Wybawienie należy do Jehowy
„Bóg prawdziwy jest dla nas Bogiem aktów wybawienia” (PSALM 68:20).
1, 2. (a) Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa jest Źródłem wybawienia? (b) Jak byś wyjaśnił słowa z Księgi Przysłów 21:31?
JEHOWA jest Wybawicielem ludzi, którzy Go miłują (Izajasza 43:11). Przekonawszy się o tym na podstawie własnego doświadczenia, sławny król izraelski Dawid z całego serca śpiewał: „Wybawienie należy do Jehowy” (Psalm 3:8). Takich samych słów użył prorok Jonasz, gdy żarliwie modlił się z brzucha wielkiej ryby (Jonasza 2:9).
2 Syn Dawida Salomon również wiedział, że Jehowa jest Źródłem wybawienia, oznajmił bowiem: „Konia przygotowuje się na dzień bitwy, lecz wybawienie należy do Jehowy” (Przysłów 21:31). W dawnych czasach na Bliskim Wschodzie woły wykorzystywano do ciągnięcia pługa, osły dźwigały ciężary, na mułach jeżdżono wierzchem, a koni używano podczas bitew. Jednakże zanim Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej, Bóg przykazał ich przyszłemu królowi, aby ‛sobie nie pomnażał koni’ (Powtórzonego Prawa 17:16). Oddziały konne nie były potrzebne, gdyż to Jehowa miał wybawiać swój lud.
3. Jakie pytania warto rozważyć?
3 Wszechwładny Pan Jehowa jest „Bogiem aktów wybawienia” (Psalm 68:20). Cóż za pokrzepiająca myśl! Ale jakich „aktów wybawienia” dokonuje? I kogo wybawia?
Jehowa wybawia prawych
4. Skąd wiadomo, że Jehowa wybawia bogobojnych ludzi?
4 Wszyscy prawi, oddani słudzy Boga, mogą czerpać pociechę ze słów apostoła Piotra: „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia, a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni”. Na poparcie swej wypowiedzi Piotr oznajmia, że Bóg „nie powstrzymał się od ukarania starożytnego świata, lecz Noego, głosiciela prawości, ocalił z siedmiorgiem innych, gdy sprowadził potop na świat ludzi bezbożnych” (2 Piotra 2:5, 9).
5. W jakich warunkach Noe pełnił służbę w charakterze „głosiciela prawości”?
5 Wyobraź sobie, że żyjesz w czasach Noego. Na ziemi przebywają zmaterializowane demony. Potomstwo tych nieposłusznych aniołów okrutnie gnębi ludzi, tak iż ‛ziemia napełniła się przemocą’ (Rodzaju 6:1-12). Jednakże Noe nie daje się zmusić do porzucenia służby dla Jehowy. Przeciwnie, jest „głosicielem prawości”. Razem z rodziną buduje arkę i ani on, ani jego bliscy nie mają najmniejszej wątpliwości, że niegodziwość zostanie usunięta jeszcze za ich życia. Noe potępia świat swą wiarą (Hebrajczyków 11:7). Dzisiejsza sytuacja przypomina tamte czasy i wskazuje, iż nastały dni ostatnie tego niegodziwego systemu rzeczy (Mateusza 24:37-39; 2 Tymoteusza 3:1-5). Czy więc wzorem Noego okażesz się wiernym głosicielem prawości, pełniąc służbę razem z ludem Bożym i czekając na wybawienie od Jehowy?
6. Jak słowa z Listu 2 Piotra 2:7, 8 dowodzą, że Jehowa wybawia prawych?
6 Piotr podaje jeszcze jeden dowód na to, iż Jehowa wybawia prawych. Oznajmia: „[Bóg] wyzwolił prawego Lota, wielce udręczonego rozpasaniem, jakiemu się oddawali ludzie urągający prawu — bo ów prawy człowiek tym, co widział i słyszał, gdy mieszkał wśród nich, dzień w dzień zadawał męczarnie swej prawej duszy z powodu ich bezprawnych uczynków” (2 Piotra 2:7, 8; Rodzaju 19:1-29). W tych dniach ostatnich miliony osób hołduje niemoralnemu stylowi życia. Czy podobnie jak Lot jesteś ‛wielce udręczony rozpasaniem’, jakiemu się dziś oddaje tyle ludzi? Jeżeli tak się właśnie czujesz, a sam postępujesz w sposób prawy, to możesz się znaleźć wśród wybawionych przez Jehowę, gdy nastanie kres tego niegodziwego systemu rzeczy.
Jehowa wybawia swój lud z rąk ciemięzców
7. Jak sposób postępowania Jehowy z Izraelitami w Egipcie dowodzi, że wybawia On swych sług z ucisku?
7 Dopóki istnieje ten stary system, dopóty słudzy Jehowy będą prześladowani i uciskani przez wrogów. Mogą być jednak pewni, iż Jehowa przyjdzie im z pomocą, skoro w przeszłości wybawiał swój gnębiony lud. Załóżmy, że jesteś Izraelitą ciemiężonym przez Egipcjan w czasach Mojżesza (Wyjścia 1:1-14; 6:8). Bóg zsyła na Egipt jedną plagę po drugiej (Wyjścia 8:5 do 10:29). Kiedy śmiercionośna dziesiąta plaga pozbawia życia egipskich pierworodnych, faraon pozwala Izraelitom odejść, potem jednak zbiera armię i rusza za nimi w pościg. Ale wkrótce razem ze swym wojskiem ginie w Morzu Czerwonym (Wyjścia 14:23-28). Wyobraź sobie, jak śpiewasz z całym Izraelem: „Jehowa jest wojownikiem. Jehowa to jego imię. Rydwany faraona oraz jego wojska wrzucił do morza, a jego doborowi wojownicy potonęli w Morzu Czerwonym. Zakryły ich rozkołysane wody; wpadli w głębiny niczym kamień” (Wyjścia 15:3-5). Podobna klęska czeka wszystkich, którzy w tych dniach ostatnich ciemiężą lud Boży.
8, 9. Podaj przykład z Księgi Sędziów potwierdzający, że Jehowa wyswobadza swój lud z rąk ciemięzców.
8 Gdy Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej, przez szereg lat mieli sędziów, którzy stali na straży sprawiedliwości. Chociaż bywali niekiedy nękani przez obce narody, Bóg ich wyzwalał, posługując się owymi wiernymi mężami. Być może i my ‛jęczymy z powodu ciemięzców i tych, którzy nami poniewierają’, lecz Jehowa wybawi również nas, bo jesteśmy Jego lojalnymi sługami (Sędziów 2:16-18; 3:9, 15). Upewnia nas o tym biblijna Księga Sędziów, zawierająca też zapowiedź jeszcze większego wybawienia, którego Jehowa dokona za pośrednictwem ustanowionego przez siebie Sędziego, Jezusa Chrystusa.
9 Przenieśmy się do czasów sędziego Baraka. Ponieważ Izraelici uwikłali się w fałszywy kult i stracili uznanie Boże, przez 20 lat podlegali bezwzględnej dominacji kananejskiego króla Jabina. Jego potężną armią dowodzi Sysera. Ale ‛wśród czterdziestu tysięcy w Izraelu nie widać tarczy ni dzidy’, choć cały naród może sobie liczyć jakieś cztery miliony (Sędziów 5:6-8). Skruszeni Izraelici wołają do Jehowy. Przez prorokinię Deborę Jehowa poleca Barakowi zgromadzić na górze Tabor 10 000 wojowników, a sam ściąga wroga do doliny położonej poniżej. Oddziały Sysery wraz z 900 rydwanami wojennymi nadciągają z dudniącym łoskotem suchym korytem potoku Kiszon. Ale gwałtowna ulewa napełnia je ogromną masą wody. Kiedy pod osłoną burzy Barak i jego ludzie schodzą z góry Tabor, są świadkami tego, jak Jehowa w swym zapalczywym gniewie sieje spustoszenie. Przerażeni Kananejczycy rzucają się do ucieczki, lecz wojownicy Baraka wybijają ich do nogi. Jakież to dobitne ostrzeżenie dla naszych ciemięzców ośmielających się walczyć przeciwko Bogu! (Sędziów 4:3-16; 5:19-22).
10. Dlaczego możemy być pewni, że Bóg wybawi swych nowożytnych sług z ręki wszystkich ciemięzców?
10 Jehowa wybawi swych nowożytnych sług od wszystkich wrogów, którzy ich ciemiężą, tak jak z różnych niebezpieczeństw wyswobadzał bogobojnego Izraela (Izajasza 43:3; Jeremiasza 14:8). Wyzwolił też Dawida „z dłoni wszystkich jego nieprzyjaciół” (2 Samuela 22:1-3). Tak więc nawet jeśli jesteśmy ciemiężeni czy prześladowani z powodu przynależności do Jego ludu, nie traćmy odwagi, gdyż wyznaczony przez Niego mesjański Król uwolni nas z wszelkiego ucisku. „Dusze biednych wybawi. Z ucisku i gwałtu wykupi ich duszę” (Psalm 72:13, 14). To wybawienie jest naprawdę bliskie.
Bóg wybawia tych, którzy Mu ufają
11. Jaki przykład polegania na Jehowie dał młody Dawid?
11 Jeżeli chcemy oglądać wybawienie od Jehowy, musimy odważnie pokładać w Nim ufność. Właśnie takie zaufanie przejawiał Dawid, gdy wyszedł na spotkanie z olbrzymem Goliatem. Wyobraź sobie, jak ten ogromny Filistyn stoi naprzeciw młodego Dawida, który śmiało mówi: „Ty przychodzisz do mnie z mieczem i z włócznią, i z oszczepem, lecz ja przychodzę do ciebie z imieniem Jehowy Zastępów, Boga izraelskich szeregów bojowych, któremu urągałeś. Dzisiaj Jehowa wyda cię w moją rękę, a ja z całą pewnością cię zabiję i odetnę ci głowę; i dzisiaj dam trupy obozu Filistynów ptactwu niebios i dzikim zwierzętom ziemi; i pozna cała ziemia, że istnieje Bóg Izraela. I cały ten zbór się dowie, że nie mieczem i nie włócznią wybawia Jehowa, gdyż bitwa należy do Jehowy”. Po chwili Goliat pada martwy, a Filistyni zostają rozgromieni. Jehowa znowu wybawił swój lud (1 Samuela 17:45-54).
12. Dlaczego warto mieć w pamięci postawę Eleazara, jednego z mocarzy Dawida?
12 Kiedy jesteśmy prześladowani, być może musimy ‛nabrać odwagi’ i jeszcze bardziej zaufać Bogu (Izajasza 46:8-13; Przysłów 3:5, 6). Zastanówmy się nad wydarzeniami, które rozegrały się w Pas-Dammim. Izraelici wycofali się przed wojskiem Filistynów. Mimo to strach nie obezwładnia Eleazara, jednego z trzech ludzi Dawida wyróżniających się niezwykłą siłą. Staje na polu jęczmienia i sam jeden powala mieczem Filistynów. W ten sposób ‛Jehowa wybawia Izraela, sprawiając wielkie wybawienie’ (1 Kronik 11:12-14; 2 Samuela 23:9, 10). Nikt nie oczekuje, byśmy samodzielnie pokonali całą armię. Nieraz jednak możemy zostać zmuszeni opierać się naciskom wrogów w pojedynkę. Czy będziemy niezachwianie polegać na Jehowie, który jest Bogiem aktów wybawienia? Czy zwrócimy się do Niego o pomoc, by nas ustrzegł przed wydaniem prześladowcom naszych współwyznawców?
Jehowa wybawia tych, którzy są Mu niezłomnie oddani
13. Dlaczego w dziesięcioplemiennym królestwie izraelskim nie było łatwo zachowywać niezłomną lojalność?
13 Jeżeli chcemy dostąpić wybawienia od Jehowy, musimy za wszelką cenę pozostawać wobec Niego niezłomnie lojalni. Starożytni słudzy Boży przechodzili rozmaite próby. Pomyśl, czemu musiałbyś stawić czoło, gdybyś mieszkał w dziesięcioplemiennym królestwie Izraela. Z powodu arogancji Rechoboama dziesięć plemion przestało go popierać i utworzyło północne królestwo izraelskie (2 Kronik 10:16, 17; 11:13, 14). Nawet najlepszy z panujących w nim królów, Jehu, nie ‛chodził według prawa Jehowy z całego serca’ (2 Królów 10:30, 31). Niemniej w dziesięcioplemiennym królestwie znaleźli się ludzie, których cechowało niezłomne oddanie (1 Królów 19:18). Przejawiali wiarę w Boga, a On dawał im dowody swego poparcia. Czy mimo prób wiary, jakie cię spotykają, pozostajesz nieskazitelnie lojalny wobec Jehowy?
14. Jakie wybawienie Jehowa zgotował w czasach króla Ezechiasza i co doprowadziło do podbicia Judy przez Babilończyków?
14 Powszechne lekceważenie prawa Bożego ściągnęło na królestwo izraelskie prawdziwą katastrofę. Kiedy w 740 roku p.n.e. podbili je Asyryjczycy, pojedynczy członkowie tych dziesięciu plemion niewątpliwie uciekli do dwuplemiennego królestwa Judy, gdzie mogli wielbić Jehowę w Jego świątyni. Niezrównanym oddaniem dla Boga odznaczało się czterech spośród 19 królów Judy wywodzących się z linii Dawida — Asa, Jehoszafat, Ezechiasz i Jozjasz. Za czasów niezłomnego Ezechiasza przeciw Judzie wyruszyła potężna armia asyryjska. W odpowiedzi na błagania tego króla Bóg wybawił swych czcicieli, posługując się zaledwie jednym aniołem, który w ciągu nocy wytracił 185 000 Asyryjczyków (Izajasza 37:36-38). W późniejszym okresie zaprzestano przestrzegania Prawa i odrzucano ostrzeżenia proroków Bożych, co doprowadziło do podbicia Judy przez Babilończyków i zburzenia w 607 roku p.n.e. stołecznej Jerozolimy wraz ze świątynią.
15. Dlaczego żydowscy wygnańcy w Babilonie musieli być wytrwali i jak Jehowa ostatecznie doprowadził do ich wyzwolenia?
15 Żydowscy wygnańcy przebywający przez jakieś 70 ciężkich lat w niewoli babilońskiej musieli być wytrwali, jeśli chcieli pozostać niezłomnie oddani Bogu (Psalm 137:1-6). Do osób wyróżniających się nieskazitelną lojalnością należał prorok Daniel (Daniela 1:1-7; 9:1-3). Wyobraź sobie jego radość, gdy w roku 537 p.n.e. perski władca Cyrus wydał dekret zezwalający Żydom na powrót do Judy i odbudowę świątyni! (Ezdrasza 1:1-4). Zarówno on, jak i wszyscy, którzy przez całe lata razem z nim okazywali wytrwałość, doczekali w końcu upadku Babilonu oraz wyzwolenia ludu Jehowy. Ich przykład powinien nam pomóc wytrwale oczekiwać na zagładę „Babilonu Wielkiego”, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej (Objawienie 18:1-5).
Jehowa zawsze wybawia swój lud
16. Jakiego wybawienia dokonał Bóg w czasach królowej Estery?
16 Jehowa zawsze wybawia swych sług, jeśli dochowują wierności Jego imieniu (1 Samuela 12:22; Izajasza 43:10-12). Cofnijmy się myślą do czasów królowej Estery, do V wieku p.n.e. Król Aswerus (Kserkses I) wyznaczył Hamana na swego pierwszego ministra. Ten, rozzłościwszy się na Żyda Mardocheusza, który nie chce mu się kłaniać, spiskuje przeciw niemu i wszystkim jego rodakom w państwie perskim. Ponieważ przedstawia ich jako ludzi łamiących prawo i obiecuje korzyści finansowe, otrzymuje zgodę na uprawomocnienie sygnetem królewskim dekretu o ich zagładzie. Estera odważnie mówi królowi o swym żydowskim pochodzeniu i demaskuje mordercze knowania Hamana. Wkrótce Haman zostaje powieszony na tym samym palu, który przygotował na egzekucję Mardocheusza. Ten z kolei otrzymuje stanowisko pierwszego ministra i upoważnienie do wydania Żydom zezwolenia na samoobronę. Odnoszą oni wielkie zwycięstwo nad swymi wrogami (Estery 3:1 do 9:19). Wydarzenie to powinno wzmocnić naszą wiarę, iż w dobie obecnej Jehowa będzie dokonywał aktów wybawienia w obronie swoich posłusznych sług.
17. Jaki wpływ na ocalenie chrześcijan pochodzenia żydowskiego żyjących w I wieku w Judei miało posłuszeństwo?
17 Bóg wybawia swych sług również dlatego, że są posłuszni Jemu i Jego Synowi. Postaw się w sytuacji żydowskich uczniów Jezusa z I wieku. Oznajmia on im: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jej spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry” (Łukasza 21:20-22). Mijają lata, a ty zastanawiasz się, kiedy te słowa się spełnią. Wtem w roku 66 n.e. wybucha powstanie żydowskie. Wojska rzymskie dowodzone przez Cestiusza Gallusa otaczają Jerozolimę i docierają aż do murów świątyni. Nagle wycofują się bez żadnego zrozumiałego powodu. Co zrobili chrześcijanie pochodzenia żydowskiego? W dziele Historia kościelna (księga III, rozdział V, 3) Euzebiusz mówi, że uciekli z Jerozolimy i Judei. Ocaleli, gdyż posłuchali proroczego ostrzeżenia Jezusa. Czy równie szybko podporządkowujesz się biblijnym wskazówkom przekazywanym przez „szafarza wiernego” ustanowionego nad całym „mieniem” Jezusa? (Łukasza 12:42-44).
Wybawienie do życia wiecznego
18, 19. (a) Jakie wybawienie umożliwiła śmierć Jezusa i kto może z niego skorzystać? (b) Co apostoł Paweł był zdecydowany czynić?
18 Usłuchanie ostrzeżenia Jezusa ocaliło życie chrześcijanom mieszkającym w Judei. Ale jego śmierć umożliwia wybawienie i dostąpienie życia wiecznego „ludziom wszelkiego pokroju” (1 Tymoteusza 4:10). Potrzeba odkupienia ludzkości pojawiła się wtedy, gdy Adam zgrzeszył i tym samym utracił życie, zaprzedając rodzaj ludzki w niewolę grzechu i śmierci (Rzymian 5:12-19). Ofiary ze zwierząt wymagane przez Prawo Mojżeszowe zakrywały grzechy tylko symbolicznie (Hebrajczyków 10:1-4). Jezus urodził się wolny od dziedzictwa grzechu i od niedoskonałości, ponieważ nie miał człowieczego ojca, a Marię od chwili jego poczęcia najwidoczniej ‛ocieniał’ święty duch Boży (Łukasza 1:35; Jana 1:29; 1 Piotra 1:18, 19). Gdy umarł, wytrwawszy w nieskazitelności, złożył w ofierze swe doskonałe życie, by odkupić i oswobodzić rodzaj ludzki (Hebrajczyków 2:14, 15). W ten sposób Chrystus „dał samego siebie na odpowiedni okup za wszystkich” (1 Tymoteusza 2:5, 6). Nie każdy zechce skorzystać z postanowienia co do zbawienia, ale tym, którzy przyjmują je z wiarą, Bóg udostępni wynikające z niego dobrodziejstwa.
19 Kiedy Chrystus przedstawił w niebie wartość swej ofiary Bogu, odkupił potomstwo Adama (Hebrajczyków 9:24). W ten sposób zyskał też oblubienicę mającą się składać ze 144 000 jego namaszczonych duchem naśladowców, wyniesionych do życia w niebie (Efezjan 5:25-27; Objawienie 14:3, 4; 21:9). Stał się również „Wiekuistym Ojcem” dla tych, którzy uznają jego ofiarę i dostąpią życia wiecznego na ziemi (Izajasza 9:6, 7; 1 Jana 2:1, 2). Cóż za miłościwe postanowienie! Wdzięczność za nie przebija z drugiego natchnionego listu Pawła do chrześcijan w Koryncie, o czym przekonamy się w następnym artykule. Apostoł był zdecydowany nie dopuścić, by cokolwiek zdołało go odwieść od pomagania ludziom w skorzystaniu z cudownej możliwości wybawienia i życia wiecznego, udostępnionej przez Jehowę.
Jak byś odpowiedział?
◻ Jak Pismo Święte dowodzi, że Bóg wybawia swych prawych sług?
◻ Skąd wiemy, że Jehowa wybawia tych, którzy Mu ufają i są wobec Niego lojalni?
◻ W jaki sposób Bóg otworzył możliwość dostąpienia wybawienia i życia wiecznego?
[Ilustracja na stronie 12]
Dawid ufał Jehowie, który jest „Bogiem aktów wybawienia”. Czy ty też Mu ufasz?
[Ilustracja na stronie 15]
Jehowa zawsze wybawiał swój lud, czego dowiódł w czasach królowej Estery