Ti mund të qëndrosh deri në fund!

«Le të vrapojmë me qëndrueshmëri në garën që na është vënë përpara.»—HEBRENJVE 12:1, BR.

1, 2. Çfarë do të thotë të qëndrosh?

«JU KENI nevojë për qëndrueshmëri»,—u shkroi apostulli Pavël të krishterëve hebrenj në shekullin e parë. (Hebrenjve 10:36, BR) Duke theksuar rëndësinë e kësaj cilësie, apostulli Pjetër i nxiti në mënyrë të ngjashme të krishterët: «Shtojini besimit tuaj . . . qëndrueshmërinë.» (2. Pjetrit 1:5, 6, BR) Por, çfarë është saktësisht qëndrueshmëria?

² Një fjalor greqisht-anglisht e përkufizon kështu foljen greke të përkthyer «qëndroj»: «Të rrish, në vend që të ikësh . . . të mos tërhiqesh, të rezistosh.» Për sa i përket emrit grek për «qëndrueshmëri», në një vepër referimi thuhet: «Ajo është fryma që mund t’i durojë gjërat, jo thjesht me nënshtrim, por me shpresë të zjarrtë . . . Është kjo cilësi që e mban një njeri në këmbë, me fytyrën kthyer kundër erës. Është virtyti që mund ta shndërrojë sprovën më të rëndë në lavdi, sepse përtej dhimbjes sheh synimin që duhet arritur.» Pra, qëndrueshmëria bën të mundur që një person të qëndrojë i palëkundur përballë pengesave dhe vështirësive e të mos humbasë shpresën. Cilët në veçanti kanë nevojë për këtë cilësi?

3, 4. (a) Cilët kanë nevojë për qëndrueshmëri? (b) Përse duhet të qëndrojmë deri në fund?

³ Në mënyrë të figurshme, të gjithë të krishterët marrin pjesë në një garë që kërkon qëndrueshmëri. Rreth vitit 65 të e.s., apostulli Pavël i shkroi Timoteut, bashkëpunëtorit dhe shokut të tij besnik të udhëtimit, këto fjalë siguruese: «Luftën e mirë e luftova, e përfundova vrapimin, e ruajta besimin.» (2. Timoteut 4:7) Me shprehjen «e përfundova vrapimin», Pavli po e krahasonte jetën e tij si i krishterë me një garë, që ka një drejtim të caktuar dhe një vijë finishi. Në atë kohë, Pavli po i afrohej triumfues përfundimit të garës dhe priste i sigurt marrjen e shpërblimit. «Pas kësaj,—vazhdoi të thoshte ai,—më pret gati kurora e drejtësisë që Perëndia, gjykatësi i drejtë, do të ma japë [si shpërblim, BR] atë ditë.» (2. Timoteut 4:8) Pavli ishte i sigurt se do ta fitonte shpërblimin, sepse kishte qëndruar deri në fund. Ç’të themi për ne të tjerët?

⁴ Për t’i inkurajuar ata që kanë hyrë në garë, Pavli shkroi: «Le të vrapojmë me qëndrueshmëri në garën që na është vënë përpara.» (Hebrenjve 12:1, BR) Si të krishterë, e nisim këtë garë qëndrueshmërie kur i dedikohemi Perëndisë Jehova nëpërmjet Jezu Krishtit. Një fillim i mirë në garën e vrapimit si dishepuj është i rëndësishëm, por ajo që ka vlerë në thelb është që ta mbarojmë garën. Jezui deklaroi: «Ai që do të ngulmojë deri në fund, do të shpëtohet.» (Mateu 24:13) Çmimi që i pret ata, të cilët e mbarojnë me sukses garën, është jeta e përhershme! Kështu, duke pasur një synim në mendje, ne duhet të qëndrojmë deri në fund. Çfarë do të na ndihmojë ta arrijmë këtë synim?

¹⁰ Cilët janë spektatorët në garën për jetë, në të cilën kanë hyrë të krishterët? Pasi numëroi dëshmitarët besnikë të Jehovait para krishterimit, të cilët janë dokumentuar në kapitullin e 11-të të Hebrenjve 11, Pavli shkroi: «Prandaj, edhe ne, duke qenë të rrethuar nga një re kaq e madhe dëshmitarësh, . . . le të rendim me durim në udhën që është përpara nesh.» (Hebrenjve 12:1) Kur përdori metaforën e një reje, Pavli nuk përdori fjalën greke që përshkruan një re me përmasa të qarta, me madhësi dhe formë të përcaktuar. Në vend të kësaj, ai përdori një fjalë që, sipas leksikografit W. E. Vajn, «tregon një masë resh pa formë, e cila mbulon qiejt». Qartë, Pavli kishte parasysh një shumicë të madhe dëshmitarësh, kaq shumë, sa ngjanin si një masë resh.

11, 12. (a) Në ç’mënyrë mund të na nxitin, si të thuash, dëshmitarët besnikë para krishterimit, që të vrapojmë me qëndrueshmëri në garë? (b) Si mund të nxjerrim dobi më plotësisht nga ‘reja e madhe e dëshmitarëve’?

¹¹ A mund të jenë dëshmitarët para krishterimit spektatorë të mirëfilltë në ditët tona? Vështirë që të jenë. Që të gjithë ata po flenë në vdekje, duke pritur ringjalljen. Megjithatë, ata vetë kur ishin gjallë ishin vrapues të suksesshëm dhe shembulli i tyre vazhdon të jetojë në faqet e Biblës. Kur studiojmë Shkrimet, këta njerëz besnikë mund të vijnë në jetë në mendjen tonë dhe mund të na nxitin, si të thuash, të vrapojmë deri në finishin e garës.—Romakëve 15:4.a

¹² Për shembull, kur na tundojnë mundësitë e ndryshme në botë, a nuk do të motivohemi për të qëndruar në garë, duke shqyrtuar se si i refuzoi Moisiu lavditë e Egjiptit? Nëse një sprovë që po hasim na duket e rëndë, duke kujtuar sprovën e vështirë që hasi Abrahami kur iu kërkua të ofronte birin e tij, Isakun, patjetër që do të inkurajohemi për të mos u dorëzuar në garën e besimit. Masa në të cilën na nxit ‘reja e madhe’ e këtyre dëshmitarëve, varet nga sa qartë i shohim ne ata me sytë e kuptueshmërisë.

13. Si na nxitin Dëshmitarët e Jehovait të ditëve tona në garën për jetë?

¹³ Gjithashtu, jemi të rrethuar nga shumë Dëshmitarë të Jehovait në kohët tona. Sa shembuj të mëdhenj besimi kanë dhënë të krishterët e mirosur, si edhe burra e gra nga «shumica e madhe»! (Zbulesa 7:9, BR) Jetëshkrimet e tyre mund t’i lexojmë herë pas here në këtë revistë dhe në botimet e tjera të Watch Tower-it.b Ndërsa meditojmë për besimin e tyre, inkurajohemi që të qëndrojmë deri në fund. Veç kësaj, sa e mrekullueshme është të kesh mbështetjen e miqve të ngushtë dhe të të afërmve, të cilët po i shërbejnë edhe vetë me besnikëri Jehovait! Po, janë të shumtë ata që na nxitin në garën për jetë.

Përcakto me mençuri ritmin tënd

14, 15. (a) Përse është e rëndësishme të përcaktojmë me mençuri ritmin tonë? (b) Përse duhet të jemi të arsyeshëm në vënien e synimeve?

¹⁴ Kur vrapon në një garë të gjatë, siç është maratona, një vrapues duhet ta përcaktojë me mençuri ritmin e vet. «Fillimi i garës me ritëm të shpejtë mund t’ju shkaktojë humbjen,—thuhet në revistën New York Runner.—Rezultati i mundshëm është ose një luftë e gjatë për të përfunduar metrat e fundit, ose lënia e garës.» Një maratonist kujton: «Në një leksion që ndoqa kur po përgatitesha për garën, oratori paralajmëroi qartë: ‘Mos u përpiqni të jini në një hap me vrapuesit më të shpejtë. Vraponi me ritmin tuaj. Përndryshe do të sfiliteni dhe mund t’ju duhet ta lini garën.’ Ndjekja e kësaj këshille më ndihmoi të mbaroja garën.»

¹⁵ Në garën për jetë, shërbëtorët e Perëndisë duhet të përpiqen energjikisht. (Luka 13:24) Megjithatë, dishepulli Jakov shkroi: «Mençuria nga lart është . . . e arsyeshme.» (Jakovit 3:17, BR) Ndërkohë që shembulli i mirë i të tjerëve mund të na inkurajojë të bëjmë më shumë, arsyetueshmëria do të na ndihmojë të vëmë synime realiste në harmoni me aftësitë dhe rrethanat tona. Shkrimet na kujtojnë: «Secili të analizojë veprën e tij dhe atëherë do të ketë arsye të mburret vetëm për veten e tij dhe jo lidhur me tjetrin. Sepse secili do të mbajë barrën e vet.»—Galatasve 6:4, 5.

16. Si na ndihmon modestia për të përcaktuar ritmin tonë?

¹⁶ Në Mikean 6:8 na bëhet kjo pyetje që nxit të menduarit: «Çfarë kërkon Jehovai nga ty, përveç se . . . të jesh modest në ecjen me Perëndinë tënd?» (BR) Modestia përfshin faktin që jemi në dijeni të kufizimeve tona. Ndoshta shëndeti në rënie dhe mosha e shkuar kanë vendosur disa kufij për atë që mund të bëjmë në shërbimin e Perëndisë? Le të mos shkurajohemi. Jehovai pranon përpjekjet dhe sakrificat tona ‘sipas asaj që kemi dhe jo sipas asaj që nuk kemi’.—2. Korintasve 8:12; krahaso Lukën 21:1-4.

Ndërsa fundi afrohet

20. Si mund të bëhet më e vështirë gara për jetë, ndërsa fundi i saj afrohet?

²⁰ Në garën për jetë, duhet të luftojmë me armikun tonë kryesor, Satana Djallin. Ndërsa i afrohemi fundit, ai po përpiqet me të gjitha forcat të na pengojë ose të na ngadalësojë. (Zbulesa 12:12, 17) Veç kësaj, nuk është e lehtë të vazhdojmë si lajmëtarë besnikë të dedikuar të Mbretërisë, përballë luftërave, zive të bukës, murtajave dhe të gjitha vështirësive të tjera që shënojnë «kohën e mbarimit». (Danieli 12:4; Mateu 24:3-14; Luka 21:11; 2. Timoteut 3:1-5) Për më tepër, disa herë fundi mund të duket më larg sesa e pritnim ne, veçanërisht nëse kemi hyrë në garë dekada më parë. Megjithatë, Fjala e Perëndisë na siguron se fundi do të vijë. Jehovai thotë se nuk do të vonojë. Fundi është para syve tanë.—Habakuku 2:3; 2. Pjetrit 3:9, 10.

²¹ Pra, që të kemi sukses në garën për jetë, duhet të marrim forcë nga ajo që ka siguruar me dashuri Jehovai për të na ushqyer frymësisht. Gjithashtu, kemi nevojë për gjithë inkurajimin që mund të marrim nga shoqërimi i rregullt me bashkëbesimtarët tanë, të cilët po vrapojnë po ashtu në garë. Edhe sikur persekutimi i ashpër dhe ngjarjet e paparashikuara gjatë rrugës të na e bëjnë më të vështirë garën, ne mund të qëndrojmë deri në fund, sepse Jehovai siguron ‘fuqi përtej asaj që është normale’. (2. Korintasve 4:7, BR) Sa qetësuese është të dimë se Jehovai dëshiron që ne ta mbarojmë garën triumfues! Me një vendosmëri të madhe, «le të vrapojmë me qëndrueshmëri në garën që na është vënë përpara», plotësisht të bindur se «po të mos lodhemi, do të korrim në kohën e vet»!—Hebrenjve 12:1, BR; Galatasve 6:9.