„Jezioro ognia” i cel jego istnienia

 1, 2. Gdzie w Biblii wymienione jest „jezioro ognia”? Kto lub co — między innymi — dostaje się do niego?

CO TO jest „jezioro ognia”? Wyrażenie to znajdujemy w Biblii tylko w Księdze Apokalipsy, a nawet tam wzmianki o nim występują jedynie w rozdziałach od 19 do 21. Napomknienie, które można odnieść do tego samego pojęcia, zawarte jest też w Ewangelii według Mateusza 25:41.

² Kto lub co dostaje się do „jeziora ognia”? Według Biblii kończą tam swoją karierę „Bestia” i „Fałszywy Prorok”. Podobnie do tego „jeziora” zostają wrzucone Śmierć i Otchłań (Hades, NW). Czytamy też, że Diabeł — i razem z nim towarzyszące mu demony — będą wtrąceni do „jeziora ognia” po końcowym ataku na zwierzchnictwo Boga. — Apok. 19:20; 20:10, 14.

CO SYMBOLIZUJE

 3. Wykaż, że „Bestia” nie jest literalnym dzikim zwierzęciem.

³ Po zapoznaniu się z wyżej wymienionymi wersetami łatwo poznamy, że „jezioro ognia” nie jest literalnym rozlewiskiem płomieni. „Bestia” jest tworem symbolicznym, jak na to wcześniej wskazano w Księdze Apokalipsy, w rozdziale 13; ponadto w rozdziale 17 przy opisie jej „obrazu” powiedziano, że siedem głów „Bestii” przedstawia królestwa, niby „siedem gór”. Komentatorzy biblijni dopatrują się w nich siedmiu mocarstw światowych z dziejów biblijnych. Pięć spośród nich, które ‚upadły’, to Egipt, Asyria, Babilon, Medo-Persja i Grecja. Jednym z nich, które ‚istniało’ w czasach apostoła Jana, był Rzym. Wydarzenia historyczne wykazały, że rola siódmego z tych mocarstw przypadła potędze anglo-amerykańskiej. — Apok. 17:9, 10; porównaj z tym Księgę Daniela, rozdział 8.

 4. Wykaż, że „Fałszywy Prorok” nie jest osobą fizyczną.

⁴ Podobnie „Fałszywy Prorok” nie jest osobą, ale chodzi tu o cały system, czyli organizację. Każdy „prorok” zazwyczaj utrzymuje, że posiada natchnione informacje jako wskazówki dla drugich. „Fałszywy Prorok” to taki, który zwodzi drugich, aby ich odwrócić od Boga i narzucić im fałszywy kult. Co robi ów „Fałszywy Prorok”, żeby osiągnąć swoje cele? W Apokalipsie 13:11-17 ukazano go pod inną maską: jako „Bestię”, która „miała dwa rogi”. Nadmieniono również, że przed siedmiogłową „Bestią” dokonuje w tej roli znaków, którymi zwodzą „tych, co wzięli znamię Bestii i pokłon oddawali jej obrazowi”. — Apok. 19:20.

 5. Jaki wniosek wynika z powyższego, jeśli chodzi o charakter „jeziora ognia”?

⁵ Ponieważ zarówno „Bestia”, jak i „Fałszywy Prorok”, to twory symboliczne, więc i „jezioro ognia” musi też mieć znaczenie symboliczne.

 6, 7. Jakie dalsze argumenty potwierdzają przekonanie, że „jezioro ognia” nie jest literalnym rozlewiskiem płomieni?

⁶ Wniosek ten ponadto znajduje poparcie w fakcie, że do „jeziora ognia” wrzucone zostaje nawet coś tak niematerialnego, jak „śmierć”. Śmierć nie może przecież spłonąć w sensie literalnym.

⁷ Prócz tego w omawiane „jezioro” zostają wrzucone demony. Są to duchy, byli aniołowie. Duchom nie mógłby wyrządzić żadnej szkody literalny ogień, który jest zwykłym zjawiskiem fizycznym, wynikiem chemicznej reakcji szybkiego utleniania. Co więcej, w Biblii często czytamy o tym, że osoby duchowe ukazywały się ludziom bezpośrednio w ogniu. — Wyjścia 3:1-5; Dzieje 7:30; Sędz. 13:20; Ps. 104:4; Dan. 7:9, 10.

 8. (a) Czego symbolem jest „jezioro ognia”? (b) Dlaczego zostało nazwane „drugą śmiercią”?

⁸ Zatem co przedstawia „jezioro ognia”? Biblia wyjaśnia ten symbol słowami: „To jest śmierć druga — jezioro ognia” (Apok. 20:14). Nie może to znaczyć, że wszystko, co się tam dostaje, umiera po raz drugi, bo na przykład „Śmierć i Otchłań” nigdy dotąd jeszcze nie umarły, czyli nie miały w przeszłości przerwy w swoim istnieniu. Wyrażenie „śmierć druga” odróżnia tę śmierć, trwałą i wieczną, z której nie ma zmartwychwstania, od śmierci, jaką na ród ludzki sprowadził Adam. Śmierć Adamowa jest jednym rodzajem śmierci, takim, który wszyscy ludzie dziedziczą nawet bez jakiejkolwiek własnej winy. „Śmierć druga” jest natomiast drugim rodzajem śmierci. Jednostki, które ponoszą „śmierć drugą”, zasługują na nią za rozmyślne obranie sobie grzechu i wrogiej postawy względem Boga. Niedwuznacznie świadczy o tym postępowanie tych, o których Biblia mówi, że zostają skazani na „śmierć drugą”.

 9. Jaki jeszcze dowód mamy z dalszej części Księgi Apokalipsy, wyjaśniający, czym jest „jezioro ognia” i kto z ludzi tam się dostaje?

⁹ Dalsze świadectwo czy dowód na to, co przedstawia „jezioro ognia” i komu w końcu zostanie przysądzona taka śmierć, znajdujemy w Apokalipsie 21:7, 8. Po opisaniu dobrodziejstw, jakie sprowadzi na ziemię Nowe Jeruzalem, proroctwo to przytacza następujące słowa Boga: „Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem. A dla tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelakich kłamców: udział w jeziorze gorejącym ogniem i siarką. To jest śmierć druga”. Zatem każdy, kto obiera taki tryb życia i gardzi postanowieniem Bożym dotyczącym przebłagalnej ofiary Chrystusa na rzecz wydźwignięcia z duchowych nizin, zostanie na zawsze wymazany z istnienia.

10. Które spośród żywych stworzeń ostatecznie skończą swój byt w „jeziorze ognia”?

¹⁰ Ognisty sąd Boży spada na wszystkich, którzy są Jego zaprzysiężonymi wrogami. O całej zgrai „Goga i Magoga”, która idzie za Diabłem podczas jego ponownego ataku na zwierzchnictwo Boga po upływie tysiąca lat, czytamy: „Zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich”. Wszystkich ich spotyka „śmierć druga”. Owo „jezioro ognia” podobnie strawi wszystkich ludzi nie stosujących się posłusznie do tego, co ‚zapisano w księgach’ pouczeń wydawanych w trakcie tysiącletniego panowania Chrystusa. Imię żadnej z tych osób w końcu ‚nie znajdzie się zapisane w księdze życia’ (Apok. 20:9, 12, 15). Taka sama kara „śmierci drugiej” będzie wykonana na Szatanie i jego demonach, którzy zostaną wrzuceni w „jezioro ognia”. Wszystkich ich spotka wieczysta śmierć.

11, 12. Skąd wiemy, że nie ma ani iskierki życia w „drugiej śmierci” i że jest ona nieodwracalna?

¹¹ W „drugiej śmierci” nie ma ani iskierki życia, gdyż jest to wieczna kara dla tych, którzy rozmyślnie odmówili posłuszeństwa Bogu. Podobnie przecież nie było ani śladu życia w śmierci pierwszego rodzaju, w tej, która spadła na potomków Adama wskutek jego pierwotnego grzechu. Tamta śmierć byłaby także nieodwracalnym losem ludzkości, gdyby nie miłość i niezasłużona życzliwość Jehowy Boga, wyrażona w zarządzeniu dotyczącym ofiary Chrystusa. „Śmierć druga” jest nieodwołalna, gdyż nikt nie złożył ofiary przebłagania za tych, którzy ją ponoszą. Apostoł Paweł napisał:

¹² „Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników”. — Hebr. 10:26, 27.

ŻADNE ŚWIADOME CIERPIENIA

13. Co świadczy o tym, że w „jeziorze ognia” nie ma świadomych cierpień?

¹³ Ktokolwiek znajdzie się w „jeziorze ognia”, nie będzie miał w sobie życia. Imię jego nie widnieje w żadnej „księdze życia”. A zarówno odczuwanie bólu, jak i zaznawanie przyjemności, jest przejawem życia. Skoro w „jeziorze ognia” nie ma żadnego życia, nie ma tam też żadnej świadomości ani odczuwania bólu bądź cierpień. Dlaczego więc w Biblii powiedziano, że Diabeł, „Bestia” i „Fałszywy Prorok” będą w tym „jeziorze” cierpieć „katusze we dnie i w nocy na wieki wieków”? — Apok. 20:10.

14, 15. Czym są „katusze”, jakie Szatan i jego demony będą przechodzić w „jeziorze ognia”?

¹⁴ Otóż napisano tak dlatego, że spada na nich udręka pozbawienia swobody. Kiedy Jezus przebywał na ziemi, demony błagały go, żeby im „nie kazał odejść do czeluści” (Łuk. 8:31). Według równoległego sprawozdania z tego samego zajścia demony pytały Jezusa: „Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?” (Mat. 8:29). Wtrącenie do „czeluści” będzie udręką, gdyż będzie się to równało pozbawieniu jakiejkolwiek swobody.

¹⁵ Szatan i jego demony mają więc cierpieć „katusze” pozbawienia swobody przez wrzucenie do „czeluści” tuż przed nastaniem tysiącletniego panowania Chrystusa. W ciągu tego tysiąca lat będą całkowicie związani, odcięci od wszelkiej możliwości działania. Następnie po upływie tego okresu zostaną rozwiązani (Apok. 20:7; zobacz dla porównania Apokalipsę 11:7; 17:8). Po ostatnim ataku na zwierzchnictwo Boga zarówno Diabeł, jak i jego demony, zostaną wrzuceni w „jezioro ognia”, gdzie doznają „katuszy” pozbawienia swobody na zawsze, pogrążenia w „drugiej śmierci” bez szans powrotu. Zostaną całkowicie unicestwieni, aby się już nigdy nie pojawić na widowni wydarzeń. Ponadto wszystko, czego dokonali, wszystkie następstwa ich poczynań — zostaną wymazane i w całym wszechświecie nie pozostanie po nich ani śladu. — 1 Jana 3:8.

16, 17. Podaj dalsze przykłady unaoczniające, że nie ma świadomych cierpień w „jeziorze ognia”, w „drugiej śmierci”.

¹⁶ Słuszność poglądu, iż wrzucenie w „jezioro ognia” nie oznacza świadomego odczuwania bolesnych katuszy, potwierdza okoliczność, że również o „Bestii” i „Fałszywym Proroku”, dwóch tworach symbolizujących systemy, czyli organizacje, powiedziano tak samo: „będą cierpieć katusze we dnie i w nocy”. A przecież systemy ani organizacje nie mogą cierpieć bólu. „Jezioro ognia” po prostu je niszczy, unicestwia. Zostają na zawsze pozbawione swobody działania. Nigdy już tego rodzaju podłe organizacje nie powstaną, aby panować nad ludźmi lub ich niepokoić.

¹⁷ Śmierć i Otchłań (Hades), wspólny grób ludzkości, także zostaną wrzucone w „jezioro ognia” w tym sensie, że śmierć Adamowa będzie zupełnie usunięta, a Hades opróżniony i nie przyjmie już żadnych nowych zmarłych (Apok. 20:14). Z pewnością zjawiska te, śmierć i Hades, nie mające świadomego bytu, nie mogą odczuwać ani przeżywać cierpień, ale mogą przestać występować, mogą być wyeliminowane na zawsze.

CEL JEGO ISTNIENIA

18. (a) Jakiemu celowi służy „jezioro ognia”? (b) Czy „jezioro ognia” będzie stałym zagrożeniem dla tych, którzy wiernie przetrwają próbę przy końcu tysiąclecia?

¹⁸ „Jezioro ognia”, które oznacza lub symbolizuje „śmierć drugą”, goreje również „siarką” (Apok. 21:8). Siarka odznacza się niską temperaturą zapłonu i szybkim spalaniem, przez co przyczynia się do strawienia przez ogień różnych substancji, które bez niej nie spaliłyby się tak łatwo. Siarki używano w starożytności do odkażania. W związku z tym „jezioro gorejące ogniem i siarką” słusznie może przedstawiać całkowite oraz wiecznotrwałe zniszczenie wszystkiego i każdego we wszechświecie, kto go „kalał” plugawymi praktykami, rzucał wyzwanie zwierzchności Boga i sprowadzał hańbę na Jego święte imię. „Jezioro ognia”, czyli „śmierć druga”, chociaż zawsze będzie do dyspozycji Boga, mogąc służyć wytraceniu rozmyślnie nieposłusznych, nie będzie jednak stanowić żadnej groźby dla tych, którzy dowiodą niewzruszonej lojalności w próbie, do jakiej dojdzie w wyniku rozwiązania Szatana po upływie tysiąca lat panowania Chrystusa. Wierni, którzy przetrwają tę próbę, będą mieli na zawsze zagwarantowaną przez Boga ochronę i bezpieczeństwo życia. — Rzym. 8:21.

19, 20. (a) Dlaczego istnienie „jeziora ognia” nie kłóci się z osobowością Jehowy? (b) Kto więc ostatecznie dozna kary, jaką jest „jezioro ognia”?

¹⁹ Tak więc „jezioro ognia” odgrywa doniosłą rolę w zamierzeniach Bożych. Jego istnienie nie jest przeciwstawne osobowości Jehowy Boga, któremu nigdy nawet na myśl nie przyszło, by miał komuś przez wieki zadawać świadome męczarnie lub zachęcać do tego innych (Jer. 19:5; 32:35). Jednakże wytracenie przez Boga niegodziwych intrygantów, i to raz na zawsze, jest zgodne z Jego osobowością, którą cechuje sprawiedliwość i serdeczna życzliwość. Ze względu na spokój i porządek w interesie wszystkich, którzy chcą robić to, co słuszne, w całym wszechświecie musi być przestrzegana sprawiedliwość. — Ps. 145:20.

²⁰ Jehowa nie jest władcą, który by bez końca pozwalał na szerzenie się przestępczości i mnożenie przestępców, co by tylko zakłócało pokój i odbierało radość życia ludziom miłującym prawo. Ale Bóg nie jest też tak nieczuły, żeby nie udzielić żadnej pomocy tym, którzy pragną zmienić swój styl życia (1 Tym. 2:3, 4). Każdemu udostępnia On pełne możliwości poprawy. Ci natomiast, którzy dostają się do „jeziora ognia”, oznaczającego „śmierć drugą”, w rzeczywistości sami obierają wiecznotrwałą śmierć zamiast życia, z własnej nieprzymuszonej woli, skoro z samolubnych pobudek gwałcą prawa Władcy wszechświata. Suwerenny ten Pan słusznie domaga się szacunku i wyłącznego oddania. Nie ma innego sposobu na utrzymanie pokoju we wszechświecie, jak właśnie usunięcie zatwardziałych buntowników. Obyż każdy, kto chce żyć, poznał drogę Jehowy, aby jego imię zostało zapisane w „księdze życia”, ku jego wiecznotrwałemu szczęściu!

(TK-16)