Kënga 110

Ji falës!

(Efesianëve 4:32)

1. Jehovai Ati ynë dha

për ne një Shpëtimtar.

Solli t’Birin si shpërblesë

të shpëtonte botën mbar’.

Kur në zemër ndiejm’ pendimin,

falje ne mund të kërkojm’,

dhe fal’ gjakut të Jezuit,

nga mëkati sot shpëtojm’.

2. Por falje nga Perëndia,

të gjith’ më kot’ t’mos shpresojn’,

po t’mos falin dhe të tjerët

e mëshir’ të mos tregojn’.

Duke qen’ të papërsosur

të gjith’ ne shum’ shpesh gabojm’,

si në fjalë, dhe në vepra;

falje duhet, e pranojm’.

3. Hidhërimi kur zë vend gjat’,

që të falim na pengon.

Kapërcimi i një faji,

dashamir’si qart’ tregon.

Kur falim lirshëm të tjerët,

ne po shfaqim pjekuri.

K’shtu ndihmojm’ të ketë paqe

dhe tregojm’ kuptu’shmëri.

4. Ësht’ virtyt të dish të falësh,

k’të cil’si ta kultivojm’.

Hidhërimin dhe urrejtjen,

k’shtu ne do t’i evitojm’.

Kur jemi vërtetë falës,

Perëndis’ Jah i ngjasojm’;

gjen shum’ kënaq’si në faljen,

më shum’ hijeshin’ ia shtojm’.