7 Он гоҳ Яҳува ба Абром намудор шуд ва гуфт: «Ман ин заминро ба насли ту+ медиҳам».+ Аз ин рӯ Абром дар он ҷо барои Яҳува, ки ба вай зоҳир шуд, қурбонгоҳ сохт.

5 Аммо ӯ ба Иброҳим аз он замин як ваҷаб ҳам мерос надод, балки ваъда дод, ки ин заминро ба ӯ ва баъди ӯ ба наслаш медиҳад,+ ҳарчанд он вақт ӯ фарзанде надошт.