Jehowa — Bóg, który robi wszystko w sposób zorganizowany

 1, 2. (a) Kogo Bóg stworzył w pierwszej kolejności i jak się nim posługiwał? (b) Co świadczy o tym, że stworzenia anielskie są zorganizowane?

JEHOWA, Stwórca wszechświata, robi wszystko w sposób zorganizowany. Najpierw stworzył swego duchowego jednorodzonego Syna. Jest on nazywany „Słowem”, ponieważ występuje w roli Bożego rzecznika. Słowo usługuje Jehowie już od wieków. W Biblii czytamy: „Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga”. Dalej wspomniano: „Wszystko zaczęło istnieć przez niego [Słowo], a bez niego nic nie zaczęło istnieć”. Nieco ponad 2000 lat temu Słowo został posłany przez Boga na ziemię, gdzie wiernie wypełnił wolę Ojca jako doskonały człowiek Jezus Chrystus (Jana 1:1-3, 14).

² Przed przyjściem na ziemię Syn Boga lojalnie działał jako Jego „mistrzowski wykonawca” (Prz. 8:30). Poprzez niego Jehowa powołał do istnienia w niebie miliony innych stworzeń duchowych (Kol. 1:16). O aniołach Pismo Święte mówi: „Tysiąc tysięcy mu [Jehowie] usługiwało, a stało przed nim dziesięć tysięcy dziesiątek tysięcy” (Dan. 7:10). Liczne stworzenia duchowe są nieraz określane jako dobrze zorganizowane „zastępy” Jehowy (Ps. 103:21).

 3. Jak wiele jest gwiazd i planet i jak są one zorganizowane?

³ A co można powiedzieć o materialnym dziele stwórczym — na przykład o niezliczonych gwiazdach i planetach? W gazecie Houston Chronicle, wydawanej w Teksasie, skomentowano niedawne badania naukowe na temat gwiazd, wskazujące, że jest „ich 300 tryliardów, czyli trzykrotnie więcej niż dotychczas wyliczali naukowcy”. Dodano też: „Jest to 3 i 23 zera. Albo inaczej 3 biliony razy 100 miliardów”. Gwiazdy są zorganizowane w galaktyki, z których każda składa się z miliardów, a nawet bilionów gwiazd, jak również mnóstwa planet. Większość galaktyk zorganizowana jest w skupiska zwane gromadami, a te — w supergromady.

 4. Dlaczego rozsądny jest wniosek, że słudzy Boży na ziemi mieli być zorganizowani?

⁴ Zarówno prawe stworzenia duchowe w niebie, jak i materialne niebiosa odznaczają się znakomitym zorganizowaniem (Izaj. 40:26). Logiczny jest więc wniosek, że Jehowa chciał zorganizować również swych sług na ziemi. Pragnie, aby panował wśród nich porządek; jest to szczególnie istotne, ponieważ mają do wykonania wiele ważnej pracy. Wspaniała historia wiernej służby starożytnych i nowożytnych czcicieli Jehowy stanowi dobitny dowód, że On wspiera takie osoby i że „nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju” (odczytaj 1 Koryntian 14:33, 40).

 5. W następstwie czego uporządkowany rozwój rodziny ludzkiej został wstrzymany?

⁵ Kiedy Jehowa stworzył pierwszych ludzi, powiedział im: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi” (Rodz. 1:28). Rodzina ludzka miała się rozrastać w sposób uporządkowany, tak by zaludnić ziemię i rozszerzyć granice raju na cały glob. Wykonanie tego dobrze zorganizowanego zadania zostało tymczasowo wstrzymane z powodu nieposłuszeństwa Adama i Ewy (Rodz. 3:1-6). Po latach „Jehowa widział, że ogromna jest niegodziwość człowieka na ziemi i że każda skłonność myśli jego serca przez cały czas jest wyłącznie zła”. Skutkiem tego „w oczach prawdziwego Boga ziemia uległa zrujnowaniu i ziemia została napełniona przemocą”. Dlatego Jehowa postanowił zniszczyć bezbożnych ludzi w ogólnoświatowym potopie (Rodz. 6:5, 11-13, 17).

 6, 7. (a) Dlaczego Noe znalazł łaskę w oczach Jehowy? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Jaki los spotkał wszystkich niewiernych ludzi w czasach Noego?

⁶ W całej tej sytuacji „Noe znalazł łaskę w oczach Jehowy”, gdyż „był mężem prawym” i „okazał się nienaganny wśród współczesnych”. Ponieważ „chodził z prawdziwym Bogiem”, Ten polecił mu zbudować ogromną arkę (Rodz. 6:8, 9, 14-16). Została ona zaprojektowana tak, że znakomicie nadawała się do zachowania przy życiu zarówno ludzi, jak i zwierząt. „Noe zaczął czynić zgodnie ze wszystkim, co mu Jehowa nakazał”, i dzięki dobremu zorganizowaniu z pomocą rodziny ukończył budowę arki. Gdy już znalazły się w niej wszystkie żywe stworzenia, „Jehowa zamknął (...) drzwi” (Rodz. 7:5, 16).

⁷ Kiedy w 2370 roku p.n.e. przyszedł potop, Jehowa „zgładził wszelką istotę, która była na powierzchni ziemi”, ale ocalił w arce wiernego Noego wraz z rodziną (Rodz. 7:23). Wszyscy obecnie żyjący są potomkami Noego i jego synów oraz ich żon. Natomiast niewierni ludzie poza arką zginęli, bo nie chcieli słuchać Noego, „głosiciela prawości” (2 Piotra 2:5).

 8. Co dowodzi, że naród izraelski był dobrze zorganizowany, gdy Bóg polecił mu wejść do Ziemi Obiecanej?

⁸ Przeszło osiem stuleci po potopie Jehowa zorganizował Izraelitów w naród. Od tej pory uporządkowane miały być wszystkie dziedziny ich życia, a zwłaszcza sprawy religijne. Na przykład oprócz licznych kapłanów i lewitów były też „służące, które pełniły zorganizowaną służbę przy wejściu do namiotu spotkania” (Wyjścia 38:8). Ale gdy Jehowa Bóg polecił Izraelitom wejść do Kanaanu, ówczesne pokolenie okazało się niewierne. Dlatego powiedział: „Wy nie wejdziecie do ziemi, w której podniosłem rękę do przysięgi, że będę z wami przebywał — z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna”. Ci dwaj mężczyźni zyskali uznanie, ponieważ z przeszpiegowania Ziemi Obiecanej wrócili z dobrymi wieściami (Liczb 14:30, 37, 38). Później zgodnie z Bożym poleceniem Mojżesz ustanowił Jozuego swoim następcą (Liczb 27:18-23). Gdy Jozue miał już wprowadzić Izraelitów do Kanaanu, usłyszał zachętę: „Bądź odważny i silny. Nie drżyj ani się nie przerażaj, bo Jehowa, twój Bóg, jest z tobą wszędzie, dokądkolwiek idziesz” (Joz. 1:9).

 9. Jaki stosunek do Jehowy i Jego ludu miała Rachab?

⁹ Jehowa Bóg naprawdę był z Jozuem, dokądkolwiek on szedł. Zwróćmy uwagę chociażby na to, co się wydarzyło, gdy Izraelici obozowali niedaleko Jerycha. Jest 1473 rok p.n.e. Jozue wysyła dwóch mężczyzn, by przeszpiegowali to kananejskie miasto. Spotykają oni tam prostytutkę Rachab. Kobieta ta ukrywa ich na dachu swego domu przed pościgiem wysłanym przez króla Jerycha. Rachab mówi izraelskim zwiadowcom: „Wiem, że Jehowa da wam tę ziemię (...). Bo słyszeliśmy, jak Jehowa wysuszył przed waszym obliczem wody Morza Czerwonego (...) oraz co uczyniliście dwom królom Amorytów”. Dodaje jeszcze: „Jehowa, wasz Bóg, jest Bogiem w niebiosach w górze i na ziemi w dole” (Joz. 2:9-11). Ponieważ Rachab przyłączyła się do ówczesnej organizacji Jehowy, On zadbał, by ta kobieta i jej domownicy ocaleli, gdy Izraelici zdobywali Jerycho (Joz. 6:25). Rachab przejawiała wiarę, odczuwała głęboki respekt wobec Boga oraz z szacunkiem odnosiła się do Jego ludu.

10. Co Jezus powiedział współczesnym mu żydowskim przywódcom religijnym i dlaczego?

¹⁰ Pod wodzą Jozuego naród wybrany podbijał jedno miasto po drugim i w końcu zajął całą ziemię kananejską. Co jednak stało się później? W ciągu stuleci Izraelici wielokrotnie łamali prawa Boże. Do czasu, gdy Jehowa posłał na ziemię swego Syna, ich nieposłuszeństwo względem Boga i ignorowanie Jego rzeczników stało się tak rażące, że Jezus nazwał Jerozolimę miastem ‛zabijającym proroków’ (odczytaj Mateusza 23:37, 38). Bóg odrzucił żydowskich przywódców religijnych z powodu ich niewierności. Dlatego Jezus oznajmił im: „Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi wydającemu jego owoce” (Mat. 21:43).

11, 12. (a) Co dowodzi, że w I wieku Jehowa przestał darzyć przychylnością naród żydowski, a obdarzył nią inną organizację? (b) Z kogo składała się nowa organizacja popierana przez Boga?

¹¹ W I wieku Jehowa odrzucił niewierny naród izraelski. Nie oznaczało to jednak, że Jego lojalni słudzy na ziemi nie będą w żaden sposób zorganizowani. Jehowa obdarzył swoją przychylnością nową dynamiczną organizację koncentrującą się na Jezusie i jego naukach. Powstała ona w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku. Wtedy to około 120 uczniów Jezusa zgromadziło się w pewnym miejscu w Jerozolimie. „Nagle z nieba dobiegł szum jakby pędzącego gwałtownego wiatru i napełnił cały dom”. Następnie „ukazały się im jakby języki ognia i się porozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden, a wszyscy zostali napełnieni duchem świętym i zaczęli mówić różnymi językami, tak jak duch dawał im się wypowiadać” (Dzieje 2:1-4). To zdumiewające wydarzenie niezbicie dowiodło, że Jehowa popiera tę nową organizację, składającą się z uczniów Chrystusa.

¹² W tym przejmującym dniu do naśladowców Jezusa „zostało dołączonych około trzech tysięcy dusz”. Ponadto „Jehowa codziennie przyłączał do nich dostępujących wybawienia” (Dzieje 2:41, 47). Ci ewangelizatorzy z I wieku działali tak efektywnie, że „słowo Boże dalej rosło, a liczba uczniów w Jerozolimie bardzo się pomnażała”. Nawet „spora rzesza kapłanów okazała posłuszeństwo wierze” (Dzieje 6:7). Tak oto wiele szczerych osób przyjęło nauki głoszone przez członków tej nowej organizacji. Z czasem Jehowa podobnie potwierdził swoje poparcie, gdy do zboru chrześcijańskiego zaczął pociągać „ludzi z narodów” (odczytaj Dzieje 10:44, 45).

13. Jakie zadanie Bóg zlecił organizacji powołanej do istnienia w I wieku?

¹³ Nie było cienia wątpliwości co do tego, jakie zadanie otrzymali od Boga naśladowcy Jezusa Chrystusa. Sam Jezus dał im przykład pod tym względem, bo wkrótce po chrzcie zaczął głosić o „królestwie niebios” (Mat. 4:17). Do tego samego dzieła szkolił swych uczniów. Powiedział im: „Będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Jego pierwsi naśladowcy bez wątpienia rozumieli, czego się od nich wymagało. Na przykład w Antiochii Pizydyjskiej Paweł i Barnabas odważnie oświadczyli żydowskim przeciwnikom: „Konieczne było, żeby najpierw wam zostało opowiedziane słowo Boże. Skoro je odrzucacie i nie sądzicie, że jesteście godni życia wiecznego, oto zwracamy się do narodów. Przecież Jehowa nałożył na nas przykazanie tymi słowy: ‚Ustanowiłem cię światłem narodów, abyś był wybawieniem aż po kraniec ziemi’” (Dzieje 13:14, 45-47). Od I wieku ziemska część organizacji Jehowy obwieszcza, na jakiej podstawie umożliwia On ludziom wybawienie.

14. Co spotkało Jerozolimę w I wieku i kto wtedy ocalał?

¹⁴ Żydzi jako naród nie przyjęli dobrej nowiny. Miało spaść na nich nieszczęście, gdyż Jezus zapowiedział uczniom: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas wiedzcie, że się przybliżyło jej spustoszenie. Potem niech ci w Judei zaczną uciekać w góry i ci, co są w niej, niech wyjdą, a ci w okolicach wiejskich niech do niej nie wchodzą” (Łuk. 21:20, 21). Słowa Jezusa się spełniły. W roku 66 z powodu buntu Żydów wojska rzymskie dowodzone przez Cestiusza Gallusa otoczyły miasto. Jednak niespodziewanie się wycofały, co umożliwiło chrześcijanom opuszczenie Jerozolimy i Judei. Według historyka Euzebiusza z Cezarei wielu uciekło za Jordan, do Pelli w Perei. W roku 70 wojska rzymskie powróciły pod dowództwem Tytusa i zniszczyły Jerozolimę. Ale wierni chrześcijanie uszli cało, ponieważ usłuchali ostrzeżenia Jezusa.

15. Mimo jakich przeszkód chrystianizm rozkwitał?

¹⁵ Pomimo trudności, prześladowań i innych prób wiary, jakie w I wieku spotykały naśladowców Jezusa, chrystianizm kwitł (Dzieje 11:19-21; 19:1, 19, 20). Ci pierwsi chrześcijanie cieszyli się duchowym dobrobytem, ponieważ Bóg im błogosławił (Prz. 10:22).

16. Co musiał robić każdy chrześcijanin, żeby mieć dobrą kondycję duchową?

¹⁶ Aby mieć dobrą kondycję duchową, każdy chrześcijanin powinien był osobiście zdobywać się na wysiłki. Musiał wnikliwie studiować święte Pisma, regularnie uczęszczać na zebrania w celu wielbienia Boga oraz gorliwie angażować się w dzieło głoszenia o Królestwie. Takie zajęcia przyczyniały się do duchowego zdrowia i jedności ludu Jehowy w dawnych czasach i podobnie jest dzisiaj. Osoby, które zgromadzały się w dobrze zorganizowanych zborach wczesnochrześcijańskich, odnosiły wiele korzyści z życzliwych, praktycznych starań nadzorców i sług pomocniczych (Filip. 1:1; 1 Piotra 5:1-4). I jakże musiały radować braci wizyty podróżujących starszych, takich jak Paweł! (Dzieje 15:36, 40, 41). Podobieństwa między tym, jak wielbimy Boga obecnie, a tym, jak robili to pierwsi chrześcijanie, są doprawdy zdumiewające. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Jehowie, że w przeszłości organizował swych sług i że czyni to również dzisiaj!a

17. Co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁷ W miarę jak w dniach ostatnich świat Szatana chyli się ku końcowi, ziemska część wszechświatowej organizacji Jehowy coraz dynamiczniej podąża naprzód. Czy dotrzymujesz jej kroku? Czy rozwijasz się pod względem duchowym? Następny artykuł pokaże, jak możesz to robić.