nich skarżył przed Bogiem naszym we dnie i w nocy. (...) Biada mieszkającym na ziemi i na morzu! bo zstąpił diabeł do was z wielkim gniewem, wiedząc, że krótki ma czas.” (NT) Świadkowie Jehowy rozumieją, że dzieło Boże rozwija się bez względu na ludzi; ponadto wiedzą, że skoro Jezus oświadczył, iż najpierw będzie ogłoszona dobra nowina o Królestwie, a dopiero potem nastąpi koniec, to też faktycznie tak właśnie się stanie. Należało więc nadal pełnić dzieło wyznaczone. Świadkowie Jehowy bez wahania podjęli się tego.
44 Strażnica w wydaniu (angielskim) z 15 lutego 1942 roku ukazała na stronie 61, jak się na tę sprawę zapatrywała społeczność ludu Pańskiego. Czytamy tam: „Dzieło Pańskie nigdy nie staje w miejscu; ciągle się rozwija. Zawsze odpowiada swoim czasom. Pan zmienia personel swej widzialnej organizacji na ziemi, ale dzieło świadczenia na rzecz Jego Teokracji, rządzonej przez Chrystusa Jezusa, rozwija się tym wspanialej.” Jeszcze podczas tamtego wojennego roku 1942 zorganizowane zostało wielkie zgromadzenie w mieście Cleveland (stan Ohio) gdzie nowy prezes Towarzystwa, N. H. Knorr, wygłosił wykład publiczny pod tytułem: „Pokój — czy może być trwały?” Między innymi powiedział wówczas:
45 „Będą one [tj. narody i czynniki religii fałszywej] nadal występować przeciw świadkom Jehowy i ich współtowarzyszom, którzy zapowiadali Królestwo Jehowy pod władzą Chrystusa i którzy nie chcą dosiąść ‚bestii pokoju’ ani ujeżdżać jej razem z religią. Rozwścieczona wytrwałym ogłaszaniem Królestwa Bożego, ujawniającym w dodatku fałsz i obłudę religijnego ‚nowego ładu na świecie’, bestia ta wszystkimi swoimi głowami i rogami oraz po społu z ‚niewiastą’ Babilon, która ją podżega, podejmie rozpaczliwą próbę rozszarpania i stratowania na śmierć dzieła głoszenia Królestwa. Przemocą zdławi to ogłaszanie. Ale Chrystus Jezus ostrzegł, że gdy dzieło świadczenia zostanie ukończone i gdy Bóg wszechmocny zezwoli ‚niewieście’ oraz bestii je powstrzymać, to dla nich ‚wtedy nadejdzie koniec’”. — Mat. 24:14.
46. Jaką działalność wprowadzono w roku 1942 z zamiarem okazania pomocy ludowi Bożemu?
46 Na wspomnianym zgromadzeniu zapowiedziano również, że każdy zbór będą odwiedzać specjalni nadzorcy, których celem będzie pomaganie świadkom Jehowy w działalności od domu do domu. Zapoczątkowało to pracę dzisiejszych sług obwodów i okręgów, dopomagających świadkom Jehowy na całym świecie w jak najskuteczniejszym popieraniu spraw Królestwa.
47. Jakie dalsze środki wspomagające ogólnoświatowe dzieło głoszenia doszły w roku 1943?
47 W roku 1943 zapoczątkowano w Domu Betel znaną dziś Teokratyczną Szkołę Służby Kaznodziejskiej, a potem stopniowo wprowadzono ją we wszystkich zborach na całym świecie. Dnia 1 lutego 1943 roku otwarta została Biblijna Szkoła Strażnicy — Galaad. Zadaniem tej Szkoły było przygotowanie mężczyzn i niewiast do służby misjonarskiej; absolwenci jej mieli być rozsyłani do wszystkich zakątków ziemi w roli głosicieli i nauczycieli prawdy Bożej. Mieli pomagać ludziom w pozyskaniu dokładnej wiedzy ze Słowa Bożego. W wykładzie inauguracyjnym skierowanym do studentów pierwszej klasy prezes Towarzystwa nadmienił: „Jest wiele miejsc, gdzie świadectwo o Królestwie nie zostało jeszcze dostatecznie wydane. (...) Waszym głównym zadaniem jest ogłaszanie ewangelii o Królestwie od domu do domu, tak jak to czynił Jezus i apostołowie.” — Jehovah’s Witnesses in the Divine Purpose (Świadkowie Jehowy w zamierzeniu Bożym), strony 203, 204.
48. Do jakiego osiągnięcia przyczyniła się Szkoła Gallad przez pierwszych dwadzieścia lat swego istnienia?
48 Od owego pamiętnego roku 1943 szkołę tę ukończyły tysiące ordynowanych kaznodziejów, którzy się rozeszli na wszystkie strony świata, gdzie odnieśli wspaniałe sukcesy w ogłaszaniu ‚dobrej nowiny o Królestwie (...) na świadectwo wszystkim narodom’. Skoro tylko w danym kraju znaleziono ludzi chętnych do słuchania, zaraz starano się ich odwiedzać i założyć u nich studia biblijne, a w końcu zorganizować zbory. Czy działalność tych misjonarzy była skuteczna? W roku 1943 na całym świecie było 6310 zborów w 54 krajach. Dwadzieścia lat później w wielu państwach współdziałały już z misjonarzami tysiące energicznych głosicieli lokalnych, a liczba zborów wzrosła do 22 761 w 194 krajach. Sam ten fakt pozwala do pewnego stopnia uzmysłowić sobie, jak wielkie świadectwo wydano dotąd wśród wszystkich narodów.
49, 50. Co uczynili świadkowie Jehowy po drugiej wojnie światowej?
49 Wśród nieprzerwanej pracy głoszenia pozostałe lata drugiej wojny światowej minęły już szybko. W czerwcu 1943 roku zniesiony został zakaz działalności świadków Jehowy w Australii; w czerwcu roku 1944 to samo miało miejsce w Kanadzie. W roku 1945 otworzyły się możliwości prowadzenia na szeroką skalę dzieła misyjnego w Ameryce środkowej i Południowej, a podobnie można było znowu podjąć świadczenie w Europie. Rok 1945 odznaczył się także wielce radosnym faktem, że odzyskały wolność tysiące świadków Jehowy trzymanych w niemieckich obozach koncentracyjnych. Od razu wznowili oni w Niemczech działalność od domu do domu, ogłaszając dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Jakąż wykazali wiarę! Jaką miłość do Jehowy!
50 Kraje należące do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, które poprzednio obłożyły zakazem działalność świadków Jehowy, stopniowo teraz znosiły te zakazy, a dzieło świadczenia nabierało w nich nowego rozmachu. Po tych trudnych latach szczególnie widoczna stała się następująca okoliczność, trafnie wyrażona w Roczniku świadków Jehowy na rok 1946 (w jęz. ang.), na stronie 13: „Narody nie zdołały i z łaski Pana nie zdołają zakłócić wewnętrznego porządku i pokoju, jaki panuje w ziemskiej organizacji Jehowy, pomimo złośliwego prześladowania, zmierzającego do rozbicia jedności zamierzeń i działania ludu Bożego, który stawia sobie za cel głosić: ‚Przybliżyło się Królestwo Niebios!’”
JAK WIELKIE DANO ŚWIADECTWO?
51, 52. Na co wskazuje przegląd osiągnięć w dziele świadczenia za lata od 1918 do 1948?
51 Zapoznanie się z działalnością świadków Jehowy od roku 1918, kiedy duchowieństwo chrześcijaństwa mniemało, jakoby tym międzynarodowym badaczom Biblii zadano śmiertelny cios, aż do ostatnio omówionych lat bezpośrednio po drugiej wojnie światowej pozwala się zorientować, że ci dzielni świadkowie dali doprawdy wielkie świadectwo na rzecz Królestwa. W tamtym trudnym okresie lat 1918-1919, gdy świadkowie Jehowy w istocie rzeczy znajdowali się w niewoli Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, tenże Babilon Wielki wskutek odbytego nad nim sądu Bożego niespodzianie doznał upadku. Nastąpiło uwolnienie pojmanych chrześcijan i po dzień dzisiejszy uciekają stamtąd tysięczne rzesze ludzi. Nadal wyłaniają się tacy, którzy dają posłuch wezwaniu: „Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami grzechów jego i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające.” (Obj. 18:4) Dlaczego ludzie ci opuszczają rzekome chrześcijaństwo i wszystkie religie fałszywe? Ponieważ świadkowie Jehowy, głosząc na całej zamieszkanej ziemi, czynią „uczniów z ludzi wszystkich narodów”.
52 A jakie są wyniki tego? Otóż jeśli się zainteresujesz, czytelniku, działalnością świadków Jehowy od roku 1918 i będziesz rozważał postępy uczynione w okresach dziesięcioletnich, mianowicie w latach 1928, 1938 i 1948, to zauważysz, że świadkowie ci byli gorliwymi zwiastunami lub głosicielami oraz że naprawdę wierzą w to, iż „przedtem Ewangelia musi być głoszona wszystkim narodom”. (Marka 13:10, BT) Czy i ty gotów jesteś studiować Słowo Boże i wziąć udział w dziele świadczenia?
DZIAŁALNOŚĆ OGŁASZANIA KRÓLESTWA W ODSTĘPACH DZIESIĘCIOLETNICH
Rok Gło- Godzin Rozpowsz. Rozpowsz. Kra-
sicieli głoszenia ks. i br. czasopism jów
1918 3 868 19 116 359 384 13 140 14
1928 23 988 2 866 164 20 412 192 1 381 107 32
1938 47 143 10 572 086 26 772 882 6 933 507 52
1948 230 532 49 832 205 17 031 901 11 380 767 96
53. Jakie wezwanie nadal rozbrzmiewa na całym świecie, i na jakie pytania powinniśmy sobie odpowiedzieć?
53 Chcielibyśmy tu zaznaczyć, że świadkowie Jehowy wyszli z uciążliwych lat ostrego prześladowania podczas drugiej wojny światowej silni i zdecydowani przeć naprzód. W roku 1945, po zakończeniu wojny, było 127 478 głosicieli w 68 krajach, a w roku 1948 było już 230 532 kaznodziejów obwieszczających dobrą nowinę o Królestwie w 96 krajach na różnych kontynentach i wyspach. Z powyższego zestawienia sam widzisz, jak owocnie pracowali świadkowie Jehowy od czasu, gdy wyzwoleni zostali z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowej dziedziny religii fałszywej. Miało to miejsce w roku 1919. Spójrz tylko, jakie mnóstwo ludzi uciekło z Babilonu, wziąwszy sobie do serca wezwanie, żeby z niego się wydostać! A dziś wezwanie to nadal słychać głośno i dobitnie. Czy masz tyle odwagi, by się stamtąd wyrwać i opowiedzieć po stronie Królestwa Bożego? Czy wierzysz, że bliski jest koniec obecnego systemu rzeczy? Czy chcesz znaleźć drogę wyjścia? Gdzieś w pobliżu twego miejsca zamieszkania na pewno istnieje zbór świadków Jehowy. Poproś któregoś z tych chrześcijan, a chętnie cię odwiedzi i porozmawia z tobą o Słowie prawdy Bożej i o błogosławieństwach Jego Królestwa.
54. (a) Czy po roku 1945 świadkowie Jehowy także jeszcze pracowali? (b) Jakiego biblijnego dzieła wychowawczego podjęli się z wielkim zapałem?
54 Dotychczas mówiliśmy o tym, „jak wielkie świadectwo”, zostało wydane do roku 1945. Od tamtej pory świadkowie Jehowy oczywiście także byli pilnie zajęci. Niektórzy obserwatorzy wyrazili nawet zdanie, iż jest to najszybciej się rozwijająca społeczność religijna na świecie. Nie twierdzimy tego, natomiast wiemy z całą pewnością, że świadkowie Jehowy są jedynym ludem, który całym sercem, umysłem, całą duszą i siłą naprawdę wierzy, iż „będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec”. (Mat. 24:14) Szczerości swoich poczynań w tym kierunku dowiedli przez to, że nieustannie prąc naprzód dotarli aż do krańców ziemi, a wszędzie tam prowadzą studia biblijne i zachęcają słuchaczy do współudziału w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie. Tysiącom chrześcijan pomogli stać się dobrymi nauczycielami, a ci z kolei czynili uczniami dalszych ludzi ze wszystkich narodów. (Mat. 28:19) Dobrze zrobią wszyscy, którzy z owymi nauczycielami studiują, jeśli będą zachowywali w pamięci słowa apostoła Pawła: „Pamiętajcie o tych, którzy obejmują przewodnictwo pośród was, którzy mówili wam słowo Boże, a przyglądając się pilnie, jaki jest wynik ich prowadzenia się, bierzcie wzór z ich wiary.” (Hebr. 13:7, NW) Wspomniane dzieło nauczania nabrało wielkiego rozmachu w porównaniu z rokiem 1948, kiedy to świadkowie Jehowy prowadzili przeciętnie co tydzień jedynie 130 281 domowych studiów biblijnych. Obecnie odbywa się na całym świecie w domach ludzi grubo ponad 800 000 cotygodniowych studiów biblijnych. Takie studia biblijne wymagają czasu, ale ileż radości sprawia chrześcijaninowi okazywanie w ten sposób swym bliźnim miłości!
55. Jak społeczność ludu Jehowy wzmogła na całym świecie swoją działalność wydawniczą?
55 Od roku 1948 nastąpiło wiele ważnych zdarzeń. Towarzystwo Strażnica wybudowało nowe drukarnie w Brooklynie, w Niemczech, Szwajcarii, Anglii, Kanadzie, Szwecji, Finlandii, w Afryce Południowej i tak dalej. W ciągu ostatnich dwudziestu lat w większości znaczniejszych krajów wzniesiono nowe budynki dla poszczególnych biur oddziałów; obecnie wokół ziemi rozsianych jest 96 biur oddziałów, a świadkowie Jehowy głoszą dobrą nowinę o Królestwie Bożym w 197 krajach kontynentalnych i wyspowych. Drukowaną literaturę biblijną wydają nie mniej niż w 165 językach.
56, 57. (a) Jaką pomoc w ogłaszaniu Królestwa stanowią dla świadków Jehowy podręczniki do studiowania Biblii? (b) Przytocz niektóre dane wskazujące dobitnie, jak imponujące rozmiary przybrało dzieło obwieszczania Królestwa.
56 Drukowanie podręczników do studiowania Biblii, które ludziom mogą ułatwić zrozumienie Słowa Bożego, należy obecnie do podstawowych metod, jakimi się posługują świadkowie Jehowy, aby dopomóc chętnym w uchwyceniu sensu poselstwa Królestwa. Na przykład książka „Niech Bóg będzie prawdziwy”, przetłumaczona na 54 języki, została w ciągu dwudziestu lat rozpowszechniona w 19 246 710 egzemplarzach. Inną 276-stronicową oprawną książkę, zatytułowaną: „Sprawy, w których u Boga kłamstwo jest niemożliwe”, wydrukowano po raz pierwszy w języku angielskim przed trzema laty, a już przekroczyła nakład 8 300 000 egzemplarzy drukowanych w 22 językach, przy czym w przygotowaniu jest tłumaczenie na dalszych 21 języków. Towarzystwo ma nadzieję, że do końca roku bieżącego we wszystkich tych językach wspomniana książka będzie gotowa. Rzecz bardzo prawdopodobna, że rozpowszechnienie tej publikacji w ciągu pierwszych czterech lat po jej ukazaniu się przekroczy liczbę dziesięciu milionów!
57 Faktem jest, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat zapotrzebowanie na literaturę biblijną omawiającą sprawy Królestwa Bożego było na całej ziemi tak ogromne, że Towarzystwo Strażnica wydrukować mogło ponad 100 milionów (100 000 000) książek oprawnych i ponad 325 milionów broszur. Co więcej, w ostatnich dwudziestu latach imponujące rozpowszechnienie osiągnęły czasopisma Strażnica i Przebudźcie się! Świadkowie Jehowy pozostawili u ludzi w ramach prenumerat oraz dorywczo w trakcie działalności od domu do domu ponad 1 300 000 000 egzemplarzy Strażnicy i więcej niż 1 100 000 000 egzemplarzy czasopisma Przebudźcie się! Jeżeli chodzi o Strażnicę, to jest ona wydawana w 74 językach, a Przebudźcie się! w 26 językach. Ulotek z zaproszeniem na wykłady publiczne i traktatów krótko omawiających różne tematy biblijne rozpowszechniono bezpłatnie ogółem przynajmniej 5 000 000 000 odbitek. Świadkowie Jehowy postawili sobie za zadanie, żeby rozmawiać z ludźmi o Królestwie Bożym i następnie pozostawić im coś do czytania. Prawdą jest też, że w różnych stronach świata świadkowie Jehowy nawet nauczyli ludzi czytać i pisać, aby ci mogli sobie poczytać Biblię świętą i literaturę biblijną.
58-60. Co trzeba zaliczyć do wybitnych osiągnięć Towarzystwa w latach 1950, 1953 i 1958?
58 Do wybitnych osiągnięć Towarzystwa Strażnica należy wydrukowanie Pisma świętego w przekładzie Nowego Świata. Tak zwany Komitet Nowego Świata do Tłumaczenia Biblii, który dostarczył Towarzystwu tekst angielski przetłumaczony z języków oryginału, zdołał do roku 1950 opracować część tego wspaniałego dzieła, zawierającą Pisma Greckie. W dniach od 30 lipca do 6 sierpnia owego roku odbyło się zgromadzenie świadków Jehowy pod hasłem: „Rozszerzanie Teokracji”; w środę, dnia 2 sierpnia, rzeszy 82 075 obecnych wręczono 125 000 egzemplarzy Chrześcijańskich Pism Greckich w przekładzie Nowego Świata. Natomiast w niedzielę, 6 sierpnia, nowojorski stadion „Yankee” wypełniła po brzegi ciżba 123 707 słuchaczy odczytu publicznego pod tytułem: „Czy możesz żyć na zawsze w szczęściu na ziemi?”
59 Dalszy wielki kongres świadków Jehowy odbył się na stadionie „Yankee” w dniach od 19 do 26 lipca 1953 roku pod hasłem: „Społeczeństwo Nowego Świata”. Do tego czasu gotowy już był pierwszy tom Pism Hebrajskich w przekładzie Nowego Świata, który też udostępniono olbrzymiej rzeszy 132 829 uczestników zgromadzenia. W niedzielę prezes Towarzystwa, N. H. Knorr, wygłosił przemówienie pod tytułem: „Po Armagedonie — nowy świat Boży”, którego wysłuchało 165 829 ludzi. Oczywiście tylu osób nie zdołał pomieścić sam stadion „Yankee”; 49 027 słuchaczy znajdowało się w miasteczku przyczepek mieszkalnych zorganizowanym w stanie New Jersey, w miejscu oddalonym od stadionu mniej więcej o 65 kilometrów. Równie pilnie słuchano tam przemówień, a docierały one ze stadionu przez urządzenia głośnikowe dzięki bezpośredniemu połączeniu kablowemu.
60 Do tego czasu świadkowie Jehowy zdobyli sobie już opinię dobrych organizatorów wielkich kongresów. Ale największy kongres miał dopiero nastąpić! Towarzystwu Strażnica udało się wydzierżawić nowojorskie stadiony „Polo Grounds” i „Yankee” na okres od 27 lipca do 3 sierpnia 1958 roku. Do Nowego Jorku przybyli delegaci ze 123 krajów i wysp morskich. Ukazał się wtedy IV tom Pism Hebrajskich w przekładzie Nowego Świata oraz dalsze nowe publikacje Towarzystwa; wszystkie te wydawnictwa zwracały uwagę czytelników na Królestwo Boże. Doszło do tego, że 7136 obecnych zgłosiło się do chrztu w wodzie, symbolizując przez to oddanie siebie Bogu, aby spełniać Jego wolę i ogłaszać dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Społeczność ludu Bożego wzrastała w szybkim tempie.
61. (a) Ile osób ogłaszało w roku 1958 dobrą nowinę o Królestwie? (b) Ile osób zgromadziło się wówczas celem wysłuchania odczytu publicznego, i jaki był jego temat? (c) Jak mówca wskazał, że jedyną nadzieją ludzkości jest Królestwo Boże?
61 Od roku 1948 liczba świadków Jehowy, będących głosicielami Królestwa, wzrosła do tego czasu blisko o pół miliona. Wtedy bowiem, w roku 1958, było 717 088 głosicieli regularnie obwieszczających dobrą nowinę. Widzieli to zresztą ludzie ze wszystkich narodów. Pamiętnym wydarzeniem międzynarodowego kongresu świadków Jehowy pod hasłem: „Wola Boża” odbywającego się w Nowym Jorku równocześnie na stadionie „Yankee” i „Polo Grounds”, stał się odczyt publiczny wygłoszony w niedzielę, dnia 3 sierpnia 1958 roku, kiedy to zebrały się 253 922 osoby, szczelnie wypełniając trybuny obydwu stadionów, a nawet samo boisko. Obszerne tereny parkingowe otaczające stadiony zostały wyposażone w urządzenia głośnikowe, dzięki czemu również tysiące ludzi w dodatkowo tam ustawionych namiotach mogły wysłuchać przemówienia pod tytułem „Królestwo Boże panuje — czy koniec świata jest bliski?” Mówca rozpoczął je takimi słowami: „Tylko najlepszy rząd we wszechświecie nadaje się dla naszej ziemi. Tak o tym myśli Stworzyciel tej ziemi.” W trakcie swego przemówienia mówca wykazał, jaki rząd byłby dla ludzkości najlepszy, i wreszcie zakończył takimi słowami: „Niechaj więc wszyscy ludzie dobrej woli zwrócą się do Boga o rząd nad ziemią! Witajmy wszyscy Królestwo Boże, które już teraz panuje! Oby ono już wkrótce, w wyznaczonym przez Boga czasie, zgotowało koniec staremu światu. Oby Jego Królestwo ustanowiło wiecznotrwały nowy świat, ku wiecznemu zbawieniu człowieka i ku nieprzemijającej chwale Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa!”
62. Czy poselstwo głoszone przez świadków Jehowy uległo w ciągu lat zmianie?
62 Widzisz więc, czytelniku, że świadkowie Jehowy po tylu latach nie zmienili treści ogłaszanego poselstwa o Królestwie Bożym. Zamierzali je zresztą nadal obwieszczać po całym świecie, dowodząc w całej pełni, że wierzą w Królestwo Jehowy. W następnych latach także nie zwolnili tempa tej pracy!
63. Jaką rolę w roku 1963 odegrało w ogłaszaniu Królestwa zgromadzenia świadków Jehowy pod hasłem: „Wiecznotrwała dobra nowina”?
63 W roku 1963 świadkowie Jehowy zorganizowali kongres pod hasłem: „Wiecznotrwała dobra nowina”; było to zgromadzenie wędrujące dookoła świata. Jakże coś takiego było możliwe? Otóż pierwszy kongres z tej serii rozpoczął się w Milwaukee (w stanie Wisconsin, USA) w dniu 30 czerwca i trwał do 7 lipca. Następnie zgromadzenie przeniosło się do Nowego Jorku, potem do Sztokholmu, Monachium, Mediolanu, Aten, Bejrutu, Jerozolimy, New Delhi, Rangunu, Bankoku, Hongkongu, Singapuru, Manili, Bandungu, Melbourne, Suva, Kioto, do Aucklandu, Seulu, Honolulu, aż wreszcie w dniach od 1 do 8 września zakończyło się ono w Pasadenie, w stanie Kalifornia. W okresie niewiele przekraczającym dwa miesiące spotkało się na tym zgromadzeniu ponad 450 000 świadków Jehowy, a ogólna liczba obecnych na wykładach publicznych wynosiła 580 509 osób. Na tym zgromadzeniu wędrującym dookoła świata znaleźli się delegaci ze 161 krajów. Świadkowie Jehowy są zdecydowani, żeby obwieszczać poselstwo Królestwa tak daleko i tak szeroko, jak tylko to będzie możliwe, zanim nadejdzie koniec złego systemu. Czy chciałbyś się do nich przyłączyć w forsowaniu tego wspaniałego dzieła, dopóki jeszcze czas?
64. Jak aktywni byli świadkowie Jehowy w opowiadaniu prawd biblijnych i w rozpowszechnianiu samych Biblii wśród ludzi ze wszystkich narodów?
64 Do roku 1961 ukończono pracę nad Pismem świętym w Przekładzie Nowego Świata i wydano je wtedy w jednym tomie; Biblię tę zaofiarowywano w cenie zaledwie jednego dolara za egzemplarz i spotkała się ona z niesłychanym popytem. Od roku 1950 świadkowie Jehowy rozpowszechniali Pisma Greckie w przekładzie Nowego Świata oraz poszczególne tomy Pism Hebrajskich, w miarę ich ukazywania się w druku. Ale na długo przedtem już zachęcali ludzi do czytania Biblii w innych przekładach; jeśli chodzi o język angielski, posługiwali się na przykład tłumaczeniem King James Version albo American Standard Version i tak dalej; w języku polskim dotąd najczęściej używają tak zwanej Biblii Gdańskiej albo też jakiegokolwiek innego przekładu, gdyż każde wydanie Biblii zawiera słowo prawdy Bożej. Towarzystwo Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society) zajmuje się drukowaniem, a w jeszcze większej mierze rozprowadzaniem Biblii we wszystkich językach na całym świecie. W ciągu ostatnich dwudziestu lat, jak tego dowodzą fakty, Towarzystwo wydrukowało 14 993 000 Biblii, włącznie z Przekładem Nowego Świata, który jest obecnie dostępny w siedmiu językach. Należą tu oprócz angielskiego także hiszpański, portugalski, włoski, francuski, holenderski i niemiecki, a tłumaczeń na te języki dokonali znawcy będący zarazem świadkami Jehowy.
65. Przedstaw postęp, jaki lud Boży dokonał w dziele głoszenia podczas minionych dwudziestu lat.
65 Podczas ostatnich czterech lat świadkowie Jehowy także pracowali bardzo pilnie z myślą o potrzebach bieżących i o przyszłości. Towarzystwo Strażnica ukończyło już budowę dziesięciokondygnacyjnego budynku o łącznej powierzchni użytkowej blisko 20 000 metrów kwadratowych, który stanowi uzupełnienie dotychczasowych obszernych drukarni. Nadal wysyła się misjonarzy do różnych zakątków ziemi, co wydatnie przyczynia się do powiększenia zastępów głosicieli. Działalność świadków Jehowy w ciągu ostatnich dwudziestu lat najlepiej chyba da się podsumować przez podanie tu zestawienia, w którym działalność z roku 1958 i z roku ubiegłego można będzie porównać z wynikami roku 1948.
PORÓWNANIE POSTĘPÓW W OGŁASZANIU KRÓLESTWA
Rok Głosicieli Godzin Rozpowsz. Rozpowsz. Kra-
głoszenia ks. i br. czasopism jów
1948 230 532 49 832 205 17 031 901 11 380 767 96
1958 717 088 110 390 944 16 038 445 86 498 251 175
r.ub. 1 094 280 183 995 180 16 967 770 143 557 479 197
66. Co świadkowie Jehowy są zdecydowani czynić, skoro to jeszcze nie koniec?
66 Być może, czytelniku, uznałeś to już za odpowiedź na pytanie: „Jak wielkie świadectwo?” Ale na tym jeszcze nie koniec. Świadkowie Jehowy bardzo się cieszą z tego, kiedy biorą Biblię świętą i zanoszą ją do mieszkań ludzi, a przy tym w wielu wypadkach rozpoczynają u nich studium biblijne. Posiadają też inne publikacje, które ludziom ułatwiają zrozumienie, jak ważne znaczenie ma dobra nowina o ustanowionym Królestwie Bożym. Historia świadków Jehowy, szczególnie od roku 1919, to aż do ostatnich czasów włącznie dzieje wiernego spełniania dzieła, które przepowiedział Chrystus Jezus, mianowicie ogłaszanie dobrej nowiny o ustanowionym Królestwie Bożym, zanim na polach bitewnych Armagedonu nastąpi zagłada systemu podłości. Szatan wie, że już niedługi czas pozostanie bogiem tego świata, sprawującym tu swe niegodziwe rządy. Świadkowie Jehowy nie obawiają się jednak niczego, co by im mógł zrobić Diabeł. Mają do wykonania określone dzieło i pracują nad nim, jak to również potwierdza sprawozdanie z działalności świadków Jehowy za rok ubiegły.
SPRAWOZDANIE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI OGŁASZANIA KRÓLESTWA W ROKU UBIEGŁYM
67. (a) Na co wskazuje zapoznanie się z liczbą godzin spędzonych w roku ubiegłym na głoszeniu w porównaniu z rokiem poprzednim? (b) Jak słudzy Jehowy okazują przychylność osobom, które chcą się czegoś więcej dowiedzieć o Królestwie Boży?
67 Świadkowie Jehowy przeżyli najwspanialszy rok w dziele ogłaszania dobrej nowiny o Królestwie Bożym! Łatwo się o tym można upewnić, kiedy się sprawdzi, ile godzin spędzili świadkowie Jehowy na głoszeniu publicznym i od domu do domu; godzin takich było 183 995 180, w porównaniu z ogólną liczbą 170 664 897 godzin występującą w sprawozdaniu za rok poprzedni. W trakcie tych milionów godzin wydarzyło się mnóstwo rzeczy. Świadkowie Jehowy prowadzili na przykład 867 009 studiów biblijnych w domach ludzi zainteresowanych. Przynajmniej tyle osób studiowało w roku ubiegłym co tydzień przez godzinę lub dłużej Biblię ze świadkami Jehowy, a bardzo często do takiego studium zasiadały całe rodziny. Czy możesz sobie wyobrazić, że istnieją dziś tacy ludzie, tacy chrześcijanie, którzy są gotowi opuścić swe wygodne mieszkania i bez względu na pogodę o każdej porze odpowiadającej ludziom zainteresowanym pójść do nich po to jedynie, żeby z nimi bezpłatnie studiować Biblię? Ci szczęśliwi ludzie dobrowolnie wyszli ze wszystkich narodów, ludów i języków, a teraz raduje ich, gdy mają sposobność nauczania prawd biblijnych, aby chętni słuchacze się dowiedzieli, co zawiera Słowo Boże.
68. Jak można nawiązać łączność ze świadkami Jehowy, aby się więcej dowiedzieć o Biblii?
68 Czy chciałbyś wiedzieć, czego naucza Biblia? Chrześcijańscy świadkowie Jehowy chętnie wstąpią również do twego domu, skoro tylko podasz im adres swego zamieszkania. Może znasz kogoś z nich, choćby daleko? Zwróć się do niego, a on się postara, żeby cię odwiedził ktoś z najbliższego zboru świadków Jehowy i z tobą porozmawiał o Biblii oraz odpowiedział na twe pytania biblijne. Dlaczego nie miałbyś tego spróbować? Nic to przecież nie kosztuje. A może znasz świadków Jehowy mieszkających gdzieś w pobliżu? Wstąp do nich i posłuchaj, o czym najchętniej rozmawiają. W różnych okolicach ziemi istnieje ogółem 25 206 zborów świadków Jehowy, w których koncentruje się ich działalność kaznodziejska. Zetknąwszy się z którymkolwiek z nich powiedz, że chciałbyś, aby z tobą prowadzono studium biblijne. Takie studium natychmiast będzie założone. Nie powinieneś się pod tym względem czuć skrępowany. Świadkowie Jehowy chcą ci przyjść z pomocą. Jest tylko jedna droga do życia wiecznego, a wiedzie ona przez przybieranie wiedzy o Jehowie Bogu i Jego Synu, Jezusie Chrystusie. (Jana 17:3, NW) Zechciej się o tym przekonać.
69. Ile osób zostało w ubiegłym roku ochrzczonych, i o czym to świadczy?
69 Jezus napominał, że chrześcijanie powinni być rybakami ludzi. Świadkowie Jehowy zastosowali się do tego, gdyż w roku ubiegłym doprowadzili 74 981 osób na całym świecie tak daleko, że oddały swe życie służbie dla Jehowy i zostały ochrzczone w wodzie. Dotąd tylko w jednym wypadku liczba osób ochrzczonych w ciągu roku przez świadków Jehowy była jeszcze wyższa; zdarzyło się to w roku 1959, kiedy 86 345 ludzi przez chrzest w wodzie dało dowód swego oddania Jehowie Bogu. Natomiast w ciągu ostatnich siedmiu lat co roku ochrzczono przeciętnie 65 000 osób. Ludzie słuchają prawdy i podejmują decyzję! A ty? Jeżeli nie słyszałeś jeszcze zbyt wiele o Słowie Bożym, to dlaczego nie miałbyś skorzystać z okazji do posłuchania prawdy oraz rozważenia jej we własnym sercu i umyśle?
70. Przedstaw pamiętne szczegóły dotyczące obchodzenia w ubiegłym roku Wieczerzy Pańskiej.
70 Dalszym znamiennym rysem upamiętniającym rok ubiegły była Wieczerza Pańska. W sobotni wieczór 25 marca na całym świecie zebrało się 2 195 612 osób w Salach Królestwa świadków Jehowy oraz innych miejscach ich zgromadzeń, by uroczyście obchodzić Pamiątkę śmierci Pana Jezusa. Z tej wielkiej liczby tylko 10 981 osób uczestniczyło w spożywaniu emblematów, wskazując tym, że są członkami ciała Chrystusowego, pomazańcami Bożymi, którzy się spodziewają zostać współdziedzicami Chrystusa Jezusa w chwale niebiańskiej. Wszyscy pozostali dali dowód, że pragną należeć do wielkiej rzeszy ludzi ubiegających się o życie wiecznotrwałe na tej ziemi, a obecnie stojących przed tronem Jehowy w szatach obmytych krwią Baranka. Niejedni z tych szczerych ludzi z czasem jeszcze zdecydują się na służenie Bogu jako wierni naśladowcy Chrystusa Jezusa. Stawią się wtedy do ochrzczenia, oddawszy wpierw swe życie Jehowie na spełnianie Jego woli. Będą też chcieli brać udział w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie, jak to czynią świadkowie Jehowy. Chrystus Jezus zaprasza cię, abyś i ty tak postąpił.
71, 72. Jaki wzrost głosicieli dobrej nowiny nastąpił w roku ubiegłym, i jak przyczynili się oni do rozprzestrzeniania prawdy biblijnej w formie drukowanej?
71 W roku ubiegłym co miesiąc przeciętnie 1 094 280 chrześcijańskich świadków Jehowy obwieszczało dobrą nowinę o Królestwie. Oznacza to wzrost w stosunku do roku poprzedniego o 35 605 osób. Zdarzyło się jednak w roku ubiegłym, że w dziele głoszenia wzięły udział aż 1 160 604 osoby. Co ci ludzie robili? Opowiadali poselstwo Królestwa, przeprowadzali studia biblijne, rozpowszechnili 5 223 560 książek oprawnych i 11 744 210 broszur wyjaśniających zamierzenia Jehowy. Wręczyli też czytelnikom 143 557 479 poszczególnych egzemplarzy czasopism Strażnica i Przebudźcie się! (Zobacz tabelę na stronach 10-12).
72 Poza rozpowszechnieniem tak ogromnej ilości drukowanej literatury świadkowie Jehowy pozyskali również 1 809 065 nowych prenumeratorów czasopism Strażnica i Przebudźcie się! Dlatego też Towarzystwo Strażnica musiało we wszystkich swych drukarniach na całym świecie wydać ogółem 251 405 632 egzemplarze tych czasopism. Jak przyjemnie jest pozostawić ludziom coś do czytania, gdy okazują zainteresowanie!
73. (a) Co można powiedzieć o roku ubiegłym w odpowiedzi na pytanie: Jak wielkie świadectwo? (b) Czy teraz świadkowie Jehowy opuszczą ręce? Dlaczego?
73 Cała ta działalność sprawiła świadkom Jehowy bardzo wiele radości. Widzą dzięki niej, że naprawdę mają udział w posłusznym spełnianiu nakazu Chrystusa Jezusa. Bez reszty wierzą oni, że „ta Ewangelia o królestwie będzie głoszona po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec.” (Mat. 24:14, BT) W odpowiedzi na pytanie: Jak wielkie świadectwo? — mogą oświadczyć: Rok ubiegły był dalszym wspaniałym rokiem świadczenia, dodanym do lat poprzednich. A czy teraz, gdy już tyle zrobiono, świadkowie Jehowy zwolnią tempo? Bynajmniej! Przecież „przedtem Ewangelia musi być głoszona wszystkim narodom”. (Marka 13:10, BT) Dopiero potem nastąpi koniec! Czy gotów będziesz wysłuchać dobrej nowiny o Królestwie Bożym, gdy przy najbliższej okazji ktoś przedstawi ci ją u twych drzwi? Czy chcesz studiować Słowo Boże razem ze świadkami Jehowy? Sam musisz o tym zadecydować, zanim nastąpi koniec. „Zakończenie sprawy, po wysłuchaniu wszystkiego, jest takie: Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj jego przykazań. Na tym bowiem polega cały obowiązek człowieka. Bo wszelkiego rodzaju uczynek prawdziwy Bóg sam pociągnie pod sąd przewidziany dla każdej rzeczy skrytej, czy jest dobra, czy zła.” — Kazn. 12:13, 14, NW.
[Ramka i ilustracja na stronie 8]
14 RAZY WOKÓŁ ZIEMI
Tak, gdybyś złożył końcami czasopisma „Strażnica” i „Przebudźcie się!” rozpowszechnione przez świadków Jehowy w ciągu ostatnich dwudziestu lat, taśma ta czternastokrotnie otoczyłaby kulę ziemską.
W 165 JĘZYKACH
Oprócz czasopism świadkowie Jehowy od roku 1947 rozpowszechnili też 5 425 000 000 książek, broszur, ulotek i traktatów omawiających sprawę Królestwa Bożego w 165 językach!
[Tabela na stronie 10-12]
SPRAWOZDANIE ROCZNE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY
[Patrz publikacja]
[Ilustracja na stronie 1]
Siedząc na górze Oliwnej, Jezus powiedział uczniom: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi (...) a wtedy nadejdzie koniec.”
[Ramka na stronie 13]
Pewien sprzedawca Biblii zaszedł do domu jednego z braci i posługując się swymi możliwie najskuteczniejszymi metodami reklamowymi usiłował sprzedać mu „ku pożytkowi rodziny” Biblię w cenie 30 dolarów. Brat wziął do ręki swój egzemplarz „Przekładu Nowego Świata” i zaczął porównywać niektóre teksty. Wykazał przy tym, jak ważną jest rzeczą, żeby posiadać wydanie Biblii uwzględniające imię Jehowa. Po omówieniu z nim szeregu tekstów i podkreśleniu znaczenia studium biblijnego sprzedawca zapytał, czy mógłby sobie nabyć taki egzemplarz „Przekładu Nowego Świata”. Chętnie zapłacił za niego jednego dolara.