Spełniali wolę Jehowy

Mojżesz i Aaron — odważni głosiciele słowa Bożego

SPRÓBUJ to sobie wyobrazić: osiemdziesięcioletni Mojżesz i jego brat Aaron stoją przed najpotężniejszym władcą świata — faraonem. Egipcjanie nie tylko uważają go za wysłannika bogów, ale wierzą, iż sam jest bogiem — wcieleniem Horusa, bóstwa z głową sokoła. Horus razem z Izydą i Ozyrysem wchodził w skład triady zajmującej najbardziej poczesne miejsce wśród bogów i bogiń egipskich.

Kiedy ktoś zbliżył się do faraona, nie mógł nie zauważyć złowieszczego wizerunku głowy kobry wyzierającej ze środka korony. Powiadano, że wąż ten mógł ziać ogniem, sprowadzając zagładę na wrogów faraona. Tymczasem Mojżesz i Aaron stawili się przed obliczem tego króla-boga z niezwykłą prośbą — by wypuścił niewolników izraelskich i umożliwił im obchody święta ku czci ich Boga, Jehowy (2 Mojżeszowa 5:1).

Jehowa wcześniej zapowiedział, że serce faraona pozostanie nieczułe. Dlatego Mojżesza i Aarona wcale nie zdziwiła harda odpowiedź: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu i wyprawić Izraela? Nie znam żadnego Jehowy, a prócz tego nie zamierzam wyprawić Izraela” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 4:21; 5:2, NW). Był to wstęp do dramatycznej konfrontacji. Podczas kolejnego spotkania Mojżesz i Aaron przedstawili faraonowi zadziwiające dowody na to, że występują w imieniu prawdziwego i wszechmocnego Boga.

Dokonuje się cud

Zgodnie z pouczeniami Jehowy Aaron dokonał cudu świadczącego o wyższości Jehowy nad bogami Egiptu. Rzucił przed faraona swą laskę, która natychmiast zamieniła się w wielkiego węża! Zdumiony faraon wezwał swych czarowników.a Oni zaś z pomocą sił demonicznych zdołali ze swymi laskami uczynić coś podobnego.

Ale radość faraona i jego sług nie trwała długo. Wyobraź sobie ich miny, gdy wąż Aarona połykał kolejno pozostałe węże! Wszyscy zebrani mogli się przekonać, że bóstwa egipskie nic nie znaczą w porównaniu z prawdziwym Bogiem, Jehową (2 Mojżeszowa 7:8-13).

Nie zmiękczyło to jednak serca faraona. Dopiero gdy Jehowa sprowadził na Egipt dziesięć druzgoczących ciosów, czyli plag, faraon powiedział do Mojżesza i Aarona: „Wstańcie, wyjdźcie spośród mego ludu, wy i inni synowie Izraela, a idźcie, służcie Jehowie, tak jak to oznajmiliście” (Wyjścia 12:31, NW).

Lekcja dla nas

Dzięki czemu Mojżesz i Aaron mieli odwagę stanąć przed potężnym faraonem egipskim? Początkowo Mojżesz nie wierzył w swe umiejętności i twierdził, że ma „trudną wymowę i nieporadny język”. Nawet kiedy Jehowa zapewnił, iż mu pomoże, Mojżesz prosił: „Poślij raczej innego, którego posłać zechcesz” (Wyjścia 4:10, 13, Biblia poznańska). Mimo to Jehowa posłużył się skromnym Mojżeszem, obdarowując go mądrością i mocą potrzebną do wywiązania się z tego zadania (4 Mojżeszowa 12:3).

Obecnie słudzy Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa spełniają polecenie ‛czynienia uczniów z ludzi ze wszystkich narodów’ (Mateusza 28:19, 20). Wykonując ten nakaz, powinniśmy jak najlepiej korzystać z posiadanych umiejętności i wiedzy biblijnej (1 Tymoteusza 4:13-16). Zamiast skupiać się na swych słabościach, z wiarą przyjmijmy każde zadanie zlecone nam przez Boga. On nas wzmocni i uzdolni do spełniania swej woli (2 Koryntian 3:5, 6; Filipian 4:13).

Mojżesz miał się spotkać ze sprzeciwem ludzi i demonów, niewątpliwie więc potrzebował nadludzkiego wsparcia. Dlatego Jehowa go zapewnił: „Ustanawiam cię bogiem dla faraona” (2 Mojżeszowa 7:1). A zatem Mojżesz miał Boże poparcie i pełnomocnictwo. Nie musiał się bać ani dumnego faraona, ani jego popleczników, gdyż spoczywał na nim duch Jehowy.

Aby pełnić swą służbę, my także musimy polegać na pomocy świętego ducha Jehowy, czyli Jego czynnej siły (Jana 14:26; 15:26, 27). Mając wsparcie od Boga, możemy powtarzać słowa pieśni Dawida: „Bogu ufam, nie lękam się; cóż mi może uczynić człowiek?” (Psalm 56:12).

Powodowany współczuciem, Jehowa nie pozostawił Mojżesza sam na sam ze zleconą misją. Przeciwnie, oznajmił mu: „Brat twój Aaron będzie twoim prorokiem. Ty będziesz mówił do niego wszystko, co ci rozkażę, a Aaron, brat twój, będzie mówił do faraona” (2 Mojżeszowa 7:1, 2). Jakąż miłość okazał Jehowa, gdy powierzając Mojżeszowi zadanie, rozsądnie uwzględnił jego możliwości!

Bóg zapewnia nam towarzystwo współchrześcijan, którzy podjęli wyzwanie występowania w roli Świadków Jehowy, Najwyższego Pana (1 Piotra 5:9). A zatem pomimo napotykanych trudności naśladujmy Mojżesza i Aarona — odważnych głosicieli słowa Bożego.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 25]

Mojżesz i Aaron odważnie reprezentowali Jehowę przed faraonem