3 Ҳамаи ин бо амри Яҳува ба сари Яҳудо омад,+ то онро барои тамоми гуноҳҳои Менашше+ 4 ва ҳамчунин барои хуни ноҳаққе, ки ӯ рехта буд,+ аз назари худ дур созад, зеро Менашше Ерусалимро аз хуни ноҳақ пур карда буд ва Яҳува бахшидан нахост.+

5 Мо гуноҳ кардаем, ба хато роҳ додаем, бадкорона амал намудаем ва исён кардаем+ ва аз амрҳову ҳукмҳои ту рӯй гардондаем.

12 Ӯ суханеро, ки дар ҳаққи мо ва роҳбаронамон гуфта буд, иҷро намуд+ ва бар сари мо балои азиме овард. То ба имрӯз зери осмон чизе ба монанди он чӣ бо Ерусалим рӯй дод, нашудааст.+