Psalmi

144 Qoftë lëvduar Jehovai, Shkëmbi im,+

ai që m’i stërvit duart për luftë

dhe m’i mëson gishtërinjtë për betejë.+

 2 Ai më tregon dashuri besnike,

ai është kalaja ime, streha* ime e sigurt, çlirimtari im,

mburoja ime, tek ai kam gjetur strehë,+

tek ai që i vë popujt nën këmbët e mia.+

 4 Njeriu s’është veçse avull+

dhe ditët e tij kalojnë tutje si hije.+

 5 O Jehova, përkuli* qiejt dhe zbrit poshtë;+

preki malet, dhe ato do të nxjerrin tym.+

 6 Lësho vetëtima dhe hallakati armiqtë e mi,+

hidh shigjetat e tua që krejt t’i hutosh.+

 7 Shtrije dorën tënde nga atje lart,

më çliro nga ujërat e trazuara,

më shpëto nga duart* e të huajve,+

 8 që nxjerrin nga goja vetëm gënjeshtra

dhe ngrenë dorën e djathtë për të bërë be të rreme.*

Po, lavde do të këndoj* me instrumentin me dhjetë tela

10 për ty që u sjell fitore* mbretërve,+

për ty që e shpëton shërbëtorin tënd David nga shpata vrastare.+

11 Më çliro e më shpëto nga duart e të huajve,

që nxjerrin nga goja vetëm gënjeshtra

12 Atëherë bijtë tanë do të jenë si filiza që shpejt rriten,

e bijat tona si kolona të skalitura për një pallat mbretëror.

13 Depot tona do të jenë plot e përplot me gjithë të mirat,

kopetë në kullotë do të shtohen me mijëra, po, me dhjetëra mijë.

14 Bagëtitë tona, të rënduara nga barra,

nuk do të pjellin para kohe e nuk do të dështojnë;

nëpër sheshet tona nuk do të dëgjohen më rënkime nga hallet.