Jobi
24 Pse nuk ka caktuar një kohë i Plotfuqishmi?+
Pse ata që e njohin, nuk e shohin ditën e tij?*
4 I shtyjnë e i përzënë të varfrit jashtë rruge;
të pambrojturve të tokës u duhet të fshihen prej tyre.+
5 Të varfrit kërkojnë ushqim si gomarët e egër+ në shkretëtirë;
në vende të shkreta kërkojnë ushqim për fëmijët.
8 Bëhen qull nga shirat e maleve,
pas shkëmbit ngjishen që të gjejnë strehë.
9 Të ligjtë e rrëmbejnë jetimin që në gji të nënës;+
ua marrin rrobën të varfërve si garanci për një hua,+
10 e kështu i detyrojnë të enden të zhveshur, pa asnjë rrobë,
të uritur, teksa mbartin duaj drithi.
11 Ata rropaten mes mureve të brezareve në zheg të ditës,*
shtypin rrushin në shtypëse, e prapë ikin të etur.+
12 Ata që janë në fill të vdekjes, rënkojnë në qytet,
të plagosurit për vdekje thërrasin për ndihmë,+
por Perëndia nuk shqetësohet për këtë.*
14 Vrasësi çohet me të zbardhur dita
dhe i merr jetën të pambrojturit e të varfrit,+
kurse natën bëhet hajdut.
dhe e mbulon fytyrën me një vel.
17 Si terri është mëngjesi për të;
ai i njeh fare mirë tmerret e territ.
18 Por ujërat do t’i marrin me vete të ligjtë;
prona e tyre do të jetë e mallkuar+
e ata nuk do të kthehen në vreshtin e vet.
19 Ashtu si thatësira dhe të nxehtët përpijnë dëborën e shkrirë,
20 Nëna e vet* do ta harrojë të ligun;
krimbat do të gostiten me trupin e tij; ai s’do të kujtohet më,+
dhe padrejtësia do të rrëzohet si një pemë.
21 Gruaja shterpë bie pre e tij;
vejushën e gjorë ai e keqtrajton.
22 Me fuqinë e tij, Perëndia* do t’i heqë qafe të fuqishmit;
ndonëse mund të ngrihen lart, nuk do ta kenë të sigurt jetën.
24 Të ligjtë lartësohen për pak kohë, por pastaj s’janë më;+
katandisen si mos më keq+ e vdesin si kushdo tjetër,
si kallinjtë e grurit mblidhen e këputen.
25 E kush do të më nxjerrë gënjeshtar tani?
Kush do t’i përgënjeshtrojë fjalët e mia?»