Niech twój postęp będzie jawny
„Zastanawiaj się nad tymi rzeczami; bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 TYMOTEUSZA 4:15).
1. Po czym można rozpoznać, czy owoc jest dojrzały i nadaje się do spożycia?
SPRÓBUJ sobie wyobrazić swój ulubiony owoc — brzoskwinię, gruszkę albo jabłko. Czy potrafisz rozpoznać, kiedy jest już dojrzały i nadaje się do spożycia? Zapewne tak. Wystarczy, że go dotkniesz, powąchasz lub ocenisz barwę, i już wiesz, że naprawdę warto go skosztować. A kiedy jesz go z apetytem, czasem aż westchniesz z zachwytu. Cóż za soczystość! Jaka słodycz! Prawdziwa rozkosz dla podniebienia!
2. W czym się przejawia dojrzałość i jaki ma wpływ na stosunki między ludźmi?
2 Ten prosty, ale sugestywny przykład można odnieść do innych dziedzin życia. Podobnie jak to jest w wypadku owoców, dojrzałość ludzi także uwidocznia się w różny sposób. Człowiek duchowo dojrzały przejawia rozeznanie, wnikliwość, mądrość oraz inne przymioty (Hioba 32:7-9). Jeśli znajdują one odzwierciedlenie w jego postawie i zachowaniu, kontakt i współpraca z nim to sama przyjemność (Przysłów 13:20).
3. Czego o dojrzałości dowiadujemy się ze słów Jezusa na temat ówczesnego pokolenia?
3 Z drugiej strony ktoś może być dojrzały pod względem fizycznym, ale swą mową i postępowaniem zdradza brak dojrzałości emocjonalnej i duchowej. Na przykład Jezus Chrystus powiedział o współczesnym mu krnąbrnym pokoleniu: „Przyszedł Jan, nie jadł ani nie pił, a jednak mówią: ‚On ma demona’; przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a mimo to mówią: ‚Oto człowiek żarłoczny i oddający się piciu wina’”. Chociaż ludzie ci byli w pełni rozwinięci fizycznie, Jezus oznajmił, iż zachowują się jak „małe dzieci” — brakuje im dojrzałości. Dodał więc: „Niemniej mądrość potwierdza swą prawość swoimi dziełami” (Mateusza 11:16-19).
4. Po czym można poznać, że ktoś robi postępy na drodze do dojrzałości?
4 Z wypowiedzi Jezusa wynika, że jeśli ktoś posiadł prawdziwą mądrość — która jest wyraźną oznaką dojrzałości — będzie to widoczne w jego czynach i ich owocach. Warto w związku z tym zwrócić uwagę na radę, jakiej Paweł udzielił Tymoteuszowi. Apostoł najpierw wymienił cele, do których Tymoteusz powinien dążyć, po czym oznajmił: „Zastanawiaj się nad tymi rzeczami; bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tymoteusza 4:15). Istotnie, postęp chrześcijanina zmierzającego do dojrzałości staje się „jawny”, wyraźnie widoczny. Dojrzałość chrześcijańska nie jest czymś niedostrzegalnym, ukrytym, lecz przypomina świecące światło (Mateusza 5:14-16). Przeanalizujmy więc dwie ważne dziedziny, w których nasz postęp i dojrzałość mogą się ujawnić: 1) pogłębianie wiedzy, zrozumienia i mądrości oraz 2) wydawanie owoców ducha.
Jedność w wierze i wiedzy
5. Jak można zdefiniować dojrzałość?
5 Według pewnego słownika dojrzałość to „stan osiągnięcia pełni rozwoju, stan gotowości do czegoś”. Wspomnieliśmy już, że owoc jest dojrzały, gdy w pełni się rozwinie i uzyska odpowiedni wygląd, kolor, aromat i smak. A zatem dojrzałość jest równoznaczna z czymś znakomitym, zupełnym, a nawet doskonałym (Izajasza 18:5; Mateusza 5:45-48; Jakuba 1:4).
6, 7. (a) Co dowodzi, że Jehowa żywo interesuje się tym, by wszyscy Jego czciciele dążyli do dojrzałości? (b) Z czym jest ściśle związana dojrzałość duchowa?
6 Jehowa Bóg żywo interesuje się tym, by wszyscy Jego czciciele robili postępy na drodze do duchowej dojrzałości. Z myślą o tym za pośrednictwem zboru chrześcijańskiego udostępnił wspaniałe dary. Apostoł Paweł napisał do chrześcijan w Efezie: „On dał niektórych jako apostołów, niektórych jako proroków, niektórych jako ewangelizatorów, niektórych jako pasterzy i nauczycieli — w celu korygowania świętych, dla dzieła usługiwania, dla budowania ciała Chrystusowego, aż wszyscy dojdziemy do jedności w wierze i w dokładnym poznaniu Syna Bożego, do męża dorosłego, do miary wzrostu właściwego pełni Chrystusowej; abyśmy już nie byli niemowlętami, miotanymi jakby przez fale oraz unoszonymi tu i tam każdym wiatrem nauki wskutek oszukaństwa ludzi, wskutek przebiegłości w wymyślaniu błędu” (Efezjan 4:11-14).
7 Paweł wyjaśnił w tych wersetach, że Bóg po to udostępnił w zborze tyle duchowych darów, aby wszyscy ‛doszli do jedności w wierze i dokładnym poznaniu’, „do męża dorosłego” oraz ‛do miary wzrostu Chrystusowego’. Jedynie wówczas nie będziemy przypominać duchowych niemowląt, miotanych fałszywymi poglądami i naukami. Widzimy więc, że istnieje ścisła zależność między dążeniem do chrześcijańskiej dojrzałości a osiągnięciem „jedności w wierze i w dokładnym poznaniu Syna Bożego”. W wypowiedzi Pawła jest kilka rzeczy, które warto sobie wziąć do serca.
8. Czego wymaga zabieganie o ‛jedność w wierze i dokładnym poznaniu’?
8 Po pierwsze, skoro trzeba dbać o „jedność”, dojrzały chrześcijanin musi być zjednoczony i całkowicie zgodny ze swymi współwyznawcami w kwestiach wiary i wiedzy. Jeśli chodzi o zrozumienie Biblii, nie będzie krzewił osobistych opinii czy poglądów ani się przy nich upierał. Wprost przeciwnie, odniesie się z bezgranicznym zaufaniem do prawdy objawionej przez Jehowę Boga za pośrednictwem Jego Syna, Jezusa Chrystusa, oraz „niewolnika wiernego i roztropnego”. Regularnie korzystając z pokarmu duchowego, dostarczanego „we właściwym czasie” na łamach chrześcijańskich publikacji oraz na zebraniach i większych zgromadzeniach, przyczynimy się do ‛jedności w wierze i poznaniu’ z naszymi współwyznawcami (Mateusza 24:45).
9. Wyjaśnij, w jakim znaczeniu Paweł użył słowa „wiara” w omawianym fragmencie Listu do Efezjan.
9 Po drugie, słowo „wiara” nie odnosi się tu do osobistego przekonania każdego chrześcijanina, lecz do ogółu naszych wierzeń, do ich „szerokości i długości, i wysokości, i głębokości” (Efezjan 3:18; 4:5; Kolosan 1:23; 2:7). Jak chrześcijanin mógłby pozostawać w jedności ze współwyznawcami, gdyby uznawał tę „wiarę” tylko częściowo? A zatem nie możemy poprzestać na zapoznaniu się z podstawowymi naukami biblijnymi lub na powierzchownej znajomości prawdy. Powinno nam raczej zależeć na wykorzystaniu wszelkich środków pomocniczych, które Jehowa udostępnia przez swą organizację, byśmy mogli zgłębiać treść Jego Słowa. Musimy starać się jak najdokładniej, jak najpełniej zrozumieć wolę i zamierzenie Boga. W tym celu trzeba poświęcać czas na czytanie i studiowanie Biblii oraz omawiających ją publikacji, modlić się do Boga o pomoc i kierownictwo, regularnie uczęszczać na zebrania, a także angażować się w dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów (Przysłów 2:1-5).
10. Co znaczą słowa „aż wszyscy dojdziemy”, użyte przez Pawła w Efezjan 4:13?
10 Po trzecie, Paweł poprzedził wspomniany potrójny cel zwrotem: „aż wszyscy dojdziemy”. Według pewnego podręcznika biblijnego nie chodzi tu o „wszystkich z osobna, pojedynczo, lecz o wszystkich razem”. Tak więc każdy z nas powinien w rozsądny sposób dążyć do dojrzałości chrześcijańskiej wraz z całą społecznością braci. W innym dziele zauważono: „Jednostka nie jest w stanie samodzielnie osiągnąć pełni duchowych celów, tak jak pojedyncza część ciała nie osiągnie dojrzałości, jeśli cały organizm nie będzie się zdrowo rozwijał” (The Interpreter’s Bible). Paweł przypomniał chrześcijanom w Efezie, że starając się pochwycić umysłem pełnię prawdy, powinni to czynić „wraz ze wszystkimi świętymi” (Efezjan 3:18a).
11. (a) Z czym nie należy utożsamiać robienia postępów duchowych? (b) Od czego zależy robienie postępów?
11 Z wypowiedzi Pawła wyraźnie wynika, że robienie postępów duchowych nie ogranicza się do napełniania umysłu rozległą wiedzą. Dojrzały chrześcijanin nie stara się zrobić na drugich wrażenia swą błyskotliwością. Biblia mówi raczej: „Ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień” (Przysłów 4:18). Tym, co „świeci coraz jaśniej”, jest więc „ścieżka”, a nie człowiek. Jeżeli staramy się dostroić do coraz jaśniejszego zrozumienia Słowa Bożego, jakie Jehowa udostępnia swemu ludowi, to będziemy robić postępy duchowe. Takie dostosowywanie się wymaga ciągłego podążania naprzód i leży w granicach możliwości każdego z nas (Psalm 97:11; 119:105).
Wydawanie „owoców ducha”
12. Dlaczego jednym z warunków robienia postępów duchowych jest wydawanie owoców ducha?
12 Co prawda dojście „do jedności w wierze i w dokładnym poznaniu” jest ważne, ale równie istotne znaczenie ma wydawanie owoców ducha Bożego w każdej dziedzinie naszego życia. Dlaczego? Ponieważ dojrzałość, jak się przekonaliśmy, nie jest czymś ukrytym, niedostrzegalnym — świadczą o niej wyraźnie widoczne cechy, które budują innych i przynoszą im pożytek. Oczywiście nie chcemy robić postępów duchowych tylko po to, by nabrać ogłady lub przydać sobie powagi. Chcemy raczej w wyniku wzrostu duchowego i poddawania się kierownictwu Bożemu dokonać gruntownej zmiany w naszym usposobieniu i postępowaniu. Apostoł Paweł oznajmił: „Stale postępujcie według ducha, a nie spełnicie żadnego pragnienia ciała” (Galatów 5:16).
13. Jakie wyraźne zmiany są dowodem postępów?
13 Paweł wymienia cały szereg ‛jawnych uczynków ciała’. Zanim ktoś zacznie cenić wymagania Boże, żyje według wzorców tego świata i niekiedy z własnego doświadczenia zna to, o czym mówił apostoł: „rozpustę, nieczystość, rozpasanie, bałwochwalstwo, uprawianie spirytyzmu, nieprzyjaźnie, waśń, zazdrość, napady gniewu, swary, rozdźwięki, sekty, zawiści, pijatyki, hulanki i tym podobne rzeczy” (Galatów 5:19-21). Kiedy jednak robi postępy duchowe, stopniowo przezwycięża te niepożądane „uczynki ciała”, zastępując je ‛owocami ducha’. Ta zmiana jest widoczna dla innych i stanowi wyraźny dowód, iż taki człowiek zmierza ku chrześcijańskiej dojrzałości (Galatów 5:22).
14. Objaśnij sformułowania „uczynki ciała” i „owoc ducha”.
14 Zwróćmy uwagę na wspomniane dwa sformułowania: „uczynki ciała” i „owoc ducha”. „Uczynki” mają związek z postępowaniem danej osoby. Innymi słowy, to co Paweł zaliczył do uczynków ciała, jest wynikiem albo świadomego wyboru, albo wpływu grzesznego ludzkiego ciała (Rzymian 1:24, 28; 7:21-25). Natomiast wyrażenie „owoc ducha” wskazuje, iż wymienione przymioty nie są rezultatem tak zwanego kształtowania charakteru czy rozwoju osobowości, lecz działania ducha Bożego. Podobnie jak drzewo rodzi owoc, gdy jest należycie pielęgnowane, tak też człowiek wydaje owoce ducha świętego, gdy pozwala mu swobodnie oddziaływać na swe życie (Psalm 1:1-3).
15. Dlaczego ważne jest poświęcanie uwagi wszystkim elementom zbiorowo pojętego „owocu ducha”?
15 Kolejną sprawą wymagającą rozważenia jest słowo „owoc”, którym Paweł określił wszystkie wspomniane przez siebie pożądane przymioty. Nie chodzi o to, by z różnych owoców ducha wybrać sobie jakiś ulubiony. Każda cecha wymieniona przez Pawła — miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą — jest jednakowo ważna i stanowi element nowej chrześcijańskiej osobowości (Efezjan 4:24; Kolosan 3:10). Choćbyśmy więc doszli do wniosku, że z powodu naszego charakteru czy skłonności niektóre z tych owoców łatwiej nam wydawać niż inne, to jednak każdemu z nich musimy poświęcać jednakową uwagę. W ten sposób jeszcze dokładniej będziemy odzwierciedlać w życiu osobowość wzorowaną na Chrystusie (1 Piotra 2:12, 21).
16. Co jest celem chrześcijańskiej dojrzałości i jak możemy do niej zmierzać?
16 Z rozważań Pawła możemy wyciągnąć ważną naukę: Dążenie do chrześcijańskiej dojrzałości nie sprowadza się do gromadzenia rozległej wiedzy ani uszlachetniania cech osobowości. Chodzi o to, by na nasze życie bez przeszkód oddziaływał duch Boży. Nasza dojrzałość duchowa zależy od tego, w jakim stopniu poddajemy się jego wpływowi w myśleniu i postępowaniu. Co należałoby zrobić? Musimy pozwolić, by duch Boży oddziaływał na nasze serca i umysły. W tym celu trzeba regularnie chodzić na chrześcijańskie zebrania i brać w nich czynny udział. Poza tym powinniśmy systematycznie studiować Słowo Boże, rozmyślać nad nim i uwzględniać zawarte w nim zasady w stosunkach z drugimi oraz przy podejmowaniu decyzji. Wówczas nasz postęp na pewno będzie jawny.
Rób postępy ku chwale Bożej
17. Jaki istnieje związek między robieniem postępów a przysparzaniem chwały naszemu niebiańskiemu Ojcu?
17 W ostatecznym rozrachunku swymi postępami przysparzamy czci i chwały nie sobie, lecz naszemu niebiańskiemu Ojcu, Jehowie, dzięki któremu możemy osiągnąć dojrzałość duchową. Krótko przed śmiercią Jezus powiedział swym uczniom: „Mój Ojciec przez to zostaje otoczony chwałą, że wydajecie wiele owocu i okazujecie się moimi uczniami” (Jana 15:8). Uczniowie Jezusa przynosili chwałę Jehowie, wydając owoce ducha oraz owoce Królestwa, związane z ich służbą (Dzieje 11:4, 18; 13:48).
18. (a) Jakie radosne żniwo odbywa się w naszych czasach? (b) Jakie zadania wiążą się z tym żniwem?
18 Obecnie Jehowa błogosławi swemu ludowi, pilnie uczestniczącemu w ogólnoświatowym żniwie duchowym. Już od kilku lat corocznie swe oddanie się Jehowie symbolizuje chrztem około 300 000 nowych Świadków. Ogromnie nas to cieszy i niewątpliwie rozwesela też serce Jehowy (Przysłów 27:11). Aby jednak tacy nowi mogli zawsze przysparzać chwały i radości Jehowie, muszą ‛dalej chodzić w jedności z Chrystusem, będąc wkorzenieni i zbudowani w nim, i ustaleni w wierze’ (Kolosan 2:6, 7). W związku z tym przed sługami Bożymi stoi podwójne zadanie. Jeżeli zostałeś ochrzczony niedawno, czy będziesz dokładać starań, by „twój postęp był jawny dla wszystkich”? A jeśli już od jakiegoś czasu jesteś w prawdzie, czy przyjmiesz na siebie obowiązek troszczenia się o duchową pomyślność nowych? Jak widać, niezależnie od tego, do której grupy należymy, musimy przeć do dojrzałości (Filipian 3:16; Hebrajczyków 6:1).
19. Jakiego przywileju i jakich błogosławieństw dostąpisz, jeśli twój postęp będzie jawny dla wszystkich?
19 Wszystkich, którzy usilnie się starają, by ich postęp był jawny, czekają wspaniałe błogosławieństwa. Przypomnijmy sobie pobudzające słowa Pawła, gdy zachęcał Tymoteusza do robienia postępów: „Stale zwracaj uwagę na siebie i na swe nauczanie. Trwaj przy tych rzeczach, bo to czyniąc, wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy cię słuchają” (1 Tymoteusza 4:16). Jeśli pilnie pracujesz nad tym, by twój postęp był jawny, ty także będziesz miał zaszczyt przysparzać chwały imieniu Boga i dostąpić Jego błogosławieństw.
Czy sobie przypominasz?
• W czym się przejawia dojrzałość duchowa?
• Jakiego rodzaju mądrość i zrozumienie świadczy o dojrzałości?
• Dlaczego jednym z dowodów rozwoju jest wydawanie owoców ducha?
• Jakiego zadania powinniśmy się podjąć, jeśli dążymy do dojrzałości?
[Ilustracja na stronie 13]
Nietrudno jest poznać dojrzały owoc
[Ilustracja na stronie 15]
Warunkiem robienia postępów duchowych jest dostosowywanie się do objawianych nam prawd
[Ilustracja na stronie 17]
Modlitwa pomoże nam wydawać ‛owoce ducha’