Kuitikia Mwito wa Visiwa vya Micronesia
MAJINA kama vile Truk, Yap, Ponape, Guam, na Saipan huenda yakawa yanajulikana kwako. Lakini namna gani Belau, Rota, Kosrae, Nauru, au Kiribati? Vyote hivi na vingine ni sehemu ya visiwa zaidi ya 2,000 na visiwa vya matumbawe ambavyo vimetawanyika-tawanyika juu ya eneo la zaidi ya kilometa 4,800,000 za maraba za Pasifiki ya Magharibi na kwa ujumla vinajulikana kama Micronesia, au visiwa vidogo-vidogo.
Ndani ya eneo hili kubwa mno, ambalo ukubwa walo unakaribia ule wa Australia au bara la United States, Mashahidi wa Yehova wanashughulika katika kutangaza habari njema za Ufalme. (Marko 13:10) Kwa sasa, kazi hii inafanywa na wahubiri wa Ufalme wapatao 740 katika makundi 13. Kweli kweli, kuna uhitaji wa wafanya kazi zaidi wa kuleta ndani mavuno katika visiwa hivi vya baharini vilivyo mbali sana.—Linganisha Yeremia 31:10.
Kwa miaka zaidi ya 20 na kitu iliyopita, watu mmoja mmoja kutoka Hawaii, Ufilipino, Kanada, United States, na Australia wameuitikia mwito huo nao wamechukua utumishi wa misionari katika visiwa vya Micronesia. Yule wa kwanza alipowasili katika 1965, kulikuwa na watangazaji wa Ufalme 76 peke yao katika eneo hili kubwa mno. Hata hivyo, katika 1987 jumla ya watu 4,510 walihudhuria Ukumbusho wa kifo cha Yesu Kristo. Kwa wazi, kazi za Kikristo za upendo katika muda wa miaka iliyopita zilikuwa zimebarikiwa sana.
Leo, kuna wamisionari 49 wanaotumikia wakiwa katika makao 14 ya wamisionari ambayo yametapakaa katika visiwa hivyo, wote wakifanya kazi chini ya usimamizi wa afisi ya tawi ya Guam ya Sosaiti ya Mnara wa Mlinzi. Upendo wao kwa Yehova na kwa majirani wao wa Micronesia umewasukuma wauitikie mwito wa umisionari. Wao wameona mambo gani wanapotumikia katika visiwa hivi vilivyo mbali? Kwa habari ya lugha na desturi mpya, ni matatizo gani ya kutatuliwa ambayo wamekuwa nayo? Na ni nini kimewasaidia kukaa katika mgawo wao? Ebu na tupate habari kutoka kwa wengine wao wanaofanya kazi katika visiwa hivi.
Lile Tatizo la Lugha Mpya
Katika Micronesia kuna lugha kubwa nane au tisa. Lakini kwa sababu lugha hizi hazionwi kuwa lugha za kuandikwa, ni vigumu sana kwa wamisionari wapya kupata vitabu vya kutumia katika kujifunza lugha hizo. Bado, wao wanafanya kazi kuzijua. Wao waliambiwa kwamba, njia moja yenye mafanikio ni kujaribu kutumia kile ambacho wamejifunza mara moja katika kazi ya kuhubiri. Basi, wao wangali wanakumbuka hali nyingi zenye kufurahisha—na kufadhaisha—zilizotokea walipojaribu kufanya hivyo.
Roger, mzaliwa wa Hawaii, anakumbuka hali kama hiyo alipokuja Belau mara ya kwanza miaka 13 iliyopita. “Mwenye nyumba mmoja aliposema, ‘Mimi ni Mkatoliki,’ neno la pekee la Kipalau nililojua la kutoa jibu lilikuwa ‘Kwa sababu gani?’ “Kisha mwenye nyumba akatoa maelezo marefu. “Mimi sikufahamu neno lo lote alilosema mwanamke huyo. Alipomaliza, mimi nilisema neno jingine la pekee nililojua, ‘Asante,’ nami nikaondoka!”
Salvador, aliyekuja Truk pamoja na mkewe, Hellen, miaka kumi iliyopita, anakumbuka wakati alipojaribu kumwuliza mwanamke Mtruki kama yeye angependa kuwa mwenye furaha (pwapwa) . Badala yake, yeye alimwuliza kama alitaka kuwa na mimba (pwopwo). Na Zenette, aliyetoka Kanada pamoja na mumewe, David, anakumbuka wakati alipojaribu kusema “Asante” (kilisou) lakini mwishowe akasema “Inzi-mfyonza-damu” (kiliso). Pasipo shaka, wao wanayajua maneno hayo vizuri sana sasa.
James alipohamishwa kuja katika kisiwa cha Kosrae baada ya kutumikia kwa miaka minne katika Ponape, alilazimika kuanza kujifunza upya tena. Analokumbuka hasa ni wakati alipojaribu kufanya urafiki na mwenye nyumba mmoja. Lakini badala ya kuuliza “U hali gani?” yeye alimwambia, “Wewe ni dubwana”! Sasa, baada ya miaka kumi, yeye anakiri hivi: “Mwanzoni, ilikuwa vigumu sana kusema mengine ya maneno ya Kikosrae kwa sababu yalisikika sana kama matusi katika Kiingereza.”
Hata hivyo, mambo kama hayo yaliyoonwa, hayakuwavunja moyo kamwe wamisionari hawa wasisonge mbele katika kujifunza lugha zao. “Bila kujifunza lugha mtu hawezi kuwasaidia watu sana,” akasema mmisionari mmoja. “Hili linatoa kichocheo cha kujifunza kwa bidii.”
Desturi na Ushirikina
Nyingi za desturi za mahali hapo zilionekana kuwa zenye kuchekesha kwa wageni. Mathalani, David alikutana na mwanamume mmoja ambaye alikuwa amewaita wana wake watatu Sardine, Tuna, na Spam. Baadaye, yeye alijulishwa kwa wanaume watatu walioitwa Tamaa, Dhambi, na Tubu. Zenette aliliona kuwa jambo lenye kustaajabisha sana kwamba watu wanawaita babu na nyanya zao papa na mama na wanaita wazazi wao kwa majina yao ya kwanza. Sheri alipowasili mara ya kwanza kutoka Hawaii, yeye aliliona kuwa jambo lenye kuchekesha sana kwamba watu walitumia pua zao kuelekeza mahali. Na ilichukua muda fulani kuzoea desturi hii: Mwanamke anapoingia katika kikusanyiko cha watu wengi, yeye “anatembea” kwa magoti yake mpaka kwenye “kiti” chake sakafuni ili kuwaonyesha wanaume heshima.
Kuna itikadi nyingi pia za kiushirikina. Mathalani, katika visiwa vya Marshall, mtu anapokufa jamaa yake itaweka chakula, sigareti, na maua kwenye kaburi la mtu huyo aliyekufa. Au ndege akiruka-ruka kuzunguka nyumba akiimba, wao wanalichukua jambo hilo kumaanisha hatari na kifo cha mmoja wa jamaa ambacho kitatokea upesi.
Wengine katika visiwa pia wanajiingiza sana katika kuwasiliana na ulimwengu wa roho. Jon alikuwa mmoja wao. Aliyekuwa wakati mmoja mzee katika kanisa la Kiprotestanti, yeye aliweza kufukuza mashetani kwa sala na kwa kutumia dawa iliyotayarishwa kutokana na mafuta ya nazi.
“Siku moja uso wenye sura mbaya sana wa shetani mmoja uliokuwa mpana kama mlango ulitokea kwenye kiingilio cha chumba changu,” akaeleza Jon. Kwanza Jon alifikiri kwamba alikuwa akiota lakini upesi akang’amua kwamba alikuwa macho kabisa.
“Shetani huyo aliambia mimi kwamba yeye ndiye aliyekuwa chanzo cha uwezo wangu wa ajabu. Jambo hilo liligutusha mimi na likanifanya nitake kujua kwa nini mashetani wangefanya kazi kupitia kwangu mimi, shemasi katika kanisa, na kwa sababu gani mhudumu mwenyewe alitaka mimi nimtolee utumishi wa kishetani.” Upesi Jon alifikiwa na wamisionari Mashahidi na funzo la Biblia likaanzwa.
“Ilinifurahisha sana-sana kujifunza ukweli kuhusu mashetani na jinsi ya kutambua dini ya kweli,” akakumbuka Jon. Yeye alijiondoa katika kanisa lake naye akakomesha mazoea yake ya kuwasiliana na mashetani. Leo yeye anawaonya wengine waepuke mazoea yote ya kishetani.—Kumbukumbu 18:9-13; Ufunuo 21:8.
Kufikia Vile Visiwa Vidogo
Kuwapelekea habari njema watu walio katika visiwa vidogo vya nje ni mwito wa ushindani kweli kweli. Mara nyingi njia ya pekee ya kuwafikia ni kwa kulipia mapema nafasi ya kusafiria kwenye meli ya kubeba nazi kavu. Meli inapotua katika kila kisiwa kidogo kwa saa au siku chache ili kuchukua mizigo, wamisionari na wahubiri wengine wa Ufalme wanajishughulisha wenyewe katika kuwatolea ushuhuda wakaaji wa kisiwa. Matangazo ya redio ya kila juma ni njia nyingine ya kuwapelekea habari njema.
Mara kwa mara wakaaji wa visiwa vya nje husafiri kwenda miji mikuu ya visiwa vikubwa ili wapate chakula, matibabu, na elimu. Wakiwa huko, huenda wakatembelewa na Mashahidi wa Yehova na kupata vichapo vya Biblia. Kupendezwa huko kunafuatiwa kwa njia ya barua au wakati wahubiri wanapotembelea kisiwa chao. Mume na mke walifikiwa katika njia hii katika Majuro katika visiwa Marshall kisha wakarudi kwenye kisiwa cha kwao cha Ailuk, kilicho umbali wa kilometa 400. Wao walianza kufanya maendeleo katika ufahamu wao v9a Biblia. Mara wakakomesha uhusiano na kanisa lao, wakaandikisha ndoa yao, na wakabatizwa. Sasa wote wawili wanahubiri kwa juhudi katika kisiwa chao ambacho kiko peke yacho, wakitumikia kama mapainia wasaidizi mara kwa mara.
Wamisionari walio katika Ponape, Truk, na Belau wanatumia mashua zao wenyewe katika kutoa ushuhuda katika visiwa. Kwa kuwa katika sehemu zilizo nyingi hakuna gati, mara nyingi wao wanaenda pwani kwa miguu wakipitia katika matope yanayofika kwenye magoti yao. Wakaaji wa mahali hapo walio wengi ni wenye urafiki nao wanawakaribisha wageni kwa kutandaza mikeka ya sakafuni iliyofumwa na kwa kuwapa maji ya nazi yenye baridi. Jamaa nzima inaitwa na inasikiliza kwa makini. Kwa kuwa wengi hawana pesa, ni jambo la kawaida kuwaona wahubiri wakirudi baada ya siku mbili au tatu merikebu yao ikiwa imejaa matunda ambayo walipokea kwa kubadilishana vichapo vya Biblia.
Dhabihu na Thawabu
Kwa wamisionari hao, maisha ya visiwa si kama yale ya nyumbani. Wanalazimika kuzoea kukosa stima mara kwa mara na upungufu wa maji, wakitegemea maji ya mvua kwa akiba yao. Katika visiwa vingine, hakuna stima, maji, wala mifumo ya kuondolea takatakata, hakuna barabara zilizosakifiwa, na hakuna magari. Lakini wamisionari hao wamejifunza kuwa wenye kubadilikana. “Ninapowaona ndugu wa mahali hapa wakiishi katika nyumba ambazo zimejengwa kwa magogo yaliyotupwa na sakafu ya mbao, sisi tunakuwa na hisia-mwenzi kuwaelekea, na hili linaelekea kutufanya sisi tuwe wenye kusawazika kuelekea mahitaji yetu na mambo tunayotaka,” akasema Julian, ambaye ametumikia kwa uaminifu kwa miaka 17 katika Guam na Visiwa vya Marshall.
Rodney na Sheri waliwasili Truk kwa mara ya kwanza kutoka Hawaii. Rodney anakiri hivi: “Kusema kweli, mimi nilipatwa na mshtuko wa kitamaduni.” Sasa, miaka kumi baadaye, yeye anaandika hivi: “Tuna kazi ya kufanya hapa yenye kutosheleza sana. Hali hubadilika-badilika, nyakati nyingine tunahisi tukiwa tumevunjika moyo na tukiwa wapweke. Lakini tunataka kuendelea kufuatia mradi wetu maishani katika kazi ya umisionari hapa.” Na Sheri anaongeza hivi kwa furaha: “Watu wenye kujidhabihu ni watu wenye furaha.”
Kwa kweli, dhabihu zao zinathawabishwa sana. Clemente na mkeye, Eunice, waliokuja kwenye Visiwa vya Marshall miaka kumi iliyopita, sasa wanaongoza mafunzo ya Biblia ya nyumbani 34 kila juma. “Kumi na nne kati ya wanafunzi hao wamejitoa wakfu kwa Yehova kwa kuzamishwa majini,” anaripoti Clemente, “na wengine wanasonga mbele kuelekea ubatizo. Kazi kama hiyo yenye kuokoa maisha ni yenye thamani kubwa sana machoni petu.” James, ambaye amekuwa mmisionari kwa miaka zaidi ya kumi, anaeleza hivi: “Kuuona uvumilivu wa ndugu Wakosrae mwaka baada ya mwaka ni baraka kweli kweli.” Huko Belau, Roger anatoa maelezo hivi: “Sisi tumebarikiwa kuwa na Jumba la Ufalme jipya na kikundi kishikamanifu cha wahubiri.” Na akitazama nyuma katika miaka iliyopita, Placido anasema: “Mwelekezo na roho takatifu ya Yehova vimeonekana wazi maishani mwetu. Jambo hili limetusaidia sisi kumkaribia yeye sana.”
Mambo yaliyoonwa kama hayo yamewatia moyo wamisionari wabaki katika migawo yao. Wengi wao wanaweza kutazama nyuma na kukumbuka kuanzishwa kwa kundi la kwanza katika sehemu yao. Kama vile mtume Paulo, wao wana furaha isiyo na kifani ya ‘kutojenga juu ya msingi wa mtu mwingine.’ (Warumi 15:20) Wanaeleza wanavyohisi vizuri sana kwa elezo hili: “Kungali kuna kazi nyingi ya kufanya. Mimi nina itikadi ya kwamba bado Yehova atafungua nafasi nyingi za kuleta ndani wenye mfano wa kondoo wengi kutoka katika visiwa hivi, nasi tumependelewa kushiriki katika kazi hiyo.”
“Baraka ya BWANA [Yehova, NW] hutajirisha, wala hachanganyi huzuni nayo,” inasema Biblia kwenye Mithali 10:22. Wale ambao wameuitikia mwito wa umisionari katika visiwa vya Micronesia kweli kweli wameona baraka hii pamoja na furaha na kutosheka kunakotokana na kumtumikia Yehova.