16 Por, me t’u bërë i fortë, zemra e tij u bë fodulle aq sa e rrënoi, kështu që veproi me pabesi ndaj Jehovait, Perëndisë së tij, dhe hyri në tempullin e Jehovait për të djegur temjan mbi altarin e temjanit.+ 17 Menjëherë hyri pas tij prifti Azariah me 80 priftërinj të tjerë të Jehovait, burra të guximshëm. 18 Këta u përballën me mbretin Uziah dhe i thanë: «Nuk të takon ty, o Uziah, të djegësh temjan për Jehovain!+ Vetëm priftërinjtë duhet të djegin temjan, sepse janë pasardhës të Aronit+ dhe janë të shenjtëruar. Dil nga shenjtërorja sepse ke vepruar me pabesi, dhe Perëndia Jehova nuk do të të nderojë për këtë.»

19 Atëherë Uziahu, që mbante në dorë një temjanicë për të djegur temjan, u tërbua+ ndaj priftërinjve. Në tërbim e sipër, në ballë i shpërtheu lebra+ në prani të priftërinjve në shtëpinë e Jehovait, pranë altarit të temjanit. 20 Kur Azariahu, kreu i priftërinjve, dhe gjithë priftërinjtë u kthyen nga ai, panë se ishte goditur me lebër në ballë! Kështu e larguan me të shpejtë që atje dhe ai vetë nxitoi të dilte, sepse Jehovai e kishte ndëshkuar.

21 Mbreti Uziah mbeti i lebrosur deri ditën kur vdiq. Ai banonte në një shtëpi më vete, sepse ishte i lebrosur+ dhe e kishin përjashtuar nga shtëpia e Jehovait. Kurse në krye të shtëpisë së mbretit* u vu Jotami, i biri, i cili gjykonte popullin e vendit.+