Isaia
33 Mjerë ti, o shkatërrues, që nuk të kanë shkatërruar;+
mjerë ti, o tradhtar, që nuk të kanë tradhtuar!
Kur t’i kesh dhënë fund shkatërrimit, do të të shkatërrojnë.+
Kur t’i kesh dhënë fund tradhtisë, do të të tradhtojnë.
2 O Jehova, ji zemërmirë me ne!+
Te ti i kemi varur shpresat.
3 Me të dëgjuar zhurmën e rrëmujës, popujt ia mbathin.
Me t’u ngritur ti, kombet shpërndahen.+
4 Ashtu si karkalecat e pangopur mbledhin ushqimin,
po kështu do të mblidhet edhe plaçka jote;
njerëzit do të vërsulen mbi të si mori karkalecash.
5 Jehovai do të lartësohet,
sepse ai banon lart në qiej.
Me vendime të drejta e me drejtësi,
Ai do ta mbushë Sionin.
6 Ai i jep siguri jetës sate.*
Veprat e shumta të shpëtimit,+ mençuria, njohuria dhe nderimi i thellë për Jehovain,*+
janë thesari i tij.*
7 Ja, heronjtë e tyre ulërasin rrugëve;
lajmëtarët e paqes vajtojnë me hidhërim.
8 Rrugët janë shkretuar;
nëpër shtigje s’ka më kalimtarë.
9 Vendi është në zi* dhe po vyshket.
Libani është turpëruar;+ është shkatërruar.
Sharoni është bërë si shkretëtirë,
Bashani e Karmeli po i rrëzojnë gjethet.+
10 «Tani do të ndërhyj,—thotë Jehovai.
Tani do të lartësohem;+
tani do të madhërohem.
11 Ju ngjizni bar të thatë dhe lindni kashtë.
Mendimet tuaja të liga do t’ju përpijnë si zjarri.+
12 Popujve do t’u ndodhë si ndodh me gëlqeren kur digjet.
Si gjemba të prerë, ata do të digjen në zjarr.+
13 Dëgjoni se ç’do të bëj, o ju që jeni larg!
Njiheni fuqinë time, o ju që jeni afër!
‘Kush nga ne mund të banojë atje ku zjarri përpin?!+
Kush nga ne mund të banojë atje ku flakët nuk shuhen kurrë?!’
15 Ai njeri që ecën gjithnjë me drejtësi,+
që thotë gjëra të drejta,+
që e hedh poshtë fitimin e pandershëm të nxjerrë me mashtrim,
duart e të cilit e refuzojnë ryshfetin në vend që ta pranojnë,+
që i mbyll veshët për të mos dëgjuar për gjakderdhje
dhe që i mbyll sytë për të mos parë të keqen,
16 ai njeri do të banojë në vende të larta.
Streha* e tij e sigurt do të jetë si një fortesë mes shkëmbinjve.
Bukën do t’ia sigurojnë,
dhe uji s’do t’i mungojë kurrë.»+
17 Sytë e tu do të shohin një mbret në shkëlqimin e tij;
do të shohin një vend të largët.
18 Zemra jote do të kujtojë* kohët e tmerrshme:
«Ku është shkruesi?
Ku është ai që peshonte haraçin?*+
Ku është ai që numëronte kullat?»
19 Ti nuk do ta shohësh më popullin e pacipë,
që e ka gjuhën tepër të vështirë* për t’u kuptuar,
një gjuhë të çuditshme që ti s’e kupton.+
20 Shiko Sionin, qytetin e festave tona!+
Sytë e tu do të shikojnë Jerusalemin si një vend të qetë banimi,
një tendë që askush s’do ta lëvizë.+
Kunjat e tendës nuk do t’i shkulin kurrë
dhe asnjë nga litarët e saj nuk do t’i këputin.
21 Atje i Madhërishmi, Jehovai,
do të na mbrojë ashtu si lumenjtë e kanalet e gjera mbrojnë një vend.
Në to nuk do të kalojë asnjë flotë armike
dhe asnjë anije madhështore,
22 sepse Jehovai është Gjykatësi ynë,+
Jehovai është Ligjdhënësi ynë,+
Jehovai është Mbreti ynë;+
Ai do të na shpëtojë.+
23 Litarët e anijeve të armikut do të jenë liruar;
nuk do ta mbajnë dot direkun dhe nuk do të hapin dot velën.
Në atë kohë do të ndahet një plaçkë e bollshme;
madje edhe të çalët do të bëjnë plaçkë të madhe.+
24 Asnjë banor nuk do të thotë: «Jam sëmurë.»+
Njerëzve që banojnë në vend, do t’u falet faji.+