5 Инак, рӯзҳое меоянд,— мегӯяд Яҳува,— ки ман барои Довуд навдаи* росткореро ба миён меорам.+ Ӯ подшоҳӣ намуда,+ бо дурандешӣ* амал хоҳад кард ва адлу инсофро дар рӯйи замин нигоҳ хоҳад дошт.+

37 Вақте ӯ ба роҳе, ки аз кӯҳи Зайтун поён мебурд, наздик шуд, тамоми шогирдон шодию хурсандӣ карданд ва Худоро барои ҳама муъҷизаҳои дидаашон бо овози баланд ҳамду сано хонда 38 гуфтанд: «Барака ёбад касе, ки чун подшоҳ ба номи Яҳува меояд! Осоиштагӣ дар осмон ва ҷалол дар арши аъло бод!»+

49 Он гоҳ Натанъил гуфт: «Эй Устод, ту Писари Худоӣ*, ту Подшоҳи Исроил ҳастӣ».+