Profetizon kundër të paperëndishmëve

Të mbajmë norma të larta është mjaft e vështirë, kur jemi të rrethuar nga njerëz të paperëndishëm. Por Enoku shpalli edhe një mesazh gjykimi pa kompromise kundër të ligjve. I drejtuar nga fryma e Perëndisë, Enoku shpalli në mënyrë profetike: «Ja, Jehovai erdhi me dhjetëra mijët e tij të shenjtë, për të ekzekutuar gjykimin kundër të gjithëve, për të shpallur fajtorë të tërë të paperëndishmit për të gjitha veprat e tyre të paperëndishme që bënë në mënyrë të paperëndishme dhe për të gjitha fjalët tronditëse që thanë kundër tij mëkatarët e paperëndishëm.»—Judës 14, 15.

Çfarë efekti do të kishte ky mesazh te jobesimtarët e zvetënuar? Është e arsyeshme të mendojmë se ato fjalë sëmbuese e bënë Enokun të papëlqyeshëm, ndoshta duke sjellë tallje, përqeshje dhe kërcënime. Disa duhet të jenë përpjekur ta bënin të heshtte një herë e mirë. Megjithatë, Enoku nuk u frikësua. E dinte çfarë i kishte ndodhur Abelit të drejtë dhe, ngjashëm tij, Enoku ishte i vendosur t’i shërbente Perëndisë, të ndodhte ç’të ndodhte.

[Kutia në faqen 30]

A përmban Bibla citime nga Libri i Enokut?

Libri i Enokut është një libër apokrif dhe pseudoepigraf. Në mënyrë të rreme i atribuohet Enokut. I shkruar ndoshta në një periudhë ndërmjet shekullit të dytë e të parë p.e.s., ai është një përmbledhje mitesh ekstravagante e johistorike të judenjve, me sa duket, prodhim i përpunimeve shpjeguese rreth referimit të shkurtër që i bën Zanafilla Enokut. Mjafton ky fakt që ata të cilët e duan Fjalën e frymëzuar të Perëndisë të mos e shohin si të denjë për ta shqyrtuar këtë libër.

Në Bibël vetëm libri i Judës përmban fjalët profetike të Enokut: «Ja, Jehovai erdhi me dhjetëra mijët e tij të shenjtë, për të ekzekutuar gjykimin kundër të gjithëve, për të shpallur fajtorë të tërë të paperëndishmit për të gjitha veprat e tyre të paperëndishme që bënë në mënyrë të paperëndishme dhe për të gjitha fjalët tronditëse që thanë kundër tij mëkatarët e paperëndishëm.» (Judës 14, 15) Shumë studiues argumentojnë se profecia e Enokut kundër bashkëkohësve të tij të paperëndishëm është cituar drejtpërdrejt nga Libri i Enokut. A është e mundur që Juda të ketë përdorur një libër apokrif jo të besueshëm si burim për librin e tij?

Se nga e dinte Juda profecinë e Enokut nuk zbulohet në Shkrime. Ai thjesht mund të ketë cituar një burim të përbashkët, një traditë të besueshme që ishte përcjellë nga lashtësia. Nga sa duket, Pavli bëri diçka të ngjashme kur përmendi Janesin e Jambresin, magjistarët—që përndryshe do të ishin anonimë—e oborrit të Faraonit që iu kundërvunë Moisiut. Nëse shkrimtari i Librit të Enokut kishte në dispozicion një burim të lashtë të këtij lloji, përse duhet t’ia mohojmë këtë gjë Judës?a—Eksodi 7:11, 22; 2 Timoteut 3:8.

Se si i mori Juda të dhënat lidhur me mesazhin e Enokut ndaj të paperëndishmëve është një çështje pa shumë rëndësi. Besueshmëria e këtyre të dhënave dëshmohet nga fakti se Juda shkroi nën frymëzimin hyjnor. (2 Timoteut 3:16) Fryma e shenjtë e Perëndisë e ruajti atë që të mos thoshte ndonjë gjë që nuk ishte e vërtetë.

[Shënimi]