Związek chrztu wodnego ze zbawieniem
1. (a) W jaki sposób werset z Listu 1 Piotra 3:20, 21 łączy chrzest chrześcijański z przeprowadzeniem ośmiu dusz ludzkich przez potop? (b) Jaka jest różnica między chrztem a wodą do chrztu?
ZALEŻNOŚĆ między chrztem w wodzie a zbawieniem omawia apostoł Piotr w trzecim rozdziale swego pierwszego listu do chrześcijan. Nadmieniwszy o zmartwychwstaniu Jezusa w duchu i o tym, jak głosił duchom zamkniętym w więzieniu, Piotr następnie pisze: „Cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego, w czasie budowania arki, w której niewiele osób, to jest osiem dusz, zostało przeprowadzonych bezpiecznie przez wody. Odpowiednik tego zbawia teraz także was, mianowicie chrzest (nie usunięcie brudu cielesnego, ale prośba do Boga o czyste sumienie), dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 3:20, 21, NW; Kow; BT). Zbawcza moc nie jest ukryta w wodzie. Chrzest nie polega na działaniu wody. Chrzest jest przejściem przez wodę poprzez zanurzenie w niej. Istotą chrztu jest ta czynność, a nie woda.
2. (a) Jak List do Hebrajczyków 11:7 uwypukla, dzięki czemu Noe ocalał w potopie? (b) Jaki stanowczy krok musiał uczynić Noe w celu uratowania się, mimo iż przed potopem żył w przyjaźni z Bogiem?
2 Noego nie ocaliły wody potopu. W jaki sposób został wybawiony, o tym czytamy w Liście do Hebrajczyków 11:7: „Przez wiarę Noe został pouczony cudownie o tym, czego jeszcze nie można było ujrzeć, i pełen bojaźni zbudował arkę, aby zbawić swą rodzinę. Przez wiarę też potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości, którą otrzymuje się tylko przez wiarę”. Jeszcze przed potopem „Noe, człowiek prawy, wyróżniał się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem żył Noe” (Rodz. 6:9). Nadszedł jednak czas, kiedy Noe musiał powziąć ważną decyzję. Stało się to wtedy, gdy Bóg go uprzedził o wszystkim, co ma spotkać jego pokolenie, i gdy polecił mu zbudować olbrzymią arkę. Wykonanie tego zadania wymagało od Noego wiary i posłuszeństwa. Powstało wówczas pytanie: Czy Noe spełni wolę Bożą? Noe zdecydował się na to największe przedsięwzięcie w swoim życiu. Tym samym oddał się na pełnienie woli Bożej, niejako zobowiązał się do tego. Wynikiem było ocalenie jego i całej rodziny. Zostali uratowani w arce. — Porównaj z tym List do Hebrajczyków 10:7-9.
3. (a) Czego symbolem była owa zbawcza arka w odniesieniu do Noego i jego rodziny? (b) Jaką wewnętrzną świadomość zyskało tych osiem dusz wskutek swego posłuszeństwa wynikłego z wiary?
3 Zatem arka służy za symbol oddania się Noego na spełnianie woli Bożej, na wykonywanie tej woli z wiarą i w posłuszeństwie. Właśnie ta arka, będąca konkretnym, namacalnym wyrażeniem w praktyce oddania się na spełnianie woli Bożej, uratowała Noego i siedem innych dusz ludzkich. Wody potopu ich nie zbawiły; przeciwnie, uśmierciły wszystkich, którzy się znaleźli poza arką. Wewnątrz arki Noe i jego rodzina przetrwali bezpiecznie napór wody i zostali ocaleni. Oddawszy się na spełnienie tego, co było wolą Bożą w odniesieniu do arki, a później przez zbudowanie jej, Noe zyskał czyste sumienie wobec Boga. Jego domownicy także. Prawość, jaka ich cechowała do czasu budowania arki, sama w sobie nie ocaliłaby ich w czasie potopu. Dom, w którym mieszkał Noe z rodziną, zanim weszli do arki, bez śladu zniknął pod wodami.
4. Jak przykład Żydów związanych przymierzem Mojżeszowym ukazuje, że o czyste sumienie należy prosić Boga?
4 Odpowiednikiem omawianego wydarzenia jest to, co się dzieje z ludźmi, którzy zostają ochrzczonymi uczniami Jezusa Chrystusa. Czyste sumienie wobec Boga nie jest cechą wrodzoną; nie można też wypracować go sobie na samodzielnie ustalonych warunkach, przez uczynki samozwańczej sprawiedliwości. Żydzi usiłowali zdobyć czyste sumienie przed Jehową Bogiem, dążąc do perfekcji w spełnianiu nakazów zawartych w Przymierzu Prawa, które było nadane ich narodowi za pośrednictwem Mojżesza. Doznali jednak niepowodzenia. Dlatego w celu przywrócenia czystego sumienia arcykapłan izraelski musiał co roku w Dniu Przebłagania (10 Tiszri) składać za nich wszystkich ofiary błagalne. Zatem o czyste sumienie musimy prosić Jehowę Boga.
5. (a) W jaki sposób prosimy Boga o czyste sumienie? Jak je otrzymujemy? (b) Czyją wolę spełnialiśmy do tej pory?
5 Z tego też powodu Piotr, omawiając sprawę chrztu, pisze: „Nie usunięcie brudu cielesnego, ale prośba do Boga o czyste sumienie” (1 Piotra 3:21, NW). A w jaki sposób prosimy Boga o czyste sumienie? Czynimy to, za przykładem Noego oddając siebie Bogu przed przejściem przez wodę. Tak jak Noe oddajemy się Jehowie Bogu, aby czynić Jego wolę, i od tej chwili przystępujemy do jej spełniania. A ponieważ z tym związane jest dostanie się pod nowe przymierze Jehowy, którego Pośrednikiem jest Jezus Chrystus, więc musimy postąpić tak, jak naród izraelski przy górze Synaj, gdy przed zawarciem Przymierza Prawa Mojżeszowego oddał się Bogu słowami: „Gotowi jesteśmy spełnić wszystko, co rzecze Jehowa” (Wyjścia 19:8; 24:7, 8, NW). Do tego czasu ‚wykonywaliśmy wolę narodów’ i żyliśmy „dla ludzkich pożądliwości”; teraz jednak oddajemy się, aby żyć „według woli Bożej” (1 Piotra 4:1-3, 19, NW). Zyskujemy przez to czyste sumienie, bo właśnie świadomość spełniania woli Bożej pozwala nam cieszyć się czystym sumieniem.
6. Co musi być zastosowane dla naszego dobra, abyśmy mogli zachować czyste sumienie, skoro obecnie potrafimy spełniać wolę Bożą tylko w niedoskonałej mierze?
6 Oczywiście jesteśmy w stanie spełniać wolę Bożą tylko w sposób niedoskonały, a stąd dla oczyszczenia nas ze skazy grzechu i niedoskonałości Arcykapłan Boży musi na naszą intencję zastosować krew przebłagalną Jezusa Chrystusa. W Liście do Hebrajczyków 9:14 czytamy: „Krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu”.
7. (a) Do czego więc sprowadza się nasze oddanie Bogu poprzez Chrystusa, jeśli użyć słów z Listu 1 Piotra 3:21? (b) Do czego musimy się ciągle uciekać, żeby utrzymać to czyste sumienie?
7 Zatem oddanie się Bogu na spełnianie Jego woli to w gruncie rzeczy „prośba do Boga o czyste sumienie”. Sumienia takiego nie zdobywa się przez wykonywanie uczynków własnej, samozwańczej sprawiedliwości, będących „martwymi uczynkami”, ale przez spełnianie uczynków zaleconych przez Boga, przez wykonywanie woli Bożej. Właśnie na czynienie tej woli oddajemy się Jemu. Dla zachowania raz uzyskanego czystego sumienia konieczne jest, byśmy w dalszym ciągu uciekali się do dobrodziejstw przelanej krwi Jezusa Chrystusa jako ofiary przebłagalnej wielkiego, pozaobrazowego Dnia Przebłagania. Werset z Listu do Hebrajczyków 9:22 przypomina nam, że „bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia grzechów”. Skoro jednak przebaczono nam za sprawą Chrystusa, nie mamy „już żadnej świadomości grzechu”. — Hebr. 10:1, 2.
8. (a) Co Bóg stosuje wobec nas, ponieważ okazujemy skruchę, nawracamy się i oddajemy się Jemu? Z jakim wynikiem dla nas? (b) Co więc trafnie może symbolizować nasz chrzest wodny? (c) Jaki werset Pisma świętego wskazuje, czy sam chrzest wodny może nas zbawić?
8 Stwierdziliśmy więc, że nasze oddanie się Bogu za pośrednictwem Chrystusa równa się „prośbie do Boga o czyste sumienie”. Dlaczego musimy o to prosić? W naszym niedoskonałym, grzesznym stanie sami przez się nie bylibyśmy godni przyjęcia u Boga. Ponieważ jednak okazujemy skruchę z powodu popełnionych grzechów i odwracamy się od nich, czyli nawracamy się do Boga, a następnie oddajemy się Jemu poprzez Chrystusa. Jehowa stosuje wobec nas oczyszczającą krew przebłagalnej ofiary Chrystusa, uwalniając nas tym samym od potępienia za grzech i dając ulgę naszemu sumieniu. Dlatego można powiedzieć, iż nasz chrzest w wodzie, nasze posłuszne przejście przez wodę chrztu symbolizuje fakt, że się oddaliśmy Jehowie Bogu poprzez Jezusa Chrystusa. Zbudowanie arki w ramach posłusznego spełniania woli Bożej wybawiło Noego i jego rodzinę, a w naszym wypadku oddanie się Bogu na spełnianie Jego woli, a potem wierne wykonywanie tego zobowiązania, ‚zbawia teraz także nas’. W związku z tym właśnie wzywamy imienia Jehowy, chcąc sobie zaskarbić zbawienie (Hebr. 13:15). Wierzymy w Pana Jezusa, aby być zbawieni (Dzieje 4:12). Wyznajemy otwarcie, czyli oświadczamy publicznie swymi ustami, że „Jezus jest Panem”, i wierzymy w sercach, że „Bóg go wzbudził z martwych” — również po to, byśmy byli zbawieni.
9. Czego nie może później mówić o swej „prośbie do Boga o czyste sumienie” ten, kto podjął owe zdecydowane kroki?
9 Skoro tak się rzeczy mają, nikt kto przedsięwziął stanowcze kroki w rodzaju okazania skruchy, nawrócenia się i oddania Bogu, nie ma podstawy do twierdzenia później, jakoby jego „prośba do Boga o czyste sumienie” nie została wysłuchana i jakoby Bóg nie oczyścił jego sumienia, skąd ewentualnie chciałby wysnuć wniosek, że jego oddanie nie liczyło się i teraz go nie obowiązuje.
10. (a) Do czego musimy się zgłosić, żeby wstąpić na drogę ku zbawieniu? (b) Dlaczego ‚teraz także nas zbawia chrzest dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa’?
10 Dobrze więc już zdajemy sobie sprawę z tego, że jeśli nam zależy na zbawieniu, musimy na wzór Jezusa Chrystusa i zgodnie z jego poleceniem zgłosić się do chrztu wodnego (Mat. 28:19, 20). Trudno byłoby na to wskazać bardziej wyraźnymi słowami niż w Liście 1 Piotra 3:21, gdzie czytamy: „Odpowiednik tego zbawia teraz także was, mianowicie chrzest (...), dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa” (NW). Musimy wierzyć w sercu, że Bóg wzbudził go z martwych. Dla naszego zbawienia niezbędny jest zmartwychwstały Jezus Chrystus, bo jedynie Syn Boży wzbudzony z martwych był w stanie wystąpić w roli Arcykapłana Bożego i ofiarować Stwórcy w niebie wartość swej krwi, przelanej za nas, byśmy mogli dostąpić przebaczenia grzechów, a co za tym idzie uzyskać czyste sumienie. Jest on niezbędnym czynnikiem, jeśli Bóg w odpowiedzi na naszą prośbę ma oczyścić nasze sumienie. — 1 Piotra 3:22.
NASZ MESJAŃSKI WÓDZ
11. Co wynika dla „wielkiej rzeszy” z obmycia szat we krwi Baranka? Kim słusznie obwołuje ona tego Baranka Bożego?
11 W dobie obecnej cała „wielka rzesza” ludzi gromadzących się ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków obmywa swe szaty i wybiela je we krwi Baranka, Jezusa Chrystusa, wskutek czego doznają oni oczyszczenia swego sumienia wobec Boga. Członkowie tej rzeszy mają więc słuszny powód, by stać przed tronem Bożym, wymachiwać gałązkami palm i wołać donośnym głosem: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi” (Apok. 7:9-14, NW). Obwołują go w ten sposób Głównym Pośrednikiem Boskiego panowania Jehowy. Idą śladami tego Pośrednika, mając go za swego Pasterza i Wodza.
12. Kto na ziemi musi naśladować Głównego Pośrednika Boskiego Panowania? Co dla niego będzie oznaczało takie postępowanie?
12 Każdy, kto się staje oddanym i ochrzczonym uczniem tego Głównego Pośrednika Boskiego Panowania, musi podążać jego śladami. W tym celu oczywiście musi zapatrywać się „pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa” (Hebr. 12:1, 2, NW). Kto to potrafi czynić z całego serca, dla tego będzie to oznaczało wieczne zbawienie ku wiecznotrwałej chwale wielkiego Boskiego Władcy, Jehowy Boga.