Spustoszenie chrześcijaństwa przez „obrzydliwość”

 1. Z jakiego względu mogą się budzić wątpliwości co do spustoszenia chrześcijaństwa?

CHRZEŚCIJAŃSTWO reprezentują dzisiaj setki rozmaitych religii. Według obliczeń szacunkowych przyznaje się do nich ponad dziewięćset milionów członków. Jak to możliwe, żeby tak potężny i rozgałęziony system religijny uległ kiedyś zrujnowaniu i spustoszeniu? A jednak to nastąpi!

 2. Kto podsuwa tę prawie niewiarogodną myśl? W jaki sposób?

² Kto właściwie sugeruje ten niemalże niewiarogodny rozwój wydarzeń? Ktoś, którego proroctwa dotychczas jeszcze nigdy nie zawiodły: sam Bóg Wszechmocny, Bóg Jehowa, Autor świętej Biblii. Przepowiedział to przez cały szereg swoich proroków, w tym także przez swego Syna, Jezusa Chrystusa. Zagłada chrześcijaństwa została proroczo zobrazowana dziewiętnaście stuleci temu i obraz ten wkrótce okaże się proroctwem prawdziwym. Być może, że cię to zadziwi, drogi czytelniku; może zapytasz: Dlaczego? Jak?

 3. Co było w pierwszym wieku prototypem dzisiejszego chrześcijaństwa? Czym zostało zobrazowane spustoszenie chrześcijaństwa?

³ Nazwy „chrześcijaństwo” nie znajdziemy w żadnym proroctwie Pisma świętego. Niemniej jednak miało ono w czasach biblijnych swój pierwowzór. Tym prototypem, tym proroczym modelem było niewierne Jeruzalem z pierwszego wieku naszej ery. Żydzi do samej chwili jego zburzenia w roku 70 n.e. uważali je za miasto święte; a dzieje ich były swego rodzaju wzorem, ostrzegawczym przykładem (1 Kor. 10:6, 11). Chrześcijaństwo jest antytypem, czyli odpowiednikiem tamtego dawnego prototypu. Chociaż więc nie występuje w proroctwach biblijnych bezpośrednio pod swoją nazwą, jest ono tam proroczo przedstawione, inaczej mówiąc, zobrazowane. Spustoszenie niewiernego żydowskiego Jeruzalem w roku 70 n.e. jest wzorem lub proroczym obrazem spustoszenia współczesnego chrześcijaństwa, które podobnie nie wierzy ani Biblii świętej, ani jej Autorowi, Jehowie Bogu.

 4. Co się całkowicie zakończyło wraz z zagładą Jeruzalem w roku 70 n.e.? Jak można to wykazać?

⁴ Wiosną roku 33 n.e. Jezus Chrystus podał swoje proroctwo o spustoszeniu żydowskiego Jeruzalem, które odznaczyło się tak rażącym brakiem wiary w niego jako Mesjasza, czyli Chrystusa. Znamienne to proroctwo padło z jego ust w związku z przepowiadanym ‚znakiem zakończenia systemu rzeczy’ (Mat. 24:3, NW). Spustoszenie Jeruzalem w roku 70 położyło kres żydowskiemu systemowi rzeczy, który już nigdy nie został odrestaurowany. Świątynia, która była wzniesiona w celu oddawania czci Jehowie jako Bogu, nie została i nigdy już nie będzie odbudowana. Nie istnieje już kapłaństwo z rodu Aarona, brata Mojżesza, które pełniło służbę w tamtej świątyni. Żaden Żyd nie może dziś wykazać dowodnie swej przynależności do tej rodziny kapłańskiej. Nie istnieje już i nie ma mocy prawnej przymierze między narodem izraelskim a Bogiem, ustanowione na zasadzie posłuszeństwa wobec prawa Bożego nadanego za pośrednictwem proroka Mojżesza. Rzeczywiście więc żydowski system rzeczy ze wszystkimi swymi cechami szczególnymi ostatecznie skończył się wraz ze spustoszeniem starożytnego Jeruzalem w roku 70 n.e.

 5, 6. (a) Na jaki okres musi przypadać spustoszenie chrześcijaństwa, by to odpowiadało pierwowzorowi? Z wystawieniem czego łączy ten okres prorok Daniel? (b) W połączeniu z końcem jakiego systemu chrześcijaństwo musi zostać spustoszone? Dlaczego?

⁵ Jeżeli spustoszenie chrześcijaństwa ma odpowiadać swemu pierwowzorowi, musi ono nastąpić w okresie, w którym dobiegnie końca pewien „system rzeczy”. Ponieważ w roku 1914 n.e. upłynęły „czasy pogan”, czyli „wyznaczone czasy narodów”, więc obecny ogólnoświatowy „system rzeczy” znajduje się teraz w swym „czasie końca” (Łuk. 21:24, NW). Prorok Daniel właśnie łączy „czas końca” z wystawieniem „obrzydliwości spustoszenia”, kiedy pisze: „Zamknij te słowa i zapieczętuj tę księgę aż do czasu naznaczonego [czasu końca, BT, NW]; bo oto wiele ich przebieży, a rozmnoży się umiejętność (...) odjęta będzie ofiara ustawiczna, a postawiona będzie obrzydliwość spustoszenia [odrażająca rzecz, która powoduje spustoszenie, NW]”. — Dan. 12:4-11; zobacz także 11:40.

⁶ Obecny „czas końca” jest więc tym okresem, w którym proroczo przepowiedziana „obrzydliwość” dokona spustoszenia chrześcijaństwa. Nie zapominajmy, że chrześcijaństwo jest dominującą częścią składową teraźniejszego ogólnoświatowego „systemu rzeczy” i dlatego koniec jednego nieuchronnie oznacza też koniec drugiego.

 7. (a) Dlaczego teraz w „czasie końca” „obrzydliwością spustoszenia” nie jest zbrojny „lud” cesarstwa rzymskiego? (b) Z jakimi zmaganiami dwóch potęg łączy tę „obrzydliwość” werset z Daniela 11:31? Co one właściwie „wystawiły”?

⁷ Co w takim razie jest „obrzydliwością”, która wkrótce całkowicie spustoszy chrześcijaństwo? Nie jest nią zbrojny „lud” pogańskiego cesarstwa rzymskiego, czyli jego legiony. Imperium to już nie istnieje, a Rzym jest obecnie ośrodkiem najliczniejszego i najbardziej wpływowego odłamu chrześcijaństwa. Według proroctwa Daniela, rozdziału jedenastego, a wiersza trzydziestego pierwszego, „obrzydliwość” miała się pojawić na widowni podczas zmagań między „królem północy” a „królem południa”. Werset ten głosi: „Właśnie oni wystawią odrażającą rzecz, która powoduje spustoszenie” (NW). W dobie obecnej, która jest „czasem końca” zarówno dla totalistycznego „króla północy”, jak i dla bardziej demokratycznego „króla południa”, ową osadzoną na nie swoim miejscu „odrażającą rzeczą” jest międzynarodowa organizacja powołana do życia rzekomo dla utrzymania pokoju i bezpieczeństwa na świecie.

 8. Kogo książka „Światło”, wydana w roku 1930, utożsamia w tomie drugim z „obrzydliwością spustoszenia”?

⁸ Po pierwszej wojnie światowej i aż do wybuchu drugiej ta organizacja na rzecz zachowania pokoju występowała pod nazwą Ligi Narodów. Już w roku 1930, a więc 9 lat przed drugą wojną światową, w książce pod tytułem: Światło, w tomie drugim, na stronach 93 i 108 została ona wyraźnie określona mianem „obrzydliwości spustoszenia” z Ewangelii według Mateusza 24:15. Ale w okresie działania pod nazwą Liga Narodów organizacja ta nie zgładziła chrześcijaństwa.

 9. Co zajęło miejsce Ligi Narodów? Kiedy? Kto był głównym rzecznikiem tego tworu?

⁹ Dziś ta organizacja, która za swój cel ogłosiła zachowanie powszechnego pokoju i bezpieczeństwa, jest znana jako Narody Zjednoczone. Właśnie ONZ w roku 1945 zajęła miejsce Ligi Narodów, która nie potrafiła zapobiec wybuchowi drugiej wojny światowej i w gruncie rzeczy została przez tamten konflikt światowy unicestwiona. Najwięcej poparcia tej międzynarodowej organizacji bezpieczeństwa i pokoju na świecie udzielało siódme mocarstwo światowe, dwuczłonowa potęga anglo-amerykańska.

10. (a) Do jakiej religii przyznaje się siódme mocarstwo światowe? Jakie w związku z tym nasuwa się pytanie? (b) Z jakiego powodu Biblia tę międzynarodową organizację pokojową nazywa rzeczą „odrażającą” albo „obrzydliwością”?

¹⁰ Przez cały czas swego istnienia, to znaczy od przeszło dwóch stuleci, siódme mocarstwo światowe utrzymuje, że jest chrześcijańskie i po prostu twierdzą chrześcijaństwa. Jakże więc popierana przez nie międzynarodowa organizacja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa mogłaby być omawianą „obrzydliwością” albo „odrażającą rzeczą”? Otóż Narodów Zjednoczonych nie można dziś nazywać organizacją chrześcijańską, ponieważ co najmniej połowa jej 127 państw członkowskich wcale nie rości sobie pretensji do miana państw chrześcijańskich. Biblia jednak przede wszystkim dlatego nazywa ją „odrażającą” lub obrzydliwą, iż została „postawiona” na miejsce mesjańskiego Królestwa Bożego, o które mieli się modlić chrześcijanie (Mat. 6:9, 10). Faktem jest, że w grudniu roku 1918 Federalna Rada Kościołów Chrystusowych w Ameryce publicznie poparła projektowaną wówczas Ligę Narodów, nazywając ją „politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi”.

ROZPOZNANA JAKO PUSTOSZYCIEL

11. (a) Co ukazane zostało w roli pustoszyciela chrześcijaństwa? (b) Co wspólnego ma z tym Babilon Wielki? Czym on właściwie jest?

¹¹ Czy więc ta organizacja jest ‚pustoszycielem’? Czy rzeczywiście należy zakładać, że Narody Zjednoczone wkrótce spustoszą system religijny chrześcijaństwa? To przecież prawie niewiarogodne! Jednakże zdumiewające to wydarzenie objęte jest innym, zakrojonym na większą skalę, a mianowicie zniszczeniem Babilonu Wielkiego, co zostało obrazowo opisane w ostatniej księdze Biblii świętej, w siedemnastym rozdziale Objawienia. Babilon Wielki, starodawna nierządnica religijna, jest tam przedstawiona jako niewiasta jadąca na szkarłatnej bestii o siedmiu głowach i dziesięciu rogach. Jest ona nierządnicą międzynarodową, ponieważ duchowy nierząd popełniali z nią liczni „królowie ziemi”, a czołowi kupcy ziemi prowadzili z nią rozmaite interesy. W istocie rzeczy określono ją nawet jako „wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi” (Obj. 17:1-6, 18). W książce Światło, tomie drugim, na stronach 84-91 podano w roku 1930 wyjaśnienie, że jest nią „zorganizowane chrześcijaństwo”, czyli fałszywe religie reprezentowane w chrześcijaństwie. Ale jak teraz rzecz rozumiemy, Babilon Wielki jest w rzeczywistości ogólnoświatowym imperium fałszywej religii babilońskiej, której chrześcijaństwo jest najliczniejszym i najbardziej wpływowym przedstawicielem. Zatem co spotka Babilon Wielki, to spotka również chrześcijaństwo. Zburzenie Babilonu Wielkiego musi po prostu z konieczności obejmować także spustoszenie chrześcijaństwa.

12. Jakiego rodzaju organizację przedstawia szkarłatna bestia o siedmiu głowach i dziesięciu rogach?

¹² A co obrazuje ta szkarłatna bestia z siedmioma głowami i dziesięcioma rogami, niosąca na grzbiecie nierządnicę, Babilon Wielki? Podobnie jak inne bestie użyte jako symbole w Objawieniu i w proroctwie Daniela, tak i ten odrażający, obrzydliwy rodzaj dzikiego zwierzęcia przedstawia organizację polityczną. Chodzi tu o organizację złożoną, ponieważ siedem głów symbolizuje siedem mocarstw światowych zajmujących kolejno czołową pozycję w historii ludzkości, a mianowicie: starożytny Egipt, Asyrię, Babilon, Medo-Persję, Grecję, Rzym i dwuczłonowe mocarstwo anglo-amerykańskie. Swego czasu anioł w następujący sposób wyjaśnił chrześcijańskiemu apostołowi Janowi znaczenie tych siedmiu głów: „Siedmiu jest królów: pięciu upadło, jeden istnieje [mianowicie imperium rzymskie], inny [anglo-amerykańska potęga światowa] jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać. A Bestia, która była i nie ma jej, ona jest ósmym, a jest spośród siedmiu i zdąża na zagładę”. — Obj. [Apok.] 17:9-11, BT.

13. Kogo „Strażnica” z 15 lipca roku 1926 utożsamiła ze szkarłatną bestią? Dlaczego jest to „ósmy król”?

¹³ Ściśle według tego wersetu owa międzynarodowa organizacja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa świata wywodzi się z poprzednich siedmiu potęg światowych lub ich pozostałości i sama w sobie jest ósmą potęgą. Strażnica już dawno temu, bo w wydaniu [angielskim] z 15 lipca roku 1926 wyjaśniła tę okoliczność w artykule pod tytułem: „Przepowiedziana Liga”. W owym czasie ta organizacja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa była w pełnym rozkwicie, gdyż zniknęła z areny dziejów dopiero podczas drugiej wojny światowej (Obj. 17:7, 8). Po drugiej wojnie światowej znowu wyszła z przepaści jako Narody Zjednoczone, będące nadal „ósmym królem”, czyli ósmą z kolejnych potęg świata.

14, 15. (a) Co można powiedzieć o miłości Narodów Zjednoczonych do chrześcijaństwa? (b) W co obróci się wszelka ich miłość? Kto to zapowiedział i gdzie znajdujemy jego słowa?

¹⁴ Czy liczne narody niechrześcijańskie z grona 127 państw należących do Organizacji Narodów Zjednoczonych miłują chrześcijaństwo? Na pewno nie, choćby nawet te narody jeszcze czuły się związane z różnymi pozachrześcijańskimi elementami religijnymi Babilonu Wielkiego. Umiłowanie chrześcijaństwa ani się nie pogłębia, ani nie rozprzestrzenia. Przeciwnie, wszelką miłość do niego wypierać będzie nienawiść. Co więcej, nienawiść wkrótce doprowadzi do zburzenia całego ogólnoświatowego imperium fałszywej religii babilońskiej. Niszczycielska nienawiść musi więc ugodzić również w chrześcijaństwo, w system pozornego i obłudnego chrystianizmu. Nienawiść ta ogarnie wszystkich przywódców politycznych przedstawionych przez dziesięć rogów, po prostu cały system polityczny zobrazowany przez szkarłatnej barwy bestię. Skąd o tym wiemy?

¹⁵ Zapowiedział to anioł Boży, który rzekł do apostoła Jana: „Dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów (...). A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia — ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem, bo Bóg im włożył do serc, aby Jego zamysł wykonali” (Obj. [Apokal.] 17:12, 16, 17, BT). Ta część proroctwa miała się spełnić wtedy, gdy szkarłatna bestia wyjdzie z przepaści, a więc w jakiś czas po roku 1945, kiedy to właśnie wydostała się ona stamtąd.

16. (a) Jakiego wspólnego wystąpienia względem chrześcijaństwa spodziewamy się po członkach Organizacji Narodów Zjednoczonych? (b) Wbrew czemu chrześcijaństwo najbardziej starało się opanować Narody Zjednoczone? Dlaczego?

¹⁶ Spełnienie tego proroctwa oznacza siłą rzeczy „wielki ucisk” dla chrześcijaństwa, najbardziej godnej potępienia części składowej Babilonu Wielkiego. Ucisk ten będzie się równał całkowitemu jego unicestwieniu! W napięciu wyczekujemy teraz chwili, kiedy członkowie tej organizacji światowej wystąpią wspólnie w roli „obrzydliwości spustoszenia”, czyli „odrażającej rzeczy, która powoduje spustoszenie”. W roku 70 n.e., gdy ucisk pognębił Jeruzalem, „obrzydliwością spustoszenia” okazały się siły zbrojne szóstej potęgi światowej — imperium rzymskiego. Natomiast w nadciągającym „wielkim ucisku”, jakiego dozna odpowiednik niewiernego Jeruzalem (nominalne chrześcijaństwo), dzieła „obrzydliwości spustoszenia” dokonają członkowie ósmej potęgi światowej. Czy członkowie tej ósmej potęgi są odpowiednio uzbrojeni? Każdy z nich jest uzbrojony znacznie lepiej i w bardziej niszczycielski oręż niż jakiekolwiek dawniejsze narody. Mimo to chrześcijaństwo energiczniej niż jego pozostali partnerzy z Babilonu Wielkiego starało się ujeżdżać potężnie uzbrojoną ósmą potęgę światową (Ligę Narodów i Organizację Narodów Zjednoczonych), aby w miarę możności nad nią panować.

17, 18. (a) Co spotkało żydowskie Jeruzalem dziewiętnaście stuleci temu? Dlaczego odpowiednik tego musi spotkać także Babilon Wielki? (b) Dlaczego spełnienie Objawienia 17:16 będzie dla chrześcijaństwa oznaczało „wielki ucisk”? Jak dalece jego pustoszyciel odpowiada pustoszycielowi dawnego Jeruzalem?

¹⁷ Dziewiętnaście stuleci temu „wielki ucisk” spadł na Żydów w starożytnym Jeruzalem. Jeżeli ten proroczy obraz ma się spełnić, to „wielki ucisk” musi też zaciążyć na odpowiedniku Jeruzalem, na chrześcijaństwie. Starożytne żydowskie Jeruzalem nie było pierwowzorem Babilonu Wielkiego, lecz przedstawiało najwybitniejszą, najbardziej wpływową część składową Babilonu Wielkiego — właśnie chrześcijaństwo. A co spotka najważniejszą jego część, to nie ominie i reszty Babilonu Wielkiego.

¹⁸ Skoro więc werset z Objawienia 17:16 (BT) przepowiada, że symboliczna bestia i jej dziesięć rogów znienawidzą religijną nierządnicę, skoro „sprawią, że będzie spustoszona i naga”, i „będą jedli jej ciało” oraz „spalą ją ogniem”, oznacza to, że wszystkiego tego dozna na sobie chrześcijaństwo, odpowiednik niewiernego Jeruzalem. Tak na nim, jak i na reszcie Babilonu Wielkiego sprawdzą się słowa: „I już go nie będzie” (Obj. 18:21). Będzie to „wielki ucisk” dla chrześcijaństwa, lecz ucisku tego w obecnym „czasie końca” nie unikną też pozostałe składniki Babilonu Wielkiego. A kto zgodnie z prototypem sprzed dziewiętnastu stuleci przyłoży rękę do wywołania tego „ucisku”? Uczyni to „obrzydliwość spustoszenia”!

„WIELKI UCISK” OGARNIA CAŁY SYSTEM RZECZY

19. (a) Przy przepowiadaniu jakiego „znaku” Jezus podał proroctwo o „odrażającej rzeczy”? (b) Czy ten „system rzeczy” zakończy się wraz ze spustoszeniem Babilonu Wielkiego (włącznie z chrześcijaństwem)?

¹⁹ Jezus podał proroctwo dotyczące „odrażającej rzeczy”, kiedy omawiał ‚znak swojej obecności i zakończenia systemu rzeczy’ (Mat. 24:3-15, NW). Teraźniejszy „system rzeczy” nie dobiegnie sam przez się kresu wraz ze spustoszeniem odpowiednika dawnego Jeruzalem (to jest chrześcijaństwa) i pozostałych składników Babilonu Wielkiego. Chrześcijaństwo oraz reszta Babilonu Wielkiego to tylko część, religijna część tego odwiecznego „systemu rzeczy”. System ów obejmuje również część polityczną, militarną, czyli po prostu świecką, nie wyłączając obecnej ósmej potęgi światowej. Toteż „wielki ucisk” nie skończy się wraz ze spustoszeniem Babilonu Wielkiego (włącznie z chrześcijaństwem). Niereligijne elementy tego „systemu rzeczy” uprawiały z Babilonem Wielkim nierząd w sensie duchowym i mają współudział w zbrodniach tej nierządnicy, popełnionych przeciwko wiernemu ludowi Jehowy Boga oraz przeciw wszystkim Jego pozostałym stworzeniom ludzkim na ziemi. Aby więc sprawiedliwości stało się zadość, zginąć musi cały system!

20. Czy szkarłatna bestia zniszczy Babilon Wielki z miłości do Boga?

²⁰ Szkarłatnej barwy bestia i jej „dziesięć rogów” zniszczą Babilon Wielki (włącznie z chrześcijaństwem), ale nie dlatego, że chcą wychwalać Jehowę Boga albo że z chwilą zwrócenia się z nienawiścią przeciw religijnej nierządnicy naraz zaczęły miłować Jego. Chociaż posłużą za narzędzia do spustoszenia Babilonu Wielkiego, nie uzyskają za to żadnej nagrody. Dlaczego?

21, 22. (a) Dlaczego szkarłatna bestia nie otrzyma nagrody za wystąpienie w roli pustoszyciela Babilonu Wielkiego? (b) Jak księga Objawienia 17:12-14 opisuje ostatnie poczynania „obrzydliwości spustoszenia”?

²¹ Ponieważ w dalszym ciągu zwalczają mesjańskie Królestwo Boże, starając się zbrojnym ramieniem nadal okupować ziemię. Jest to przecież wciąż jeszcze ta sama dziesięcioroga szkarłatna bestia, którą Babilon Wielki wychwalał jako namiastkę Królestwa Bożego. Dlatego ci, co stanowią ową bestię, przeciwstawiają się zwolennikom prawdziwego chrystianizmu, którzy ogłaszają mesjańskie Królestwo Boże, gdzie pod kierownictwem swego Ojca króluje Baranek Boży, Jezus Chrystus, i którzy wiernie się go trzymają. Z tego też powodu o końcowych poczynaniach „obrzydliwości spustoszenia”, czyli „odrażającej rzeczy, która powoduje spustoszenie”, czytamy w księdze Objawienia [Apokalipsy] 17:12-14:

²² „A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu jest królów, którzy władzy królewskiej jeszcze [za czasów apostoła Jana] nie objęli, lecz wezmą władzę jakby królowie na jedną godzinę wraz z Bestią [międzynarodową organizacją na rzecz światowego pokoju i bezpieczeństwa — czyli z obrzydliwością spustoszenia]. Ci jeden mają zamysł, a potęgę i władzę swą dają oni Bestii [obrzydliwości]. Ci będą walczyć z Barankiem, a Baranek odniesie nad nimi zwycięstwo — bo Panem jest panów i Królem królów — a także ci, co z Nim są: powołani, wybrani i wierni”. — BT.

23. (a) Jak jest nazwana ta walka? Gdzie będzie stoczona? (b) Na kim się więc rozpocznie, a na kim skończy ten „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata”?

²³ Walka ta będzie równoznaczna z „wojną wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” (NW), która ma się rozegrać, gdy świat stoczy się w sytuację zwaną Har-Magedonem, jak to zostało przepowiedziane w Objawieniu 16:13-16 i opisane symbolicznie w Objawieniu 19:11-21. Zgodnie z tym opisem zwycięska walka Baranka Bożego sprowadzi „wielki ucisk” na byłych protektorów i partnerów Babilonu Wielkiego (włącznie z chrześcijaństwem). Położy kres całemu obecnemu systemowi rzeczy. Będzie ostatecznym finałem „wielkiego ucisku”. Podczas tego finału szkarłatna bestia, która wyszła z przepaści w roku 1945, ‚pójdzie na zatracenie’ (Obj. 17:11). Stąd cały ten ciężki okres, od początku „wielkiego ucisku” na odpowiedniku Jeruzalem (na chrześcijaństwie) aż do jego zakończenia na reszcie teraźniejszego „systemu rzeczy”, okaże się ‚wielkim uciskiem, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie’.

24. Co dla tego „systemu rzeczy” oznacza konieczność skrócenia owych dni celem ocalenia wybranych?

²⁴ A przecież Jezus dodał jeszcze: „Gdyby nie były skrócone owe dni, nie byłoby ocalone żadne ciało; ale dla wybranych będą skrócone owe dni” (Mat. 24:21, 22, NT). Znaczy to po prostu, że cały ten system rzeczy, włącznie z odpowiednikiem niewiernego Jeruzalem, zostanie zupełnie unicestwiony i już nigdy więcej nie odżyje.

SPOSÓB POSTĘPOWANIA „WYBRANYCH”

25. (a) Jaki znak do bezzwłocznej ucieczki z Judei otrzymali „wybrani” sprzed dziewiętnastu stuleci? (b) Jakie pytanie wyłania się więc w odniesieniu do dzisiejszych „wybranych”?

²⁵ A co stanie się z ostatkiem „wybranych” Bożych, ze względu na których dni nadchodzącego „wielkiego ucisku” będą „skrócone”, aby przez zbyt długie ich trwanie nie została przekreślona możliwość ocalenia jakiegokolwiek ciała? Dziewiętnaście stuleci temu, gdy Jezus wypowiadał to proroctwo, do „wybranych” należeli między innymi apostołowie, z którymi rozmawiał. Do nich też powiedział: „Kiedy więc ujrzycie obrzydliwość spustoszenia [odrażającą rzecz, która powoduje spustoszenie, NW], stojącą na miejscu świętym, opowiedzianą przez proroka Daniela, (...) wtedy ci, którzy będą w ziemi Judzkiej, niech uciekają na góry (...)! Módlcie się tedy, aby ucieczka wasza nie była zimą ani w sabat. Albowiem wówczas będzie wielki ucisk” (Mat. 24:15-21, NT). Uczniowie Jezusa z terenu Judei, posłuszni temu nakazowi, uciekli z zagrożonej prowincji, gdy zobaczyli, jak olbrzymia armia pod dowództwem Cestiusa Gallusa otoczyła „święte miasto” Jeruzalem, a następnie niespodzianie się wycofała. Czy dzisiejsi „wybrani” Boży jeszcze otrzymają podobny znak do ucieczki, aby wtedy wycofać się z odpowiednika niewiernego Jeruzalem, z chrześcijaństwa? Co na ten temat powiedział Jezus? Jezus nie wskazał na żadną datę w czasach nowożytnych, która by odpowiadała dacie roku 66 n.e., ani na żaden trzy i pół roczny okres równoległy do czasu, jaki upłynął od roku 66 do 70 n.e.

26. (a) Czy fakty historyczne wskazują, iż „wybrani” aż dotąd czekali z ucieczką z pozaobrazowego Jeruzalem? (b) Jaki był powód ich ucieczki?

²⁶ Uciekać z odpowiednika niewiernego Jeruzalem (z chrześcijaństwa) mogli całkiem słusznie przez cały czas od zakończenia pierwszej wojny światowej w roku 1918. Skoro chrześcijaństwo jest nierozłączną częścią składową Babilonu Wielkiego, taka ucieczka z chrześcijaństwa oznaczała zarazem ucieczkę z tego imperium religijnego. A współczesna historia wskazuje, że namaszczeni „wybrańcy” Jehowy Boga faktycznie uciekali z niewoli chrześcijaństwa i Babilonu Wielkiego począwszy od roku 1919 n.e., kiedy to ustanowiono „obrzydliwość spustoszenia”, czyli „odrażającą rzecz, która powoduje spustoszenie”, chociaż wtedy jeszcze nie zdawali sobie sprawy, że tą „obrzydliwością spustoszenia” była wówczas Liga Narodów. Rozumieli jednak nakaz Boży: „Wyjdźcie z niego, ludu mój”, to jest z Babilonu Wielkiego, obejmującego też rzekome chrześcijaństwo. Tak więc od roku 1919 przez cały czas trwała ucieczka z odpowiednika niewiernego Jeruzalem (Obj. 18:4). „Wybrani” Boży nie czekali do roku 1945 ani do czasu, kiedy dokładnie rozpoznają, co jest omawianą „obrzydliwością”.

27, 28. (a) Jak długo czekali „wybrani” sprzed dziewiętnastu stuleci, zanim uciekli z całej Judei? (b) Czy dzisiejsi „wybrani” mieli się zachować podobnie? Jak naświetlają tę sprawę słowa Jezusa z Ewangelii według Mateusza 24:29-31?

²⁷ Dziewiętnaście wieków temu namaszczeni „wybrani” czekali, aż spostrzegli „obrzydliwość” stojącą na miejscu świętym, a więc do roku 66 n.e., i dopiero wtedy uznali, że usunięcie się z Jeruzalem oraz z całej Judei jest sprawą aktualną i nawet pilną. Proroctwo Jezusa wskazywało jednak na coś innego w wypadku namaszczonych duchem „wybranych” z obecnego „czasu końca”, kiedy „wielki ucisk” zagraża odpowiednikowi niewiernego Jeruzalem (chrześcijaństwu). Różnica między innymi polega na tym, że teraz nie ma ograniczenia sprawy ucieczki do jakiegoś trzy i pół rocznego okresu, który by odpowiadał okresowi od roku 66 do roku 70 n.e. W Ewangelii według Mateusza 24:29-31 czytamy takie słowa Jezusa:

²⁸ „A zaraz po udręce owych dni słońce się zaćmi i księżyc nie zajaśnieje swoim blaskiem, i gwiazdy spadać będą z nieba, i moce niebieskie będą poruszone. I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą, i pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata, z jednego krańca nieba aż po drugi”.

29, 30. (a) Na co wskazują przytoczone słowa odnośnie do dzisiejszych „wybranych”? (b) Czego nie oznaczają słowa „zaraz po”? Co wyjaśnia dr A. T. Robertson o użytym tu wyrazie „zaraz”?

²⁹ Słowa te nie wskazują na ucieczkę do różnych miejsc bezpiecznych, ale raczej kładą nacisk na zgromadzenie „wybranych” przez działalność aniołów.

³⁰ Słowa Jezusa „zaraz po” nie mogą dotyczyć okresu bezpośrednio po „wielkim ucisku”, jaki przytłoczył starożytne Jeruzalem w roku 70 n.e. Na temat wyrazu przetłumaczonego tu na „zaraz” dr. A. T. Robertson wyjaśnia w swoich komentarzach:

„To pospolite w Ewangelii według Marka euthus przysparza trudności, gdy się chce podkreślić nim czynnik czasu. Problem dotyczy kwestii, ile czasu miałoby upłynąć pomiędzy ‚udręką owych dni’ a żywym symbolizmem przedstawionym następnie w wierszu 29. Użycie wyrażenia en tachei [wkrótce] w Objawieniu 1:1 powinno skłaniać raczej do zastanowienia niż do wyciągania zbyt pochopnych wniosków. Mamy tu do czynienia z proroczą panoramą, a więc z perspektywicznym skrótem. Apokaliptyczny obraz z wiersza 29 również skłania do zrównoważonego wnioskowania”.a

31. Odkąd dokonuje się to zgromadzanie „wybranych”, które miało nastąpić po „wielkim ucisku” starożytnego Jeruzalem? Pod czyim kierownictwem?

³¹ Od czasu „udręki owych dni”, od której ucierpiało starożytne Jeruzalem, minęło dziewiętnaście stuleci. Godne zaufania dowody wykazują, że zgromadzanie namaszczonych duchem Bożym „wybranych” Jehowy zaczęło się w roku 1919, czyli po pierwszej wojnie światowej, i że trwa — przynajmniej w pewnej mierze — aż do chwili obecnej. Zgromadzanie to bez wątpienia odbywa się pod czynnym przewodnictwem niebiańskich aniołów wysyłanych przez niewidzialnie obecnego Jezusa Chrystusa.

32. (a) Jak temu dziełu zgromadzania towarzyszył potężny dźwięk wielkiej „trąby”? (b) Do jakiego czasu zostanie zgromadzona pełna liczba „wybranych”? Co wówczas będzie mógł uczynić Bóg?

³² Są też inne wersety biblijne, które tak samo wskazują na to odgórne kierownictwo. Ponadto dzieło zgromadzania odbywało się przy akompaniamencie głośnego obwieszczania i rozgłaszania na cały świat, podobnego do potężnego dźwięku „wielkiej trąby”; dawano przecież szerokie świadectwo zarówno ustnie, jak i poprzez wielojęzyczne publikacje Towarzystwa Strażnica. Do czasu rozpoczęcia się „wielkiego ucisku” na odpowiedniku niewiernego Jeruzalem (na chrześcijaństwie) aniołowie zgromadzą całą z góry ustaloną liczbę „wybranych”, wyprowadziwszy ich ze wszelkich powiązań z tym potępionym „systemem rzeczy”. Z tego względu Bóg będzie mógł wtedy skrócić dni „wielkiego ucisku”, aby ocalić swoje cielesne stworzenia, które będą na to zasługiwały.

33. (a) Jakie dalsze dzieło zgromadzania odbywa się pod kierownictwem aniołów od roku 1935? (b) Z jakiego przywileju skorzystają te osoby w nadchodzącym ucisku?

³³ Co więcej, jak przepowiedział Jezus w końcowej części swego proroctwa, wszystkie narody są teraz zgromadzone przed Synem Człowieczym, Jezusem Chrystusem, zasiadającym na tronie w niebie. Przy pomocy aniołów Jezus przeprowadza rozdział wśród poszczególnych członków tych narodów, jak pasterz na Bliskim Wschodzie oddziela owce od kozłów. Toteż od roku 1935 n.e. już doprawdy „wielka rzesza” ludzi o usposobieniu owiec została oddzielona od osób podobnych kozłom, które nie wyświadczają dobra namaszczonym „wybranym”, czyli duchowym braciom Chrystusa. Właśnie „owce” zgromadzone po prawicy Króla, Jezusa Chrystusa, będą stanowić owo „ciało”, które ocaleje dzięki skróceniu dni ucisku ze względu na „wybranych” Bożych. Dlatego ci ludzie przyrównani do owiec nie przyłączą się do narodów w biadaniu, kiedy Syn Człowieczy udowodni wszystkim mieszkańcom ziemi, że choć niewidzialnie — jak gdyby osłonięty obłokami nieba — to jednak przyszedł z wielką mocą i chwałą, aby wytracić ludzi przypodobanych do kozłów. — Mat. 24:30; 25:31-46.

34. (a) W jakiej fazie „wielkiego ucisku” zostanie wyniszczone chrześcijaństwo? (b) Z kim Jehowa Bóg musi się jeszcze rozprawić? Za czyim pośrednictwem?

³⁴ Wtedy w wyznaczonym przez Boga czasie rozpocznie się z zaskakującą nagłością „wielki ucisk”, który przewyższy wszystko, co dotychczas znały dzieje ludzkości. Odpowiednik niewiernego Jeruzalem (chrześcijaństwo) zostanie spustoszone na zawsze. Narzędziem, którym się posłuży Jehowa Bóg do wykonania swego wyroku na chrześcijaństwie, będzie nowożytna „obrzydliwość spustoszenia”, czyli ósma potęga światowa. Jehowa Bóg ma jednak poważne porachunki również z całą resztą ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, w ogóle z całym Babilonem Wielkim. Ta sama ósma potęga światowa będzie odpowiednim narzędziem do przeprowadzenia zupełnego spustoszenia Babilonu Wielkiego.

35. Jak po tym wszystkim okaże się, że pozostałe części obecnego systemu rzeczy również zasłużyły na zniszczenie?

³⁵ Ale czy na tym zakończy się „wielki ucisk”? Nie! Przecież na zawsze spustoszone muszą być nie tylko religijne czynniki i żywioły niegodziwego „systemu rzeczy”; zagłada czeka również wszystkie inne części tego ogólnoświatowego systemu. Kiedy na polach Har-Magedonu odrażający pustoszyciel, silnie uzbrojona ósma potęga światowa, zwróci się przeciw Założycielowi chrystianizmu, Jezusowi Chrystusowi, Barankowi Bożemu, wówczas cały wszechświat ujrzy, że te składniki systemu światowego także zasłużyły na zagładę. — Obj. 17:12-16; 19:11-21.

36. (a) Czym ósma potęga światowa nigdy nie będzie się mogła poszczycić, chociaż zburzy Babilon Wielki? (b) Jak w świetle słów Jezusa całą tę serię działań niszczycielskich będą osądzać ci, którzy to wszystko przeżyją?

³⁶ Ósma potęga światowa być może zechce szczycić się choć przez krótki czas, że spustoszyła wszelkie fałszywe religie należące do Babilonu Wielkiego, ale nigdy nie będzie mogła się pochwalić wytępieniem jedynej prawdziwej formy wielbienia Boga, cudem zachowanego prawdziwego chrystianizmu. Pewna siebie z racji powodzenia w zniszczeniu religii fałszywej, ósma potęga światowa podejmie ostatni atak zmierzający do spustoszenia prawdziwego wielbienia Jehowy Boga, rzucając wyzwanie Boskości i suwerennemu zwierzchnictwu Jehowy. Ale daremnie! Wówczas bowiem, w końcowej fazie „wielkiego ucisku”, zostanie na zawsze spustoszony sam obrzydliwy pustoszyciel całego Babilonu Wielkiego. Mieszkańcy ziemi, którzy ocaleją, będą niewątpliwie uważać to spustoszenie chrześcijaństwa i całego Babilonu Wielkiego oraz nadludzką mocą dokonane wytracenie wszystkich innych pozostałości tego „systemu rzeczy” za świadectwo prawdziwości słów Jezusa Chrystusa. Których słów? O tym, że miał to być „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie”, bo zresztą nigdy nie zajdzie potrzeba jego powtórzenia.

37. (a) Kto może się cieszyć wspaniałymi widokami na przyszłość? (b) W jakim gronie powinni się znaleźć i jaki okrzyk ku chwale Jehowy mógłby być wtedy do nich skierowany?

³⁷ Niechże wszyscy ludzie o usposobieniu owiec, którzy zgodnie z obietnicą Bożą mają nadzieję przeżycia w „ciele” tego „wielkiego ucisku”, radują się swymi wspaniałymi widokami na przyszłość! (Obj. 7:9-17; Mat. 24:21, 22; 25:46). Oby znaleźli się wśród tych szczęśliwców, do których „wielka rzesza w niebie” zawoła: „Wysławiajcie Jah! Zbawienie i chwała, i moc, należą do Boga naszego, ponieważ słuszne i sprawiedliwe są jego wyroki. Wykonał przecież wyrok na wielkiej nierządnicy, która psuła ziemię swym nierządem, i na jej ręce pomścił krew swoich sług”. — Obj. 19:1, 2, NW.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 9]

Szkarłatną bestią z 17 rozdziału Objawienia jest obecnie Organizacja Narodów Zjednoczonych; to ona jest przepowiedzianą „obrzydliwością”, która ma spustoszyć chrześcijaństwo