Wspaniałe perspektywy życia w rozkosznym raju

„Błogosławił im Bóg i rzekł do nich: ‛Bądźcie płodni i stańcie się liczni, i napełnijcie ziemię, i opanujcie ją, i podporządkujcie sobie ryby morskie, stworzenia latające pod niebiosami i każde żywe stworzenie, które się porusza po ziemi’” (RODZAJU 1:28).

 1, 2. Jaki cel przyświeca życzliwym działaniom Jehowy na rzecz człowieka i jakie zadania Bóg przydzielił Adamowi?

PISMO Święte orzeka: „Bóg to miłość”. Powodowany tym uczuciem bezinteresownie zajmuje się On ludźmi i nieustannie działa na ich korzyść, żeby mogli się wiecznie cieszyć zdrowym, spokojnym życiem w rozkosznym ziemskim raju (1 Jana 4:16; por. Psalm 16:11). Pierwszy człowiek, doskonały Adam, wiódł takie spokojne życie i miał ciekawą, wdzięczną pracę. Stwórca zlecił mu uprawianie zachwycającego ogrodu Eden. Następnie jednak wyznaczył mu inne, specjalne i niełatwe zadanie, o którym tak czytamy w sprawozdaniu biblijnym:

² „A Jehowa Bóg, który kształtował z ziemi wszelką bestię polną i wszelkie stworzenie latające pod niebiosami, zaczął je przyprowadzać do człowieka, aby zobaczył, jak każde nazwać; i jak ją człowiek ponazywał, każdą duszę żyjącą, takie było jej imię. Zatem człowiek nadawał imiona wszystkim zwierzętom domowym i stworzeniom latającym pod niebiosami, i wszelkiej bestii polnej” (Rodzaju 2:19, 20).

 3. Dlaczego Adamowi oraz zwierzętom obce było uczucie strachu?

³ Człowiek nazwał konia sus, byka — szor, owcę — seh, kozę — ʽez, ptaka — ʽof, gołębia — jo·naʹ, pawia — tuk·kiʹ, lwa — ʼar·iehʹ lub ʼariʹ, niedźwiedzia — dow, małpę — kof, psa — keʹlew, węża — na·chaszʹ i tak dalej.a Kiedy przyszedł nad rzekę przepływającą przez ogród Eden, ujrzał rybę. Nazwał ją da·gaʹ. Nie posiadał żadnej broni, ale nie bał się tych zwierząt, domowych ani dzikich, jak również ptaków, a one nie odczuwały strachu przed nim, instynktownie jednak uznając go za zwierzchnika, przedstawiciela wyższej formy życia. Były to stworzenia Boże, obdarzone życiem przez Boga, toteż człowiek nie miał zamiaru ani skłonności, by zadawać im ból albo je zabijać.

 4. Czego można się domyślać w związku z nadawaniem przez Adama nazw wszystkim zwierzętom i ptakom? Jakim przeżyciem musiało to być dla niego?

⁴ Biblia nie podaje, jak długo człowiek przypatrywał się zwierzętom domowym, żyjącym dziko oraz stworzeniom latającym. W każdym razie pokazywały się jemu za sprawą i pod kierownictwem Boga. Adam prawdopodobnie poświęcał jakiś czas na obserwowanie poszczególnego zwierzęcia, poznawanie jego osobliwych zwyczajów oraz budowy; następnie dobierał dla niego najtrafniejszą nazwę. Mogło to trwać nawet dość długo. Zaznajomienie się z różnorodnymi stworzeniami ziemskimi stanowiło zatem dla Adama nader interesujące przeżycie. A ponieważ każdy rodzaj żywych stworzeń miał wyróżnić stosowną nazwą, więc do wywiązania się ze swego zadania potrzebował sprawnego umysłu oraz umiejętności mowy.

 5-7. (a) Jakie pytania mogły się wtedy nasuwać? (b) Jakich odpowiedzi udzielono w opisie stwarzania, zawartym w Księdze Rodzaju 1:1-25?

⁵ Ale w jakiej kolejności powstały wszystkie te twory ożywione? Czy zwierzęta lądowe zostały stworzone przed ptakami, czy na odwrót? Kiedy pojawił się człowiek i jaką zajmował pozycję w stosunku do wszelkich stworzeń niższego rzędu? W jaki sposób Bóg przygotował powierzchnię ziemi na przyjęcie takiego bogactwa form życia? Skąd wziął powietrze, w którym ptaki mogły latać tak wysoko, jak dał wodę do picia oraz dostarczył rośliny, aby służyły za pokarm, jak uczynił wielkie ciało niebieskie, by świeciło w ciągu dnia i by człowiek mógł coś widzieć, a także mniejsze, by upiększało noc? Dlaczego klimat był tak łagodny i ciepły, że człowiek mógł się poruszać, pracować i spać nago, bez żadnego okrycia?

⁶ Adam nie musiał zgadywać odpowiedzi na te pytania. Jego dociekliwy umysł zasługiwał na rozsądne wyjaśnienia od autorytetu, który je dokładnie znał. Jako syn Boży nie miał pozostawać w niewiedzy, a wspaniały opis historii stwarzania, utrwalony w Księdze Rodzaju 1:1-25, niewątpliwie uczynił zadość jego wysoko rozwiniętej inteligencji.

⁷ Za to fascynujące sprawozdanie Adam musiał być bardzo wdzięczny. Wyjaśniło ono wiele kwestii. Na podstawie sposobu jego zredagowania potrafił zrozumieć, że upłynęły trzy długie okresy, które Bóg według własnej rachuby czasu nazwał dniami, zanim w czwartym takim okresie twórczym sprawił, że na rozpostarciu niebios ukazały się dwa duże źródła światła, mające wyznaczać człowiekowi na ziemi dzień o wiele krótszy, a mianowicie 24-godzinną dobę. Dzień taki trwał od zachodu większego ciała niebieskiego do jego następnego zachodu. Adam dowiedział się też, że inną miarą czasu będą dla niego lata, toteż niewątpliwie zaczął od razu liczyć lata swego życia. Orientować się w tym mógł również dzięki większemu światłu na niebie. Jeżeli zaś chodzi o dłuższe, Boże dni stwarzania, to pierwszy człowiek był świadomy faktu, że żyje w szóstym okresie Bożej działalności stwórczej względem ziemi. Nie wspomniano mu jednak o zakończeniu tego szóstego dnia, w którym Bóg najpierw powołał do istnienia rozmaite zwierzęta, a później osobno człowieka. Adam pojął też kolejność stwarzania roślin, zwierząt morskich, ptaków i zwierząt lądowych. Sam Adam jednak, mieszkający w ogrodzie Eden, jeszcze nie był pełnym, ostatecznym wyrazem miłościwego zamierzenia Bożego względem człowieka w ziemskim raju.

Stworzenie pierwszej niewiasty

 8, 9. (a) Co doskonały człowiek zauważył w świecie zwierząt, ale jaki wniosek wysnuł co do swej osoby? (b) Dlaczego doskonały człowiek postąpił słusznie, że nie poprosił Boga o partnerkę? (c) Jak sprawozdanie biblijne opisuje stworzenie pierwszej żony?

⁸ Pierwszy mężczyzna, posiadający doskonały umysł i zdolność obserwacji, musiał zauważyć, że wśród ptaków i zwierząt występuje podział na samce i samice, które mają ze sobą potomstwo należące do tego samego rodzaju. Natomiast w wypadku człowieka było w tym okresie inaczej. Gdyby te spostrzeżenia wzbudziły w nim myśl, że warto by mieć towarzyszkę życia, nie znalazłby odpowiedniej partnerki w całym królestwie zwierząt, nawet wśród małp. Adam zapewne doszedł do przekonania, że nie ma dla niego towarzyszki, gdyby bowiem istniała, to czyż Bóg by mu jej nie przyprowadził? Człowiek był stworzony oddzielnie od wszystkich rodzajów zwierząt i miał się od nich różnić! Nie zamierzał działać na własną rękę i bez zastanowienia prosić Boga, swego Stwórcę, o jakąś parę dla siebie. Doskonały mężczyzna słusznie pozostawił wszystko Bogu, który — jak się wkrótce okazało — wyciągnął z tego stanu rzeczy własne wnioski. W sprawozdaniu biblijnym dotyczącym powstałej sytuacji czytamy:

⁹ „Ale nie znalazł się dla człowieka żaden pomocnik jako jego uzupełnienie. Jehowa Bóg sprawił więc, że człowiek zapadł w głęboki sen, a gdy już spał, wziął jedno z jego żeber i potem zasklepił ciało nad jego miejscem. A żebro wzięte z człowieka Jehowa Bóg począł rozbudowywać w niewiastę i przywiódł ją do człowieka. Wtedy człowiek rzekł: ‛To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała. Ta będzie zwana mężatką, ponieważ była wzięta z męża’. Właśnie dlatego mężczyzna zostawi ojca i matkę, a przylgnie do żony, i staną się jednym ciałem. I oboje pozostawali nadzy, mężczyzna i jego żona, a mimo to się nie wstydzili” (Rodzaju 2:20-25).

10. Jak zareagował doskonały mężczyzna, gdy Bóg przyprowadził do niego doskonałą niewiastę, i na co mogą wskazywać jego słowa?

¹⁰ Słowa mężczyzny wyrażają jego całkowite zadowolenie z przedstawionej mu doskonałej niewiasty, mającej być jego pomocnicą i uzupełnieniem; Adam zawołał: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała”. Wypowiedź ta zdaje się sugerować, że zanim w końcu ujrzał niedawno stworzoną partnerkę, jakiś czas czekał na swój wspaniały człowieczy odpowiednik. Opisując tę współtowarzyszkę, czyli żonę, Adam nazwał ją „mężatką” (ʼisz·szaʹ, co dosłownie znaczy: „człowiek płci żeńskiej”), „ponieważ była wzięta z męża” (Rodzaju 2:23, New World Translation Reference Bible, przypis). Adam nie poczuł się spokrewniony ze stworzeniami latającymi ani ze zwierzętami lądowymi, na które Bóg wcześniej zwrócił jego uwagę, by je ponazywał. Ciało jego różniło się od ich ciał. Kobieta natomiast rzeczywiście należała do jego rodzaju. Żebro wzięte z jego boku wytworzyło taką samą krew, jaka płynęła w jego organizmie (zob. Mateusza 19:4-6). Nareszcie znalazł się ktoś, wobec kogo Adam mógł występować w roli proroka Bożego, z kim mógł się dzielić cudownymi wiadomościami o stwarzaniu.

11-13. (a) Jakie pytania mogły powstać, gdy Adam otrzymał żonę? (b) Jakie było zamierzenie Boże co do pierwszej pary ludzkiej? (c) Co miało służyć za pokarm doskonałej rodzinie człowieka?

¹¹ Ale w jakim celu Stwórca człowieka dał mu żonę? Czy miała być jedynie jego pomocnicą i uzupełnieniem z tego samego rodzaju, towarzyszką mającą nie dopuścić do tego, by czuł się samotny? Sprawozdanie biblijne wyjaśnia, jakie było zamierzenie Boże, przytacza bowiem treść błogosławieństwa, którego Bóg udzielił ich związkowi:

¹² „I dalej mówił Bóg: ‛Uczyńmy człowieka na nasz obraz, według naszego podobieństwa, i niech mu będą podporządkowane ryby morskie i stworzenia latające pod niebiosami, i zwierzęta domowe, i cała ziemia, i wszelkie zwierzę ruchliwe, które się porusza po ziemi’. I przystąpił Bóg do stworzenia człowieka na swój obraz — na obraz Boży go stworzył; stworzył ich mężczyzną i niewiastą. Potem błogosławił im Bóg i rzekł do nich: ‛Bądźcie płodni i stańcie się liczni, i napełnijcie ziemię, i opanujcie ją, i podporządkujcie sobie ryby morskie, stworzenia latające pod niebiosami i każde żywe stworzenie, które się porusza po ziemi’”.

¹³ „I dalej mówił Bóg: ‛Daję wam tu wszelką roślinność rodzącą nasienie, jaka jest na powierzchni całej ziemi, i każde drzewo, na którym jest owoc drzewa rodzącego nasienie. Niech wam to służy za pokarm. I każdej bestii ziemskiej, i każdemu stworzeniu latającemu pod niebiosami, i wszystkiemu, co się porusza po ziemi, w czym jest życie jako dusza, daję na pokarm wszelką zieloną roślinność’. I tak się stało” (Rodzaju 1:26-30).

Perspektywy pierwszej pary ludzkiej

14. Jaka przyszłość czekała doskonałych ludzi, pobłogosławionych przez Boga, i co mogli oni słusznie widzieć oczyma wyobraźni?

¹⁴ Jakież wspaniałe to było, że doskonały mężczyzna i jego doskonała żona mogli słyszeć głos Boga, który z nimi rozmawiał, wskazując im, co mają robić, oraz udzielając im swego błogosławieństwa! Dzięki temu ich życie nie miało być daremne, zostali bowiem uzdolnieni do wykonania tego, co im polecono. I jakaż przyszłość ich czekała! Ta szczęśliwa para małżonków, przechadzając się po swym domu, po ogrodzie Eden, być może zastanawiała się nad tym, jakie będą rezultaty ich działania zgodnego z wolą Bożą. Spoglądając oczyma wyobraźni w daleką przyszłość, widzieli nie tylko „ogród w Edenie, ku wschodowi”, ale całą ziemię napełnioną rozradowanymi ludźmi (Rodzaju 2:8). Serce Adama i jego żony musiało żywiej zabić na myśl o tym, że wszystko to będą ich dzieci, ich potomkowie. Wszyscy będą doskonali, bez żadnej skazy w budowie lub kształcie, wiecznie młodzi, tryskający zdrowiem i zadowoleni z życia; wszyscy będą okazywać sobie nawzajem szczerą miłość, zjednoczeni ze swymi prarodzicami w oddawaniu czci wielkiemu Stwórcy i niebiańskiemu Ojcu. Jakąż radość musiała budzić w sercu pierwszego mężczyzny i pierwszej kobiety myśl o posiadaniu takiej rodziny!

15, 16. (a) Dlaczego rodzinie ludzkiej nigdy by nie brakowało pożywienia? (b) Jaką pracę miała w miarę powiększania się wykonywać ta szczęśliwa rodzina poza ogrodem Eden?

¹⁵ Wszyscy członkowie rodu ludzkiego, mającego napełnić całą ziemię, mieliby pod dostatkiem żywności. Już w ogrodzie Eden nie brakowało pożywienia. Bóg przygotował i udostępnił człowiekowi wszystkie rośliny wydające nasienie oraz drzewa rodzące owoce, by mu służyły za zdrowy, posilny pokarm (por. Psalm 104:24).

¹⁶ Ta szczęśliwa rodzina w miarę rozrastania się miała poszerzać granice rajskiego ogrodu i zajmować tereny leżące poza jego obrębem, gdyż jak wynika z wypowiedzi Boga, na zewnątrz ziemia była nieprzygotowana. W każdym razie nikt jej nie uprawiał ani nie doprowadził tam gleby do takiej wysokiej kultury, jaka cechowała ogród Eden. Właśnie dlatego Stwórca powiedział im, że mają napełniać ziemię i jednocześnie ją ‛opanowywać’ (Rodzaju 1:28).

17. Dlaczego nie zabrakłoby pożywienia również dla rosnącej liczby ludzi i co w końcu miało nastąpić w wyniku poszerzania raju?

¹⁷ W miarę powiększania raju przez doskonałych rolników i opiekunów opanowana przez nich ziemia miała wydawać obfite plony dla zaspokajania potrzeb coraz liczniejszej rodziny ludzkiej. W końcu stale poszerzany ogród miał objąć całą ziemię i świat stałby się wtedy jednym wielkim rajem, służącym ludziom za wspaniały dom po wsze czasy. Obserwowanie go z nieba sprawiałoby rozkosz i niebiański Stwórca słusznie mógłby go uznać za dzieło bardzo dobre (por. Hioba 38:7).

18. Dlaczego ogólnoświatowy rajski ogród miał być wolny od zaburzeń i jaki pokój miał tam panować?

¹⁸ Wszędzie miało być tak miło, spokojnie i bez zakłóceń, jak w ogrodzie Eden, gdzie przebywało to młode małżeństwo: mężczyzna i jego żona. Nikt nie miał się czuć zagrożony ze strony zwierząt lub stworzeń latających, które podlegały pieczy pierwszego człowieka, Adama, i nosiły nazwy, jakie on im nadał. Doskonałym mieszkańcom ogólnoziemskiego raju — podobnie jak ich prarodzicom — miały być podporządkowane ryby morskie, stworzenia fruwające pod niebem oraz wszelkie zwierzęta poruszające się po ziemi, nawet żyjące dziko na otwartej przestrzeni. Twory ożywione niższego rzędu, obdarzone instynktownym poczuciem uległości względem człowieka, który został stworzony „na obraz Boży”, miały żyć z nim w pokoju. Ludzie jako troskliwi, doskonali opiekunowie i zwierzchnicy tych form życia mieli dbać o harmonię w świecie zwierząt. Pokojowe oddziaływanie człowieczych panów, odzwierciedlających przymioty Boże, miało zapewnić niższym stworzeniom poczucie bezpieczeństwa. Przede wszystkim zaś doskonali ludzie mieli żyć w pokoju z Bogiem, który nigdy nie przestałby im błogosławić (por. Izajasza 11:9).

Bóg odpoczywa po swej działalności stwórczej

19. (a) Z czego musiała zdawać sobie sprawę pierwsza para ludzka w związku z zamierzeniem Bożym? (b) Na co wskazał Bóg, jeśli chodzi o czas?

¹⁹ Rozmyślając nad całkowitym urzeczywistnieniem zamierzenia Bożego co do ziemi, doskonała para ludzka mogła sobie uzmysłowić pewien fakt: Wywiązanie się z otrzymanego wspaniałego zadania wymagało czasu. Jak dużo? Wiedział to Stwórca i niebiański Ojciec ludzi. Wyjaśnił On, że wielka seria dni stwarzania weszła teraz w nową fazę i nastał „wieczór”, początek kolejnego dnia według przyjętego przez Boga sposobu liczenia okresów stwórczych. Dzień ten miał być błogosławiony i uświęcony zgodnie z czystym, sprawiedliwym zamierzeniem Bożym. Doskonały mężczyzna, będący zarazem prorokiem Bożym, zapamiętał sobie ten fakt. Natchniona relacja brzmi:

20. Co sprawozdanie biblijne podaje o „dniu siódmym”?

²⁰ „Potem obejrzał Bóg wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał ranek — dzień szósty. Tak zostały dokończone niebiosa i ziemia, i wszystkie ich hufce. I do dnia siódmego Bóg zakończył swe dzieło, które wykonywał, i w siódmym dniu zaczął odpoczywać od wszelkiego swego dzieła, które wykonywał. I błogosławił Bóg dzień siódmy, i uświęcał go, gdyż odpoczywa w nim od wszelkiego dzieła, które stwarzał w zamiarze, aby było uczynione. Takie są dzieje niebios i ziemi w czasie ich stwarzania, w dniu, w którym Jehowa Bóg uczynił ziemię i niebo” (Rodzaju 1:31 do 2:4).

21. (a) Czy z Biblii wynika, że Bóg zakończył dzień odpoczynku i że był on bardzo dobry? Wyjaśnij to szerzej. (b) Jakie nasuwają się pytania?

²¹ W sprawozdaniu tym nie podano, jakoby Bóg zakończył swój dzień odpoczynku, po czym orzekł, że był bardzo dobry oraz że nastał wieczór i ranek — dzień siódmy. Siódmy dzień jeszcze się nie skończył, toteż przez analogię do poprzednich sześciu dni stwarzania dopiero w przyszłości ma być określony jako bardzo dobry. Czy obecnie Jehowa Bóg może powiedzieć o tym dniu, że jest bardzo dobry? Czy dotąd okazał się on dla Boga okresem spokojnego odpoczynku? A co się stało z zachwycającymi perspektywami, jakie się otworzyły przed pierwszą parą ludzką w chwili rozpoczęcia wspólnego życia w raju? Odpowiedzi na te pytania otrzymamy w następnym artykule.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ Jakie zadanie oprócz doglądania ogrodu Bóg wyznaczył Adamowi i czego to wymagało?

◻ Co wyjaśnia sprawozdanie o stwarzaniu z Księgi Rodzaju 1:1-25?

◻ W jaki sposób została stworzona pierwsza niewiasta? Jak się zachował Adam, gdy dostał ją za żonę?

◻ Jakie perspektywy otwierały się przed pierwszą parą ludzką?

◻ Jak Bóg wskazał, że wielka seria dni stwarzania weszła w następną fazę?