Nehemia

13 Atë ditë u lexua libri i Moisiut dhe populli dëgjonte.+ Në të gjetën të shkruar se asnjë amonit dhe moabit+ nuk duhej të hynte kurrë në kongregacionin e Perëndisë së vërtetë,+ 2 sepse nuk i pritën izraelitët me bukë e ujë, por i ofruan një shpërblim Balamit që t’i mallkonte.+ Mirëpo Perëndia ynë e kishte kthyer mallkimin në bekim.+ 3 Me të dëgjuar Ligjin, populli filloi të dëbonte nga Izraeli tërë njerëzit me prejardhje të huaj.*+

4 Para kësaj, prifti që kishte në ngarkim depot e shtëpisë së Perëndisë tonë,*+ Eliashibi,+ i afërm i Tobisë,+ 5 kishte vënë në dispozicion të Tobisë një depo të madhe, ku më parë vinin blatimin në drithë, temjanin e bardhë, pajisjet dhe të dhjetën e drithit, të verës së re e të vajit+ që u takon me të drejtë levitëve,+ këngëtarëve dhe derëtarëve, si dhe kontributin për priftërinjtë.+

6 Gjatë gjithë kësaj kohe nuk isha në Jerusalem, sepse kisha vajtur te mbreti Artakserks+ i Babilonisë në vitin e 32-të të mbretërimit të tij;+ ca kohë më vonë i kërkova leje të largohesha. 7 Pastaj erdha në Jerusalem dhe vura re gjënë e pështirë që kishte bërë Eliashibi+ për hir të Tobisë,+ duke i vënë në dispozicion një depo në oborrin e shtëpisë së Perëndisë së vërtetë. 8 Kjo gjë nuk më pëlqeu aspak, prandaj i hodha tërë mobiliet e Tobisë jashtë depos. 9 Pastaj dhashë urdhër që të pastroheshin ceremonialisht depot, dhe vura përsëri atje pajisjet e shtëpisë së Perëndisë së vërtetë,+ me blatimin në drithë dhe temjanin e bardhë.+

10 Për më tepër, mora vesh që levitëve+ nuk u kishin dhënë racionet e tyre,+ prandaj levitët dhe këngëtarët që bënin punën, kishin ikur secili në arën e vet.+ 11 Kështu i qortova ashpër mëkëmbësit+ dhe u thashë: «Pse është lënë pas dore shtëpia e Perëndisë së vërtetë?»+ Atëherë i mblodha levitët dhe i vura përsëri në caktimet e tyre, 12 dhe tërë Juda solli në depo të dhjetën+ e drithit, të verës së re dhe të vajit.+ 13 Pastaj i lashë depot në ngarkim të priftit Shelemiah, të kopistit* Sadok dhe të levitit Pedajah, dhe ndihmësi i tyre ishte Hanani, bir i Zakurit, bir i Mataniahut, sepse këta konsideroheshin të besueshëm. Ata kishin përgjegjësinë t’u shpërndanin vëllezërve sasitë e caktuara.

14 Më kujto për këtë,+ o Perëndia im, dhe mos e fshi nga kujtesa dashurinë besnike që kam treguar për shtëpinë tënde dhe shërbimin që kryhet atje.*+

15 Në ato ditë pashë në Judë njerëz që punonin në shtypësen e rrushit në sabat,+ që sillnin drithë me shumicë dhe e ngarkonin mbi gomarë, që sillnin edhe verë, rrush, fiq dhe lloj-lloj prodhimesh në Jerusalem, ditën e sabatit.+ Prandaj i paralajmërova që të mos shitnin asnjë lloj prodhimi atë ditë.* 16 Veç kësaj, tirasit që jetonin në Jerusalem sillnin peshq e lloj-lloj mallrash në qytet dhe ua shitnin në sabat njerëzve të Judës.+ 17 Kështu i qortova ashpër fisnikët e Judës dhe u thashë: «Ç’është kjo ligësi që po bëni, duke përdhosur edhe ditën e sabatit? 18 A nuk bënë kështu paraardhësit tanë, aq sa Perëndia ynë solli gjithë atë të keqe kundër nesh dhe kundër këtij qyteti? E tani, po e ndizni edhe më shumë zemërimin e zjarrtë të Perëndisë kundër Izraelit duke përdhosur sabatin.»+

19 Kështu që, sapo filloi të binte hija e mbrëmjes mbi portat e Jerusalemit, para se të fillonte sabati, urdhërova që të mbylleshin dyert dhe të mos i hapnin pa mbaruar sabati. Vendosa te portat edhe disa prej shërbëtorëve të mi që të mos sillej brenda asnjë prodhim ditën e sabatit. 20 Prandaj, tregtarët dhe shitësit e çdo lloj malli e kaluan natën një a dy herë jashtë Jerusalemit. 21 Atëherë i paralajmërova: «Pse e kaloni natën përpara murit? Nëse e bëni prapë, do t’ju largoj me forcë.» Që nga ajo kohë, nuk erdhën më në sabat.

22 Gjithashtu u thashë levitëve se duhej të pastroheshin ceremonialisht gjithmonë dhe se duhej të vinin e të ruanin portat që dita e sabatit të mbetej e shenjtë.+ Më kujto edhe për këtë, o Perëndia im, dhe më trego mëshirë sipas dashurisë sate besnike të madhe.+

23 Në ato ditë pashë edhe judenj që ishin martuar me* gra+ ashdodite,+ amonite dhe moabite.+ 24 Gjysma e bijve të tyre fliste gjuhën ashdodite dhe gjysma fliste gjuhët e popujve të ndryshëm, por asnjeri nuk dinte të fliste gjuhën e judenjve. 25 Prandaj i qortova ashpër, i mallkova, godita disa nga burrat,+ u shkula flokët dhe u thashë: «Betohuni për Perëndinë se nuk do t’ua jepni vajzat tuaja djemve të tyre dhe nuk do të pranoni asnjë prej vajzave të tyre për bijtë tuaj ose për vete.+ 26 A nuk mëkatoi për shkak të tyre Solomoni, mbreti i Izraelit? Ndër kombe nuk kishte mbret si ai,+ dhe Perëndia e donte,+ ndaj e bëri mbret të të gjithë Izraelit. Por gratë e huaja e shtynë të mëkatonte edhe atë.+ 27 Si mundët të bënit gjithë këtë ligësi e të vepronit me pabesi kundër Perëndisë tonë duke u martuar me gra të huaja?!»+

28 Një prej bijve të Jojadait,+ bir i kryepriftit Eliashib,+ ishte martuar me një nga vajzat e Sanballat+ horonitit, prandaj e përzura.

29 Mos i harro, o Perëndia im, sepse kanë ndotur priftërinë dhe besëlidhjen e priftërisë+ e të levitëve.+

30 Më pas e pastrova popullin nga çdo ndikim i huaj, u caktova detyra priftërinjve e levitëve, secilin në shërbimin e vet,+ 31 dhe mora masa për furnizimin me dru+ në kohën e caktuar, si edhe me frytet e para të tokës.

Më kujto për mirë, o Perëndia im!+