Materiały źródłowe do miesięcznika Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań

7-13 MAJA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | MARKA 7, 8

„Weź swój pal męki i stale mnie naśladuj”

nwtsty, materiały do studium: Mk 8:34

niech się zaprze samego siebie: Lub „niech zrezygnuje ze wszystkich praw do siebie”. Wskazuje to na gotowość całkowitego zrezygnowania z własnych upodobań albo przekazania Bogu prawa własności do swojej osoby. To greckie sformułowanie można też oddać jako „musi powiedzieć sobie ‚nie’”, bo czasami wiąże się to z powiedzeniem „nie” swoim osobistym pragnieniom, ambicjom i korzyściom (2Ko 5:14, 15). Marek użył tego samego greckiego czasownika, opisując, jak Piotr zaparł się Jezusa (Mk 14:30, 31, 72).

14-20 MAJA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | MARKA 9, 10

„Umacniająca wiarę wizja”

nwtsty, materiały do studium: Mk 9:7

głos: Druga z trzech sytuacji wspomnianych w Ewangeliach, gdy Jehowa osobiście przemawia do człowieka (Mk 1:11; Jn 12:28).

Wyszukujemy duchowe skarby

nwtsty, materiały do studium: Mk 10:17, 18

Dobry Nauczycielu: Człowiek ten najprawdopodobniej użył określenia „Dobry Nauczycielu” jako pochlebnego tytułu, czego zwykle domagali się przywódcy religijni. Chociaż Jezus nie sprzeciwiał się, kiedy słusznie nazywano go „Nauczycielem” i „Panem” (Jn 13:13), to wszelką chwałę przypisywał swojemu Ojcu.

Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga: Jezus wskazuje, że doskonałym wzorem dobroci jest Jehowa. To On ma niepodważalne prawo określać, co jest dobre, a co złe. Kiedy Adam i Ewa zbuntowali się i zjedli owoc z drzewa poznania dobra i zła, usiłowali sobie to prawo przywłaszczyć. W odróżnieniu od nich Jezus pokornie uznaje, że ustalanie takich norm przysługuje jego Ojcu. Bóg określił, co jest dobre, za pośrednictwem przykazań, które podał w swoim Słowie (Mk 10:19).

CHRZEŚCIJAŃSKI TRYB ŻYCIA | MARKA 9, 10

„Co zatem Bóg wprzągł we wspólne jarzmo...”

nwtsty, materiały do studium: Mk 10:4

świadectwo odprawienia: Lub „świadectwo rozwodu”. Według Prawa Mojżeszowego mężczyzna, który chciał się rozwieść, musiał sporządzić dokument prawny oraz prawdopodobnie skonsultować się ze starszymi, co dawało mu czas na przemyślenie tak poważnej decyzji. Przepis ten najwyraźniej miał na celu zapobiec pochopnym rozwodom oraz zapewnić kobietom pewną miarę ochrony prawnej (Pwt 24:1). Jednak w czasach Jezusa przywódcy religijni sprawili, że rozwód można było uzyskać bardzo łatwo. Józef Flawiusz, historyk z I wieku n.e., sam będący rozwiedzionym faryzeuszem, powiedział, że rozwód był dopuszczalny „z jakiejkolwiek przyczyny (a mężczyźni wynajdywali mnóstwo takich przyczyn)”.

nwtsty, materiały do studium: Mk 10:11

rozwodzi [się] ze swą żoną: Lub „odsyła swoją żonę”. Te słowa Jezusa należy rozpatrywać z uwzględnieniem obszerniejszej wypowiedzi z Mt 19:9, która zawiera wyrażenie „jeśli nie z powodu rozpusty”. Zapisane przez Marka słowa Jezusa na temat rozwodu dotyczą sytuacji, gdy ktoś rozwodzi się z innego powodu niż „rozpusta” (gr. porneía) popełniona przez niewiernego partnera małżeńskiego.

popełnia przeciwko niej cudzołóstwo: Jezus obalił popularny pogląd rabiniczny, według którego mężczyźnie wolno było rozwieść się z żoną „z jakiegokolwiek powodu” (Mt 19:3, 9). Myśl o popełnieniu cudzołóstwa przeciwko żonie była większości Żydów zupełnie obca. Rabini uczyli, że nie istnieje coś takiego jak zdrada męża wobec żony — za niewierną uznawano tylko kobietę. Nakładając na męża taki sam moralny obowiązek jak na żonę, Jezus podniósł rangę kobiet i uszanował ich godność.

21-27 MAJA

SKARBY ZE SŁOWA BOŻEGO | MARKA 11, 12

„Wrzuciła więcej niż wszyscy inni”

nwtsty, materiały do studium: Mk 12:41, 42

skarbon: Jak podają żydowskie źródła, te skrzynie na datki kształtem przypominały trąby lub rogi i najwyraźniej miały niewielki otwór w górnej części. Ludzie wrzucali do nich pieniądze przeznaczone na różne cele. Użyte tu greckie słowo pojawia się również w Jn 8:20, gdzie zostało przetłumaczone na „skarbiec”. Prawdopodobnie odnosi się ono do miejsca położonego na Dziedzińcu Kobiet (zob. sgd cz. 15). Według tekstów rabinicznych na dziedzińcu tym wzdłuż murów stało 13 skarbon. Uważa się, że w świątyni istniał też centralny skarbiec, do którego przenoszono z nich pieniądze.

dwa pieniążki: Dosł. „dwa leptony”; jest to liczba mnoga od greckiego słowa leptòn, które oznacza coś małego i cienkiego. Lepton odpowiadał 1/128 wartości denara i był najmniejszą monetą z miedzi lub brązu używaną w Izraelu (zob. sgd cz. 18-B).

mające znikomą wartość: Dosł. „czyli kwadrant”. Greckie słowo kodrántes (od łacińskiego słowa quadrans) odnosi się do rzymskiej monety z miedzi lub brązu o wartości 1/64 denara. Ewangelista Marek nawiązuje tu do waluty rzymskiej, żeby przybliżyć wartość monet powszechnie używanych przez Żydów (zob. sgd cz. 18-B).

Wyszukujemy duchowe skarby

nwtsty, materiały do studium: Mk 11:17

domem modlitwy dla wszystkich narodów: Spośród trzech ewangelistów cytujących Iz 56:7 jedynie Marek uwzględnia sformułowanie „dla wszystkich narodów [ludów]” (Mt 21:13; Łk 19:46). Świątynia w Jerozolimie miała być miejscem, gdzie Izraelici oraz pobożni cudzoziemcy wielbiliby Jehowę i się do Niego modlili (1Kl 8:41-43). Jezus słusznie potępił Żydów, którzy zajmując się w świątyni handlem, robili z niej jaskinię zbójców. Zniechęcało to ludzi ze wszystkich narodów, by zwracali się do Jehowy w Jego domu modlitwy, co pozbawiało ich możliwości zbliżenia się do Niego.