Kënga e Solomonit

8 Ah, sikur të ishe si një nga vëllezërit e mi,

që nëna ime mëndi!

Po të të gjeja jashtë, do të të puthja,+

dhe askush nuk do të më përbuzte.

 2 Do të të prija e në shtëpinë e nënës sime do të të çoja,+

tek ajo që më ka mësuar shumë.

Verë aromatike e lëng të freskët shege

do të të jepja të pije.

 3 Me dorën e majtë, lehtas kokën do të më prekje

e me të djathtën do të më përqafoje.+

 4 O bija të Jerusalemit, m’u betoni

se nuk do të përpiqeni ta zgjoni dashurinë tek unë derisa të çelë vetë.»+

 5 «Kush është kjo që vjen nga shkretëtira,

mbështetur tek i shtrenjti i saj?»

«Nën pemën e mollës të zgjova,

atje ku nëna jote dhembjet e lindjes provoi,

atje ku me dhembje ajo të nxori në dritë.

 6 Më vër si një vulë në zemrën tënde,

si një vulë në krahun tënd,

sepse dashuria është e fortë sa vdekja,+

është po aq e paepur sa Varri*

dhe kërkon t’i jepesh me gjithë shpirt.

 7 Ujërat e trazuara nuk e shuajnë dot dashurinë,+

as lumenjtë s’e marrin dot me vete.+

Sikur njeriu të jepte gjithë pasuritë e shtëpisë së vet në këmbim të dashurisë,

ato* me siguri do të përbuzeshin.»

 8 «Ne kemi një motër të vogël+

që ende nuk ka gjinj.*

Ç’do të bëjmë për motrën tonë

ditën kur ta kërkojnë për nuse?

 9 Po të jetë mur,

një beden argjendi mbi të do të ndërtojmë.

Por, po të jetë derë,

me dru cedri do ta forcojmë.»

10 «Unë jam mur

dhe gjinjtë e mi janë si kulla.*

Prandaj ai mund ta shohë qartë

se zemrën e kam të qetë.

11 Në Baal-Hamon Solomoni kishte një vresht,+

që ua besoi vreshtarëve.

12 Një mijë monedhat e argjendit* të përkasin ty, o Solomon,

dhe dyqind, atyre që kujdesen për frytet e tij,

por vreshti im më përket mua.»

13 «O ti që banon në kopshte,+

miqtë po presin të ta dëgjojnë zërin.

14 «Nxito, o i shtrenjti im,

vrapo shpejt si gazela,+

si dreri këmbëlehtë,

nëpër malet me bimë aromatike.»