Najważniejsze narodziny na ziemi zapowiedzią powszechnego bezpieczeństwa
„Dziecię (...) narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju” (Izaj. 9:6).
1. Czyje panowanie zapewni światu powszechne bezpieczeństwo? Skąd o tym wiemy?
POWSZECHNE bezpieczeństwo! Pod rządami „księcia tego świata”, Szatana Diabła, jest to nierealna mrzonka (Jana 12:31, Kowalski). Ale pod panowaniem „Księcia Pokoju”, Jezusa Chrystusa, stanie się ono najzupełniej pewną rzeczywistością. Poświadcza to nam Jehowa w proroctwie o narodzinach i działalności tego Księcia, zapisanym w Księdze Izajasza 9:6, 7, gdzie czytamy: „Dziecię bowiem narodziło się nam, został nam dany syn; panowanie książęce spocznie na jego barkach. A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca, nad tronem Dawida i nad jego królestwem, aby je mocno ugruntować oraz wspierać praworządnością i sprawiedliwością odtąd aż po czas niezmierzony. Dokona tego gorliwość Jehowy zastępów”.
2. (a) W jakich okolicznościach wypowiedziano proroctwo, zanotowane w Księdze Izajasza 9:6, 7? (b) Skąd wiemy, że Jehowa na pewno dotrzyma przymierza co do wiecznotrwałego królestwa dla linii rodowej Dawida?
2 Cóż za wspaniałe proroctwo! Z wielkim zaciekawieniem przyjrzymy się teraz bliżej tej zapowiedzi najważniejszych narodzin na ziemi. Aby ją jednak dobrze zrozumieć, musimy się najpierw zapoznać z okolicznościami, w jakich ją ogłoszono. Rzecz działa się w czasach, gdy królestwem Judy rządził król Achaz. Powstał wtedy międzynarodowy spisek przeciw niemu. Achaz wprawdzie nie wyróżnił się wiernością wobec prawdziwego Boga, Ten jednak pozwolił mu zasiadać na „tronie Jehowy”. Tolerował go z uwagi na przymierze co do wiecznotrwałego królestwa zawarte dawniej z Dawidem w jego linii rodowej. Sam Dawid nie dostąpił zaszczytu wybudowania świątyni Jehowy, lecz dostąpił innego błogosławieństwa, jak to wynika ze słów proroka Natana: „I Jehowa powiadomił cię, że Jehowa gotuje tobie dom”. „A dom twój i twe królestwo nieodwołalnie będą przed tobą trwałe aż po czas niezmierzony; sam tron twój stanie mocno utwierdzony po czas niezmierzony” (2 Sam. 7:11, 16). Dawid uradował się tą Boską obietnicą i z nadzieją wyczekiwał jej chwalebnego spełnienia.
3. (a) Na kim spełnia się przymierze zawarte z Dawidem? Z jakiego względu było ono wyjątkowe? (b) Co postanowił sobie Diabeł, jeśli chodzi o przymierze co do Królestwa?
3 Przymierze z Dawidem znalazło spełnienie na osobie wielkiego Syna Dawida — Jezusa Chrystusa, „Księcia Pokoju”. Z żadnym innym domem królewskim na obliczu ziemi nie zostało zawarte takie przymierze co do Królestwa, w którym nie będzie końca dostatkowi książęcego panowania ani pokojowi. Jednakże owo przymierze stanowiło zarazem wyzwanie rzucone wszystkim królestwom świata, którego księciem, czyli władcą, jest Szatan. W tej sytuacji Diabeł i demony postawili sobie za cel zniszczenie domu Dawida, żeby w ten sposób uniemożliwić pojawienie się nieprzemijającego dziedzica. Szatan znalazł w owym czasie podatne narzędzia w osobach Resina, króla Syrii, i Pekacha z dziesięcioszczepowego królestwa Izraela, a także króla Asyrii.
SPISEK PRZECIW PRZYMIERZU CO DO KRÓLESTWA
4. Jakie wysiłki podjął Diabeł, by zniweczyć przymierze co do Królestwa, które Jehowa zawarł z Dawidem?
4 Na czym polegał plan Diabła? Chciał strachem zmusić króla judzkiego Achaza do zawarcia niestosownego układu z królem asyryjskim. Jak się do tego zabrał? Nakłonił króla Izraela, Pekacha, do wystąpienia przeciw domowi Dawida w zmowie z królem Syrii, Resinem. Sprzysięgli się oni, by zrzucić Achaza z tronu judzkiego i osadzić na nim syna Tabeela jako marionetkowego władcę uległego wobec ich woli. Kim był ów syn Tabeela? W każdym razie nie pochodził z rodu Dawida. Nie mógł zatem być ogniwem w łańcuchu przekazywania przymierza co do Królestwa, dopóki się nie pojawi jego nieprzemijający Dziedzic w osobie „Księcia Pokoju”. Królowie ci dążyli do tego, by na tronie judzkim zasiadał ich człowiek, a nie ktoś, kogo wyznaczył Bóg. W ten sposób Biblia zdemaskowała próbę Szatana, zmierzającą do obrócenia wniwecz przymierza zawartego przez Jehowę z Dawidem.
5, 6. Jak król Achaz zareagował na spisek przeciw domowi Dawida? Jakie zachęcające orędzie przekazał mu Jehowa?
5 Jak się zachował Achaz w obliczu tego zagrożenia? Razem ze swoim ludem zaczął drżeć ze strachu. Dlatego Jehowa udzielił im kilku informacji, które miały dodać im otuchy i powstrzymać ich od szukania ratunku w sojuszu z królem Asyrii, umacniającej się w owym czasie na pozycji mocarstwa światowego. Bóg wysłał do Achaza swego proroka Izajasza, by mu przekazał następujące orędzie:
6 „Nie bój się (...) [tego] że Syryjczycy, Efraim [najważniejsze plemię w królestwie Izraela] i syn Remaliasza [Pekach] postanowili twą zgubę, mówiąc: Wtargnijmy do Judei, przeraźmy ją i podbijmy dla siebie, a królem nad nią ustanówmy syna Tabeela! Tak mówi Pan, Jahwe: Nic z tego — nie stanie się tak! (...) Jeżeli nie uwierzycie, nie ostoicie się” (Izaj. 7:4-9, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).
ZNAK, ŻE SPISEK SIĘ NIE POWIEDZIE
7. (a) Co doprowadziło do wypowiedzenia znamiennego proroctwa z Izajasza 7:14? (b) Czego niezawodną oznaką miały być narodziny Immanuela? Czym mieli być synowie Izajasza?
7 Jehowa przepowiedział więc upadek spiskowców. Nadszedł czas na ogłoszenie Boskiego proroctwa, które miało doniosłe znaczenie dla całego świata, gdyż wskazywało bezpośrednio na Dziedzica zawartego z Dawidem przymierza co do Królestwa. Ale jak doszło do wypowiedzenia tego znamiennego proroctwa? Otóż Jehowa przemówił do króla Achaza i polecił mu poprosić o cudowny znak, jakiego by sobie zażyczył. Jednocześnie zapewnił, że spełni jego życzenie, co miało stanowić niewzruszoną rękojmię, iż udaremni spisek przeciw domowi Dawida. Achaz nie chciał jednak prosić o znak. Co się wtedy stało? W Księdze Izajasza 7:14 zapisano: „Dlatego sam Jehowa da wam znak: Oto panna rzeczywiście będzie brzemienna; urodzi ona syna i nieodwołalnie nazwie go imieniem Immanuel”. Imię to znaczy: „Z nami Bóg”. Ponieważ Immanuel oraz dwaj inni synowie Izajasza mieli służyć za znaki, prorok ten wypowiedział się w Księdze Izajasza 8:18: „Oto ja i dzieci, które mi dał Jehowa, jesteśmy w Izraelu za znaki i za cuda od Jehowy zastępów”. Zatem narodziny Immanuela miały być niezawodnym znakiem, że wszyscy spiskowcy przepadną, a ich knowania przeciw Bożemu przymierzu co do Królestwa i jego Dziedzicowi spełzną na niczym.
8. (a) Co proroctwo z Izajasza 7:15, 16 zapowiedziało o chłopcu imieniem Immanuel? Do czego później doszło? (b) Jaki mógł być powód tego, że nie podano nam, kim był Immanuel z czasów Izajasza?
8 Sprawozdanie biblijne nie podaje, kto właściwie urodził syna imieniem Immanuel. Mogła to być jakaś panna żydowska, która została drugą żoną proroka Izajasza. W każdym razie proroctwo podawało dalej, że zanim chłopiec podrośnie tyle, by odróżniać dobro od zła, obu królów spiskujących przeciw domowi Dawida spotka druzgocąca klęska (Izaj. 7:15, 16). Tak też się stało. Okoliczność, że tożsamość Immanuela z czasów Izajasza do dziś pozostaje dla nas zagadką, mogła służyć temu, by przyszłe pokolenia nie odwracały uwagi od Większego Immanuela, gdyby się pojawił jako cudowny znak z nieba.
9. (a) Czego gwarancją było spełnienie się znaku oraz udaremnienie spisku przeciw przymierzu co do Królestwa? (b) Do czego zmierza największy światowy spisek wszech czasów?
9 Oczywiście za dni Achaza proroctwo o znaku i o upadku świeckiej zmowy przeciw Bożemu przymierzu co do Królestwa spełniło się tylko na małą skalę. Jednakże ta pierwotna realizacja stanowiła gwarancję, iż zarówno sam znak, jak i zniweczenie światowych knowań znajdą większy odpowiednik w naszej przełomowej epoce. Stoimy bowiem w obliczu największego sprzysiężenia wszystkich czasów. W jakim sensie? Otóż narody całkowicie lekceważą postanowienie Jehowy co do zaprowadzenia trwałego pokoju, a nawet przeciwstawiają się przedstawicielom „Księcia Pokoju”. Sprzysiężenie to jest w gruncie rzeczy wymierzone przeciw samemu „Księciu Pokoju” — Dziedzicowi przymierza co do Królestwa. Jak zatem będzie wyglądać ostateczne spełnienie tego proroctwa? Jeżeli rozpoznajemy podany znak, to nie mamy wątpliwości, że los ogólnoświatowego spisku jest przesądzony.
NARODZINY „KSIĘCIA POKOJU”
10. (a) Kto w ostatecznym spełnieniu proroctwa z Izajasza 7:14 wydał na świat dziecko będące znakiem i Dziedzicem przymierza co do Królestwa? (b) Jak dziejopisarz Mateusz połączył znak Immanuela z domem Dawida?
10 W ramach pełnego urzeczywistnienia proroctwa Izajasza panną, która wydała na świat dziecko będące znakiem i Dziedzicem przymierza co do Królestwa, okazała się Maria, młoda Żydówka pochodząca z rodu króla Dawida. Anioł Gabriel powiedział jej, że urodzi syna, któremu będzie nadane imię Jezus, a Jehowa Bóg „da mu tron Dawida, jego ojca”, przy czym „jego królestwo nie będzie mieć końca” (Łuk. 1:26-33). Natchniony sprawozdawca Mateusz łączy znak Immanuela z domem Dawida. W Ewangelii według Mateusza 1:20-23 napisano: „Ukazał mu się [Józefowi] we śnie anioł Jehowy, mówiąc: ‛Józefie, synu Dawida, nie obawiaj się wziąć do domu Marii, swej żony, bo to, co się w niej poczęło, jest za przyczyną ducha świętego. Urodzi ona syna i będziesz go nazywał imieniem Jezus, bo on wybawi swój lud od grzechów’. Wszystko to rzeczywiście nastąpiło, aby się spełniło, co powiedział Jehowa przez swego proroka, mówiącego: ‛Oto dziewica stanie się brzemienna i urodzi syna, a nazwą go imieniem Immanuel’, co po przetłumaczeniu znaczy: ‛Z nami Bóg’”.
11. Kiedy i gdzie nastąpiły przepowiedziane narodziny Immanuela?
11 Kiedy i gdzie miały miejsce te z góry zapowiedziane narodziny Immanuela? Oczy wszystkich Żydów były zwrócone we właściwym kierunku dzięki słowom z Księgi Micheasza 5:2 (5:1, BT), przytoczonym w Ewangelii według Mateusza 2:6, gdzie w Przekładzie współczesnym czytamy: „Ty, Betlejem w ziemi judzkiej, wcale nie jesteś najmniejsze spośród miast książęcych Judei, gdyż z ciebie będzie pochodził władca — pasterz mojego ludu izraelskiego”. „Książę Pokoju” urodził się w Betlejem w roku 2 p.n.e. i wtedy zaczęło się spełniać zachwycające proroctwo z Księgi Izajasza 9:6, 7.
12, 13. Komu przysporzyły czci narodziny „Księcia Pokoju”? Jakie wspaniałe i zdumiewające zjawiska towarzyszyły tym narodzinom?
12 Któż z nas nie poczytywałby sobie za zaszczyt i nie przeżywałby wielkiej radości, gdyby miał zostać jednym z rodziców tego, dla kogo zarezerwowano tytuł „Książę Pokoju”? Narodziny tego dziecka istotnie przysporzyły chwały królewskiemu Ojcu tego Księcia. Nie ulega też wątpliwości, że nigdy żadnym urodzinom człowieka nie towarzyszyła tak wspaniała i olśniewająca sprawa.
13 Pasterzom pilnującym trzód na polach pod Betlejem ukazał się w nocy świetlisty anioł Jehowy, a „dookoła nich zajaśniała chwała Jehowy”. Następnie anioł obwieścił im urodziny będące spełnieniem proroctwa Bożego; powiedział: „W mieście Dawidowym narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”. Jakby mało było tych wspaniałości, na nieboskłonie pojawiło się mnóstwo aniołów wysławiających Ojca noworodka i wołających jednogłośnie: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój wśród ludzi dobrej woli”. Całkiem słusznie przy narodzinach tego, kto miał zostać „Księciem Pokoju”, aniołowie zwiastowali pokój Boży wszystkim ludziom cieszącym się Jego uznaniem (Łuk. 2:8-14).
14, 15. (a) Z jakich okazji wysławiali Jehowę synowie Boży? (b) Dlaczego żadne inne narodziny w historii nie dorównują tym, o których tu mowa?
14 Na długo przed urodzeniem się przyszłego „Księcia Pokoju” aniołowie wysławiali Boga z okazji innego nadzwyczajnego wydarzenia. Było to w okresie stwarzania, gdy formował ziemię (Hioba 38:4). Czy widziałeś zdjęcia naszej planety, zrobione z kosmosu przez astronautów? Podziwiałeś zatem widok, który do niedawna oglądali jedynie aniołowie. A jak wówczas zareagowali? W Księdze Hioba 38:7 napisano: „Wespół radośnie wykrzykiwały gwiazdy poranne, a wszyscy synowie Boży zaczęli wołać pełni uznania”.
15 Podczas najważniejszych narodzin, jakimi została zaszczycona ziemia, synowie Boży mieli nie mniej powodów do zjednoczenia swych melodyjnych głosów w pieśni chwały. Podobnie jak ziemskiemu ojcu gratuluje się z okazji przyjścia na świat pierworodnego syna, tak Ojciec niebiański, który doprowadził do owych najdonioślejszych ze wszystkich narodzin na ziemi, stanowczo zasługiwał na to, by członkowie Jego duchowej rodziny wysławiali Go w pieśni. Jakże ten przepiękny koncert musiał radować Boga, który po raz pierwszy został Ojcem w tak całkowicie nowych okolicznościach! Żadnych wcześniejszych urodzin w dziejach wszechświata nie da się porównać z pojawieniem się na scenie wydarzeń przyszłego „Księcia Pokoju”.
ZAJAŚNIAŁO „WIELKIE ŚWIATŁO”
16. Kiedy i jak nastąpiło dalsze spełnienie proroctwa z 9 rozdziału Izajasza?
16 Kiedy Jezus rozpoczął swą służbę publiczną, doszło do dalszego spełnienia się proroctwa z rozdziału 9 Księgi Izajasza. Idzie o dwa pierwsze wersety, zapowiadające, iż ludowi, „który chodzi w ciemnościach”, zaświeci „wielkie światło”. Znaczenie tych słów tak nam wyjaśnił natchniony pisarz biblijny Mateusz: „Opuścił [Jezus] (...) Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: ‛Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego. Droga morska, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło’. Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: ‛Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie’” (Mat. 4:13-17, BT).
17. Dlaczego właśnie Jezus mógł sprawić, by mieszkańcom krain Zabulona i Neftalego zajaśniało światło? Co to światło oznaczało dla przebywających w ciemnościach?
17 Ziemie Zabulona i Neftalego leżały na północnych krańcach Izraela i obejmowały okręg Galilei. Granica Neftalego biegła wzdłuż całego zachodniego brzegu Jeziora Galilejskiego. A odkąd Jezus i jego uczniowie zaczęli głosić w tych okolicach dobrą nowinę o królestwie, mieszkającym tam ludziom, którzy od dawna tkwili w ciemnościach, zajaśniało światło. W Ewangelii według Jana 8:12 zapisano słowa Jezusa: „Jestem światłem świata. Kto za mną idzie, żadną miarą nie będzie chodził w ciemności, lecz posiądzie światło życia”. Zatem za pośrednictwem Jezusa „mieszkańcy cienistej krainy śmierci” mieli osiągnąć „światło życia”, gdyż złożył on swoje życie „na okup za wielu”. Nim to posłużył się Jehowa, by rzucić światło na możliwości zdobycia przez ludzi życia (Mat. 4:23; 20:28).
18. (a) Dlaczego „wielkie światło” nie miało świecić jedynie mieszkańcom Galilei? (b) Co będzie rozpatrzone w następnym artykule?
18 „Wielkie światło”, które zapowiadało uwolnienie od śmierci i niedoli, miało świecić nie tylko Galilejczykom. Czyż Izajasz nie prorokował, że nie będzie końca rozległości panowania „Księcia Pokoju”? I czyż nie napisał, że przed owym Księciem stoją niezwykle ważne zadania? Owszem, w Księdze Izajasza 9:6, 7 czytamy przecież: „A z imienia będzie zwany: Cudowny Doradca, Potężny Bóg, Wieczysty Ojciec, Książę Pokoju. Dostatkowi tego książęcego panowania i pokojowi nie będzie końca”. W następnym artykule zastanowimy się nad tym, jaką rolę miał do odegrania Jezus Chrystus w charakterze „Cudownego Doradcy, Potężnego Boga, Wieczystego Ojca” oraz „Księcia Pokoju”.
CZY SOBIE PRZYPOMINASZ:
• Jaki spisek uknuto za czasów króla Achaza?
• W jaki sposób spełniło się na małą skalę proroctwo z Księgi Izajasza 7:14?
• Kiedy w całej pełni ukazał się ten znak?
• Dlaczego narodziny „Księcia Pokoju” nie miały sobie równych na ziemi?