10 Чӯбдасти подшоҳ аз Яҳудо дур нахоҳад шуд+ ва асои ҳоким аз байни зонуҳои ӯ, то даме ки Шилӯ* биёяд+ ва халқҳо ба ӯ итоат хоҳанд кард*.+

16 Он гоҳ ҳамаро тарс фаро гирифт ва онҳо Худоро ҷалол дода гуфтанд: «Пайғамбари бузурге дар байни мо ба миён омадааст»+ ва «Худо ба халқаш назар кардааст».+

45 Ӯ Натанъилро+ ёфта, гуфт: «Мо он касеро ёфтем, ки дар Тавроти Мӯсо ва Навиштаҳои пайғамбарон дар борааш гуфта шудааст: ӯ — Исо, писари Юсуф,+ аст, ки аз Носира мебошад».

14 Вақте мардум ин муъҷизаи Исоро диданд, чунин гуфтанд: «Ин, дар ҳақиқат, ҳамон пайғамбари ваъдашудаест, ки бояд ба ҷаҳон биёяд».+

22 Мӯсо гуфта буд: “Худоятон Яҳува аз байни бародаронатон пайғамбаре мисли ман ба миён меорад.+ Ба ҳар сухани ӯ гӯш диҳед.+

37 Ин ҳамон Мӯсоест, ки ба писарони Исроил гуфта буд: “Худо аз байни бародаронатон пайғамбаре мисли ман ба миён меорад”.+