Забур

138 Туро бо тамоми дил шукр мегӯям,+

Пеши худоёни дигар дар васфат месароям*.

 2 Сӯйи ибодатгоҳи покат* саҷда мебарам+

Ва номи туро ситоиш мекунам,+

Зеро ту Худои меҳру вафо ва ростӣ ҳастӣ,

Зеро ту сухану номи худро аз ҳар чиз бузургтар намудаӣ.

 3 Рӯзе, ки сӯят хондам, ту ҷавоб додӣ,+

Ту маро далер кардӣ ва ба ман қувват бахшидӣ.+

 4 Ҳама подшоҳони замин туро ситоиш хоҳанд намуд, эй Яҳува,+

Вақте ваъдаҳои туро бишнаванд.

 5 Онҳо дар васфи роҳҳои Яҳува хоҳанд сароид,

Зеро ҷалоли Яҳува бузург аст.+

 6 Ҳарчанд Яҳува дар болост, назари ӯ дар пастист*,+

Вале ҳавобаландонро ӯ шинохтан намехоҳад*.+