Słudzy pomocniczy wykonują cenną pracę

DO ZBORU w Filippi apostoł Paweł napisał: „Paweł i Tymoteusz, niewolnicy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Filippi, będących w jedności z Chrystusem Jezusem, w tym do nadzorców i sług pomocniczych” (Filip. 1:1). Warto zauważyć, że apostoł wspomniał tu również o sługach pomocniczych. Najwidoczniej mężczyźni ci odgrywali w ówczesnym zborze ważną rolę, pomagając zamianowanym starszym. Tak samo jest dzisiaj. Słudzy pomocniczy swoją pracą wspierają nadzorców i przyczyniają się do sprawnego funkcjonowania zboru.

² Czy znasz sług pomocniczych w swoim zborze? Czy wiesz, jakie zadania wykonują dla twojego dobra i dla dobra całego zboru? Jehowa bez wątpienia ceni wysiłki tych braci. Paweł oświadczył: „Mężczyźni, którzy bardzo dobrze usługują, zyskują sobie wspaniałą opinię i mogą z przekonaniem mówić o swojej wierze w Chrystusa Jezusa” (1 Tym. 3:13).

³ Od sług pomocniczych oczekuje się, że będą prowadzić przykładne chrześcijańskie życie, postępować w sposób odpowiedzialny i właściwie wypełniać swoje obowiązki. Wyraźnie to wynika ze słów zapisanych w 1 Liście do Tymoteusza 3:8-10, 12, gdzie Paweł podał wymagania stawiane tym braciom: „Słudzy pomocniczy powinni być poważni, nie mogą być dwulicowi, nie mogą nadużywać wina, nie mogą być żądni nieuczciwego zysku, mają trzymać się świętej tajemnicy wiary, zachowując czyste sumienie. Niech tacy zostaną najpierw wypróbowani co do przydatności, a dopiero potem — jeśli są bez zarzutu — niech działają jako słudzy. Słudzy pomocniczy powinni mieć jedną żonę i zapewniać dzieciom i własnym rodzinom należyte przewodnictwo”. Gdy te wysokie wymagania są respektowane, chroni to zbór przed oskarżeniami, że odpowiedzialne zadania powierza się niewłaściwym osobom.

⁴ Słudzy pomocniczy — zarówno młodsi, jak i starsi wiekiem — każdego miesiąca gorliwie uczestniczą w działalności kaznodziejskiej. Przejawiając taką gorliwość, naśladują Jezusa i dowodzą, że podobnie jak Jehowie zależy im na wybawieniu ludzi (Izaj. 9:7).

⁵ Bracia ci są wzorem pod względem ubioru, wyglądu zewnętrznego, mowy, nastawienia i postępowania. Dzięki trzeźwości umysłu zjednują sobie szacunek drugich. Swoją więź z Jehową i zadania otrzymywane w zborze traktują bardzo poważnie (Tyt. 2:2, 6-8).

⁶ Tacy mężczyźni zostali „wypróbowani co do przydatności”. Jeszcze przed zamianowaniem dawali dowody, że są szczerze oddani Bogu. Pokazywali, że sprawy Królestwa stawiają w życiu na pierwszym miejscu i że ubiegają się o dostępne dla nich zadania w organizacji. Naprawdę są dobrym przykładem dla innych członków zboru (1 Tym. 3:10).

⁷ Słudzy pomocniczy wykonują na rzecz braci i sióstr wiele użytecznych prac, dzięki czemu nadzorcy mogą się skupić na nauczaniu i obowiązkach pasterskich. Kiedy starsi przydzielają im zadania, uwzględniają ich predyspozycje oraz potrzeby w zborze.

⁸ Przyjrzyjmy się niektórym z tych zadań. Jeden sługa pomocniczy może dbać o literaturę — tak żeby głosiciele mieli publikacje do użytku osobistego i do służby kaznodziejskiej. Inny może się zajmować kontami zborowymi, a jeszcze inny terenami do głoszenia. Poza tym słudzy pomocniczy zajmują się obsługą mikrofonów i aparatury nagłaśniającej, są porządkowymi i pomagają nadzorcom na różne inne sposoby. Sporo pracy wymaga konserwacja Sali Królestwa i utrzymywanie w niej czystości, dlatego wiele takich zajęć zleca się właśnie tym braciom.

⁹ W niektórych zborach do każdego z tych zadań możliwe jest wyznaczenie innego sługi pomocniczego. Gdzie indziej jeden sługa zajmuje się kilkoma rzeczami. Niekiedy dobrze jest przydzielić określoną pracę więcej niż jednemu bratu. Natomiast gdy brakuje sług pomocniczych, grono starszych może powierzyć pewne obowiązki innym przykładnym braciom. Zdobyte w ten sposób doświadczenie przyda się im, kiedy będą już mieć kwalifikacje, żeby zostać sługami pomocniczymi. Gdyby nie było braci, o pomoc w niektórych sprawach można poprosić jakąś przykładną siostrę, choć oczywiście nie mianuje się jej sługą pomocniczym. Osoba przykładna to ktoś, kto w postępowaniu i wielbieniu Boga jest godny naśladowania. Daje innym dobry przykład, jeśli chodzi o obecność na zebraniach, udział w służbie kaznodziejskiej, życie rodzinne, wybór rozrywki czy ubiór i wygląd zewnętrzny.

¹⁰ W zborach, w których jest niewielu starszych, umiejętni słudzy pomocniczy mogą zostać poproszeni o omówienie z osobami przygotowującymi się do chrztu pytań dotyczących spraw doktrynalnych. Pytania te zamieszczono w „Dodatku” — w części 1, zatytułowanej „Chrześcijańskie wierzenia”. Ponieważ część 2, pod tytułem „Chrześcijańskie życie”, porusza delikatne sprawy osobiste, powinien ją omówić starszy.

¹¹ Jeżeli istnieją uzasadnione powody, grono starszych może uznać, że dobrze będzie od czasu do czasu zmienić sługom pomocniczym przydziały zadań. Kiedy jednak wykonują oni te same obowiązki przez dłuższy okres, nabywają doświadczenia i wprawy.

¹² W zależności od miejscowych warunków sługom pomocniczym, u których ‛wszyscy wyraźnie widzą postęp’, przydziela się dodatkowe obowiązki (1 Tym. 4:15). Gdy jest mało starszych, słudzy mogą być zastępcami nadzorców grup, a w pewnych wypadkach sługami grup — oczywiście działają wtedy pod ścisłym nadzorem miejscowego grona starszych. Oprócz tego mogą zostać poproszeni o przedstawienie niektórych punktów na zebraniu chrześcijańskiego życia i służby. W razie potrzeby prowadzą zborowe studium Biblii i wygłaszają wykłady publiczne. W szczególnych okolicznościach powierza się im jeszcze inne zaszczytne zadania, o ile mają wystarczające kwalifikacje (1 Piotra 4:10). Sami powinni chętnie stawiać się do dyspozycji, żeby pomagać starszym.

¹³ Chociaż obowiązki sług pomocniczych różnią się od obowiązków starszych, one również wchodzą w zakres świętej służby dla Boga i mają istotny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie zboru. Słudzy pomocniczy, którzy dobrze wywiązują się ze swoich zadań i zdobywają kwalifikacje do usługiwania w roli pasterzy i nauczycieli, mogą z czasem zostać zaleceni na starszych.

¹⁴ Jeśli jesteś ochrzczonym nastolatkiem albo niedawno przyjąłeś chrzest, to czy ubiegasz się o to, żeby zostać sługą pomocniczym? (1 Tym. 3:1). Ponieważ każdego roku prawdę poznaje mnóstwo ludzi, potrzeba wykwalifikowanych, duchowo usposobionych mężczyzn, którzy wzięliby na siebie obowiązki zborowe. Możesz do tego dążyć, pielęgnując pragnienie pomagania drugim. Między innymi możesz rozmyślać nad wspaniałym przykładem Jezusa (Mat. 20:28; Jana 4:6, 7; 13:4, 5). Gdy zaznasz radości wynikającej z dawania, jeszcze bardziej będziesz chciał usługiwać w zborze (Dzieje 20:35). Zgłaszaj swoją gotowość, kiedy trzeba udzielić braciom praktycznego wsparcia, pomóc w pracach związanych z konserwacją Sali Królestwa lub przedstawić w zastępstwie zadanie na zebraniu chrześcijańskiego życia i służby. Poza tym rozwijaj chrześcijańskie przymioty, w czym pomoże ci regularne studium osobiste (Ps. 1:1, 2; Gal. 5:22, 23). Kiedy otrzymasz w zborze jakieś zadanie, wywiązuj się z niego wiernie i rzetelnie (1 Kor. 4:2).

¹⁵ Słudzy pomocniczy są zamianowani duchem świętym i usługują dla dobra zboru. Wszyscy możemy okazywać wdzięczność za ich wysiłki, współpracując z nimi, gdy wypełniają swoje zadania. W ten sposób pokażemy, że cenimy sobie postanowienia Jehowy, które służą zachowaniu porządku wśród osób „spokrewnionych w wierze” (Gal. 6:10).