Czy sobie przypominasz?

Czy podobały ci się ostatnie numery Strażnicy? Wobec tego sprawdź, czy potrafisz odpowiedzieć na poniższe pytania:

▫ Jak można dziś nieść praktyczną pomoc chorym i sędziwym członkom zboru?

W zborach pierwszych chrześcijan sporządzano listy wdów potrzebujących wsparcia materialnego (1 Tymoteusza 5:9, 10). Również dzisiaj starsi robią niekiedy wykaz osób chorych i starszych wiekiem, które potrzebują szczególnej troski. Jednakże inicjatywa w tej dziedzinie należy nie tylko do starszych. Wszyscy członkowie zboru muszą zauważać takie potrzeby (1 Tymoteusza 5:4-8). (15.8, strony 28 i 29).

▫ Czy biblijna historia o Jonaszu połkniętym przez jakieś stworzenie morskie jest wiarogodna?

Bez wątpienia, ponieważ kaszalot, żarłacz ludojad lub rekin wielorybi mogą połknąć człowieka. Poza tym sam Jezus potwierdził, że relacja o Jonaszu jest prawdziwa (Mateusza 12:39, 40). (15.8, strona 32).

▫ Jakie mogą być szkodliwe następstwa przesądnego używania amuletów i talizmanów?

W gruncie rzeczy używanie ich odbiera ludziom chęć do rozumnego stawiania czoła przeciwnościom i zachęca do zdania się we wszystkim na szczęśliwy los. Wiara w moc talizmanów potrafi też wzbudzić fałszywe poczucie bezpieczeństwa. A co istotniejsze, człowiek ufający w ich magiczną moc może utracić zdolność do kierowania własnym życiem i poddać się wpływowi niewidzialnych sił demonicznych (1.9, strona 4).

▫ Od jakich czterech czynników zależy trwałość małżeństwa?

Są to: gotowość wysłuchiwania, umiejętność przepraszania, zdolność ciągłego wspierania pod względem emocjonalnym oraz pragnienie czułego dotyku (1 Koryntian 13:4-8; Efezjan 5:33; Jakuba 1:19). (1.9, strona 20).

▫ W jaki między innymi sposób Jehowa udziela wytrwałości tym, których spotykają próby?

Jehowa podał w swym Słowie, Biblii, przykłady wytrwałości (Rzymian 15:4). Kiedy o nich rozmyślamy, czujemy się zachęceni do przezwyciężenia prób i dowiadujemy się, jak tego dokonać (15.9, strony 11 i 12).

▫ Co to jest pobożność?

Pobożność oznacza szacunek lub oddanie dla Jehowy, skłaniające nas do czynienia tego, co się Jemu podoba. Postępujemy tak nawet w obliczu ciężkich prób, gdyż naprawdę miłujemy Boga (15.9, strona 15).

▫ Jak powinniśmy się zapatrywać na miłosierdzie Boże?

Nigdy nie możemy traktować lekko miłosierdzia Bożego. Raczej tak jak Paweł, winniśmy dowodzić, że je doceniamy — między innymi przez zmaganie się ze swą niedoskonałością (1 Koryntian 9:27). W ten sposób pokażemy, iż nawet w obliczu trudności mamy szczere pragnienie czynienia tego, co słuszne (1.10, strona 23).

▫ Dlaczego jako pierwszy aspekt miłości Paweł słusznie wymienił wielkoduszność?

Ktoś zauważył, że wspólnota chrześcijańska nie mogłaby istnieć bez wielkoduszności, to znaczy bez cierpliwego znoszenia siebie nawzajem. Wynika to z faktu, że każdy z nas jest niedoskonały, a nasze wady i błędy wystawiają drugich na próbę. A zatem okazywanie wielkoduszności jest konieczne, aby wśród braci panowała miłość (15.10, strona 21).

▫ Czy pierwsi chrześcijanie używali imienia Bożego?

Dowody wskazują, że tak. Jezus nauczył swych naśladowców modlić się do Boga: „Niech będzie uświęcone imię Twoje” (Mateusza 6:9, Romaniuk). A pod koniec ziemskiej służby modlił się słowami: „Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata” (Jana 17:6). Prócz tego imię Boże w formie hebrajskiego tetragramu występowało w najstarszych odpisach Septuaginty (1.11, strona 30).

▫ Jakie przykłady biblijne dowodzą, że od umiejętności przyznawania się do błędów może zależeć nasze życie?

Saul uparcie odrzucał rady, wskutek czego coraz częściej popełniał błędy, aż w końcu stracił uznanie Boże i poniósł śmierć (1 Samuela 15:17-29). Natomiast Dawid, mimo iż nie ustrzegł się uchybień i grzechów, ze skruchą przyjmował karcenie i pozostał wierny Jehowie. Te przykłady biblijne ukazują, że przyznawanie się do błędów pomaga utrzymać więź z Jehową i daje nadzieję na życie wieczne (Psalm 32:1-5). (15.11, strony 29 i 30).

▫ W jaki sposób Jehowa przychodzi z pomocą swym sługom poszkodowanym z powodu klęsk żywiołowych lub z innych przyczyn?

Jehowa nie odwraca przez cud skutków działania żywiołów ani nie dokonuje jakichś nadprzyrodzonych czynów, posługuje się jednak inną siłą, której wiele ludzi nie potrafi w pełni pojąć — miłością. Jehowa rzeczywiście kocha swój lud, toteż pobudza jego członków do okazywania tak silnej miłości wzajemnej, że w rezultacie dokonuje dla nich niemal cudów (1 Jana 4:10-12, 21). (1.12, strona 10).