Sipas Lukës

10 Pas këtyre gjërave, Zotëria caktoi 70 dishepuj të tjerë dhe i dërgoi dy e nga dy+ përpara tij në çdo qytet dhe vend ku do të shkonte. 2 Ai u tha: «Po, të korrat janë të mëdha, por punëtorët janë pak. Prandaj përgjërojuni Zotërisë së të korrave, që të dërgojë punëtorë në të korrat e tij.+ 3 Shkoni, pra! Ja, po ju dërgoj si qengja mes ujqërve.+ 4 Mos merrni me vete as kuletë, as trastë buke, as sandale,+ dhe mos përshëndetni asnjë* rrugës. 5 Në cilëndo shtëpi që të hyni, më parë thoni: ‘Paqja qoftë në këtë shtëpi!’+ 6 Nëse atje nuk ka një mik të paqes, ajo do t’ju kthehet juve. Por, nëse ka një mik të paqes, paqja juaj do të jetë me të. 7 Prandaj qëndroni në atë shtëpi+ dhe hani e pini çfarë t’ju japin ata,+ sepse punëtori e meriton pagën e vet.+ Mos shkoni nga një shtëpi në tjetrën.

8 Gjithashtu, në cilindo qytet që të hyni e t’ju mirëpresin, hani ç’t’ju vënë përpara, 9 shëroni të sëmurët dhe thuajuni: ‘Mbretëria e Perëndisë ju është afruar.’+ 10 Por, nëse hyni në një qytet dhe ata nuk ju mirëpresin, dilni nëpër rrugët kryesore dhe thoni: 11 ‘Edhe pluhurin që na u ngjit nëpër këmbë në qytetin tuaj, po e shkundim si dëshmi kundër jush.+ Megjithatë dijeni se Mbretëria e Perëndisë është afruar.’ 12 Unë po ju them: Sodoma do ta ketë më të lehtë Ditën e Gjykimit se ai qytet.+

13 Mjerë ti, o Korazin dhe ti, o Betsaidë! Se po të ishin bërë në Tir dhe në Sidon veprat e fuqishme që u bënë te ju, ata do të ishin penduar kohë më parë, do të ishin veshur me copë thesi* dhe do të ishin ulur në hi.+ 14 Prandaj, Tiri dhe Sidoni do ta kenë më të lehtë se ju Ditën e Gjykimit. 15 Po ti, o Kapernaum, mos do të lartësohesh deri në qiell? Në Varr* do të shkosh!

16 Kush ju dëgjon ju, më dëgjon edhe mua.+ Kush ju shpërfill ju, më shpërfill edhe mua. Gjithashtu, kush më shpërfill mua, shpërfill edhe Atë që më dërgoi.»+

17 Pastaj, të 70 dishepujt u kthyen të gëzuar dhe thanë: «Zotëri, edhe demonët na nënshtroheshin në emrin tënd.»+ 18 Atëherë ai u tha: «Tashmë e shoh Satanain duke rënë+ nga qielli si rrufe. 19 Ju kam dhënë autoritet të shkelni me këmbë gjarpërinj e akrepa dhe të mposhtni tërë fuqitë e armikut,+ e asgjë s’do t’ju dëmtojë. 20 Megjithatë, mos u gëzoni që frymërat* ju nënshtrohen, por gëzohuni sepse emrat tuaj janë shkruar në qiej.»+ 21 Në atë moment, u mbush me gëzim e me frymë të shenjtë dhe tha: «Unë të lëvdoj përpara të gjithëve, o Atë, Zotëri i qiellit dhe i tokës, sepse ti ua ke fshehur me kujdes këto gjëra të mençurve e intelektualëve+ dhe ua ke bërë të njohura fëmijëve të vegjël.* Po, o Atë, sepse kështu të pëlqeu.»+ 22 Gjithashtu tha: «Ati im më ka dhënë gjithçka. Askush s’e njeh Birin përveç Atit, dhe askush s’e njeh Atin përveç Birit+ dhe kujtdo që Biri dëshiron t’ia bëjë të njohur.»+

23 Pastaj u kthye nga dishepujt dhe u tha veçmas: «Lum sytë që shohin gjërat që po shihni ju!+ 24 Vërtet po ju them: shumë profetë dhe mbretër dëshironin t’i shikonin gjërat që po shihni ju, por nuk i panë,+ dhe të dëgjonin gjërat që po dëgjoni ju, por nuk i dëgjuan.»

25 Tani, një njeri që e njihte mirë Ligjin, u çua që ta vinte në provë dhe e pyeti: «Mësues, çfarë duhet të bëj që të trashëgoj jetën e përhershme?»+ 26 Ai ia ktheu: «Çfarë është shkruar në Ligj? Ç’ke kuptuar nga ajo që ke lexuar?» 27 Ai iu përgjigj: «‘Duaje Jehovain,* Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin* tënd, me gjithë forcën tënde dhe me gjithë mendjen tënde’,+ si edhe ‘të afërmin tënd* si veten’.»+ 28 Jezui i tha: «U përgjigje drejt. Vazhdo ta zbatosh këtë, dhe do të fitosh jetën.»+

29 Por duke dashur ta nxirrte veten të drejtë,+ ky e pyeti Jezuin: «Kush është në të vërtetë i afërmi im?» 30 Ai iu përgjigj me një tregim: «Një njeri po zbriste nga Jerusalemi për në Jeriko. Rrugës ra në duart e kusarëve, që e zhveshën dhe i hynë në dru; pastaj ikën dhe e lanë gjysmë të vdekur. 31 Rastësisht në atë rrugë po zbriste një prift. Por, kur e pa, vazhdoi rrugën në anën tjetër. 32 Po njësoj, në atë vend kaloi edhe një levit, i cili e pa dhe vazhdoi rrugën në anën tjetër. 33 Tani, nëpër atë rrugë po udhëtonte edhe një samaritan.+ Me të mbërritur atje, e pa dhe iu dhimbs shumë. 34 Prandaj iu afrua, ia fashoi plagët dhe derdhi mbi to vaj dhe verë. Pastaj e hipi në kafshën e vet dhe e çoi në një han, ku u kujdes për të. 35 Të nesërmen nxori dy denarë,* ia dha hanxhiut dhe i tha: ‘Kujdesu për të dhe ç’të shpenzosh më tepër, do të ta paguaj kur të kthehem.’ 36 Cili nga këta të tre të duket se u bë i afërm+ i njeriut që ra në duart e kusarëve?» 37 Ai u përgjigj: «Ai që tregoi mëshirë për të.»+ Atëherë Jezui i tha: «Shko e bëj njëlloj edhe ti.»+

38 Tani, rrugës Jezui hyri në një fshat. Atje, një grua që quhej Marta,+ e mikpriti në shtëpinë e vet. 39 Ajo kishte edhe një motër që quhej Maria, e cila ishte ulur te këmbët e Zotërisë dhe po e dëgjonte çfarë po thoshte.* 40 Kurse Marta ishte e shpërqendruar ngaqë po merrej me shumë punë. Ajo u afrua dhe i tha: «Zotëri, s’do t’ia dish që motra ime më ka lënë të merrem vetëm unë me punët? Thuaji të vijë e të më ndihmojë.» 41 Zotëria iu përgjigj: «Ah, Martë, moj Martë, ti je në ankth dhe merakosesh për shumë gjëra. 42 Por pak gjëra janë të nevojshme ose vetëm një. Maria zgjodhi pjesën e mirë*+ dhe ajo pjesë do të mbetet e saja.»