சங்கீதம்

39 “என் வாயால் பாவம் செய்யாதபடி,+

நான் கவனமாக நடந்துகொள்வேன்.

பொல்லாதவன் என் முன்னால் இருக்கும்வரை,

என் வாய்க்குப் பூட்டுப்போட்டுக் காத்துக்கொள்வேன்”+ என்று சொன்னேன்.

  2 நான் வாய் திறக்காமல் அமைதியாக இருந்தேன்.+

நல்ல விஷயத்தைக்கூட பேசாமல் மவுனமாக இருந்தேன்.

ஆனால், வேதனையில் பயங்கரமாகத் துடித்தேன்.

 4 “யெகோவாவே, என் முடிவைப் பற்றியும்,

என் வாழ்நாட்களைப் பற்றியும் தெரிந்துகொள்ள எனக்கு உதவுங்கள்.+

அப்போதுதான், என் வாழ்க்கை எவ்வளவு குறுகியது* என்று புரிந்துகொள்வேன்.

 5 உண்மையில், நீங்கள் என்னுடைய நாட்களைக் குறைத்திருக்கிறீர்கள்.+

உங்கள் பார்வையில் என் ஆயுள்காலம் ஒன்றுமே இல்லை.+

 9 நான் அமைதியாக இருந்தேன்.

என்னால் வாய் திறக்கவே முடியவில்லை.+

ஏனென்றால், இது உங்களுடைய செயல்.+

11 மனிதன் செய்கிற தவறுக்காக அவனைத் தண்டித்துத் திருத்துகிறீர்கள்.+

அவன் சேர்த்து வைக்கிற பொக்கிஷங்களை அந்துப்பூச்சிபோல் அரித்துவிடுகிறீர்கள்.

12 யெகோவாவே, என் ஜெபத்தைக் கேளுங்கள்.

உதவிக்காக நான் கெஞ்சுவதைக் கேளுங்கள்.+

என் முன்னோர்களைப் போல நானும் உங்கள்முன் ஒரு அன்னியனாகவும்,+

நாடோடியாகவும்* இருக்கிறேன்.+

13 உங்களுடைய கோபப் பார்வையை என்னைவிட்டுத் திருப்பிவிடுங்கள்.

அப்போதுதான், நான் இந்த உலகத்திலிருந்து ஒழிந்துபோவதற்கு முன்னால்