Pyetje nga lexuesit

Jehovai i dha Ezekielit një mesazh shprese me premtimin se do ta bashkonte kombin e Izraelit pasi të rivendosej në Tokën e Premtuar. Në atë mesazh u paratha edhe bashkimi i popullit të Perëndisë që filloi gjatë ditëve të fundit.

Jehovai i tha profetit të tij, Ezekielit, të shkruante në dy shkopinj. Në njërin do të shkruante fjalët «për Judën dhe për bijtë e Izraelit, shokët e saj», kurse në tjetrin «për Jozefin, shkopin e Efraimit, dhe për tërë shtëpinë e Izraelit, shokët e tij». Në dorën e Ezekielit, dy shkopinjtë do të bëheshin ‘një shkop i vetëm’.​—Ezek. 37:15-17.

Çfarë përfaqëson termi «Efraim»? Mbreti i parë i mbretërisë veriore dhjetëfisëshe, Jeroboami, vinte nga fisi i Efraimit, që ishte bërë fisi kryesor. (Ligj. 33:13, 17; 1 Mbret. 11:26) Paraardhësi i këtij fisi ishte Efraimi, biri i Jozefit. (Num. 1:32, 33) Jozefi kishte marrë një bekim të veçantë nga i ati, Jakobi. Prandaj, ishte me vend që shkopi që përfaqësonte mbretërinë dhjetëfisëshe të quhej ‘shkopi i Efraimit’. Kur Ezekieli shkroi profecinë për dy shkopinjtë, kishte kaluar goxha kohë nga viti 740 p.e.s., kur asirianët e kishin çuar në robëri mbretërinë veriore të Izraelit. (2 Mbret. 17:6) Pra në atë kohë, pjesa më e madhe e atyre izraelitëve ishin të shpërndarë anekënd Perandorisë Babilonase, e cila i kishte zënë vendin Perandorisë Asiriane.

Më 607 p.e.s., mbretëria jugore dyfisëshe, e ndoshta edhe ata që mund të kishin mbetur nga mbretëria veriore, u çuan në mërgim në Babiloni. Në ato dy fise kishin qeverisur mbretër nga Juda. Mes tyre ishte edhe priftëria, sepse priftërinjtë shërbenin në tempullin e Jerusalemit. (2 Kron. 11:13, 14; 34:30) Kështu, ishte me vend që mbretëria dyfisëshe të përfaqësohej nga shkopi «për Judën».

Kur u bashkuan dy shkopinjtë simbolikë? Kjo ndodhi në vitin 537 p.e.s., kur izraelitët u kthyen në Jerusalem për të rindërtuar tempullin. Nga mërgimi u kthyen së bashku përfaqësues qoftë nga mbretëria dyfisëshe, qoftë nga mbretëria dhjetëfisëshe. Izraelitët nuk ishin më të ndarë. (Ezek. 37:21, 22) Ata po e adhuronin sërish Jehovain të bashkuar. Këtë pajtim e kishin parathënë edhe profetët Isaia dhe Jeremia.​—Isa. 11:12, 13; Jer. 31:1, 6, 31.

Cila e vërtetë e rëndësishme për adhurimin e pastër del në pah nga kjo profeci? Është kjo e vërtetë: Jehovai do të bëjë që adhuruesit e tij «të bëhen një gjë e vetme». (Ezek. 37:18, 19) A është plotësuar në kohën tonë ky premtim për unitet? Po. Profecia filloi të përmbushej në vitin 1919, kur dalëngadalë populli i Perëndisë u riorganizua dhe u ribashkua. Orvatjet e Satanait që t’i përçante njëherë e mirë dështuan.

Në atë kohë, shumica e atyre që u ribashkuan, kishin shpresën të bëheshin mbretër e priftërinj në qiell me Jezuin. (Zbul. 20:6) Në kuptimin simbolik, ata ishin si shkopi për Judën. Mirëpo me kalimin e kohës, me këta judenj simbolikë filluan të bashkoheshin gjithnjë e më shumë veta me shpresë tokësore. (Zak. 8:23) Këta të fundit ishin si shkopi për Jozefin dhe nuk kishin shpresën të qeverisnin me Krishtin.

Sot të dyja grupet shërbejnë së bashku në unitet si populli i Jehovait nën një Mbret të vetëm, Jezu Krishtin, që Perëndia e quan në profeci «shërbëtori im, Davidi». (Ezek. 37:24, 25) Jezui u lut që të gjithë dishepujt e tij ‘të ishin një, ashtu si Ati i tij është në unitet me të, dhe ai është në unitet me Atin’.a (Gjoni 17:20, 21) Gjithashtu, Jezui paratha se kopeja e tij e vogël me dishepuj të mirosur ‘do të bëhej një kope e vetme’ me ‘delet e tjera’. Të gjithëve do t’u printe ‘një bari i vetëm’. (Gjoni 10:16) Sa bukur e përshkruajnë fjalët e Jezuit unitetin mes popullit të Jehovait sot, pavarësisht nga shpresa që kanë për të ardhmen!