Organizacja Narodów Zjednoczonych — przyjaciel czy wróg religii?
1. W jaki sposób Jezus odpowiadał często na pytania swych uczniów?
KIEDY Jezus Chrystus jeszcze przebywał na ziemi, uczniowie zadawali mu wiele pytań. Często odpowiadał na nie najpierw stosownie do bezpośrednich okoliczności, a potem udzielał pełniejszej, dalekowzrocznej, proroczej odpowiedzi, której oni w pierwszej chwili nawet nie pojmowali. Zaczęli to rozumieć dopiero później, po Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. Niektóre rzeczy miały być jasno zrozumiane jeszcze później. Jedna ze spraw tej kategorii ma związek z organizacją powołaną do utrzymania na świecie pokoju i bezpieczeństwa, znaną dzisiaj pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych.
2. Jak Jezus zgodnie z tą metodą odpowiedział na pytanie apostołów z Ewangelii według Mateusza 24:3?
2 Na rozpatrzenie pod tym kątem widzenia zasługuje zwłaszcza pytanie, które uczniowie Chrystusa zadali mu na kilka dni przed Jego śmiercią: „Kiedy się to stanie [chodziło o sąd nad Jeruzalem i zburzenie świątyni] oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy?” (Mat. 24:3, NW). Jezus szczegółowo opisał zagładę nadciągającą na Jeruzalem. Nie poprzestał jednak na tym, tylko podał dalsze informacje, wskazujące na fakt, że jego odpowiedź ma też prorocze zastosowanie sięgające daleko w przyszłość, aż do zakończenia teraźniejszego porządku rzeczy. Proroctwo to dotyczy w szczególności upadku fałszywych systemów religijnych chrześcijaństwa. Czy wspomniana Organizacja Narodów Zjednoczonych w swym dążeniu do zapewnienia powszechnego bezpieczeństwa będzie traktować religie świata jako pomoc, czy jako przeszkodę?
3. W jaki sposób część proroctwa Jezusa, wyrażona słowami Mateusza 24:15, 16, spełniła się na starożytnym Jeruzalem?
3 Do ważniejszych punktów poruszonych w odpowiedzi Jezusa należy wzmianka o „ohydzie spustoszenia” zajmującej „miejsce święte”, z powołaniem się na księgę Daniela (Mat. 24:15, 16). Proroctwo to spełniło się w I wieku, gdy wojska pogańskiego Rzymu wkroczyły do Jeruzalem i nawet podkopały mury broniącej się jeszcze świątyni. Niespełna cztery lata później miasto uległo całkowitemu spustoszeniu. A co stanowi dalsze i większe spełnienie tego proroctwa?
CHRZEŚCIJAŃSTWO ODPOWIEDNIKIEM JERUZALEM Z PIERWSZEGO STULECIA
4. Z jakich szczególnych błogosławieństw korzystało Jeruzalem? Czy jednak naprawdę je ceniło?
4 Chcąc sobie uprzytomnić nowożytne spełnienie tego proroctwa, trzeba najpierw dostrzec analogie zachodzące między starożytnym Jeruzalem a współczesnym nam chrześcijaństwem. Jeruzalem utrzymywało, iż jest miastem Bożym. Istotnie znajdował się w nim swego czasu tron Dawida, zwany „tronem Jehowy” (1 Kron. 29:23, NW). Świątynia tamtejsza była nazywana „domem Jehowy” (Psalm 27:4, NW). Izrael jednak zachowywał się tak opornie, że na tym tronie nie zasiadał już żaden król z rodu Dawida. Natomiast prawdziwe wielbienie Boga zostało do tego stopnia skażone tradycjami uczonych w Piśmie i faryzeuszy, że Bóg postanowił opuścić swój „dom” na zawsze. — Mat. 23:38; 15:1-9.
5-7. Pod jakimi względami chrześcijaństwo przypomina starożytne Jeruzalem?
5 Nominalne chrześcijaństwo tak samo podaje się za przedstawiciela Boga. Przypisało sobie miano „świętego” i błogosławiło zorganizowane przez siebie wyprawy krzyżowe oraz inne wojny zwane świętymi, nie wyłączając nawet pierwszej i drugiej wojny światowej. Jest więc pod wieloma względami podobne do Jeruzalem, chociaż Bóg nigdy nie uznawał tego chrześcijaństwa za swoją wyróżnioną własność.
6 Odpowiadając na pytanie uczniów, Jezus nadmienił, że „oziębnie miłość wielu” rzekomych sług Bożych (Mat. 24:12). Sprawdziło się to już raz na Żydach przed zburzeniem Jeruzalem. Z pewnością też sytuacja nie jest pod tym względem inna w tak zwanych „chrześcijańskich” narodach za życia obecnego pokolenia. Nominalni chrześcijanie, w tym także duchowni, zamiast obwieszczać Królestwo Boże, udzielają się energicznie na arenie politycznej. Na jaki więc los zasługują religie chrześcijaństwa?
7 Byłoby rzeczą całkiem słuszną, gdyby te same czynniki, którym chrześcijaństwo zaufało zamiast ufać Bogu, z czasem doprowadziły je do zguby. Zobaczmy, jak tę sprawę przedstawia proroctwo z biblijnej Księgi Apokalipsy.
DUCHOWY NIERZĄD RELIGII FAŁSZYWEJ
8. Które mocarstwo światowe dominuje obecnie na ziemi? Nadejście czego zostało także ujawnione w proroctwie?
8 Obecnie na widowni świata dominuje siódma potęga w historii biblijnej, mianowicie anglo-amerykańskie, dwuczłonowe mocarstwo światowe. Jednakże Biblia ujawnia też ÓSME MOCARSTWO ŚWIATA. Podług obrazowego opisu zawartego w Apokalipsie 17:3-11 zostało ono pokazane w wizji apostołowi Janowi w postaci szkarłatnej „Bestii”. Na grzbiecie „Bestii” siedziała nierządnica, „Babilon Wielki”.
9. Jak Biblia opisuje tę „Bestię”?
9 O tej symbolicznej „Bestii” czytamy: „Siedem głów to jest siedem gór, tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta. I siedmiu jest królów: pięciu upadło, jeden istnieje, inny jeszcze nie przyszedł, a kiedy przyjdzie, ma na krótko pozostać. A bestia, która była i nie ma jej, (...) jest ósmym, a jest spośród siedmiu i zdąża na zagładę”.
10. (a) Objaśnij słowa Apokalipsy 17:9-11, dotyczące „siedmiu królów”. (b) Co jest „Nierządnicą”, która ujeżdża Bestię? Czego ona się dopuszczała?
10 W czasach, w których Jan oglądał tę biblijną wizję, a więc w pierwszym stuleciu, było u władzy szóste mocarstwo światowe — Rzym. Siódme miało dopiero nadejść w przyszłości. Pięcioma poprzednimi potęgami, które ‛upadły’, były kolejno: Egipt, Asyria, Babilon, Medo-Persja i Grecja. „Babilon Wielki” zadawał się ze wszystkimi tymi mocarstwami światowymi, mieszał się do ich polityki i cieszył się u nich wielkimi wpływami. Z tego też powodu jest nazwany „Nierządnicą”, uprawiającą rozpustę duchową. Napisano o nim również, że to „jest miasto (...) wielkie, które ma królestwo nad królami ziemi” (Apok. [Obj.] 17:18, Gd). Wobec tego jest to zarazem pewne imperium, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, w którym czołową rolę od dawna już odgrywa religia zwana „chrześcijańską”. Nierządnica ta, podburzająca mocarstwa światowe do zwalczania prawdziwych chrześcijan i przewodząca im w takich kampaniach, jest wręcz „pijana krwią świętych i krwią świadków Jezusa”. — Apok. 17:6.
11. Co prowadzi do wniosku, że „Bestią szkarłatną” nie jest blok narodów ateistycznych?
11 Wspomniana „Bestia szkarłatna” jest ósmym „królem”, ósmą z potęg światowych. Ponieważ „jest spośród siedmiu”, więc nie może nią być ateistyczny blok narodów. Do bloku narodów ateistycznych nie pasuje również wzmianka, że „była [przez pewien czas] i nie ma jej”, oraz że miała „wyjść z czeluści [przejściowej nieaktywności] i zdąża na zagładę”.
12, 13. (a) Co oznaczają informacje dotyczące „Bestii”, że „była”, ‛nie było jej’ i ‛wyszła’ z przepaści? (b) Dlaczego ta „Bestia” jest „ohydą” w oczach Bożych? (c) Czy wszystkie narody członkowskie ONZ opowiadają się za chrystianizmem?
12 Po pierwszej wojnie światowej utworzona została organizacja na rzecz pokoju i bezpieczeństwa na świecie, najpierw (gdy „była”) nosząca nazwę Ligi Narodów. W roku 1939 runęła w przepastną czeluść, gdy się okazało, że nie potrafiła zapobiec wybuchowi drugiej wojny światowej (i wtedy można było o niej mówić, że „nie ma jej”). Potem w roku 1945 zdołała „wyjść”; ukazała się pod nazwą Organizacji Narodów Zjednoczonych. Dlaczego jest ona w oczach Bożych „ohydą”? Najbardziej rzuca się w oczy fakt, że dosiada ją symboliczna Nierządnica, twór nieczysty w oczach Boga. Ponadto skoro powołały ją do życia i postawiły na piedestał potęgi światowe, a chrześcijaństwo i jego religie podsuwają ją światu w miejsce Królestwa Bożego jako nadzieję na pokój i bezpieczeństwo, jest ona „przyjacielem świata” i tym samym „nieprzyjacielem Boga”. — Jak. 4:4; Jana 18:36.
13 Obecnie co najmniej połowa państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych nawet oficjalnie nie zalicza się do krajów „chrześcijańskich”.
14. Co można odpowiedzieć, gdy ktoś twierdzi, że ONZ zdziałała na świecie coś niecoś dobrego?
14 Czy jednak Organizacja Narodów Zjednoczonych nie zdziałała niczego dobrego? Niektórzy powiedzą: Po cóż ją atakować? Przecież jest ona tylko wyrazem wysiłków zmierzających do zachowania pokoju! — Ale czy imperium rzymskie też nie było w pewnym sensie „dobre”? Starało się utrzymać na całym świecie słynny Pax Romana, pokój rzymski, niemniej jednak miało charakter na wskroś pogański i nie wahało się zburzyć religijnie nastrojonego Jeruzalem oraz tamtejszej świątyni. Później srogo prześladowało też prawdziwych chrześcijan.
SPUSTOSZENIE RELIGII FAŁSZYWEJ
15, 16. Jak Biblia opisuje zagładę „Babilonu Wielkiego”?
15 Czego według Biblii dokona Organizacja Narodów Zjednoczonych, zanim ‛podąży na zagładę’? Wystąpi w roli burzyciela „Babilonu Wielkiego”.
16 Oto opis tego wygubienia fałszywej religii: „Wody, które widziałeś, gdzie Nierządnica ma siedzibę, to ludy są i tłumy, narody i języki. A dziesięć rogów, które widziałeś, i Bestia — ci nienawidzić będą Nierządnicy i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i będą jedli jej ciało, i spalą ją ogniem”. — Apok. 17:15, 16.
17. Czym okaże się ONZ dla religii nominalnego chrześcijaństwa?
17 Wojska rzymskie dokonały spustoszenia świętego miasta Jeruzalem i istniejącej tam świątyni. Podobnie też armie podporządkowane Organizacji Narodów Zjednoczonych okażą się pustoszycielem rzekomo „świętego” terenu działania chrześcijaństwa — jego niby „chrześcijańskich” religii.
18-20. (a) Co w gruncie rzeczy prowadzi do tego spustoszenia? (b) W jaki sposób Biblia przypisuje Jehowie wytracenie religii fałszywej i wychwala Go za to?
18 Jak w gruncie rzeczy dojdzie do tego spustoszenia? Czy nastąpi to z inicjatywy samej tylko Organizacji Narodów Zjednoczonych? Otóż będzie to następstwo wyroku Bożego, wydanego na ‛nierządne’ organizacje fałszywej religii, które długo uciskały ludzi i to w imię przekonań religijnych, opacznie przedstawiając Boga i przynosząc przez to wielką ujmę Jego imieniu. Dotyczy to najbardziej i przede wszystkim różnych religii w obrębie chrześcijaństwa. Sprawozdanie wyjaśnia, czyim dziełem naprawdę jest zniszczenie „Babilonu Wielkiego”, gdy powiada:
19 „Bóg pobudził ich serca [serca władców ziemi], żeby wykonali wyroki jego i oddali jednomyślnie swe królewskie władanie bestii aż do czasu, kiedy wypełnią się słowa Boże”. — Apok. 17:17, Kow.
20 Tak więc Bogu Jehowie trzeba przypisać dzieło usunięcia religii fałszywej. W następnym rozdziale Apokalipsy znajdujemy okrzyk, w którym właśnie Jemu oddaje się za to cześć: „Wesel się nad nią [Nierządnicą — Babilonem Wielkim], (...) bo Bóg przeciw niej rozsądził waszą sprawę”. — Apok. 18:20.
21. Czy po zgładzeniu religii fałszywej „Bestia szkarłatna” będzie w przyjaźni z prawdziwymi chrześcijanami?
21 Czy „Bestia” maści szkarłatnej będzie potem w przyjaźni z prawdziwymi chrześcijanami? Nie, podobnie jak w swoim czasie imperium rzymskie. A jako wróg „Bestia” musi pójść „na zagładę”, która ją spotka z ręki Jezusa Chrystusa. Królowie, przedstawieni przez dziesięć rogów „Bestii”, „będą walczyć z Barankiem, a Baranek ich zwycięży, bo Panem jest panów i Królem królów” (Apok. 17:14). Cała ta „ohyda” zostanie wtedy unicestwiona i już nigdy się nie odrodzi.
PORA DZIAŁAĆ
22, 23. Jakie niezwłoczne działanie zaleca Biblia ludziom powiązanym z organizacjami „Babilonu Wielkiego”?
22 Ukazanie się teraz tej „ohydy” na widowni świata jest ważnym składnikiem „znaku” obecności Chrystusa i zbliżania się wystąpienia tej „ohydy” przeciw Barankowi. Ale jeszcze bliższa jest w takim razie zagłada „Babilonu Wielkiego”. Jakie to ma znaczenie dla ludzi tak lub owak powiązanych z wchodzącymi w jego skład zeświecczałymi organizacjami?
23 Słowo Boże wzywa: „Wyjdźcie z niego [z Babilonu Wielkiego], ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające”. — Apok. (Obj.) 18:4, NP.
24. Dlaczego warto dołożyć wszelkich starań, aby się zastosować do biblijnej rady co do ucieczki z „Babilonu Wielkiego”?
24 Uniknąć zgubnego losu można jedynie dzięki studium Biblii, udostępniającemu poznanie, że czas wykonania wyroku jest bardzo bliski, oraz ułatwiającemu odróżnienie religii prawdziwej od fałszywej. Ale sprawa warta jest zachodu, warta potrzebnych w tym celu wysiłków. Przecież życie na ziemi po usunięciu wszelkich nieprawych organizacji, przynoszących tylko ujmę Bogu, będzie prawdziwą przyjemnością. Ludziom wtedy zostanie przywrócone trwałe zdrowie. Miliony tych, którzy stracili życie za zdradzieckiego, krwiożerczego panowania „Babilonu Wielkiego”, zostaną wzbudzone ze śmierci, aby przyłączyć się do mieszkańców ziemi w radowaniu się wytępieniem fałszu religijnego. — Apok. 20:11-13; 21:1-4.
(TK-27)